Συνέδριο στην Πρέβεζα: Ο Ιωάννης Κωλέττης και η εποχή του, 15 και 16 Οκτωβρίου 2021, Θεοφάνειος Αίθουσα Τέχνης,

 

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΕΝΔΥΜΑΣΙΟΛΟΓΙΑΣ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΟ ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ «ΕΘΝΙΚΕΣ ΕΝΔΥΜΑΣΙΕΣ» ΑΠΟ ΤΗ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΣΤΗ ΔΙΑΔΟΣΗ ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΗ ΧΡΗΣΗ ΣΤΗΝ ΕΡΜΗΝΕΙΑ 1-3 Οκτωβρίου 2021

 

Mε την ευκαιρία της συμπλήρωσης των 200 χρόνων από την Ελληνική Επανάσταση, η Ελληνική Εταιρεία Ενδυμασιολογίας διοργανώνει επιστημονικό συνέδριο με θέμα τις «εθνικές ενδυμασίες».

Το θέμα της «εθνικής ενδυμασίας», στο βαθμό που ακόμα λειτουργεί ως πραγματικό ή στερεοτυπικό εθνικό σύμβολο, συνδέεται άμεσα με το θέμα της εθνικής ταυτότητας. Το βλέπουμε να επανέρχεται στις πολλαπλές αναπαραστάσεις του σύγχρονου Έλληνα, ακόμα και 200 χρόνια μετά την Επανάσταση, προκειμένου να υποδηλωθεί η εθνική ταυτότητα - όταν δεν χρησιμοποιείται η αρχαιοελληνική ενδυμασία. Το συνέδριο φιλοδοξεί να διαγράψει την πορεία των 200 αυτών χρόνων και να σκιαγραφήσει, κατά το δυνατόν, τη χρήση και τις ποικίλες ερμηνείες των ενδυματολογικών αυτών συνόλων μέσα από τη σύνδεσή τους με την εθνική ταυτότητα των νεοελλήνων.

Τί θεωρούμε «εθνικές ενδυμασίες» και πώς εξελίχθηκαν στα 200 χρόνια που μας χωρίζουν από την Ελληνική Επανάσταση; Πώς τις καθιέρωσαν οι  βασιλείς του νεοσύστατου ελληνικού κράτους και πώς τις υιοθέτησαν και τις απέδωσαν εικαστικά καλλιτέχνες, σχεδιαστές και ενδυματολόγοι;  Ποιος ο ρόλος και η σημασία τους σε εκδηλώσεις όπως παρελάσεις, σχολικές εορτές και παραστάσεις, αλλά και στον τομέα του τουρισμού, ακόμα και σε στερεοτυπικά ή σατυρικά συμφραζόμενα; Πώς «συνομιλεί» ενδυματολογικά το εθνικό με το τοπικό και πώς αλληλοεπηρεάζονται χαρακτηρίζοντας τη σύγχρονη Ελλάδα;

                Στόχος του συνεδρίου είναι να διερευνηθούν οι «εθνικές ενδυμασίες» σε συνάρτηση με τα ιστορικά, πολιτικά και κοινωνικο-πολιτισμικά δεδομένα της νεότερης και σύγχρονης Ελλάδας. Με την ίδρυση του ελληνικού κράτους, οι ενδυμασίες του Όθωνα και της Αμαλίας καθιερώθηκαν  ως «εθνικές» και λειτούργησαν ως μέσο επικοινωνίας και σύμβολο εθνικής ταυτότητας. Από τότε και μέχρι σήμερα, οι «εθνικές ενδυμασίες» συνιστούν γόνιμο πεδίο πολιτικών επιλογών, κοινωνικής κριτικής ή αντιπαράθεσης, αλλά και προβολής της εθνικής ταυτότητας.

Το συνέδριο, το οποίο θα διεξαχθεί ψηφιακά από την 1^η έως τις 3 Οκτωβρίου, περιλαμβάνει τις παρακάτω ενότητες:

·         «Εθνικές ενδυμασίες»: Διαμόρφωση, καθιέρωση και θεσμική διάσταση

·         Οι «εθνικές ενδυμασίες» ως έκφραση της ιστορικής ταυτότητας σε εθνικές επετείους, παρελάσεις, σχολικές εορτές, αθλητικές εκδηλώσεις

·         Από το τοπικό στο εθνικό και από το εθνικό στο τοπικό

·         Οι «εθνικές ενδυμασίες» στις εικαστικές και τις παραστατικές τέχνες

·         Εμπορικές δημιουργίες, χρήσεις και ερμηνείες των «εθνικών ενδυμασιών»

 

Κόστος ημερήσιας παρακολούθησης: 10 € / Κόστος παρακολούθησης και για τις 3 ημέρες: 25 € Αρ. τραπεζικού λογαριασμού: Alpha Bank, IBAN GR530140 1050 1050 0200 2024 790 Παρακαλούμε σημειώστε στην αιτιολογία κατάθεσης το όνομά σας και την ημέρα/τις ημέρες που επιθυμείτε να παρακολουθήσετε Πληροφορίες και εγγραφές: Ρόζα Πατσέα, conference@costume.gr, 210 364 7577  https://www.nationalcostumes-conference.org/

 

 

 

 

 

 

 

Η Ελληνική Εταιρεία Ενδυμασιολογίας ιδρύθηκε το 2003 με πρωτοβουλία της Ιωάννας Παπαντωνίου, με στόχο να συγκεντρώσει τους ασχολούμενους με το ένδυμα στην Ελλάδα. Πολλά και ποικίλα είναι τα ενδιαφέροντά της: ελληνικές τοπικές φορεσιές, ιστορικό ένδυμα, θεατρικό κοστούμι, ύφασμα και τεχνικές κατασκευής και διακόσμησης, μόδα και σύγχρονη δημιουργία. Σκοπός της Εταιρείας είναι η έρευνα και η συγκέντρωση στοιχείων για τα θέματα που την ενδιαφέρουν, η επεξεργασία και η μελέτη τους, καθώς και η δημοσιοποίηση των πορισμάτων της έρευνας με διαλέξεις, συνέδρια και σχετικές εκδόσεις.

Στα 18 χρόνια παρουσίας της  η ΕΕΕ έχει διοργανώσει 3 διεθνή ενδυματολογικά συνέδρια: «Πτυχώσεις - Πολλαπλές ερμηνείες» (2004), «”Ενδύεσθαι”. Ιστορικές, κοινωνιολογικές και μεθοδολογικές προσεγγίσεις» (2010) & «Dress & Politics» (2014), όλα σε συνεργασία με το Πελοποννησιακό Λαογραφικό Ίδρυμα. Τα πρακτικά των τριών αυτών συνεδρίων απετέλεσαν τους τόμους 3-5  της επιστημονικής επιθεώρησης του ΠΛΙ: Ενδυματολογικά, στο πλαίσιο της οποίας θα εκδοθούν και τα πρακτικά του παρόντος συνεδρίου.

Άλλη δραστηριότητα της ΕΕΕ είναι η Ημερίδα Ενδυμασιολογίας, η οποία αποτελεί πλέον έναν ετήσιο θεσμό. Εννέα ημερίδες έχουν πραγματοποιηθεί μέχρι τώρα και τα πρακτικά τους αναρτώνται σταδιακά στην ιστοσελίδα της Εταιρείας: www.costume.gr. 

Τέλος, από το 2017 η ΕΕΕ διοργανώνει σειρές σεμιναρίων και διαλέξεων με ενδυματολογικό πάντα περιεχόμενο, είτε στο «Πολιτιστικό Χώρο Κανάρη 2» του ΠΛΙ, στον οποίο φιλοξενείται, είτε διαδικτυακά.

The Revolutionary Potential of the Social Sciences: Transforming Possibilities , Call for Papers October 15, 2021, Oklahoma, United States

 

The Society for Applied Anthropology (SfAA) invites abstracts (sessions, papers, posters, and videos) for the Program of the 82nd Annual Meeting in Salt Lake City, UT, March 22-26, 2022. The theme of the Program is “The Revolutionary Potential of the Social Sciences: Transforming Possibilities.”

The 2022 SfAA Annual Meeting offers researchers, practitioners, and students from diverse disciplines and organizations the opportunity to discuss their work and consider how it can contribute to a better future. SfAA members come from a host of disciplines -- anthropology, geography, sociology, economics, business, planning, medicine, nursing, law, and more. The annual meeting provides a fertile venue in which to trade ideas, methods, and practical solutions, as well as an opportunity to enter the lifeworlds of other professionals.
 

The deadline for abstract submission is October 15, 2021. For additional information on the theme, abstract size/format, and the meeting, please visit our web page www.appliedanthro.org  and click on annual meeting.

Contact Info: 

Melissa Cope, Society for Applied Anthropology Annual Meeting Program Administrator

405-843-5113

Contact Email: 

melissa@appliedanthro.org

CIELab "The Participatory Image"

 

Dear colleagues

under the title “The Participatory Image”, we are currently seeking  chapter proposals for a publication that connects the fields of visual  communication and anthropology as they merge into an interdisciplinary format (particularly focusing  on visualization in urban planning).

The publication reflects on participatory aspects of images from  different perspectives. The context of our research is urban  envisioning.From a variety of fields, we invite scholars who are concerned with  participatory aspects of images in the following three areas:

 

The Creation of Participatory Images

How do participatory images emerge in the group setting of a workshop  or in a studio which specializes in visualizations of urban space?

The main focus of this section is on the process of creating  participatory images in a workshop setting and multiple authorship.

 

The Form of Participatory Images

What do participatory images look like and what are the formal  characteristics of images which foster a dialogue and mutual  understanding?

In this section, the focus is on the material and formal  characteristics that images require in order to support participatory  processes.

 

The Agency of Participatory Images

How do participatory images act or what is the effect of their agency  in a process of negotiating various versions of an urban future?

The aim of this section is to shed light on the processes in which  images unfold their agency through entanglements with material and  immaterial environments.

 

 

Detailed information on the Call for Chapter can be found at the link  on our homepage:

www.cielab.ch

Please send questions and proposal submissions (750-1000 words abstract) to:

participatory.images.hgk@fhnw.ch

 

no later than October 11, 2021

 

We look very much forward to hearing from you.

CIELab Team

HKG FHNW Basel, University of Basel, Philipps-University of Marburg

 

Warm regards,

Ina Dietzsch

 

Institute for European Ethnology

and Cultural Studies

Philipps-University of Marburg

Deutschhausstr. 3

35032 Marburg

ina.dietzsch@uni-marburg.de

https://www.uni-marburg.de/de/fb03/euroethno/institut/personendetails/prof-dietzsch

 

african folklore dataset

 

The Princeton Ethiopian, Eritrean, and Egyptian Miracles of Mary (PEMM) project is looking for folklorists interested in conducting research with its dataset while also assisting with it. PEMM is a comprehensive resource for the 1,000+ miracle stories written about the Virgin Mary in Ethiopia, Eritrea, and Egypt, and preserved in Gəˁəz between 1300 and the present; more information at pemm.princeton.edu While the project is proceeding apace with identifying and cataloging stories as they appear in these parchment manuscripts, the project is in need of folklorists to assist with developing keywords. Some work on keywording has been done, but not by folklorists. Familiarity with such tools as the Aarne–Thompson–Uther Index would be welcome.

Please contact Prof. Wendy Laura Belcher at wbelcher@princeton.edu.

• Read more or reply

Αλεξάνδρου Σούτσου, Ο εξόριστος του 1831.Κωμικοτραγικόν ιστόρημα, Ίδρυμα Ουράνη

 

Πρεβεζάνικα Χρονικά, τεύχος 55-56, 2019

 

Knowledge (Dis)Ruptions in/through Science – from Citizens to Science to Citizen Science, SPECIAL ISSUE

 3.

 

CFP Special Issue ethnoscripts: Knowledge (Dis)Ruptions in/through Science – from Citizens to Science to Citizen Science

From citizen scientists to shaman cosmologists, from rational scientists to esoteric conspiracists, from designers to coders, hierarchies of knowledge productions seem in a mode of reversal. While speed and capability of producing new knowledge increase, rules that guarantee trust and reliability seem to be breaking. Disruptions of academic modes of reasoning emerge on the basis of Moore's Law, mimicking the dynamics of technological development. While science projects grant open access to the public – from citizen science participation to public source code – the privatization of knowledge through patenting and secrecy (Jones 2014), the capitalization of public goods is inflational. Simultaneously, symmetrical concepts of knowledge emerge, yet old hierarchies are reproduced. Depending on the observer, digital modes of capitalism turn into a fairytale or a nightmare for those who actively seek to give voice to the mute within the Anthropocene (Haraway 1997).
We are looking for contributions for our special issue, which study how and under what circumstances citizens engage in academic enterprises. We invite scholars who do research amongst and with humans, non-humans and
other-than-humans (Haraway 1997, De La Cadena 2014), investigating knowledge productions that reverse, subvert and break with the established rulebook of purification and mediation in the modern and post-modern conceptions of knowledge (Latour 1991). We want to discuss historical implications and forerunners of contemporary rediscovery of citizen science, especially from cultural anthropological perspectives, where lay people have always been engaged in science, be it as interlocutors, informants or as participant observers themselves. And last but not least, we invite contributions that study how (citizen) scientists want to heal the world, how microbes, hard- and software, algorithms and data dictate rules and citizens break rules in order to make and shape knowledge. All researchers who critically study engagements in knowledge making of biospheres and technospheres are invited to this special issue.

Questions we would like to discuss include – but are not limited to – the following:

• How is citizen science changing knowledge production in scientific research?
• What new modes of knowledge production emerge?
• How is professional scientific knowledge production being challenged by new actors and ways of doing science?
• How are hierarchies and power structures in scientific knowledge production dismantled, reproduced or renegotiated?
• How can we explain/analyze endeavors to more open access and science alongside privatization of knowledge and data?
• What new actors claim a role in scientific knowledge production and how do they secure and legitimize their position?
• How do citizen science projects/ new forms of scientific knowledge production challenge the everyday practices of professional scientists?
• What new forms of collaborations between professional scientists, the "public", ... can be observed?
• How do (digital) technologies disrupt and enhance existing practices and open up new possibilities of producing knowledge?
• What role do we as ethnographers play in these fields of knowledge disruption?
• How can we as cultural anthropologists design and create e.g. citizen science projects? Or include citizen scientists and other non-professional scientists into our knowledge production?
• How do digital media allow for new access possibilities to knowledge production?
• What is considered as knowledge in citizen science?

Proposals for contributions should include a title and a 200 word abstract and must be submitted by October 3rd.

Literature:

De La Cadena, Marisol (2014): Runa. Human but not only. Hau: Journal of Ethnographic Theory 4 (2): 253–259 https://www.haujournal.org/index.php/hau/article/viewFile/hau4.2.013/1089

Haraway, Donna (1997):  Modest_Witness@Second_Millennium. FemaleMan_Meets_OncoMouse: Feminism and TechnoScience. New York: Psychology Press.

Jones, Graham (2014): Secrecy. Annual Review of Anthropology 43:53-69 (Volume publication date October 2014)
https://www.annualreviews.org/doi/abs/10.1146/annurev-anthro-102313-030058
https://doi.org/10.1146/annurev-anthro-102313-030058

 

--

Libuše Hannah Vepřek, M.A.

Pronomen / Pronouns: sie, ihr / she, her
Institut für Empirische Kulturwissenschaft und Europäische Ethnologie

Ludwig-Maximilians-Universität München 
Oettingenstr. 67
80538 München
+49 (0) 89 2180 9635
https://www.ekwee.uni-muenchen.de/index.html

• Read more or reply

Photographic Digital Heritage: Institutions, Communities and The Political, . Type: Conference October 19, 2021 to October 20, 2021

 

Online conference organized by the DigiCONFLICT Research Consortium in partnership with the National Trust

Photographic Digital Heritage: Institutions, Communities and The Political intends to explore how uses of digital technology, and digitisation in particular, have transformed the ways in which historical photographs of value to perceived inherited cultural legacies are collected, deployed and identified as such. It will specifically investigate what has led formal heritage and memory institutions to drive this process, how heritage communities might have navigated their aspirations around it, and how political interest groups have taken advantage of it to promote their causes.

Photography and heritage became well-entangled long before the rise of digital technology. In fact, their connection has been highly influential, if not essential, to the development of heritage practices that one may by now take for granted. While some scholars have already considered the impact exerted by digitisation practices on approaches to photographic image-objects, much of this work tends to evaluate how the creation of digital photographic surrogates has undermined conventional archival documentation and preservation practices. In this regard, research around this area has largely taken issue with questions concerning provenance, cataloguing, dematerialisation, and media-morphosis, as a means to increase awareness of the potential loss of historical data that might result from the conversion of analogue photo collections into digital databases.

Bringing together photography and heritage scholars, policymakers, and community organisers, Photographic Digital Heritage: Institutions, Communities and The Political is designed to expand the discussion on the entanglement of photography and digital heritage into the political environment—where human diversity often gives rise to antagonistic sentiments. It is therefore geared towards unravelling how "the political" has conditioned digitisation practices, while equally looking into the ways in which photographic digital heritage has facilitated innovative hegemonic and anti-hegemonic aspirations in national and inter-national social settings.

Speakers will consider interrelated topics, including:

• the influence that photographic digitisation practices have exerted on definitions of heritage assets;

• the effect of photographic digitisation on institutional practices and policies;

• uses of photographic digital heritage for community building and activism;

• the employment of photographic digital heritage by governing powers;

• and the effect of photographic digital heritage on social and inter-generational communications about history, memory and the past.

Livestreamed online, the conference will provide multiple opportunities for knowledge exchange among the participants while enabling engagement with comments and questions from the public of viewers.

Confirmed contributors:

Keynote speaker:

Jane Lydon (University of Western Australia)

Panellists:

Geoff Broadway (The Living Memory Project), Anand Chhabra (The Apna Heritage Archive), Michelle Hamers (De Montfort University), Christo Kefalas (The National Trust), Gil Pasternak (DigiCONFLICT / De Montfort University, Françoise Poos (Esch2022 Director Cultural Programme), Christina Riggs (Durham University), Denis Skopin (St Petersburg State University), Kylie Thomas (Netherlands Institute for War, Holocaust and Genocide Studies - NIOD), Catherine Troiano (The National Trust), Donna West Brett (University of Sydney).

Bookings will close 1 hour prior to the start of the event, and registrants will receive a link to join the online event 24hrs before the event, via their provided email address. For more information and details on how to register please visit the conference webpage:

https://www.dmu.ac.uk/about-dmu/events/events-calendar/2021/october/phot...

 

Contact Email: 

gpasternak@dmu.ac.uk

URL: 

https://www.dmu.ac.uk/about-dmu/events/events-calendar/2021/october/photographic-digital-heritage.aspx

THURSDAY Governance Programme Dialogue Series: Digitalising Borders

 

Type: 

Event

Date: 

September 30, 2021

Location: 

United Kingdom

Subject Fields: 

Colonial and Post-Colonial History / Studies, Human Rights, Political History / Studies, Political Science, Immigration & Migration History / Studies

Governance Programme Dialogue Series 2021/2022: Population Surveillance, the Body, and Mobility.

The series examines twenty-first century population surveillance (ID cards, passports, checkpoints, and policing) in the Global South and/or spaces of its intersection with the Global North. It examines how population surveillance has been transformed through new technologies, whilst also seeking to uncover continuities with the colonial past/present. It asks how do forms of population surveillance today affect the body, movement, and power? 

Lecture 1: Digitalising Borders

Join us for a session on Digitalising Borders that brings together a conversation between two prominent scholars whose work on space, technology, and mobility pushes us to examine the unequal, violent, and racialised nature of borders today.

Speakers

Polly Pallister-Wilkins is an Associate Professor in the Department of Politics, University of Amsterdam. As a political geographer, her research focuses primarily on humanitarian responses to border violence and mobility injustice. She is the author of the forthcoming Humanitarian Borders: Unequal Mobility and Saving Lives (Verso) as well as a number of articles looking at what she calls humanitarian borderwork with a specific focus on the Mediterranean and the Greek hotspots. Growing from this, her current research is concerned with what black radical — especially feminist — traditions and indigenous knowledges can offer for decolonialising humanitarianism.

Helga Tawil-Souri is a media scholar whose work focuses on the overlaps between spatiality, technology, and politics with a particular focus on Palestine/Israel. She is an Associate Professor in the Department of Media, Culture, and Communication and the Department of Middle Eastern and Islamic Studies at New York University.

Chair

Sanaa Alimia is an Assistant Professor of Political Science at the Aga Khan University's Institute for the Study of Muslim Civilisations.

Registration

Join us online via Zoom by regsitering here.

Contact Info: 

Layal Mohammad
Senior Coordinator, Marketing & Communications
Institute for the Study of Muslim Civilisations
The Aga Khan University (International)
Aga Khan Centre, 10 Handyside Street, London N1C 4DN
Incorporated in England as a company limited by guarantee no. 4448389 | Registered Charity Number 1179136

Contact Email: 

layal.n.mohammad@aku.edu

URL: 

https://www.aku.edu/ismc/events/pages/event-detail.aspx?EventID=1922&Title=Digitalising%20Borders

Βαγγέλης Τζούκας, Οι οπλαρχηγοί του ΕΔΕΣ στην Ήπειρο 1942-44.Τοπικότητα και πολιτική ένταξη

 

Ευάγγελος Αυδίκος, ΔΕΗ-σεις, ΕΦΣΥΝ, 28 Σεπτεμβρίου 2021

 

Πιρπιρίτσα, βερβερίτσα και άλλες πολλές είναι λέξεις που έχουν απαλειφθεί από το εποχικό λεξιλόγιο των σύγχρονων κοινωνιών. Εχουν εγκατασταθεί στα ερευνητικά αρχεία ή στις σελίδες των βιβλίων που μελετούν τέτοια φαινόμενα.

Οι άνθρωποι επινοούν διάφορους τρόπους, όταν νιώθουν αμήχανοι μπροστά σ’ ένα ακραίο καιρικό φαινόμενο. Οταν συμβαίνει κάτι που δεν μπορεί να χωρέσει στα δικά τους βιώματα. Υπάρχει κάποια δύναμη, σκέφτονται, έξω από την κοινωνία που για κάποιο λόγο προκαλεί την ανομβρία. Η μόνη αντίδρασή τους είναι η αναπομπή δεήσεων. Ή η μαγική αντίληψη. Να μιμηθούν τη βροχή για να βρέξει.

Η μαγική αντίληψη καλλιεργείται και στην εποχή μας. Μόλο που ομνύουμε στον Διαφωτισμό. Πλάθεται μια θεωρία συνωμοσιολογίας ή ένας υπερεθνικός εχθρός που προκαλεί τα ακραία κοινωνικά και οικονομικά φαινόμενα. Το καλοκαίρι ήταν η κλιματική αλλαγή - που υφίσταται. Ομως, της προσδίδουμε μαγική διάσταση. Υπάρχει μια υπερφυσική δύναμη που σαρώνει τις αντιστάσεις. Ισοπεδώνει την όποια πρόβλεψη και τις αντιδράσεις.

Φορτώνουμε τα φαινόμενα στην καμπούρα μιας στρουθοκαμήλου, που περπατά στην υπερεθνική έρημο. Θεωρείται το φαινόμενο περίπου αναπότρεπτο, η βούληση τότε ατονεί και οι σύγχρονες δεήσεις δεν εισακούονται. Οι πολίτες δεν συμμετέχουν στις συζητήσεις, αποφασίζουν ελάχιστοι ειδικοί σύμβουλοι-εμπειρογνώμονες, πίσω από γραφεία απρόσωπα, στο όνομα μιας δημοκρατίας καχεκτικής.

Οι πολίτες απογοητεύονται και ό,τι συμβαίνει γύρω τους αποκτά μορφή κοινωνικής και οικονομικής πανδημίας. Τα κέντρα είναι απόμακρα, το σύστημα αποφάσεων είναι λαβυρινθώδες και οι λέξεις που χρησιμοποιούνται ακατανόητες. Σχεδόν μαγικές. Ανήκουν σ’ έναν άλλο κόσμο, που οι απλοί άνθρωποι δεν μπορούν να κατανοήσουν.

Νιώθουν όμως την ανομβρία. Αυτή είναι παρούσα. Στα χωράφια τους, στα σουπερμάρκετ, στις ανατιμήσεις, στα τιμολόγια κοινής ωφέλειας. Που εξελίσσονται σε εταιρείες-βρικόλακες για τις τσέπες των καταναλωτών αλλά και των μικρομεσαίων επιχειρήσεων.

Ο πολίτης βρίσκεται αμήχανος εν μέσω ενός κυκεώνα λέξεων, εν πολλοίς ακατανόητων. Αύξηση μετοχικού κεφαλαίου, μετοχή χρυσή, παγκοσμιοποίηση και ενεργειακό πρόβλημα. Πάλι οι κακοί βρίσκονται εκτός των συνόρων. Και πώς να παλέψεις με σκιές; Ή με οργανισμούς με ακρωνύμια; Πώς μπορείς να τα βάλεις με λέξεις που μοιάζουν με λαβυρινθώδεις διαδρομές;

Ομως, παραμένει η ιδιωτικοποίηση. Παραμένουν οι μεγάλες αυξήσεις που θα γονατίσουν τα νοικοκυριά και τις επιχειρήσεις. Παραμένουν οι ευθύνες της κυβέρνησης και των αρμόδιων υπουργών. Το ενεργειακό πρόβλημα είναι μια πρόκληση για ουσιαστική συζήτηση. Που δεν γίνεται. Κλείνουν τα λιγνιτωρυχεία και οι κάτοικοι της Πτολεμαΐδας και της Κοζάνης βλέπουν το μέλλον θαμπό. Τα βουνά κερατώνονται, χωρίς σχέδιο.

Η ΔΕΗ αλλάζει. Από εταιρεία με κοινωνικό χαρακτήρα μετασχηματίζεται σε φιδόγλωσση. Θα στερήσει την ανάσα από τους αδύναμους. Αυτό το κράτος μοιάζει να παραδίνεται σε ελάχιστους. Δεν είναι όμως υπερφυσικός νόμος.

 

Διονύσης Τζάκης, Η μεταστροφή του Καραϊσκάκη.Από τον κλεφταρματολό στον επααναστάτη, ΕΑΠ 2021

 

Ευάγγελος Αυδίκος, ΔΕΗ-σεις, εφσυν, 28 Σεπτεμβρίου 2021

Νικόλαος Κασομούλης, Με το σπαθί εις το χέρι και με το ντουφέκι στο πολιορκημένο Μεσολόγγι, επίμετρο Αλέξης Πολίτης, Πανεπιστημιακές Εκδόσεις Κρήτης 2021

 

Βιβλιοπαρουσίαση της ποιητικής συλλογής ¨Ωδίνες Ωδές" της Λαμπρινής Παππά Θεοχάρη, στα Γιάννινα, Κυριακή, 3 Οκτωβρίου 2021, ώρα 11.30 πμ

 

Αγαπητές φίλες και φίλοι, με μεγάλη χαρά σας προσκαλούμε στην παρουσίαση του νέου βιβλίου της μητέρας μου, Λαμπρινής Παππά Θεοχάρη, με τον τίτλο "Ωδίνες Ωδές". Σας περιμένουμε την Κυριακή 3 Οκτώβρη 2021 και ώρα 11.30 π.μ. στον αύλειο χώρο του Πολιτιστικού Πολυχώρου "Δημήτρης Χατζής" (παλιά σφαγεία). Θα συμμετέχω με την απαγγελία ποιημάτων.

Στο πρώτο μέρος της εκδήλωσης θα μιλήσει για το νέο σύγγραμμα ο κος. Γεώργιος Σιμιτζής του Στεφάνου, ποιητής. Συμμετέχουν, επίσης, ο κος. Γεώργιος Νικολάου, Αναπληρωτής Καθηγητής Νεότερης Ελληνικής Ιστορίας στο Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων, η κα. Κωνσταντίνα Ζήδρου, αρχαιολόγος και η κα. Νίκη Μποτωνάκη, φιλόλογος.

Στο δεύτερο μέρος της εκδήλωσης τον ποιητικό λόγο θα συνοδεύει η μουσική, που θα ερμηνεύσει με το πιάνο η κα. Γεωργία Αναστάση. Θα προσπαθήσω να αποδώσω με τον καλύτερο δυνατό τρόπο τα ποιήματα, τιμώντας όλους όσοι αγωνίστηκαν και αγωνίζονται για την Ελευθερία. Μαζί μου θα βρίσκεται ο κος. Γιώργος Γκατζιάνης, δημοσιογράφος, ο οποίος θα απαγγείλει και θα αναγνώσει κείμενα.

Η εκδήλωση τελεί υπό την αιγίδα του Πνευματικό Κέντρο Δήμου Ιωαννιτών και της Εταιρεία Λογοτεχνών και Συγγραφέων Ηπείρου.

Καλή μας αντάμωση !

Υ.Γ. Στον παρακάτω σύνδεσμο μπορείτε να διαβάσετε το βιογραφικό της ποιήτριας, να ακούσετε δικές μου απαγγελίες ποιημάτων της και να παρακολουθήσετε τη βιβλιοπαρουσίαση του προηγούμενου βιβλίου της:

 

Ευάγγελος Αυδίκος: Ιφιγένεια Μαστρογιάννη, Ο Ποιητής και η Σφραγίδα της Ελευθερίας, σχέδια Φίλιππος Φωτιάδης. Εκδόσεις Καλέντης 2021, σελ. 107, http://www.periou.gr/%ce%b5%cf%85%ce%ac%ce%b3%ce%b3%ce%b5%ce%bb%ce%bf%cf%82-%ce%b1%cf%85%ce%b4%ce%af%ce%ba%ce%bf%cf%82-%ce%b9%cf%86%ce%b9%ce%b3%ce%ad%ce%bd%ce%b5%ce%b9%ce%b1-%ce%bc%ce%b1%cf%83%cf%84%cf%81%ce%bf%ce%b3/

 

Με αιφνιδίασε το βιβλίο της Ιφιγένειας Μαστρογιάννη, που θα το χαρακτήριζα νουβέλα για εφήβους. Ο αιφνιδιασμός προήλθε από την έμπνευση της συγγραφέα να δημιουργήσει ένα αφήγημα με σκοπό να λειτουργήσει η ανάγνωσή του ως μια μυητική διαδικασία στην παλαιότερη λογοτεχνία αλλά και στα πρόσωπα που δονήθηκαν από την  αγάπη του τόπου τους το 1821, καθώς και από  την  ανάγκη να μάθουν και να συνδράμουν την εθνική απελευθέρωση.

    Συχνά απορούμε και εκδηλώνουμε δυσανεξία που οι νεότερες γενιές δεν γνωρίζουν την ιστορία. Πώς καλύπτεται η ασύμμετρη σχέση των νεότερων γενεών με το παρελθόν και τα ιστορικά γεγονότα; Με  διδακτικό τρόπο που μπορεί να ενδέχεται να είναι απωθητικός;

    Το θέμα βρίσκεται διαρκώς στην επικαιρότητα και η αναπαραγωγή του συχνά επιτυγχάνεται από επιφανειακές δημοσιογραφικές ή δημοσκοπικές έρευνες. Για τους εφήβους αλλά και τους μεγαλύτερους το παρελθόν, ούτως ή άλλως, καλύπτεται από μια αχλή, μέσ’  από την οποία εξαχνίζονται  οι εποχές και οι διαφοροποιήσεις. Εκτός αυτού, οι νεότερες γενιές απασχολούνται με το παρόν και ονειρεύονται το μέλλον. Το παρελθόν γι’ αυτούς λειτουργεί ως ανασχετικός παράγοντας στην ανακάλυψη του εαυτού τους. 

    Πέρα από την εκπαίδευση που προβληματίζεται, άλλοτε επιτυχώς και άλλοτε όχι, για τη θεμελίωση μιας εποικοδομητικής σχέσης, τον ρόλο αυτό αναλαμβάνουν οι διάφορες εκδηλώσεις, σχολικές κατά κανόνα, που μερικές φορές προκαλούν πλήξη. Αποκτούν ενδιαφέρον όταν οι ίδιοι οι έφηβοι αναλαμβάνουν ενεργό ρόλο στην ιχνηλάτηση αυτής της σχέσης και της αναπαράστασής της στην τελετουργία του εορτασμού.

    Το θέμα αυτό έχει τεθεί , εκ των πραγμάτων, με την ευκαιρία της επετείου των 200 ετών από την επανάσταση. Πέρα από τις επετειακές σχολικές εκδηλώσεις, ενδιαφέρον παρουσιάζουν τα βιβλία που γράφονται για παιδιά και εφήβους με θέματα αντλημένα από την επανάσταση. Έχουν εκδοθεί  αρκετά εικονογραφημένα βιβλία, τα οποία δεν συναριθμούνται, κατά κανόνα, στην επετειακή βιβλιοπαραγωγή. Ωστόσο, κοντά σ’ αυτά υπάρχουν και ελάχιστα βιβλία, με πιο αδρή ή πιο σύνθετη μυθοπλασία, που επιχειρούν να μιλήσουν για θέματα των απαρχών του νεοελληνικού κράτους.

   Ένα απ’ αυτά είναι και το βιβλίο της Μαστρογιάννη. Η συγγραφέας εμπνέεται από τον Κρυστάλλη αποδεικνύοντας, για μια ακόμη φορά , πόσο γόνιμη μπορεί να γίνει η συνομιλία με τη λογοτεχνική κληρονομιά. Δημιουργεί μια ιστορία με πρωταγωνιστή τον Οδυσσέα, έναν δεκατετράχρονο με καταγωγή από το Συρράκο Ιωαννίνων, τη γενέτειρα του Κρυστάλλη. Στόχος της Μαστρογιάννη είναι η μύηση των αναγνωστών, μέσω της ηλικιακής ταύτισης με τον συνομήλικο πρωταγωνιστή, στην ανακάλυψη του εαυτού τους, από τη μια μεριά, και του  ποιητή και πεζογράφου, από την άλλη. Αυτή η διπλή και αλληλοτροφοδοτούμενη διαδικασία έχει ως αποτέλεσμα να διαλυθεί η αχλή που τον κρατά δέσμιο του παρόντος και των μορφών ψυχαγωγίας της εποχής του (Πρώτη φορά στη ζωή του ένιωθε ότι δεν είχε όρεξη για κινητό ούτε για φαγητό).

     Η συγγραφέας οργανώνει τη μυθοπλαστική δομή της νουβέλας σε παράλληλες σιδηροτροχιές. Ο Οδυσσέας και η ζωή του είναι ένα απείκασμα, σε αδρές γραμμές, του Κρυστάλλη. Είναι ορφανός, η γιαγιά ονομάζεται Άννα, προσομοιάζοντας στην Ιωάννα , τη μάνα του ποιητή, ενώ ο παππούς φέρει το όνομα Κωνσταντής.

    Η Μαστρογιάννη επινοεί διάφορα αφηγηματικά μοτίβα, ώστε να συνδέσει το αφήγημά της με τη συνάντηση του Οδυσσέα με την Επανάσταση του 1821. Πρόκειται για μια επίπονη διαδικασία, που απαιτεί προσήλωση, χρόνο και υπέρβαση της ατομικότητάς του και των τρεχουσών αναγκών του παρόντος. Το αποδίδει με την ευρηματική επινόηση της Σφραγίδας της Ελευθερίας, που κατά την προφορική παράδοση, ζητήθηκε από τον Κρυστάλλη , όσο δούλευε στο τυπογραφείο του Παπαγεωργίου στην Αθήνα, να δημιουργήσει. Αυτό το γεγονός τον οδήγησε στην πρόθεση να φτιάξει τη Σφραγίδα της Ελευθερίας των Συρρακιωτών, που ουδέποτε υλοποιήθηκε, γιατί πέθανε νωρίς και καθυστέρησε να απελευθερωθεί η πατρίδα του, το Συρράκο (1912).

   Ο Οδυσσέας αναλαμβάνει αυτό το έργο. Να μιλήσει για την απελευθέρωση, να γνωρίσει το χωριό που είναι και δικό του. Ωστόσο, αυτό το έργο προϋποθέτει μύηση στο έργο του Κρυστάλλη και στην ιστορία του Συρράκου. Ταυτόχρονα, απαιτεί τη συνειδητοποίηση ότι είναι απόγονος μιας οικογενειακής και συλλογικής παράδοσης. Ο παππούς πλέον είναι άρρωστος, ο κρίκος μοιάζει να σπάει, ώσπου ο Ορέστης αναλαμβάνει να υλοποιήσει το ατομικό και συλλογικό όραμα: τη συνέχεια της μνήμης. Πραγματώνεται δε μέσω της μύησης στην ξυλογλυπτική, κάτι που προσδίδει και στον ίδιο μια άφατη ικανοποίηση.

    Το αφήγημα της Μαστρογιάννη είναι καλογραμμένο, χωρίς φωνασκούντες διδακτισμούς. Ρέουσα γλώσσα, περιγραφές υποβλητικές που αποδίδουν το γεωγραφικό τοπίο και αφηγηματικά τεχνάσματα που συνδέουν το πραγματικό με το ονειρικό, την αρχαία ιστορία με τη νεότερη. Είναι ένα πολύ καλό παράδειγμα για τον τρόπο γραφής τέτοιων μυθοπλαστικών κειμένων αλλά και για τον αναπροσανατολισμό των εκπαιδευτικών διαδικασιών.

Στο Νομισματικό Μουσείο για το μυθιστόρημα της Αργυρώς Μαντόγλου, Κλειδάριθμος