Η ελπίδα

Ξημερώνει 28 Οκτωβρίου.Η νύχτα κερδισμένη αυτή την Κυριακή. Αρχίζει η μεγάλη νύχτα του χειμώνα.Ίσως  να είναι πιο ταιριαστή με όσα γίνονται και λέγονται.

   Είκοσι οχτώ του Οκτώβρη.Οι φιλαρμονικές θα παιανίσουν και πάλι νωρίς το πρωί και οι ραδιοφωνικές συχνότητες θα αμολήσουν στους αιθέρες τη φωνή της Σοφίας  Βέμπο.

   Κυριακή,28 Οκτωβρίου.Παντού κάγκελα.Στη Θεσσαλονίκη χρειάζεσαι ειδική άδεια,για να ανάψεις κερί στον άγιο.Είναι μια καλή ευκαιρία, ένας εκδότης αδειών έξω από κάθε εκκλησία στις μεγάλες εθνικές γιορτές, για να διαλέγει τους υγειώς σκεπτομένους, τις κολώνες της εθνικής μας σχιζοφρένειας.  Κάγκελα παντού.Η Ελλάδα σιδερόφρακτη.Κάγκελα στις διαδηλώσεις,στις πορείες, στις επισκέψεις ξένων ηγετών.Κάγκελα στα μυαλά και στις καρδιές  μας.Η ανάσα κονταίνει και η ελπίδα χάνεται μαζί  με τον ήλιο που παλεύει να ξεγελάσει το σύννεφο.

       Ξημερώνει 28 και αναρωτιέσαι αν χύθηκε τόσο αίμα, αφανίστηκαν χωριό και αχολόγησε το μοιρολόι σε κάθε γωνιά της Ελλάδας για να κρύβεις τη μελαχρινάδα σου.Ίσως τα κομμωτήρια βρουν καινούργια πελατεία από τους σκούρους και τις σκούρες που θέλουν να ξασπρίσουν. Έλληνα σε κάνει το χρώμα,λένε κάποιοι,κι αρχίζω να νιώθω στη σπονδυλική μου στήλη ένα σύγκρυο.Καιρός να κλείσω ραντεβού  με την κομμώτρια της γειτονιάς, ένα ντεκαπάζ μπορεί να με προστατέψει.

    Όσοι όμως πήραν το όπλο και βάδισαν στο μέτωπο δε χρειάστηκαν κανενός είδους ντεκαπάζ,ακόμη και θρησκευτικό.Οι Εβραίοι της Θεσσαλονίκης και των άλλων πόλεων  πολέμησαν για την ίδια πατρίδα.Αυτοί ήταν οι τυχεροί.Οι άλλοι δοκίμασαν τη βαρβαρότητα των «καθαρών» του Χίτλερ. Ήθελαν να μας κάνουν ζώα,να μας ισοπεδώσουν, είπε ένας από τους επιζώντες, με κομμένη την ανάσα.

     28 Οκτωβρίου 2012.Ξυπνάω με τα λόγια αυτού του Εβραίου Έλληνα.Να μας κάνουν ζώα, η φράση κολλάει στο στόμα μου.Δεν θέλω να το πιστέψω.Έρχεται όμως το δελτίο ειδήσεων και σαρώνει κάθε αντίσταση. Όπως τότε, έτσι και τώρα οι φωστήρες του κόσμου κάνουν πειράματα με τους αδύναμους.Ζητάνε αίμα,δυστυχία, ασπόνδυλους ανθρώπους.

    Κυριακή,28 Οκτωβρίου 2012.Ντύνομαι και πηγαίνω στην παρέλαση.Οι νέοι είναι η μόνη μας ελπίδα