Έντυπη Έκδοση Ελευθεροτυπία, Σάββατο 22 Ιουνίου 2013
ΑΝΘΗΣΗ ΕΚ ΝΕΟΥ ΓΙΑ ΤΑ 850 ΓΡΑΦΕΙΑ ΣΥΝΟΙΚΕΣΙΩΝ ΠΟΥ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΠΟΙΟΥΝΤΑΙ ΣΤΗ ΧΩΡΑ * ΠΡΟΣΦΕΡΟΥΝ «ΓΑΜΟ ΧΩΡΙΣ ΡΙΣΚΟ» ΚΑΙ ΓΝΩΡΙΖΟΥΝ ΕΩΣ ΚΑΙ 80% ΑΥΞΗΣΗ ΤΗΣ ΠΕΛΑΤΕΙΑΣ ΤΟΥΣ
γεροντοκόρες;»
Μια χρυσή καρδιά και στο εσωτερικό της οι νεόνυμφοι σε ρομαντικό τετ α τετ. Από κάτω με γραμματοσειρά ευχετήριας κάρτας του 1980 προτροπές για γάμο «με εχέγγυα», «χωρίς ρίσκο». Θα μπορούσε να είναι παντιέρα της κιτς αισθητικής, εκτός από σήμα κατατεθέν ενός γραφείου συνοικεσίων. Γαλλιστί, γραφείο διαπροσωπικών σχέσεων. Πρόκειται για ένα από τα 850 γραφεία συνοικεσίων που δραστηριοποιούνται στην Ελλάδα και διανύουν παραδόξως, σύμφωνα με τους ιδιοκτήτες τους, τη χρυσή εποχή τους. Σύμφωνα με μαρτυρίες των ιδιοκτητών τους, η πλειονότητα των πελατών είναι νέοι μεταξύ 25 - 45 ετών, οι οποίοι «τα έζησαν όλα νωρίς και βαρέθηκαν να κάνουν εκπτώσεις».
«30 ετών και 750 μηνών»«Νεολαίοι, σαν εσένα. Τι περίμενες να δεις, μουστακωτές γεροντοκόρες;» αναρωτήθηκε η ιδιοκτήτρια ενός γραφείου στα βόρεια προάστια. Ηταν μια παραδοσιακή προξενήτρα, εύγλωττη, καπάτσα και ευφυής - θα μπορούσε να αποτελέσει αντικείμενο λαογραφικής μελέτης. Στα πόδια της ούρλιαζε μια γάτα. «Ψάχνει κι αυτή να ζευγαρώσει», σχολίασε γελώντας. Λίγα λεπτά πριν, πατώντας το κουδούνι της εξώπορτας αντήχησαν καμπάνες σε ρυθμό γαμήλιου εμβατηρίου, λες και πρόκειται να ξεχάσει ο επισκέπτης το λόγο που έρχεται εδώ. Στο χολ, οι τοίχοι του οποίου ήταν φορτωμένοι με πόστερ από ειδυλλιακά τοπία και ερωτευμένα ζευγάρια, νομίζεις πως ακούς ατάκες του ελληνικού κινηματογράφου. Το μόνο που πραγματικά ακούγεται είναι η κραυγή της ανθρώπινης μοναξιάς.
«Εχω 80% αύξηση της πελατείας μου», λέει η Κατερίνα Λούη, δηλώνοντας υπερήφανη για τους 850 γάμους που πραγματοποιήθηκαν το 2012, «170 περισσότεροι από το 2011» έπειτα από διαμεσολάβηση του γραφείου της. Πρόκειται για ένα από τα μεγαλύτερα και παλαιότερα γραφεία της χώρας με έδρα τον Πειραιά. «Υπάρχει τεράστια άνοδος. Πλέον, ο κόσμος κατανοεί τι κάνουμε. Θέλει και έχει ανάγκη από ποιότητα, αντί να καταλήγει στα διαζύγια. Ενα λάθος κοστίζει και οικονομικά και ψυχικά, γιατί αλλοιώνεται η προσωπικότητα», λέει με σιγουριά ειδικού. Ο πατέρας της θεωρούνταν μέγας προξενητής και της μετέδωσε τα μυστικά του επαγγέλματος. «Αν δεν ερωτευτεί ο πελάτης, δεν έχει νόημα», καταλήγει η ίδια. «Εσείς ερωτευτήκατε;». «Ευτυχώς ναι, μέσα στο γραφείο». Η ίδια θεωρεί ότι οι γνωριμίες μέσω Ιντερνετ «ξεμπλόκαραν τους ανθρώπους», ωστόσο «δεν μπορούν σε καμία περίπτωση να μας αντικαταστήσουν. Εγώ έχω κάνει φύλλο και φτερό κάθε πελάτη. Εχω ελέγξει φορολογικές δηλώσεις και ποινικά μητρώα».
«Παλιότερα, ο γάμος ενός μέλους μιας οικογένειας ήταν υπόθεση οικογενειακή και όχι προσωπική. Η προξενήτρα ή ο προξενητής αναλάμβανε τη διαμεσολάβηση ανάμεσα στις δύο οικογένειες ώστε να γίνει η συμφωνία. Υπάρχουν πολλές τέτοιες ιστορίες, όλοι μας έχουμε ακούσει από τους οικείους μας. Αυτή η κατάσταση άντεξε ώς τα μέσα της δεκαετίας του 1970. Μετά, όλα άλλαξαν. Η οικονομική και κοινωνική απελευθέρωση των γυναικών, η μετανάστευση στις πόλεις και η άνοδος του επιπέδου της εκπαίδευσης έκαναν το γάμο προσωπική υπόθεση των ενδιαφερομένων. Χάθηκε η προξενήτρα και επικράτησαν οι προσωπικές γνωριμίες», ισχυρίζεται ο κ. Ευάγγελος Αυδίκος, καθηγητής Λαογραφίας στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας. Το θέμα που τον απασχόλησε και στην έρευνά του, από την οποία προέκυψε το βιβλίο «Από την προξενήτρα στα γραφεία συνοικεσίων» (εκδόσεις Πεδίο), είναι «τι συνέβη λοιπόν και εμφανίζονται τα γραφεία συνοικεσίων για τη διαμεσολάβηση ανάμεσα σε άτομα. Σε μια εποχή κοινωνικής χειραφέτησης, σε μια εποχή που τα άτομα πήραν την τύχη στα χέρια τους, γιατί επανεμφανίζεται η διαμεσολάβηση, ένας άνθρωπος δηλαδή που φέρνει σε επαφή άντρες και γυναίκες;».
Δύο γάμοι την ημέρα
Σύμφωνα με τον κ. Αυδίκο, «είναι η ίδια η κοινωνική και οικονομική εξέλιξη. Ο κόσμος άλλαξε, η κοινωνική συνοχή χάθηκε, οι παρέες και η γειτονιά άλλαξαν μορφή. Ακόμη, η επέκταση του ωραρίου εργασίας, η έλλειψη δικτύων επαφής, το δρομολόγιο "σπίτι-δουλειά-σπίτι" έκλεισε το σύγχρονο άνθρωπο μέσα σε τείχη μοναξιάς. Οταν λοιπόν λείπει ο χρόνος, όταν απουσιάζει η εμπιστοσύνη, όταν η καριέρα γίνεται αυτοσκοπός, όταν το κυνήγι των αγαθών έγινε ο νέος θεός του σύγχρονου ανθρώπου, τότε για κάποιους απ' αυτούς το να καταφύγουν σε διαμεσολάβηση, σ' ένα γραφείο συνοικεσίων, είναι μια κάποια λύση». Ολα αυτά στις περιπτώσεις, φυσικά, που υπάρχει ακόμη δουλειά και όχι ταμείο ανεργίας ή απεγνωσμένο ψάξιμο για κάποια δουλειά.
Από το 1939 έχει το γραφείο διαπροσωπικών σχέσεων στο Κολωνάκι ο πρόεδρος του Συλλόγου Γραφείων Συνοικεσίων, Γιώργος Πάπας, συνεχίζοντας την παράδοση που ξεκίνησε ο παππούς του. Καθημερινά πραγματοποιεί κατά μέσον όρο 2 γάμους. Ο μεγαλύτερος πελάτης του είναι 85 ετών. «Μη σας φαίνεται περίεργο. Εχω δει ανθρώπους 80 και 85 ετών να ανανεώνονται μέσα από τη συντροφικότητα. Να αναγεννιούνται τα κύτταρά τους», συνεχίζει. «Η κρίση απέδειξε πως η λύση στη μοναξιά δεν είναι το χρήμα, αλλά η συντροφικότητα και η αγάπη. Κάθε μέρα συναντώ μοναχικούς ανθρώπους και είναι πρόκληση για μένα να τους αποκαταστήσω». Σύμφωνα με τον ίδιο και έπειτα από έρευνα που έχει κάνει, το 60% των πελατών που παίρνουν την απόφαση να επισκεφτούν κάποιο γραφείο είναι άγαμοι, μεταξύ 32 - 45 ετών. Η πελάτισσα που επισκέφτηκε πρόσφατα γραφείο συναδέλφου του ήταν μεγαλοκοπέλα. Ηταν, όπως έλεγε ο Λάμπρος Κωνσταντάρας (στην ταινία «Ο Ρωμιός έχει φιλότιμο»), «30 ετών και 750 μηνών». Σε μια ολιγόλεπτη συζήτηση που είχαμε, εκθείασε τη διαδικασία του προξενιού και δήλωσε ευχαριστημένη από τα 7 ραντεβού που είχε το τελευταίο 6μηνο. «Τα βρήκατε με κάποιον;». «Οχι ακριβώς. Θέλω να δω μερικούς ακόμα», είπε με ύφος νοικοκυράς που διαλέγει φρούτα στη λαϊκή.
«Μη φαντάζεσαι ότι εδώ έρχεται η Γεωργία Βασιλειάδου και ζητάει τον Μπραντ Πιτ. Υπάρχει αυτογνωσία. Επιπλέον, βάζω κι εγώ το χεράκι μου για τις προσμείξεις», λέει η κυρία Λούη, αναφερόμενη στους συνδυασμούς και τις αλχημείες που κάνει προκειμένου να πετύχει τον κατάλληλο συνδυασμό κοινωνικού, μορφωτικού και οικονομικού status.
Στον καλαίσθητο χώρο του «εργαστηρίου σχέσεων», ιδρύτρια του οποίου είναι η Λένα Καστρησίου, «ένας εξειδικευμένος σύμβουλος αναλαμβάνει να καταλάβει τι ακριβώς ψάχνει ο πελάτης και να κατανοήσει τις ανάγκες του ώστε να δημιουργήσει το "προφίλ" του ιδανικού συντρόφου. Αυτό σημαίνει ότι τρώω πολλές ώρες από τη ζωή μου για να κάνω τους κατάλληλους συνδυασμούς. Δεν είναι εύκολο», λέει η ίδια. Οι πελάτες της επιχείρησής της, την οποία εμπνεύστηκε στην Αμερική κατά την περίοδο των σπουδών της, είναι μεταξύ 28 - 55 ετών. Εχει στην κατοχή της τα στοιχεία της αστυνομικής τους ταυτότητας και τους έχει περάσει από πολλές συνεντεύξεις. «Είχα αμφιβολίες αν θα πιάσει στην Ελλάδα. Ομως η ανταπόκριση είναι μεγάλη. Η διασκέδαση δεν είναι, πλέον, προτεραιότητα και δύσκολα οι άνθρωποι γνωρίζονται μεταξύ τους. Η μοναξιά είναι μεγάλο θέμα. Μοναξιά και άγχος», λέει η ίδια.
Οι Ρωσίδες
Πριν από περίπου δέκα χρόνια το γραφείο συνοικεσίων της Μαρίνας στην Καλλιθέα γνώριζε ιδιαίτερη άνθηση. Ηταν η εποχή που «ευκατάστατοι κύριοι ζητούσαν γνωριμίες για γάμο με κοπέλες του ανατολικού μπλοκ, οι οποίες είχαν έρθει στην Ελλάδα. Τώρα οι κοπέλες δεν έρχονται στην Ελλάδα και οι κύριοι που ζητούν γάμο είναι λιγότεροι και όχι τόσο πλούσιοι», λέει η ρωσικής καταγωγής ιδιοκτήτρια. Η επιχείρηση κρατιέται «χάρη στους παλιούς πελάτες, οι οποίοι μας συστήνουν φίλους τους που ψάχνουν νύφες. Οι περισσότεροι επιλέγουν τη συμβίωση και όχι το γάμο», αναφέρει η ίδια.
«Εχεις το Proficiency; Ωραία, θα μου φέρεις αυτό και το δίπλωμα των γερμανικών σου και το πτυχίο σου, μία φωτοτυπία ταυτότητας, το ΑΦΜ και τη φορολογική δήλωση και φωτογραφίες πρόσφατες, 3, 4. Τα υπόλοιπα άσ' τα σε μένα», είχε πει η ιδιοκτήτρια του πρώτου γραφείου συνοικεσίων. Στην προσπάθειά της να διαφημίσει το ταλέντο της, είχε αναφέρει πως πρόσφατα πάντρεψε μια διδάκτορα του Πανεπιστημίου Αθηνών και πως είχε στη λίστα μεγαλογιατρούς και φτασμένους επιχειρηματίες οι οποίοι ήθελαν απεγνωσμένα να βρουν το άλλο τους μισό.
Το κόστος για να συμπεριληφθεί κανείς ως υποψήφιος γαμπρός ή νύφη σε ένα γραφείο συνοικεσίων είναι περίπου 700 ευρώ, για απεριόριστα ραντεβού. Οι ιδιοκτήτες των γραφείων επιβεβαιώνουν πως ακόμα και μέσα στην κρίση, «πρόκειται για μια επένδυση ζωής». «Οι νέοι πού βρίσκουν τα χρήματα;». «Οι περισσότεροι έρχονται με δανεικά», είπε ο πρόεδρος του συλλόγου. «Δεν υπάρχει περίπτωση η επένδυσή τους να μην αποδώσει», τονίζει η κυρία Λούη, επιβεβαιώνοντας ότι «σήμερα δεν σπάνε στάμνες, σπάνε κουμπαράδες».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου