Ευάγγελος Αυδίκος, Ένας σύγχρονος σαμουράι, ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ, 7 Ιανουαρίου 2014

Μπήκε απρόσμενα στη ζωή μας. Πρωτίστως, γιατί αντέδρασε μ’ έναν ασυνήθιστο τρόπο για τα ήθη της εποχής. Προκάλεσε ένα τραγικό ατύχημα με τη μηχανή του. Κάποιοι άλλοι θα φρόντιζαν να εξαφανιστούν, να αποφύγουν τις ευθύνες τους μέσα στη βοή του μεγάλου δρόμου.  Άλλοι ενδεχομένως, ίσως μόλις συνειδητοποιούσαν το αποτέλεσμα, θα τηλεφωνούσαν στο δικηγόρο  τους προετοιμαζόμενοι για τα υπερασπιστικά τους επιχειρήματα. Ο νεκρός είναι πάντα το εύκολο θύμα. Ο νεαρός αστυφύλακας ξάφνιασε. Όπλισε το υπηρεσιακό του περίστροφο και αυτοπυροβολήθηκε. Πλήρωσε με την αφαίρεση της ζωής του την έλλειψη αυτοσυγκέντρωσης. Αυτοτιμωρήθηκε. Απέδωσε μια ιδιότυπη ‘δικαιοσύνη’, μια αντίληψη που έρχεται από πολύ μακριά.

       Ξάφνιασε η πράξη του νεαρού αστυφύλακα. Η σφαίρα, με την οποία έκοψε το σύντομο νήμα της ζωής του, τάραξε τον βούρκο της πολιτικής και κοινωνικής ζωής. Έσπασε την κρούστα του αμοραλισμού μιας κοινωνίας, που την έχουν δέσει χειροπόδαρα ο ατομικισμός, ο ωφελιμισμός, το πολιτικό και κοινωνικό κώμα , στο οποίο έχει περιέλθει.

        Όσοι άσκησαν εξουσία αποτέλεσαν τα παραδείγματα της βαθύτατης πολιτικής και κοινωνικής σήψης. Τα ΜΜΕ βομβαρδίζουν καθημερινά τους αναγνώστες και θεατές με ονόματα πολιτικών και κυβερνητικών παραγόντων , που ζέχνουν. Αποπνέουν πτωμαϊνη. Είναι οι εκπρόσωποι μιας χώρας που βρίσκεται σε περιδίνηση ηθικής παρακμής. Αυτοί που μας κυβέρνησαν ξέχασαν το παιδευτικό ρόλο του πολιτικού ηγέτη. Τα λόγια τους κούφια. Μοιάζουν να έχουν φτηνύνει οι λέξεις. Χωρίς αιδώ επικαλούνται δικαιολογίες για τις πράξεις τους. Αναφέρονται στις δύσκολες οικονομικές συνθήκες και στην τιτάνια προσπάθειά τους να σώσουν τη χώρα. Κι όλα αυτά την ώρα που οι δικαστικές αρχές φέρνουν στην επιφάνεια χειροπιαστές αποδείξεις για μια κατηγορία πολιτικών, που αποδείχθηκαν ανίκανοι και ανάξιοι της ύψιστης αποστολής τους: τη διαχείριση της πολιτικής. Ψοφοδεείς, αμοραλιστές, δοκησίσοφοι, ασυνεπείς. Θα ήταν , ωστόσο, παρήγορο αν οι πρωταγωνιστές των σκανδάλων  ήταν  μεμονωμένα παραδείγματα ατόμων που υπέκυψαν στο δέλεαρ του εύκολου πλουτισμού. Το δυσάρεστο είναι πως αποτελούν έκφραση ενός αποτυχημένου πολιτικού και κοινωνικού συστήματος, που στηρίχτηκε στην αντίληψη ότι το κράτος είναι ιδιοκτησία όσων κυβερνούν. Είναι αυτό το σύστημα πολιτικής οργάνωσης που τους μετέτρεψε σε εκτελεστικά όργανα οικονομικών και πολιτικών συμφερόντων. Πού αφαίρεσε την ‘τσίπα’ από το λεξιλόγιο του πολιτισμού που καλλιέργησε  τον αμοραλισμό, την έγνοια για τον εαυτούλη, την απουσία κοινωνικής ευθύνης.

       Την ώρα λοιπόν που μια σειρά ‘ευυπόληπτων’ πολιτικών και κυβερνητικών παραγόντων παρελαύνουν από τους τηλεοπτικούς δέκτες κατηγορούμενοι  για αποδοχή ‘δώρων’ από εταιρείες, η πράξη του νεαρού αστυφύλακα φέρνει, με δραματικό τρόπο, στο προσκήνιο μια άλλη Ελλάδα. Την ώρα που μαδιέται  το ‘λειρί’  μεγαλοψωνισμένων πολιτικών, οι οποίοι δεν επιδεικνύουν ούτε τη στοιχειώδη λεβεντιά να σιωπήσουν  αλλά προσπαθούν να νομιμοποιήσουν τον αμοραλισμό τους, η σφαίρα του νεαρού αστυφύλακα έρχεται από μια ξεχασμένη Ελλάδα, που θεωρήθηκε ντεμοντέ και μπήκε στο περιθώριο.

       Προφανώς, η πράξη της αυτοκτονίας δεν μπορεί να είναι η λύση. Όμως, μέσα από τον αυτοπυροβολισμό που επέλεξε ο νεαρός αστυφύλακας μας υπενθύμισε λέξεις άγνωστες, που έχουμε ξεχάσει το περιεχόμενό τους. Είναι η αίσθηση της ατομικής ευθύνης, η συντριβή για ό,τι συνέβη. Ένας νέος άνθρωπος υπενθύμισε σε όλους μας, ιδίως στους πρωταγωνιστές της μίζας και της ηθικής παρακμής, ότι υπάρχει και μια άλλη Ελλάδα. Η πράξη του αποτελεί ένα ηχηρό ράπισμα για τους εκπροσώπους της πολιτικής και ηθικής σαπίλας. Ο νεαρός αστυφύλακας μετέφερε στην Ελλάδα της παρακμής τον κώδικα τιμής των Σαμουράι. Είναι ο ίδιος ένας σύγχρονος Σαμουράι, ο εκπρόσωπος μιας Ελλάδας που προσπαθεί να τανυστεί και να κοιτάξει το μέλλον κατάματα.

      Χρειαζόμαστε, λοιπόν, φωτεινά παραδείγματα. Νέους Σαμουράι. Πολίτες που θα αναλάβουν την ευθύνη τους όχι με τον αυτοχειριασμό αλλά με την απόφαση να εκκαθαρίσουν την πολιτική κόπρο του Αυγείου.  Σ’ αυτό το σημείο μπορεί να συναντηθεί η κληρονομιά των Σαμουράι με τη δράση του Ηρακλή, που αγωνίστηκε, σε μια προσπάθεια αυτογνωσίας και ευθύνης, να απαλλάξει τον κόσμο από εστίες ανωμαλίας. Και στην εποχή μας αυτό μπορεί να γίνει με πολιτική και κοινωνική δράση, που θα δημιουργήσει προϋποθέσεις για ένα νέο ήθος, για μια νέα πολιτική οργάνωση.