ΠΕΡΙ ΑΣΥΛΙΑΣ

 

 

Ασυλία η [asilía]: (νομ.) προνομιακό καθεστώς που επιτρέπει σε ορισμένα πρόσωπα να μην υφίστανται δίωξη για ορισμένα αδικήματα: Kαλύπτεται από. Διπλωματική, για τους ξένους διπλωμάτες. Bουλευτική, για τους βουλευτές: Άρση της βουλευτικής ασυλίας, προσωρινή κατάργησή της.

ΛΕΞΙΚΟ ΤΗΣ ΚΟΙΝΗΣ ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΗΣ

 

Ο Επιθεωρητής Δημόσιας Διοίκησης κ. Λέανδρος Ρακιντζής, μιλώντας στην Επιτροπή Θεσμών και Διαφάνειας, κατήγγειλε την «ασυλία» που έχουν οι επώνυμοι και μίλησε για εμπόδια που τίθενται στο έργο του όσον αφορά στον έλεγχό τους.

 

Οι εφημερίδες

 

Ώστε οι επώνυμοι (τι λέξη, Θεέ μου!, λες και οι υπόλοιποι, που δεν έχουν τα δικά τους προνόμια και τις εύκολες και προσοδοφόρες προσβάσεις στα κέντρα της εξουσίας, είναι ακατονόμαστοι και παιδιά ενός κατώτερου Θεού), ακόμη και σε εποχές που σύμφωνα με τα λεγόμενα (και στο πλαίσιο του success story) του πρωθυπουργού κ. Αντώνη Σαμαρά, «αφήνουμε πίσω μας το παρελθόν και επενδύουμε σε ένα καλύτερο μέλλον», ή «έχουμε φάει ο περισσότερο ξύλο» από τους τροϊκανούς παιδονόμους, κατά την έκφραση του υπουργού Οικονομικών κ. Γκίκα Χαρδούβελη, έχουν εξασφαλίσει καθεστώς ασυλίας, πράγμα που παρεμβάλλει σοβαρά εμπόδια στους ελεγκτικούς μηχανισμούς της πολιτείας, και κυρίως στη δικαιοσύνη, να τους ακουμπήσουν.

Φυσικά, ιδιαίτερη σημασία έχει, εν προκειμένω, το γεγονός ποιος κάνει λόγο περί προνομίων και εμποδίων στο έργο του. Κάποιοι θαμώνες μήπως στο καφενείο της γειτονιάς όπου καθημερινά μαζεύονται εκεί για να πουν τον πόνο τους, που γίνεται όλο και πιο ανυπόφορος; Κάποιοι της «παλαβής» Αριστεράς στους οποίους μπορεί κανείς, στο κάτω κάτω, να αναγνωρίσει και το ακαταλόγιστο, αφού εξακολουθούν να επικαλούνται ακόμη τον… Μαρξ; Κάποιοι έστω πλημμελώς πληροφορημένοι ή παραπλανημένοι συμπολίτες μας;

Όχι! Το ομολογεί και το καταγγέλλει, μετά λόγου γνώσεως, παρρησίας και ευθύνης ο –και πρώην ανώτατος δικαστικός λειτουργός-, υπεράνω, εννοείται, πάσης υποψίας ή οποιασδήποτε σκοπιμότητας, Επιθεωρητής Δημόσιας Διοίκησης κ. Λέανδρος Ρακιντζής. Και από ποιο βήμα; Ενώπιον της Επιτροπής Θεσμών και Διαφάνειας της Βουλής, παρακαλώ!

Παρότι, απέφυγε για προφανείς λόγους, να αναφερθεί σε συγκεκριμένα παραδείγματα, περιέγραψε τα υλικά αυτού του απαγορευτικού "τείχους" λέγοντας ενδεικτικά ότι οι διοικήσεις των ΔΕΚΟ απαλλάσσονται των ευθυνών με πρόσφατο ad hoc νόμο ο οποίος υποκρύπτει αμνηστία, ενώ οι επώνυμοι απαλλάσσονται των κατηγοριών με δικαστικά βουλεύματα.

Δηλαδή η διαφθορά, που όλοι αποδοκιμάζουν και αποκηρύσσουν μετά βδελυγμίας και ανέξοδης ευκολίας θα προσέθετα, ποτέ δεν πεθαίνει σ’ αυτόν τον τόπο. Κι όχι μόνο αυτό, αλλά βρίσκεται και στις δόξες της. Και όπως φαίνεται, αυτοί που με τον έναν ένα ή τον άλλον τρόπο εμπλέκονται σε ανάλογες υποθέσεις, όχι απλώς δεν διδάχθηκαν τίποτα ή δεν θίχθηκαν στο ελάχιστο από την κρίση και τις μοιραίες επιπτώσεις της στο κοινωνικό σώμα, αλλά, στις μέρες μας, μάλλον βρίσκουν ευκολότερα τον τρόπο και τα μέσα για να την αξιοποιούν δεόντως και επωφελώς.

Η διαπίστωση – μομφή του κ. Επιθεωρητή είναι περισσότερο από σοβαρή και ανησυχητική, πλην όμως οι «ενδιαφερόμενοι» και ιδίως οι θεματοφύλακες της νομιμότητας, την αντιμετώπισαν (πλην της εισαγγελικής αρχής), μερικά εικοσιτετράωρα αφότου έγινε γνωστή, με τον συνήθη απαράδεκτο τρόπο: δια της σιωπής. Θα ήταν, πάντως, δύσκολο, αν όχι μάταιο, να διαψεύσουν τον κ. Ρακιντζή, αλλά δεν βρήκαν κάτι, τέλος πάντων, να ψελλίσουν; Άραγε σε κάποια άλλη χώρα μακρινή αναφερόταν;

Ας αφήσουμε, βέβαια, τις επιλεκτικά ευαίσθητες και υπεύθυνες γραφίδες της αυτάρεσκα αυτοαποκαλούμενης έγκριτης δημοσιογραφίας. Ως γνωστόν, αυτόν τον καιρό έχουν πολύ σοβαρότερα καθήκοντα να διεκπεραιώσουν: πρέπει οπωσδήποτε να ολοκληρώσουν εντός του προβλεπομένου χρονοδιαγράμματος την αποδόμηση των πρόσφατων εξαγγελιών του κ. Τσίπρα στη Δ.Ε.Θ., που, εργολαβικά και με το αζημίωτο, έχουν αναλάβει.

Το σπουδαιότερο, ωστόσο, είναι ότι δεν απεύχονται απλώς το ενδεχόμενο να αναλάβει το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης, με την εντολή του ελληνικού λαού, τη διακυβέρνηση της χώρας, αλλά τους έχει γίνει σωστός εφιάλτης που ταράζει τα όνειρά τους.

Τελειώνοντας, ας μου επιτραπεί, αντί επιλόγου, να δανειστώ την κατακλείδα άρθρου του Παντελή Μπουκάλα στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ (18/09/2014): «Ο κ. Λέανδρος Ρακιντζής τα είπε όλα αυτά με τον πλέον επίσημο και θεσμικό τρόπο: στην Επιτροπή Θεσμών και Διαφάνειας της Βουλής, όπου κλήθηκε να εξηγήσει το περιεχόμενο της πρόσφατης έκθεσής του για το 2013. Αυτό ήταν και το λάθος του όμως. Θα έπρεπε να τα πει όλα αυτά τα σοβαρότατα στο καφενείο της Βουλής. Ίσως εκεί να συναντούσε επιτέλους τον πρωθυπουργό».

 

 

ΝΙΚΟΣ ΕΠ. ΦΑΛΑΓΚΑΡΑΣ (nicfalag@yahoo.gr)

 

 21/09/2014