makedonia.jpg
EUROKINISSI/ΣΤΕΛΙΟΣ ΜΙΣΙΝΑΣ
Η καινούργια χρονιά θερμάνθηκε από το ξεκίνημά της. Πολιτικά. Και δικαιολογημένα. Στο επίπεδο των πολλών, των απλών ανθρώπων, συγκρούεται η παιδική τους μνήμη, η Ιστορία που έμαθαν, με την αλλαγή των αντιλήψεων. Για τους εχθρούς γείτονες, για το δίκαιο και τον Θεό που είναι πάντα με το δικό μας μέρος, για τον κακό μας δαίμονα που συνωμοσιολογεί.
Οχι πως όλα είναι λάθος. Πάντα υπάρχουν θραύσματα αλήθειας. Πάνω σ’ αυτά τα τρίμματα της αλήθειας στήνονται οι διαστρεβλώσεις. Φτιάχνονται οι συνήθειες και οι ακλόνητες πεποιθήσεις. Κι αυτά αλλάζουν δύσκολα. Οι νοοτροπίες είναι σαν τον μαραθωνοδρόμο. Χρειάζονται μεγάλη χρονική απόσταση για ν’ αλλάξουν.
Ωστόσο, σε ό,τι αφορά τις οργανωμένες πολιτικές ομάδες συγκρούονται τα συμφέροντα της εξουσίας. Το πολιτικό πεδίο, πλέον, μοιάζει με απέραντο παγοδρόμιο που ξαφνικά άρχισε να γίνεται επικλινές. Αποκτά νέα κλίση που ανατρέπει τις ισορροπίες. Σ' αυτή τη νέα πίστα δεν είναι εύκολο να συνηθίσουν όλοι. Αλλοι παρασύρονται και βγαίνουν εκτός πίστας παγοδρομίου. Αλλοι προσαρμόζονται ή είχαν προπονηθεί σ’ ένα τέτοιο γήπεδο για πολλά χρόνια.
Αυτό, πάντως, που γίνεται είναι εξαιρετικά σημαντικό. Είναι μια ιστορική στιγμή, τολμώ να χρησιμοποιήσω τη λέξη, μόλο που έχει επιβαρυνθεί από κοινότοπες και καταχρηστικές σημασιοδοτήσεις. Τολμώ να πω, η επίλυση της ονοματολογίας στο «Μακεδονικό» κλείνει επίσημα μια μεγάλη περίοδο που κράτησε κοντά δύο αιώνες. Από τότε που ο Κωλέττης εισηγήθηκε τη θεωρία της Μεγάλης Ιδέας. Την ανάγκη της εδαφικής επέκτασης της μικρής τότε Ελλάδας σε περιοχές που ανήκαν στην Οθωμανική Αυτοκρατορία (Ηπειρος, Μακεδονία, Θράκη).
Την ίδια στιγμή οι επιστήμες (Αρχαιολογία, Ιστορία, Λαογραφία) σήκωσαν τα μανίκια. Να αποδείξουν πως είμαστε γνήσιοι απόγονοι των αρχαίων Ελλήνων. Διαφορετικά, κινδύνευε η εθνική ύπαρξη. Ο Αυστριακός ιστορικός Φαλμεράιερ έγινε το φάντασμα που στοίχειωσε κάθε μορφή ζωής στην Ελλάδα.
Χωρίς δεύτερη κουβέντα, οι ιστορικές συνθήκες ήταν θερμοκήπιο για τέτοιες νοοτροπίες. Ομως, αυτές σαρκώθηκαν. Μπήκαν στο πετσί μας. Εγιναν πυτιά για πολιτικές καριέρες. Για να δημιουργηθούν κόμματα, να δοθούν βραβεία για επιστημονικά συγγράμματα. Να στηθούν αγάλματα. Να φτιαχτούν ιστορίες για εχθρούς που παραμονεύουν στη σκιά της Ιστορίας να ρουφήξουν το αίμα μας.
Δεν είναι εύκολη μια τέτοια αλλαγή. Είναι σαν να ξεριζώνεις τη ζωή σου. Ολοι νιώθουν άβολα. Ακόμη και οι φανατικοί. Γι’ αυτό κι ο δρόμος στενεύει και ανεβαίνουν οι σφυγμοί. Είναι η αμηχανία για την έξοδο από ένα γνωστό μονοπάτι. Η αμηχανία για κάτι που ξεβολεύει τις λέξεις, τις πράξεις, τα συναισθήματα. Χρειάζεται χρόνο η αλλαγή.
Καιρός να φύγει το φάντασμα του Φαλμεράιερ πάνω από τη χώρα. Που δηλητηρίασε τις σχέσεις. Διαιρώντας τους Ελληνες σε πατριώτες και προδότες. Ευτυχώς, υπάρχει χώρος για όλα τα λουλούδια σ’ έναν κήπο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου