Αγαπητή μου Αικατερίνη
Πολυμέρου–Καμηλάκη
θέλω να σ’ ευχαριστήσω για την ευγενική (και τιμητική μου), σκέψη σου, ν’ αφιερωθεί ο επόμενος τόμος της Επετηρίδας του Κέντρου Λαογραφίας, στο όνομά μου.
Με συγκινεί η πρόταση, που θα είναι νομίζω, σύμφωνη με τη γνώμη του προσωπικού του Κέντρου (παλαιούς και νεώτερους), πάντως θεωρώ «Συναδέλφους» μου, αφού επί 24 χρόνια εργάστηκα στις ίδιες φροντίδες και προγραμματισμούς της αρχειακής λαογραφίας, αλλά δεν θα πρέπει να την αποδεχθώ, για τους εξής λόγους:
α) Δεν έγινε ποτέ (νομίζω) αφιέρωση τόμου της Ε.Λ.Α. ή Κ.Ε.Ε.Λ. σε παλαιό Συνεργάτη ή Διευθυντή ή και Καθηγ. Π/μίου, επειδή πρόκειται και περί (ανωτέρας επιστημονικής έρευνας και μελέτης) ακαδημαϊκού Περιοδικού, που δεν θα πρέπει να συρρικνώσει την πανελλήνια γενικότητά του σε ένα τιμώμενο πρόσωπο.
β) Αν γίνει αρχή του «νεωτερισμού» αυτού, είναι φυσικό να επακολουθήσουν και άλλες αφιερώσεις για πρόσωπα που, επαξίως πάντα, θα προτείνονται.
Ας αφήσουμε λοιπόν την Επετηρίδα να κινείται «δημοκρατικά», όπως εξεκίνησε, και να προβάλλει αυτομάτως τους άξιους Συντάκτες των σοβαρών Μελετών του, όπως τους επρόβαλε από το 1939 (επί Γεωργίου Μέγα), με ίδιες θέσεις και αξίες Διευθυντών και Προσωπικού, και με θέματα αξιόλογα, που αναπλήρωναν ερευνητικά κενά, ή πρωτοτυπούσαν σε λαογραφικές εμπνεύσεις.
Προτιμότερα, νομίζω, θα είναι αφιερώματα κεντρικών θεμάτων έρευνας παρά προσώπων.
Με αγάπη και ευχές
Πολυμέρου–Καμηλάκη
θέλω να σ’ ευχαριστήσω για την ευγενική (και τιμητική μου), σκέψη σου, ν’ αφιερωθεί ο επόμενος τόμος της Επετηρίδας του Κέντρου Λαογραφίας, στο όνομά μου.
Με συγκινεί η πρόταση, που θα είναι νομίζω, σύμφωνη με τη γνώμη του προσωπικού του Κέντρου (παλαιούς και νεώτερους), πάντως θεωρώ «Συναδέλφους» μου, αφού επί 24 χρόνια εργάστηκα στις ίδιες φροντίδες και προγραμματισμούς της αρχειακής λαογραφίας, αλλά δεν θα πρέπει να την αποδεχθώ, για τους εξής λόγους:
α) Δεν έγινε ποτέ (νομίζω) αφιέρωση τόμου της Ε.Λ.Α. ή Κ.Ε.Ε.Λ. σε παλαιό Συνεργάτη ή Διευθυντή ή και Καθηγ. Π/μίου, επειδή πρόκειται και περί (ανωτέρας επιστημονικής έρευνας και μελέτης) ακαδημαϊκού Περιοδικού, που δεν θα πρέπει να συρρικνώσει την πανελλήνια γενικότητά του σε ένα τιμώμενο πρόσωπο.
β) Αν γίνει αρχή του «νεωτερισμού» αυτού, είναι φυσικό να επακολουθήσουν και άλλες αφιερώσεις για πρόσωπα που, επαξίως πάντα, θα προτείνονται.
Ας αφήσουμε λοιπόν την Επετηρίδα να κινείται «δημοκρατικά», όπως εξεκίνησε, και να προβάλλει αυτομάτως τους άξιους Συντάκτες των σοβαρών Μελετών του, όπως τους επρόβαλε από το 1939 (επί Γεωργίου Μέγα), με ίδιες θέσεις και αξίες Διευθυντών και Προσωπικού, και με θέματα αξιόλογα, που αναπλήρωναν ερευνητικά κενά, ή πρωτοτυπούσαν σε λαογραφικές εμπνεύσεις.
Προτιμότερα, νομίζω, θα είναι αφιερώματα κεντρικών θεμάτων έρευνας παρά προσώπων.
Με αγάπη και ευχές
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου