Οι λέξεις
κουβαλάνε την εποχή τους, πέρα από το φορτίο της ιστορικής διαδρομής τους. Οι
λέξεις του περασμένου χρόνου μεταφέρουν την ανατροπή στις ζωές μας. Ο ιός έγινε
ο «ανάγωγος» που αμφισβήτησε τις βεβαιότητές μας. Την πίστη πως ιππεύαμε το
ασφαλές άλογο της αέναης εξέλιξης και συνεπώς το μόνο που απέμεινε σε μας ήταν
να απολαύσουμε τις ηδονές που πλουσιοπάροχα παρείχε η ευμάρεια.
Ωσπου ήρθε η
ανατροπή. Ο ιός συνοδευόταν από καινούργιες λέξεις που έβαλαν μπελάδες και
στους γλωσσολόγους. Οι παλαιότεροι, ενίοτε και οι νεότεροι, πίστευαν πως η λέξη
μπορεί να παραπλανήσει το κακό. Να γίνει ασπίδα πάνω στην οποία θα
εποστρακίζονταν οι μανιώδεις προσπάθειες να ανοίξουν οι θύρες των κοινωνιών.
Δυστυχώς, ο ιός φαίνεται πως είναι πολύγλωσσος κι έτσι δεν συγκινήθηκε από τα
βασανιστικά ερωτήματα για το όνομα της καραντίνας και όσων προσδιοριστικών τη
συνόδευσαν.
Είναι αρκετά
νωρίς ώστε να αναδειχτούν κάποιες λέξεις ως αντιπρόσωποι των όσων ενδεχομένως
συμβούν στη νέα χρονιά. Θα μπορούσε να είναι η λέξη «σύγχυση». Ωστόσο, φίλος
παλαιόθεν μού υπενθύμισε τη λέξη «ντουρμπιγιόν», που χρησιμοποιούσαμε όταν
παίρναμε θέση για την ανελέητη ποδοσφαιρική μάχη. Ολοι μπροστά κι όλοι πίσω και
κανένας στο κέντρο, έτσι χαρακτηρίζαμε το άναρχο ποδοσφαιρικό μας σύστημα. Καθένας
έκανε του κεφαλιού του.
Ομως, έθεσα εκποδών τη λέξη, τη θεώρησα
κληρονομιά του απελθόντος έτους. Αρχή έτους, αναζήτησα μια λέξη που προδιαθέτει
θετικά. Σαν τους παλιούς που επιχειρούσαν να φράξουν τον δρόμο στο κακό, να το
εγκλωβίσουν σε μια λέξη μ’ έναν ευφημισμό. Σαν τον Εύξεινο Πόντο που έκρυβε την
εσωτερική ταραχή με τη χρήση μιας καλόγνωμης φράσης.
Μια τέτοια λέξη θα μπορούσε να είναι ο
ανασχηματισμός. Θα μπορούσε να βάλει σε σωστές ράχες τη ζωή μας. Τουλάχιστον
αυτή είναι η πρόθεση. Αλλάζουμε το σχήμα, την περπατησιά. Ομως η ιστορική
διαδρομή της λέξης με βοήθησε να κατανοήσω την αυταπάτη μου. Τις περισσότερες
φορές η λέξη κρύβει την αναταραχή και τα αδιέξοδα.
Η λέξη του νέου χρόνου θα μπορούσε να
γίνει «ο εμβολιασμός». Επιβάλλεται να γίνει. Αρκεί να υπάρξει προγραμματισμός
και ευθύνη από όσους έχουν αναλάβει αυτόν τον ρόλο. ΄
Ομως, το περιοδικό που έφτασε στο
γραμματοκιβώτιό μου, παραμονές του νέου χρόνου, μου δώρισε μια λέξη.
«Παρέμβαση». Είναι το όνομα του περιοδικού, που εκδίδεται στην Κοζάνη από τους
Καραγιανναίους, τον Βασίλη και τη Δήμητρα, αλλά και την ομάδα τους. Ενα
περιοδικό που συνιστά και πρόταση. Εξοδος από την παθητικότητα, που οδηγεί σε
αβουλία. Η προσδοκία είναι φώλι. Ομως, μπορεί να εξελιχθεί σε ανεμογκάστρι αν
οι επιλογές μας είναι ατομικές. Αν δεν υπάρξει συλλογικότητα. «Παρέμβαση», η
λέξη για τον νέο χρόνο. Ο καιρός προβλέπεται άνυδρος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου