Ευάγγελος Αυδίκος, Το τέρας εντός μας, εφσυν, 11 ΟΚΤΩΒΡΊΟΥ 2022

 

Δεν είναι προνόμιο της εποχής μας. Πάντα έτσι συνέβαινε. Οι άνθρωποι αναζητούν ένα τέρας. Μια μορφή στην οποία θα φορτώσουν όλες τις αμαρτίες ώστε να πορευτούν ήσυχοι στην καθημερινότητά τους. Αλλού, όπως ο Πόντιος Πιλάτος, νίπτουν τας χείρας τους, κρατώντας αποστάσεις από το «τέρας» που δεν μπορούν να χειραγωγήσουν. Τη μορφή που συνοψίζει την αμφισβήτηση του υπάρχοντος συστήματος αξιών.

Σε κάθε περίπτωση, το τέρας είναι εξωγενές. Στον Μεσαίωνα, οποιαδήποτε φωνή αμφισβητούσε την εξουσία του ιερατείου ονομαζόταν μάγισσα ή μάγος και η πυρά αναλάμβανε την «αποκατάσταση» της κανονικότητας. Είναι πολλές οι παραδόσεις στις οποίες βρικόλακες γίνονται ετερόδοξοι ή άνθρωποι που δεν ήταν προσαρμοσμένοι στα πολιτισμικά πρότυπα.

Ομως, οι σύγχρονες κοινωνίες ακολουθούν τα βήματα των παλιότερων. Οσο και αν πιστεύουν το αντίθετο. Φοβούνται όσους σκέφτονται διαφορετικά. Φοβούνται τους ξένους. Οποιο όνομα και αν έχουν. Φοβούνται όσους πιστεύουν σε διαφορετικούς θεούς ή το δέρμα τους δεν έχει λευκό χρώμα. Εκφράζουν δυσανεξία μπροστά σε μη «αποδεκτές» σεξουαλικές συμπεριφορές.

 Τα «τέρατα», σύμφωνα μ’ αυτήν την αντίληψη, καραδοκούν στους δρόμους, στη γειτονιά, έτοιμα να επιτεθούν στους φιλήσυχους πολίτες. Η ζωή, όμως, διαλύει τις φαντασιώσεις των ανθρώπων.

Το τέρας είναι εντός μας. Είναι η αίσθηση της υπεροχής έναντι των ταλαιπωρημένων. Είναι η δύναμη της εξουσίας. Η εργασιακή εξάρτηση και η επιβίωση. Οι φτωχοί και οι κατατρεγμένοι αντιμετωπίζονται ως παρίες. Το μόνο «δικαίωμα» που έχουν είναι να ικανοποιούν τις πολυποίκιλες ορέξεις τους.

Το τέρας είναι εντός μας. Μέσα στο μυαλό μας, στην ψυχή μας, στον πολιτισμό, στην κοινωνική οργάνωση. Στη διαφθορά και την υποκρισία. Ο πατριωτισμός γίνεται εμπόρευμα και θεωρείται το καταφύγιο διεφθαρμένων ανθρώπων και απάνθρωπων συμπεριφορών. Το σταυροκόπημα γίνεται το πρόσχημα της ευσέβειας. Χρησιμοποιείται ως φερετζές μιας ρηχής θρησκευτικότητας. Ολα για το φαίνεσθαι. Για να μασκαρευτεί το τέρας εντός μας.

Τα παραδείγματα πολλά. Παλιότερα με τον άτυχο Ζακ, που δοκίμασε όλη τη βαρβατίλα της «καθωσπρέπει» κοινωνίας. Κάθε μέρα και μια απόδειξη ότι το τέρας κατοικοεδρεύει πίσω από τις κουρτίνες κάποιων ευυπόληπτων οικογενειών. Πίσω από τη μάσκαρα της κοινωνικής ευαισθησίας μπορεί να κρύβεται το τέρας. Που βιάζει μια δωδεκάχρονη. Που βιάζει κορμιά και δολοφονεί ψυχές. Που εκμεταλλεύεται την ανείπωτη φτώχεια. Την ανάγκη για επιβίωση.

Το τέρας είναι εντός μας. Είναι η αδιαφορία για τους διπλανούς. Η αναλγησία μπρος στην κακοποίηση. Η αγανάκτησή μας ενώπιον του τηλεοπτικού δέκτη, που ξεφουσκώνει με την αλλαγή του καναλιού. Είναι εκείνοι που ανέχονται την παιδεραστία. Που την υποθάλπουν με την ατιμωρησία.

Το τέρας είναι η υποκρισία. Ο εκβιασμός της γυναίκας που αναζητάει μια θέση εργασίας και ο εργοδότης που ζητάει αντάλλαγμα. Σάρκα για να ταΐσει το τέρας μέσα του.