Ευάγγελος Αυδίκος, Ονειροπαρμένοι, ΕΦΣΥΝ, 31 Ιανουαρίου 2023

 

Στο αμφιθέατρο του 4ου Δημοτικού Σχολείου είχε στρογγυλοκαθίσει το σύννεφο της προκατάληψης. Και το αίσθημα της αδικίας για όσα συνέβησαν πρόσφατα. Οι αστυνομικές σφαίρες το υπογράμμισαν με δραματικό τρόπο. Αφαίρεσαν τη ζωή από ένα παιδί κι έβγαλαν στους δρόμους την κοινότητα των Ρομά. Αλλά και όσους συναισθάνονται πως οι σφαίρες δολοφόνησαν την ισονομία. Εκτέλεσαν την ανοχή στην ανθρώπινη ζωή, συστατικό στοιχείο μιας δημοκρατικής πολιτείας.

«Πάμε σχολείο;» ήταν ο τίτλος διημερίδας για τη σχολική διαρροή των Ρομά. Που διοργάνωσε το Περιφερειακό Παρατηρητήριο Κοινωνικής Ενταξης της Περιφέρειας Θεσσαλίας. Το ερωτηματικό στον τίτλο, αυτονόητο. Η εκπαίδευση, που για όλους τους άλλους γίνεται καθημερινότητα, για τους Ρομά βιώνεται ως ένα αγώνισμα με πολλά εμπόδια. Που προκαλούνται από σχολικούς και εξωσχολικούς παράγοντες. Από στερεότυπα για τη ζωή των Ρομά. Τα γράμματα λίγα, ίσα ίσα για κανένα λογαριασμό και μετά γυρολόγος, ζητιάνος, με τελική κατάληξη στη φυλακή ως επιστέγασμα μιας «συνήθους» διαδρομής.

Ομως στην ημερίδα αποκαλύφθηκε ένα άλλο πρόσωπο. Αυτό που αποκρύπτεται από πολλά μέσα ενημέρωσης. Οι κοινωνίες έχουν ανάγκη από έναν αποδιοπομπαίο τράγο. Να του φορτώσουν όλες τις αμαρτίες για το κακό ριζικό των πολιτών. Να διοχετεύσουν κάπου την οργή. Να έχουν κάποιον βολικό να μισούν. Κι αυτός είναι ο κλεφτοκοτάς ο Ρομά. Βουρ, λοιπόν, στο ψαχνό.

Το αμφιθέατρο πλημμύρισε από δίψα για το δικαίωμα στη ζωή. Φωτίστηκε η αίθουσα από το άλλο πρόσωπο των Ρομά. Εκείνων που παλεύουν κόντρα στις δυσκολίες και τον αποκλεισμό. Από το σχολείο, από την αγορά εργασίας. Αυτών που κουβαλάνε τα όνειρά τους να μορφωθούν. Να σπουδάσουν, να υπερασπιστούν τον πολιτισμό τους και το δικαίωμα στην ένταξη και στη συνύπαρξη. Πέρα από το χρώμα του δέρματος και την κοινότητα προέλευσης.

Είναι οι ονειροπαρμένοι. Αυτός ο χαρακτηρισμός συνοδεύει όσους δεν συμμορφώνονται με την «κανονικότητα». Εκείνους που χτίζουν βήμα το βήμα έναν άλλο κόσμο. Αυτό έπραξε ο Λευτέρης. Δικηγόρος πλέον, υπερασπίζεται το δίκιο των ανθρώπων της κοινότητάς του που συνήθως θάβεται κάτω από τη σκόνη της προκατάληψης. Ο βίος του, η ατσάλινη θέλησή του. Που τον βοήθησε να πετύχει τον στόχο.

Και είναι πολλά τα παραδείγματα. Ατομα που φτιάχνουν το ρυάκι ενός άλλου προσώπου. Σ’ αυτούς και ο Γιάννης που το πάθος του φλογίζει την επιθυμία των άλλων. Κοντά τους και οι γυναίκες Ρομά, οι οποίες αρνούνται να ακολουθήσουν τη «μοίρα» τους. Να παντρευτούν μικρές και πολύ γρήγορα να γίνουν άβουλα όργανα, γεννώντας παιδιά-στόχους για τις σφαίρες της κοινωνικής αναλγησίας. Η Γεωργία και η Ειρήνη αλλά και άλλες πολλές είναι το νέο πρόσωπο. Που διεκδικούν έναν άλλο ρόλο. Που θα τον επιλέξουν οι ίδιες.

Αυτοί οι ονειροπαρμένοι Ρομά είναι το μέλλον μιας κοινωνίας πιο δίκαιης.