Το βλέμμα δεν μπορούσε να ξεκολλήσει από τη σπηλιά του Γιαγκούλα, στο βουνό πάνω από το χωριό. Οι ληστρικές ιστορίες αποτελούν ακόμη μέρος της τοπικής μνήμης στο οροπέδιο του θεσσαλικού Ολύμπου. Ατενίζοντας τη σπηλιά είχα παραισθήσεις, νόμιζα πως άκουγα το τραχύ, σαρκαστικό γέλιο του Γιαγκούλα, που δονούσε τις λαγκαδιές. Καλά μου πήρατε το κεφάλι, μυαλό όμως δεν βάλατε. Οι σπηλιές πια είναι μέσα στις πόλεις, οι απόγονοί μου φοράνε κοστούμια, έχουν τρόπους και είναι γλυκομίλητοι.
Εν Λιβαδίω λοιπόν Ολύμπου. Στα χίλια διακόσια μέτρα υψόμετρο, κάτω από τον πλάτανο, την ώρα που η διπλανή παρέα τραγουδούσε Τσιτσάνη θρυμματίζοντας τα στερεότυπα. Κυριακάτικο σούρουπο, οι βουνίσιοι τιμάνε δεόντως τον γείτονά τους Διόνυσο, που απολαμβάνει την ευωχία καθήμενος στην κορυφή Μύτικας στον απέναντι Ολυμπο.
Η άνοδος στο βουνό Τίταρος, εκεί που είναι χτισμένο το Λιβάδι, γίνεται αφορμή για απολέπιση από τις τοξίνες που εκπέμπουν οι τηλεοπτικοί σταθμοί αλλά και η ανάλωση σε δηλητηριώδεις πολιτικές αναθυμιάσεις, που συσκοτίζουν το αληθές, πως η χώρα ακόμη δεν μπόρεσε να εξουδετερώσει τους σύγχρονους Γιαγκούλες. Το σπιτίσιο γλυκό κυδώνι, ατσιγκούνευτο, γίνεται απροσποίητη χειρονομία καλωσορίσματος. Ο πλάτανος, η κουβέντα και ο συμποσιασμός γίνονται αίμα και σώμα του πολιτισμού της απλότητας, της εμπρόθετης κοινωνικότητας, της συζήτησης, ακόμη κι όταν η εντόπια περιέργεια προσκρούει στην εσωστρέφεια του θορυβοποιού σύγχρονου πολιτισμού.
Η Κυριακή κλείνει τον κύκλο της, στο τραπέζι έρχεται ο εξασθενημένος απόηχος από την περιγραφή του ποδοσφαιρικού αγώνα. Ομως, στη συζήτηση πρωταγωνιστής ο «βοσκός» του Τάσου Αντωνίου, ενός νεότατου κτηνοτρόφου. Σε μια περίοδο που δικαιολογημένα οι εργαζόμενοι βιώνουν ή βρίσκονται αντιμέτωποι με το φάσμα της ανεργίας, ο Τάσος και οι σύντροφοί του στον «Βοσκό» σχεδιάζουν το μέλλον το δικό τους αλλά και του χωριού τους. Σύστησαν έναν συνεταιρισμό κτηνοτρόφων, που διαχειρίζεται το γάλα που παίρνουν από τα κοπάδια τους.
Επόμενο βήμα, να συστήσουν ένα σύγχρονο τυροκομείο, στο οποίο εργάζονται νέοι, με κίνητρο να πετύχουν. Νέα προϊόντα, αξιοποιώντας την τυροκομική και διατροφική παράδοση του τόπου τους. Η κτηνοτροφική εμπειρία αποτελεί την πυτιά να προσαρμόσουν το παρελθόν στις νέες συνθήκες. Η παράδοση τροφοδοτεί τον διάλογό τους με το μέλλον. Ο τόπος τους γίνεται το εφαλτήριο να ανακαλύψουν τις εγχώριες και διεθνείς αγορές επιβάλλοντας την επαγγελματική τους παρουσία, συνταιριάζοντας την κτηνοτροφική τους κληρονομιά με τις σύγχρονες ανάγκες. Ο Τάσος μιλάει για τους συντρόφους του και το βλέμμα του αστράφτει. Είναι περήφανος για το επίτευγμά τους, χωρίς όμως να επαναπαύονται.
Ο «Βοσκός» είναι η ιστορία ενός χωριού ορεινού που έχει πλήρη συνείδηση των δυνατοτήτων του. Εμαθε από τα παθήματα της κτηνοτροφίας στο παρελθόν, από τις παθογένειες των συνεταιρισμών. Βραδιάζει όμορφα στο Λιβάδι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου