«Πάρτε νερό μαζί σας / το μέλλον έχει πολλή ξηρασία», γράφει ο ποιητής (Μ. Κατσαρός). Με τον δικό του τρόπο, όπως κάνει ο ποιητικός λόγος, φωτίζει αθέατες πλευρές των πραγμάτων, παίρνει από το χέρι τους αμύητους και τους γνωρίζει καινούργια μονοπάτια σκέψης.
Το νερό ήταν πάντα αείζωον, πηγή ζωής και υλικό σύμβολο για την έκφραση μεταφυσικών αγωνιών, για να οριοθετήσει την έννοια της αμαρτίας και του ιερού, στον τρόπο που αναζωογονούνται και αναπαράγονται οι κοινωνικές ομάδες και οι πολιτισμοί. Μια ημέρα μετά του Αγίου Πνεύματος στην Κύπρο εορτάζουν τον Κατακλυσμό. Πρόκειται για μια γιορτή με την οποία ολοκληρώνεται η μετα-αναστάσιμη περίοδος, στην οποία το νερό έχει πρωταγωνιστικό ρόλο. Είναι η καθαρτήριος δύναμη, μια πράξη που εθιμικά γιορτάζεται παντού και ουσιαστικά αποτελεί την αρχή του καλοκαιριού, μιας και πολλοί/-ές επιλέγουν να κολυμπήσουν για πρώτη φορά αυτήν την ημέρα.
Αν παραμερίσουμε τις επιστρώσεις του χρόνου, ο Κατακλυσμός της Κύπρου, ακόμη και ονοματολογικά, υπενθυμίζει τους παλιούς κατακλυσμούς, οι οποίοι χρησιμοποιούνταν τακτικά από τις διάφορες μυθολογίες για να προβάλουν την αναγέννηση του κόσμου μέσω της καταστροφής του και της απολέπισής του από τις προγενέστερες αμαρτίες.
Το μέλλον έχει πολλή ξηρασία, γράφει ο ποιητής και παρακινεί να πάρουμε μαζί μας νερό, για να ποτίσουμε την ψυχή μας. Αυτό το γνώριζαν οι παλιοί κι άφηναν ένα ποτήρι νερό για σαράντα μέρες δίπλα στους νεκρούς τους για να ξεδιψούν.
Αλλά πού να το βρούμε το νερό πια; Οι ποικιλώνυμες εξουσίες πάντα το γλυκοκοιτάζουν και οι άνθρωποι δημιούργησαν ιστορίες με πηγές και δράκους· κι Αηγιώργηδες που πάλευαν με τα θεριά, μ’ αυτούς που ήθελαν να έχουν τον έλεγχό τους για ίδιο όφελος. Γεμάτη είναι η παγκόσμια προφορική κληρονομιά. Είναι ο αγώνας ανάμεσα σ’ αυτούς που ανησυχούν για το «ξηρό» μέλλον τους κι εκείνους που ονειρεύονται τη δύναμή τους να ρίχνει πέδιλα ισχύος μες στο νερό.
Πεδίο σύγκρουσης, λοιπόν, το νερό. Φαντάζομαι πως όσοι έχουν τη δύναμη της καρέκλας ουδέποτε διάβασαν τις μυθολογίες, προφανώς έχουν ακούσει κάτι για τη δρακοντοκτονία του Αηγιώργη – δεν ίδρωσε, ως φαίνεται, το αυτί τους. Θα ήταν υπερβολικό να διάβασαν τον ποιητή και την αγωνία του για το μέλλον.Το νερό έχει γίνει εμπόρευμα. Εχουν επιπέσει πάνω του διάφορες σφίγγες της εξουσίας, που ονειρεύονται κέρδη και έλεγχο της βούλησης των πολιτών.Το νερό από βάλσαμο της ψυχής και του σώματος γίνεται μέσο πλουτισμού εταιρειών. Είναι μια αμφισβήτηση της αεικάρπου σχέσης της φύσης με τον άνθρωπο.
Οι ποικιλώνυμοι μανδαρίνοι ορέγονται να χειραγωγήσουν τη βούληση όσων εμπνέονται από τον Κατσαρό. Να μπορούν να ξεδιψάνε πίνοντας νερό στους Σταγιάτες, να ονειρεύονται το μέλλον. Τη ζωή τους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου