·
Αυτό μαθαίναμε στα σχολεία κάποτε. Πολύ καλά οι συζητήσεις, ο προβληματισμός και οι βαθυστόχαστες αναλύσεις. Αυτά όμως μένουν μετέωρα και ατελέσφορα αν δεν συνοδεύονται από πράξη. Ισως να είναι κι ο λόγος που η εκπαίδευση στην Ελλάδα βρίσκεται αντιμέτωπη με πολλαπλά αδιέξοδα. Επανέρχονται τα τελευταία είκοσι, τουλάχιστον, χρόνια τα ίδια θέματα, διατυπωμένα με διαφορετικό τρόπο.
Ενα απ’ αυτά είναι και η φύλαξη των πανεπιστημιακών χώρων. Κι έτσι, επειδή το πολύ το κυρελέησον το βαριέται κι ο Θεός οι υπεύθυνοι του αρμόδιου υπουργείου κατέληξαν στην άποψη πως πρέπει να ακολουθήσουν το παράδειγμα του Μεγαλέξανδρου κόβοντας με τη σπάθη τους τον γόρδιο δεσμό. Οπερ εστί, ώς εδώ και μη παρέκει η σχοινοτενής θεωρία των πανεπιστημιακών, οι οποίοι, κατά την άποψη ραδιοφωνικού ειδήμονος, ρέπουν προς την αδολεσχία. Αναζήτησαν λοιπόν μια σύγχρονη σπάθη κι αυτή απέκτησε τη μορφή της πανεπιστημιακής αστυνομίας. Εκοιλοπόνει η Αθηνά και έτεκεν… αστυνόμον.
Αναμφίβολα, κάποιοι απ’ όσους υπηρετούν πανεπιστημιακά διακονήματα ή κοινωνούν αυτών των αγαθών, δεν σεβάστηκαν τους πανεπιστημιακούς χώρους. Θεώρησαν τους τοίχους, τον χώρο των ΑΕΙ, ως μπλοκ για άσκηση των ζωγραφικών τους ανησυχιών επικαλούμενοι την ελευθερία τους. Ουδέποτε έλαβαν υπόψη τους πως κακοποιούσαν την αισθητική και τραυμάτιζαν την ίδια την ακαδημαϊκή ελευθερία. Πως έπλεκαν το σχοινί για όσους δυσανασχετούν με τις πολλές ελευθερίες, να στήσουν το ικρίωμα.
Ομως... Ακούω την παρατήρηση. Συνέχισε χωρίς «όμως». Να που η ακαδημαϊκή ελευθερία έχει συστατικό της στοιχείο την αντίθεση κι εκφραστής αυτής είναι ο άτιμος αντιθετικός σύνδεσμος. Χρειάζεται να συμμαζευτούν κάποια πράγματα στους πανεπιστημιακούς χώρους. Πρωτίστως, χρειάζονται συζήτηση και μέτρα για το μέλλον του δημοσίου Πανεπιστημίου.
Αντ’ αυτού προέκυψε αστυνόμος. Οι συνειρμοί μοιραίοι, ιδίως για τους μεγαλύτερους. Προφανώς, χρειάζεται να τεθούν κάποιοι κανόνες στη φύλαξη των πανεπιστημιακών χώρων. Τα Πανεπιστήμια δεν μπορούν να κλείνουν τα μάτια. Κατανοούν πως είναι υποχρέωσή τους να προχωρήσουν στο επόμενο βήμα. Την ανάληψη πρωτοβουλιών. Να προστατέψουν την περιουσία τους, την αξιοπρέπεια των προσώπων αλλά και την ελευθερία στη διακίνηση των ιδεών.
Πρωτίστως, να προφυλάξουν ως κόρην οφθαλμού την αυτονομία τους. Δάσκαλε που δίδασκες και νόμο δεν εκράτεις. Το λένε για τους δασκάλους. Ταιριάζει απολύτως στους αρμοδίους που νομοθετούν και διοικούν. Ομνύουν στην αυτονομία των Πανεπιστημίων και την ίδια στιγμή την περιφρονούν.
Επέπρωτο η ώρα όλοι να σταθούν στο ύψος τους. Τα Πανεπιστήμια να εντείνουν τις προσπάθειές τους. Να λύσουν τον γόρδιο δεσμό. Κι αυτό είναι ευθύνη όλων, όποια θέση κι αν κατέχουν. Η πολιτεία, από τη δική της μεριά, οφείλει να σεβαστεί τη δημόσια εκπαίδευση. Προβληματίζει η επιλογή του αστυνόμου για τη λύση εκκρεμοτήτων στους ακαδημαϊκούς χώρους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου