Παντελής Μπουκάλας,Απαγορεύεται το πτύειν,ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ,

Στις αρχές του χρόνου η Επιτροπή Δεοντολογίας της Βουλής αποφάσισε ότι, όπως στους ναούς και τα μοναστήρια απαγορεύεται η είσοδος σε μινιφορούσες και λοιπές «ασέμνως ενδεδυμένες», έτσι και στον ναό της δημοκρατίας θα έπρεπε να απαγορευτούν «τα προκλητικά συνολάκια, τα ξεχειλωμένα ή κοντομάνικα μπλουζάκια και τα σκισμένα τζιν». Αυτό εντόπισαν ως μείζον πρόβλημα ενός Κοινοβουλίου που ο αυτοσεβασμός του υπολείπεται και του σεβασμού που τρέφουν γι’ αυτό οι απέξω, κι αυτόν τον τρόπο θεραπείας επέλεξαν. Στον κατάλογο των ευπρεπιστικών απαγορεύσεων προστέθηκαν τα «εμφανή τατουάζ», πιθανόν για να μην είναι πια ορατά τα «ζιγκ χάιλ» των χιτλερόπουλων και γινόμαστε θέμα στην Ευρώπη. Λίγους μήνες αργότερα τα πράγματα σοβάρεψαν, ή μάλλον κατάλαβαν και οι τελευταίοι πως είναι ήδη πολύ σοβαρά. Απαγορεύτηκαν λοιπόν τα πιστόλια, από τη στιγμή που έγινε αντιληπτό ότι η χρυσαυγίτικη βαρυμαγκίτιδα κυκλοφορούσε ένοπλη και εντός Κοινοβουλίου, προφανώς για να το υπερασπίσει στην περίπτωση που δεχόταν επίθεση από τίποτα κομμουνιστάς. Αλλά τα χυδαιολογήματα πώς απαγορεύονται; Ποια μηχανήματα μπορούν να πουν στοπ στην ανοησία ή στο άγχος να σε παίξουν κι εσένα δυο λεπτά τα κανάλια, έστω ωρυόμενο; Ποιες συσκευές μπορούν να μάθουν σε μισό λεπτό Ιστορία όχι μόνο σε εισερχόμενους βουλευτές και κυβερνητικούς εκπροσώπους, αλλά και στους τηλεσχολιαστές των κοινοβουλευτικών δρωμένων που κάνουν πολιτική, δηλαδή γράφουν ιστορία, λατρεύοντας την αδαημοσύνη τους σαν αυθεντία; Και ποιες «πύλες ηλεκτρονικής αναγνώρισης» μπορούν να υποκαταστήσουν την κάλπη αφήνοντας έξω από τη Βουλή τούς τραμπουκόφρονες κήρυκες του νεοφασιστικού μίσους; Τα «έβγα έξω ρε αν είσαι μάγκας» που εξαπολύουν οι φαιοντυμένοι σε όποιον δεν βαράει προσοχή μπροστά τους, πώς ηττώνται ιδεολογικά και πολιτικά μέσα σε μια Βουλή που, τεμαχισμένη από τις σκοπιμότητες και τους μικροϋπολογισμούς, μοιάζει παραδομένη στον εκφυλισμό της που συστηματικά απεργάζονται οι φαιόμυαλοι; Αν η σοφότερη λύση που είχε να προτείνει το προεδρείο είναι να μην καταγράφονται στα πρακτικά οι ύβρεις και οι απειλές, τότε θα πρέπει να συνυπολογίσει το παγκοίνως γνωστό: ο στρουθοκαμηλισμός δεν έσωσε ποτέ καμία στρουθοκάμηλο.