Περιμένοντας τις Δημοτικές Εκλογές στην Πρέβεζα

 Επιστροφή στα ειωθότα. Ετοιμαζόμαστε για πολλαπλές εκλογές. Θα ψηφίσουμε για την εκλογή τοπικών αρχόντων, δημάρχων και συμβούλων. Και ως είθισται , έχουν αρχίσουν οι συζητήσεις, οι διαβουλεύσεις, σε κομματικά σώματα, και δημοτικές παρατάξεις. Είν΄αλήθεια πως ο νέος εκλογικός νόμος που κατανέμει τις έδρες των δημοτικών συμβούλων από την πρώτη Κυριακή, έχει ανοίξει την όρεξη σε πολλούς να θέσουν υποψηφιότητα για τον δημαρχιακό θώκο, ακόμη κι αν γνωρίζουν πως οι προοπτικές εκλογής τους είναι περιορισμένες. Είναι ανοικτή η πόρτα για τη διεκδίκηση αξιωμάτων για τη δημιουργία πλειοψηφίας στο δημοτικό συμβούλιο.

    Δεν μπορούσε ν’αποτελέσει εξαίρεση η Πρέβεζα. Τα τελευταία χρόνια η πόλη ταλαιπωρείται από την αναζήτηση μιας ταυτότητας. Ψάχνει τον δρόμο της. Η δημοτική αρχή προσπάθησε φιλότιμα. Δεν θέλω να την αδικήσω. Ωστόσο, εγκλωβίστηκε στη λογική διαχείρισης του παρελθόντος και των όποιων προβλημάτων είχαν δημιουργηθεί. Η πόλη ακόμη δεν έχει βρει τον βηματισμό της αλλά ούτε και τη θέση της στον χώρο της Περιφέρειας της Ηπείρου.

    Σε μια χρονιά(2018) που το ΤΕΙ  Ηπείρου απορροφήθηκε από το Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων, με αποτέλεσμα να δημιουργηθεί ένα καινούριο πανεπιστήμιο, με δυνατότητες διαχείρισης της οικονομίας και του πολιτισμού η πόλη της Πρέβεζας-και ο νομός-, αγκομαχούσε-αν δεν παρακολουθούσε αμήχανη την οργάνωση των σχολών. Η Πρέβεζα με τον Αμβρακικό και τόσα πλεονεκτήματα παρακολουθούσε την ανασυγκρότηση , χωρίς να έχει συγκεκριμένες προτάσεις. Η Πρέβεζα με την Νικόπολη, από τους σπουδαιότερους αρχαιολογικούς χώρους, δεν αρθρώνει ένα πειστικό λόγο για το δικό της  μέλλον. Με Αμβρακικό και Νικόπολη η πόλη περιορίστηκε στον ρόλο του επαίτη , του φτωχού συγγενή που απλώνει την παλάμη του διεκδικώντας μόνο τα φραγκοδίφραγκα.

     Και έρχονται οι εκλογές. Η ονοματολογία απλώνεται στην πόλη. Συζήτηση μεγάλη και κουτσομπολιά. Δεν ακούγονται πολλά για το  μέλλον αυτής της πόλης. Οι πολίτες παρακολουθούν τις κομματικές ηγεσίες να νοιάζονται περισσότερο για τον έλεγχο των ψηφοδελτίων και λιγότερο για την ανάδειξη υποψηφίων και δημοτικών παρατάξεων, που μπορούν να βγάλουν τη συζήτηση των προβλημάτων έξω από τα τείχη του δημοτικού συμβουλίου. Να τη κάνουν υπόθεση όλων των πολιτών. Να εμπνεύσουν. Ασκείται κριτική-και δικαιολογημένα- στην κεντρική εξουσία που απομονώνεται από τον κόσμο-στην Ελλάδα και την Ευρωπαϊκή Ένωση. Το ίδιο γίνεται και στον Δήμο μας. Δεν ανήκω σ’ αυτούς που κατηγορούν τα κόμματα. Δεν μπορεί να υπάρξει πολιτική ζωή χωρίς σωστά οργανωμένα κόμματα. Που δεν ακολουθούν την πολιτική του μαντριού και την ανάγκη να περιχαρακώσουμε τα δικά μας σύνορα.

    Κι αυτό δεν γίνεται την τελευταία στιγμή. Μπορεί να προκύψει μέσα από μια συνεχή δράση.Διαφορετικά η κατάληξη είναι δεδομένη. Περιορίζονται τα κόμματα στους ημετέρους κι έχουν το κεφάλι τους ήσυχο. Είναι αυτή μια συνταγή για εξασφαλισμένη αποτυχία. Για στραγγαλισμό των φιλοδοξιών της πόλης. Κι όσο γίνεται αυτό τόσο θα μεγαλώνει η απόσταση ανάμεσα στους πολίτες και τις κομματικές ηγεσίες. Τόσο πιο πολύ θα αυξάνεται ο αριθμός των υποψηφίων δημάρχων. 

    Και τι μπορεί να γίνει; Να το πάρουμε αλλιώς.