Το πρόσωπο που θέλησε να εκδικηθεί η Μαρίνα είναι ο ίδιος ο παππούς της. Φαίνεται πως ο Πάμπλο Πικάσο αδιαφορούσε για την εγγονή του όσο ζούσε και την είχε εξωθήσει, με τη μητέρα και τον αδερφό της, στα όρια της φτώχειας. Ηδη από το 2001 (28 χρόνια μετά τον θάνατο του ζωγράφου) η εγγονή του είχε γράψει στο βιβλίο της «Πικάσο: Ο παππούς μου» πως ο Πικάσο δεν αγαπούσε τα παιδιά και «όποιος τον πλησίαζε οδηγούνταν στην απόγνωση».
Η Μαρίνα Πικάσο έχει κοινοποιήσει την πρόθεσή της να πουλήσει εφτά από τους πίνακες του παππού της (ανάμεσά τους το πορτρέτο της μητέρας της και το έργο «Γυναίκα με μαντολίνο»), που κοστολογούνται πάνω από 200 εκατομμύρια λίρες συνολικά. Σκοπεύει επίσης να πουλήσει και τη διάσημη βίλα του στις Κάνες, με την ονομασία «La Californie», που την έχει μετατρέψει σε μουσείο. Εκεί έμενε ο ζωγράφος με την τελευταία του γυναίκα, Ζακλίν Ρογκ, πριν πεθάνει. Η Ρογκ είχε απαγορεύσει στον αδερφό τής Μαρίνας, Παμπλίτο, να παραστεί στην κηδεία του παππού του και αυτός αυτοκτόνησε λίγο μετά. Επίσης δεν άφηνε τα δύο αδέρφια να μπουν στη βίλα... Ισως είναι και αυτός ένας λόγος εκδίκησης της 64χρονης σήμερα Μαρίνας.
Γιατί όμως τόσες πωλήσεις και μάλιστα σε ιδιωτικό κύκλο; Πέρσι πούλησε άλλους δύο πίνακες μέσω του Sotheby’s στο Παρίσι, αλλά τα χρήματα της φάνηκαν λίγα (5 εκατομμύρια λίρες). Τότε είχε δηλώσει: «Επιτέλους, κάνω κάτι μαζί με τον παππού μου, ακόμη κι αν δεν είναι πια ανάμεσά μας. Αυτή η πώληση είναι ένας τρόπος να τον κάνω κομμάτι της καθημερινότητάς μου, στην οποία δεν ήθελε να ανήκει ποτέ». Ως «καθημερινότητα» η Μαρίνα Πικάσο εννοούσε το υποστηρικτικό έργο που κάνει για φτωχά ή ορφανά παιδιά, κυρίως από το Βιετνάμ, μέσω ενός Κέντρου Υποστήριξης που έχει ιδρύσει. Εξάλλου δεν της ανήκουν και λίγα έργα του. Εικάζεται πως κατέχει πάνω από 400 πίνακες και 7.000 σκίτσα.
O Πικάσο δεν άφησε διαθήκη, ενώ η περιουσία του μοιράστηκε εξίσου στα παιδιά του, αναγνωρισμένα και μη. Εχουν περάσει 41 χρόνια από τον θάνατό του κι όμως το παράπονο της εγγονής του δεν φαίνεται να έχει καταλαγιάσει. «Πουλάω τους πίνακές του, για να μου δώσω ένα λόγο ύπαρξης» εξομολογείται. «Για χρόνια δεν μπορούσα καν να τους κοιτάξω, γιατί ως παιδί ζούσαμε σε απίστευτες συνθήκες φτώχειας και όταν τους έβλεπα, οι αναμνήσεις με τάραζαν».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου