29.01.2019, 18:00 | Ετικέτες: βιβλίο, εθνική αντίσταση, Κατοχή
Αυτό δεν μπορεί να το αξιολογήσει κάποιος τοις μετρητοίς. Σε μια πρώτη ανάγνωση, είναι εύκολο το συμπέρασμα. Ο αριθμός των νέων που ασχολούνται με την πολιτική ζωή δεν έχει την ορμή παλιότερων εποχών. Ωστόσο, τούτο δεν αποκλείει την ύπαρξη πολιτικής σκέψης. Που μπορεί να αποκρυσταλλωθεί και να εκδηλωθεί αργότερα.. Οι εικόνες και τα λόγια γεμίζουν τον μνημοσυσσωρευτή που υπάρχει μέσα τους.
Κι έτσι το ερώτημα βγαίνει στον αφρό χωρίς δυσκολία. Τι θα θυμούνται οι έφηβοι, τα νεαρά κορίτσια ύστερα από πενήντα, εξήντα χρόνια; Τότε που θα επιχειρήσουν να κάνουν συμμάζεμα της σκέψης τους; Να ανασύρουν από τον μνημοσυσσωρευτή αυτά που τους επηρέασαν, είτε το μολογάνε είτε όχι. Θα είναι η πατρίδα που γίνεται λάστιχο, για να εξυπηρετήσει κομματικές επιδιώξεις; Θα υπάρχει ακόμη ο φόβος για τον «μισητό» εχθρό; Οποιος κι αν είναι αυτός. Θα είναι ο τρόμος των μνημονίων;
Δεν ξέρω τι θα έχουν τα σημερινά παιδιά, εξήντα χρόνια μετά. Εξαρτάται από τις ιστορίες που λέγονται στα σπίτια τους. Από τα όσα λένε οι τηλεοπτικοί σταθμοί. Από το μέτρο της σοβαρότητας της πολιτικής ζωής.
Γνωρίζω, όμως, τι αφηγείται ένα παιδί στη δεκαετία του 1940. Αφορμή γι’ αυτό ήταν το βιβλίο του Βασίλη Τζιόβα. Από τα Κάτω Σουδενά Ζαγορίου. Που είναι ολόκληρος ο κόσμος της παιδικής και εφηβικής ηλικίας μου, όπως γράφει ο συγγραφέας. Στη ένατη δεκαετία πια της ζωής του, μαζεύει τα κομμάτια της μνήμης που τον σημάδεψαν. Αποφασίζει να τα γράψει, γιατί έχει ως άξονα της ζωής την άποψη του Κάρλο Φουέντες, μόνο η μνήμη θα μας επιτρέψει να επιβιώσουμε.
Μέσα από μνήμες κι αναμνήσεις ενός παιδιού, ο υπότιτλος του βιβλίου. Τι κουβαλάει ένας ενήλικας στην ψυχή του ανεξίτηλα χαραγμένο; Είναι πρώτ’ απ’ όλα η κατάρρευση του κόσμου των βεβαιοτήτων. Η πίστη στη μόνη και μοναδική αλήθεια. Η αντιμετώπιση των λέξεων με διαφορετικό τρόπο. Είναι ο καιρός που ο κόσμος ονειρευόταν μια άλλη ζωή, μακριά από την ανέχεια και την κλεισούρα του τόπου. Τότε που πήραν την απόφαση να πάρουν πίσω την εθνική αξιοπρέπεια. Με την αντίσταση στους κατακτητές. Είναι τότε που το ΕΛΑΣ στα δίκοχα των μαχητών προκαλεί σύγχυση. Αμφισβητεί την κατεκτημένη γνώση. Κύριε, η ΕΛΛΑΣ γράφεται με δύο λάμδα. Εκπληκτος με την ανορθογραφία επιχειρεί ν’ αποκαταστήσει την αλήθεια. Και τότε συνειδητοποιεί τη δύναμη των αρκτικόλεξων. Μαθαίνει νέες λέξεις, που είναι το διαβατήριο στη νέα εποχή.
Ισως ένα παιδί να θυμάται αργότερα τις φρικώδεις λέξεις που κουβάλησαν την αναλγησία των μνημονίων.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου