Call for Papers
Transnational Feminisms Summer Institute
July 6-11, 2014
The Ohio State University

Thinking Transnational Feminisms, is a collaborative five-day summer institute organized by and for feminist scholars who are engaging the transnational as a process, a critique, a paradigm, and/or a characteristic of social movement in their scholarship to make sense of these multiple, sometimes contradictory, approaches and concepts.  We invite graduate students, emerging, and established scholars to join us in exploring and sharpening our understanding of where the field of “transnational feminisms” is and where it is going by sharing and critiquing each others’ work in progress.  We especially invite non-U.S. based scholars to participate in this institute to contribute to the work of decentering U.S. academic practices in thinking through transnational feminist knowledge production and engagements.

The institute will feature two types of sessions:

1.         Paper workshops that help authors refine their research and writing and advance our collective understanding of transnational feminism.  We envision limiting these sessions to 24 authors to facilitate in depth engagement among all institute participants.

2.  Roundtables that tackle “big” issues in transnational feminism.

To see the full CFP, the proposed roundtable themes, the estimated costs, and to apply for the summer institute, please see:  https://frontiers.osu.edu/transnational-feminisms-scholar-institute-2014.  Applications are due Dec. 15, 2013.  Questions can be directed tofrontiers@osu.edufrontiers@osu.edu>

 with the email title Transnational Feminisms Summer Institute.

Institutional sponsors collaborating in organizing and supporting this conference include Arizona State University Women and Gender Studies, The Ohio State University Department of Women’s Gender and Sexuality Studies, the University of Massachusetts at Amherst Department of Women Gender and Sexuality Studies, and Frontiers:  A Journal of Women’s Studies.

The Belief Narrative Network (BNN)
Shota Meskhia State Teaching University of Zugdidi
Ministry of Education and Science of Georgia
Shota Rustaveli National Science Foundation

CALL FOR PAPERS

You are kindly invited to participate in the conference of Belief Narrative Network at the ISFNR “Nature Spirits: Continuity and Change”, which is going to take place in Zugdidi, Georgia, 1-4 October, 2014.

Nature spirits were among the very first topics of folk narrative research. Since the romantic era, these belief traditions and their study have undergone remarkable changes. In the light of contemporary folklore research, it is time to update our scholarly views on the supernatural in the natural and to problematize the whole concept of nature spirit. While this classical category is practical in indexes, it can be alien to vernacular interpretations. The BNN conference “Nature Spirits: Continuity and Change” invites researchers to discuss historical and contemporary views on spirits in the natural environment both as objects of study and features of living belief traditions. The aim of the conference is to form an overall picture of beings encountered in or associated with certain natural environments in belief tradition, and to discuss related theoretical, methodological and conceptual questions. We welcome academic presentations on nature-related spirits and powers, their places in the landscape and the vernacular discourses they inspire. We encourage comparisons between beings, places and times, between diverse genres and interpretations in emic and etic perspectives, as well as between research traditions and concepts. We also look forward to theoretical discussions concerning the topic of nature spirits. They can include - but need not be restricted to - the modalities of belief, the role of genre, the concept of belief narrative, or the construction of the categories of natural, supernatural or non-human in diverse discourses.

You are welcome to submit the abstract of no more than 300 words using online registration form until 31 December, 2013.
For further information about the Conference please visit the webpage:http://www.zssu.ge/zssu/node/547

For online submissions of the abstracts go to the link:
http://www.123contactform.com/form-657420/Shota-Meskhia-State-Teaching-University-Of-Zugdidi-Event-Registration

The abstracts shall be evaluated by the BNN Committee. All applicants will be notified by 30 January, 2014, at the latest.
No registration fee must be paid by the participants.
Should you have any further question, please feel free to contact Ms Bela Mosia to the following address: infosymposiumisfnr@gmail.com.

 --

ΑΝ ΛΕ ΣΤΡΑΤ, αντιδήμαρχος Παρισιού και πρόεδρος της δημοτικής εταιρείας ύδρευσης

«Η διαχείριση του νερού πρέπει να βασίζεται στο δημόσιο συμφέρον»

Η Αν λε Στρατ είναι αντιδήμαρχος Παρισιού και πρόεδρος της δημοτικής εταιρείας ύδρευσης. Ερχεται στην Αθήνα το Σάββατο για να μας μιλήσει για το φαινόμενο του ελληνικού σουρεαλισμού: πώς μια χώρα πουλά φτηνά στρατηγικής σημασίας κοινωνικά αγαθά για να σώσει μια κοινωνία καταστρέφοντάς την. Το αντίθετο δηλαδή από αυτό που έκαναν οι.

        

 

Η Αν λε Στρατ είναι αντιδήμαρχος Παρισιού και πρόεδρος της δημοτικής εταιρείας ύδρευσης. Ερχεται στην Αθήνα το Σάββατο για να μας μιλήσει για το φαινόμενο του ελληνικού σουρεαλισμού: πώς μια χώρα πουλά φτηνά στρατηγικής σημασίας κοινωνικά αγαθά για να σώσει μια κοινωνία καταστρέφοντάς την. Το αντίθετο δηλαδή από αυτό που έκαναν οι συμπολίτες της: την ώρα που εμείς χαρίζουμε σε ιδιώτες, οι Παριζιάνοι ξαναπαίρνουν το νερό στα χέρια τους. Ηταν Νοέμβριος του 2008 όταν στο Παρίσι ξεκίνησε η διαδικασία «επαναδημοτικοποίησης» της ύδρευσης. Η απόφαση αυτή ήταν έκφραση μιας ισχυρής πολιτικής και ιδεολογικής επιλογής: το νερό είναι ένα κοινό αγαθό και για αυτό η εκμετάλλευση και η διαχείρισή του πρέπει να είναι στα χέρια των πολιτών. Δύο χρόνια μετά, το σύνολο των υπηρεσιών ύδρευσης στο Παρίσι, από τα αντλιοστάσια έως τη βρύση, ελέγχεται πρώτη φορά από έναν ενιαίο φορέα, δημοτικό και δημόσιο. Σήμερα, η Eau de Paris με 930 υπαλλήλους είναι η μεγαλύτερη δημόσια επιχείρηση ύδρευσης της Γαλλίας. Το 2011 μείωσε την τιμή του πόσιμου νερού έπειτα από είκοσι πέντε χρόνια εκρηκτικών αυξήσεων των τιμολογίων και φέτος ψηφίστηκε ως η καλύτερη εταιρείας ύδρευσης της χώρας.

«Το άνοιγμα της διοίκησης της Eau de Paris στην κοινωνία των πολιτών υπήρξε ένας από τους πυλώνες της «επαναδη-μοτικοποίησης» του νερού στο Παρίσι

Συνέντευξη στην Ντίνα Δασκαλοπούλου

• Πώς τα καταφέρατε, κυρία Λε Στρατ;

Δεν φτάσαμε εύκολα ώς εκεί. Δεν υπήρχαν συνταγολόγια ούτε άπλετος χρόνος. Ολες οι ομάδες της Eau de Paris εργάστηκαν πυρετωδώς για την επιτυχία αυτής της προσπάθειας, και την ημερομηνία που είχε αποφασιστεί η μετάβαση έγινε χωρίς κανένα πρόβλημα, παρότι οι πρώην ανάδοχοι (η Suez και η Veolia) προφανώς δεν έκαναν τίποτα για να μας βοηθήσουν! Βάλαμε τέλος σε ένα πολύπλοκο και αδιαφανές σύστημα που δεν επέτρεπε στην κοινότητα να έχει τον πλήρη έλεγχο των υπηρεσιών της εταιρείας και να διασφαλίσει την αποτελεσματικότητά τους. Το 2012 η Eau de Paris ψηφίστηκε ως η καλύτερη εταιρεία ύδρευσης όσον αφορά την εξυπηρέτηση των καταναλωτών και το ίδιο συνέβη και φέτος! Φαίνεται έτσι η δυνατότητα της δημόσιας διοίκησης να αποκτήσει νέες δεξιότητες. Και σε αντίθεση με την κυρίαρχη πεποίθηση για τη δημόσια διαχείριση, η Eau de Paris εγγράφεται απολύτως εντός μιας επιχειρησιακής λογική, θέτοντας σε εφαρμογή ένα φιλόδοξο πρόγραμμα επενδύσεων, 70 εκατ. ευρώ ετησίως κατά μέσο όρο.

• Ποιος είναι ο ρόλος των πολιτών στη διοίκηση της εταιρείας;

Με τη μεταρρύθμιση αυτή, ο Δήμος του Παρισιού, και άρα οι κάτοικοι, ξαναπήραν στα χέρια τους τη διαχείριση των υπηρεσιών ύδρευσης, προσθέτοντας περιβαλλοντικούς, οικονομικούς, δημοκρατικούς, κοινωνικούς στόχους, που καταγράφηκαν στην «προγραμματική συμφωνία» μεταξύ του δήμου και της Eau de Paris τοn Νοέμβριο του 2009. Η αξιολόγηση και o έλεγχος της εταιρείας γίνεται από την τεχνική και την οικονομική Διεύθυνση του δήμου. Η ετήσια αξιολόγηση για την παρακολούθηση της «προγραμματικής συμφωνίας» υποβάλλεται στο δημοτικό συμβούλιο και στο Παρατηρητήριο του Παρισιού για το Νερό, μια επιτροπή πολιτών η οποία ασχολείται με θέματα ύδρευσης και αποχέτευσης. Ετσι κάθε πολίτης πληροφορείται και συμβάλλει στη συζήτηση. Το άνοιγμα της διοίκησης της Eau de Paris στην κοινωνία των πολιτών υπήρξε ένας από τους πυλώνες της «επαναδημοτικοποίησης». Δίνει νόημα στην αρχή που πάντοτε υποστηρίζαμε: πρέπει ο χρήστης μιας υπηρεσίας να τοποθετηθεί στην καρδιά της. Αυτό έχει αναμφίβολα συμβάλει στην επιτυχία του όλου εγχειρήματος. Δύο ενώσεις (μία καταναλωτών και μία περιβαλλοντική), καθώς και το Παρατηρητήριο έχουν από μία ψήφο στο Συμβούλιο Διαχείρισης Υδάτων του Παρισιού. Ο γνήσιος δημοκρατικός έλεγχος εγγυάται την καλύτερη παρακολούθηση των χρημάτων που επενδύονται και την πιο δίκαιη αντιμετώπιση των αναγκών του συνόλου του πληθυσμού.

• Πόσο αποδοτική μπορεί να είναι με υλικούς όρους η επαναδημοτικοποίηση;

Κατά την εφαρμογή ενός υποδειγματικού μοντέλου δημόσιας διαχείρισης, η αποδοτικότητα πρέπει να αφορά όλους τους τομείς: τεχνικό, οικονομικό, κοινωνικό και περιβαλλοντικό. Το να παρέχουμε υπηρεσίες υψηλότατης ποιότητας με το χαμηλότερο κόστος αποτελεί επίσης βασικό στόχο που μπορεί να επιτευχθεί λόγω της επανεπένδυσης του συνόλου των κερδών και της αύξησης της παραγωγικότητας προς όφελος της ποιότητας των υπηρεσιών και των καταναλωτών. Εμείς το 2011 μειώσαμε την τιμή του πόσιμου νερού κατά 8%, ύστερα από 25 χρόνια. Υπό τον έλεγχο του ιδιωτικού τομέα η τιμή του νερού είχε αυξηθεί συνολικά κατά 260%! Αυτή η μείωση αντιστοιχεί σε εξοικονόμηση 76 εκατ. ευρώ για τους καταναλωτές για την περίοδο 2011-2015. Συνοδεύεται επίσης από κοινωνικά μέτρα για τους φτωχότερους πολίτες, τα οποία κάνουν πράξη το δικαίωμα όλων να έχουν πρόσβαση σε νερό. Με την επιστροφή στον δημόσιο έλεγχο η Eau de Paris εγκαινίασε νέες μεθόδους στην τιμολόγηση και τις σχέσεις με τους καταναλωτές. Το κόστος λειτουργίας μειώθηκε, δημιουργήθηκαν θέσεις εργασίας και αναπτύχθηκαν νέες υπηρεσίες.

• Στο όνομα της κρίσης, τόσο η Τρόικα όσο και η Ευρωπαϊκή Επιτροπή επιβάλλουν νεοφιλελεύθερες λογικές κι αντιμετωπίζουν το νερό ως εμπόρευμα. Πώς απαντούν τα κινήματα σ’ αυτό;

Χάρη στην κινητοποίηση των πολιτών και στην καμπάνια «Δικαίωμα στο νερό» (σ.σ.: συγκέντρωσε 1.850.000 υπογραφές σε όλη την Ευρώπη), πετύχαμε η ύδρευση να αφαιρεθεί από το πεδίο εφαρμογής ενός σχεδίου οδηγίας για τις συμβάσεις παραχώρησης στον ιδιωτικό τομέα. Οι πολίτες απευθύνθηκαν απευθείας στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή εκφράζοντας με σαφήνεια την επιθυμία τους η διαχείριση του νερού να βασίζεται στο δημόσιο συμφέρον και να μην εξυπηρετεί ιδιωτικά συμφέροντα ή λογικές οικονομικού κέρδους. Δεν πρέπει να αφήσουμε τους οικονομικούς παράγοντες της αγοράς να ορίζουν τη δημόσια πολιτική. Σ’ αυτήν ακριβώς τη λογική δημιουργήθηκε η Aqua Publica Europea – η Ευρωπαϊκή Ενωση για τη Δημόσια Διαχείριση των Υδάτων, στην οποία προεδρεύω και η οποία συγκεντρώνει τους δημόσιους φορείς ύδρευσης και αποχέτευσης σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Στόχος της είναι να αντιπροσωπεύσει τις δημόσιες εταιρείες ύδρευσης για την προώθηση, στήριξη και ανάπτυξη της δημόσιας διαχείρισης των υδάτων στα ευρωπαϊκά θεσμικά όργανα.

Βλάχικο γλέντι στο Πνευμ. Κέντρο Δήμου Αθηναίων - 1/3

Χριστίνα Κουλούρη: Το 1821 έχει μουσειοποιηθεί, ΤΟ ΒΗΜΑ, 26 οΚΤΩΒΡΊΟΥ 2013

Διεθνές επιστημονικό συνέδριο για τις επαναστάσεις της περιόδου 1804-1908 στη Νοτιοανατολική Ευρώπη

ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ:  05:45

Η έξοδος του Μεσολογγίου, έργο του Θεόδωρου Βρυζάκη

emailεκτύπωση  

Το Κέντρο Ερευνας Νεότερης Ιστορίας (ΚΕΝΙ) είναι ένα πανεπιστημιακό ερευνητικό κέντρο και υπάγεται στο Τμήμα Πολιτικής Επιστήμης και Ιστορίας του Παντείου Πανεπιστημίου. Το τριήμερο 31 Οκτωβρίου - 2 Νοεμβρίου διοργανώνει ένα διεθνές επιστημονικό συνέδριο με θέμα «Επαναστάσεις στα Βαλκάνια. Στάσεις και εξεγέρσεις την εποχή των εθνικισμών (1804-1908)». Επελέγησαν ύστερα από ανοιχτή πρόσκληση 56 ανακοινώσεις διακεκριμένων επιστημόνων από τις περισσότερες βαλκανικές χώρες αλλά και τη διεθνή ακαδημαϊκή κοινότητα. Οι θεματικές του συνεδρίου ποικίλλουν, εκτείνονται από θέματα καθαρά ιστοριογραφικού χαρακτήρα ως ζητήματα ταυτότητας και βίας. Ωστόσο «τα πανεπιστήμια πλέον έχουν ένα πάρα πολύ φτωχό προϋπολογισμό, ο οποίος τους επιτρέπει να καλύπτουν μόνο τα έξοδα επιβίωσής τους» εξηγεί μιλώντας στο «Βήμα» η καθηγήτρια Νεότερης και Σύγχρονης Ιστορίας αλλά και διευθύντρια του ΚΕΝΙ κυρία Χριστίνα Κουλούρη. Επειδή δεν βρέθηκαν οικονομικοί πόροι για να καλυφθεί η διερμηνεία του συνεδρίου, θα διεξαχθεί μόνο στην αγγλική γλώσσα.



Κυρία Κουλούρη, πού στοχεύει αυτό το διεθνές συνέδριο;

«Είναι ένα συνέδριο με αμιγώς επιστημονικό ενδιαφέρον θα έλεγα και σε ό,τι μας αφορά συνδέεται με τη διερεύνηση της Ελληνικής Επανάστασης. Με αφορμή την τελευταία στοχεύουμε γενικότερα στα βαλκανικά επαναστατικά κινήματα, επιχειρούμε μια συγκριτική προσέγγιση όλης της Νοτιοανατολικής Ευρώπης σε αυτή την κρίσιμη και μακρά περίοδο κατά την οποία κατέρρευσε μια πολυεθνική αυτοκρατορία, όπως ήταν η Οθωμανική, και στη θέση της δημιουργήθηκαν σταδιακά όλα τα σύγχρονα βαλκανικά έθνη-κράτη. Η ιστορία της Ελληνικής Επανάστασης παραμένει ένα θέμα ανοιχτό, διότι δεν έχουμε - όσο κι αν φαίνεται παράξενο - αυτή τη στιγμή μια συνθετική ιστορία του ολικού αυτού γεγονότος που θεμελίωσε το νεότερο ελληνικό κράτος. Η Ελληνική Επανάσταση έχει "μουσειοποιηθεί" κατά κάποιον τρόπο, έχει παγώσει ως γεγονός και δεν προσελκύει το ενδιαφέρον των νεότερων ερευνητών. Επιπλέον έχει μια ιστορική μοναδικότητα η Ελληνική Επανάσταση που κάνει πιο δύσκολες τις αναλογίες με το παρόν. Αυτό βεβαίως έχει να κάνει και με τις ιστοριογραφικές παραδόσεις που δημιουργούνται μέσα από συγκεκριμένες πολιτικές συγκυρίες στην κάθε εποχή. Σήμερα, ας πούμε, υπάρχει πολύ μεγάλο ενδιαφέρον για τον Μεσοπόλεμο λόγω της οικονομικής ύφεσης ή της ανόδου των ακροδεξιών ιδεολογιών. Επίσης πάρα πολλοί νέοι ιστορικοί στην Ελλάδα ασχολούνται σήμερα με τη δεκαετία του 1940, την Κατοχή και τον εμφύλιο πόλεμο. Τα ερωτήματα, ξέρετε, προς το παρελθόν εκκινούν πάντοτε από το παρόν».

Θα επιχειρηθεί μια διεπιστημονική ανάλυση του τι ήταν «επανάσταση» στα Βαλκάνια σε μια περίοδο ευρύτατων ανακατατάξεων. Τα εισαγωγικά υποδηλώνουν κάτι για τους όρους της επιστημονικής συζήτησης;

«Εμπνευστήκαμε από τον τίτλο του περίφημου βιβλίου του Ερικ Χομπσμπάουμ "Η εποχή των Επαναστάσεων". Ο αιώνας των επαναστάσεων, θα έλεγα, στα Βαλκάνια είναι αυτός που αποτυπώνεται στον τίτλο του συνεδρίου, δηλαδή από την πρώτη σερβική εξέγερση (1804) ως την Επανάσταση των Νεοτούρκων (1908). Ενα από τα αντικείμενα του συνεδρίου είναι να συζητήσουμε τους διαφορετικούς όρους, τον όρο "επανάσταση", τον όρο "εξέγερση", "κίνημα" ή "στάση". Υπάρχουν διάφορες μορφές εξεγέρσεων οι οποίες μπορεί να έχουν κοινωνικά αίτια - μια καταπιεστική φορολογία επί παραδείγματι -, αλλά αυτό που θέλουμε είναι να συνδυάσουμε το τοπικό με το εθνικό στο επίπεδο του έθνους-κράτους. Αλλωστε δεν έχουμε πολλά έθνη-κράτη εκείνη την εποχή στα Βαλκάνια, στην ουσία η Ελλάδα είναι το πρώτο κανονικό έθνος-κράτος διότι οι άλλες χώρες βρίσκονται υπό καθεστώς αυτονομίας και όχι πλήρους ανεξαρτησίας ως τα τέλη του 19ου αιώνα. Από την άλλη, δεν θέλαμε να κάνουμε ένα συνέδριο "αυθεντιών" μόνο. Δίνουμε το βήμα σε νεότερους ερευνητές δίπλα σε καθηγητές των οποίων τα ονόματα αποτελούν σημείο αναφοράς στη διεθνή βιβλιογραφία, όπως ο Μπρούνμπαουερ και ο Γκράντιτς από τη Γερμανία, ο Καρλ Κάζερ από την Αυστρία, ο Μπερκτάι και ο Ελντέμ από την Τουρκία, η Στογιάνοβιτς από τη Σερβία, η Μουργκέσκου από τη Ρουμανία, η Μίσκοβα από τη Βουλγαρία».

Υπάρχει έντονο ενδιαφέρον για τις «υβριδικές ταυτότητες». Αν διαβάσει κανείς μια ιστορία των Βαλκανίων, αντιλαμβάνεται ότι πρόκειται για μια περιοχή που μοιάζει με χωνευτήρι. Γιατί είναι τόσο δύσκολο αυτό να γίνει αποδεκτό ακόμη και σήμερα;

«Η βασική αιτία είναι ότι ο τρόπος που μιλάμε για το παρελθόν σε πολύ μεγάλο βαθμό καθορίστηκε, σε όλα τα βαλκανικά κράτη, από τις εθνικές ιστοριογραφίες, είτε πρόκειται για το σχολικό σύστημα είτε πρόκειται για τον δημόσιο λόγο. Πάρα πολύ λίγοι, και μόνο από προσωπικό ενδιαφέρον, έχουν αναζητήσει εις βάθος μελέτες ιστορικών όπου πράγματι είναι κοινός τόπος αυτό που λέτε για τις "υβριδικές ταυτότητες", για τη συνύπαρξη των πληθυσμών κτλ. Αυτή η υβριδικότητα είναι πάρα πολύ ενδιαφέρουσα σε μια εποχή τόσο σημαντικών αλλαγών, η μετάβαση από το πριν στο μετά δεν μπορεί να γίνει αναίμακτα ούτε χωρίς τραυματικές συνέπειες, ή μπορεί να γίνει μέσα από προσαρμογές τις οποίες τα ίδια τα υποκείμενα κάνουν. Για παράδειγμα, είναι γνωστό ότι στην Ελληνική Επανάσταση μετείχαν πάρα πολλοί αλβανόφωνοι χριστιανοί που μετά επέλεξαν την ελληνική εθνική ταυτότητα. Αντιστοίχως υπάρχει το παράδειγμα του Βάσου Μαυροβουνιώτη, ο οποίος - όπως λέει και το όνομά του, ήταν από το Μαυροβούνιο - όχι μόνο κατέβηκε νότια και συμμετείχε στην επανάσταση αλλά αναδείχθηκε μετά και σε βασικό παράγοντα επί Οθωνα. Υπάρχουν επομένως τέτοιες προσωπικές διαδρομές που μπορούν να μας φωτίσουν και σε επίπεδο συλλογικοτήτων τι έχει γίνει ακριβώς. Σε όλον αυτόν τον αιώνα, αλλά και αργότερα μέσα στον εικοστό, όσο δηλαδή τα σύνορα είναι ρευστά και δεν οριστικοποιούνται, τα πράγματα είναι σύνθετα. Για την περιοχή μας, στην ουσία, η δεύτερη μεγάλη τομή μετά το 1821 ήταν σίγουρα η Συνθήκη της Λωζάννης (1922-1923) όπου, με την ανταλλαγή των πληθυσμών, ακολουθήθηκε πλέον η άνωθεν επιβεβλημένη συνταγή του ομοιογενούς εθνικού κράτους. Το περιεχόμενο επομένως της έννοιας πατρίδα ήταν διαφορετικό για πολλούς ανθρώπους εκείνη την εποχή».

«Στερεότυπο τα βίαια Βαλκάνια»

Οι ιστορικοί κάνετε την έρευνά σας και συζητάτε μεταξύ σας. Ενα διεθνές συνέδριο για τους βαλκανικούς εθνικισμούς σήμερα τι αντηχήσεις έχει προς τα έξω;

«Το υπαινίσσεστε κι εσείς. Θα έλεγα ότι υπάρχει όντως ένα πρόβλημα επικοινωνίας της ιστορικής έρευνας με το ευρύ κοινό. Οι ιστορικοί είναι σαν να είμαστε κλεισμένοι στον πύργο μας, κάνουμε την έρευνά μας, γράφουμε τα βιβλία μας, μιλάμε μεταξύ μας. Είναι πολύ σημαντικό αυτά που οι ιστορικοί, και μάλιστα σε ένα διεθνές επίπεδο, συζητούν να γίνουν κεκτημένα στο ευρύ κοινό. Με ενδιαφέρουν περισσότερο οι έλληνες φοιτητές, οι οποίοι, ξέρετε, δεν έχουν πλέον πολλές ευκαιρίες - και λόγω της οικονομικής κρίσης - για διεθνείς εμπειρίες. Αυτό είναι το πρώτο, και είναι ιδιαιτέρως σημαντικό. Το δεύτερο είναι τα στερεότυπα. Υπάρχουν δύο ειδών στερεότυπα: αυτά που υπάρχουν εντός μιας χώρας - στις βαλκανικές χώρες είναι παρόμοια λ.χ. μια "αμυντική" εθνική ταυτότητα ή μια "θυματοποίηση" έναντι της ιστορίας - και υπάρχουν και τα στερεότυπα της Δυτικής Ευρώπης απέναντι σε αυτή την περιοχή. Θα μείνω στο τελευταίο. Οι εικόνες αυτές που διαδίδονται μέσα από τα μέσα ενημέρωσης τα τελευταία χρόνια από την Ελλάδα, μια εικόνα συνεχούς εξέγερσης και βίας στους δρόμους της Αθήνας δηλαδή, αλλά και πιο πρόσφατα στην Τουρκία με αφορμή τα γεγονότα στο Πάρκο Γκεζί, στην ουσία αναπαράγουν ένα στερεότυπο που υπάρχει στη Δυτική Ευρώπη ήδη από τις αρχές του 19ου αιώνα, αν όχι νωρίτερα, σχετικά με τα "βίαια Βαλκάνια". Οτι δηλαδή στην περιοχή αυτή υπάρχει ένα είδος ενδημικής βίας και ότι ακόμη και η πολιτική ή οι σχέσεις μεταξύ των ανθρώπων ενέχουν το στοιχείο μιας βίας τέτοιου τύπου η οποία καταλήγει κάθε τόσο και σε αιματηρές συγκρούσεις. Το δεύτερο στερεότυπο που προέρχεται και πάλι από τη Δυτική Ευρώπη είναι ότι η βαλκανική ιστορία δεν είναι ευρωπαϊκή, ότι δηλαδή τα Βαλκάνια έχουν έναν "ιδιάζοντα" χαρακτήρα που τοποθετεί την περιοχή, αν όχι εκτός, πάντως στο περιθώριο της ευρωπαϊκής ιστορίας. Αυτό το συνέδριο μας βοηθάει να επανατοποθετήσουμε την ιστορία της περιοχής μέσα στο ευρωπαϊκό και ευρύτερα το παγκόσμιο πλαίσιο».

Κωνσταντάτου Ελένη Το μετέωρο «Οχι» στα σχολεία-Τι γνωρίζουν οι μαθητές για την επέτειο; Πού οφείλεται η άγνοια: στον τρόπο διδασκαλίας, στο πρόγραμμα ή στα βιβλία; ΤΟ ΒΗΜΑ, 25 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2013

Κωνσταντάτου Ελένη 

Το μετέωρο «Οχι» στα σχολεία-Τι γνωρίζουν οι μαθητές για την επέτειο;

Πού οφείλεται η άγνοια: στον τρόπο διδασκαλίας, στο πρόγραμμα ή στα βιβλία;

ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ:  05:45

4

emailεκτύπωση  

Μια ερώτηση στους μαθητές της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης από τηλεοπτικούς ρεπόρτερ έβαζε συνήθως φωτιά στη μαθητική παρέλαση των εθνικών επετείων - εν προκειμένω της 28ης Οκτωβρίου: «Τι γιορτάζουμε σήμερα;». Οι απαντήσεις στην πλειονότητά τους φέρονταν λανθασμένες. Παρακάμπτοντας την ισοπεδωτική κριτική ορισμένων που καταλογίζουν στη νέα γενιά αδιαφορία και ιστορική άγνοια, τα αίτια για το «φαινόμενο» αυτό οδηγούν όχι μόνο στον λανθασμένο τρόπο διδασκαλίας της Ιστορίας αλλά και στην απουσία από τη διδακτέα ύλη ιστορικών γεγονότων σχετικά με τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο από τα σχολικά βιβλία πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης.

«Στην Ελλάδα τα τελευταία περίπου 40 χρόνια ανατράπηκε το απαιτητικό σύστημα παιδείας που προϋπήρχε και υιοθετήθηκε ένα χαλαρό σύστημα στο οποίο οι μαθητές αποστηθίζουν απλώς τα μαθήματα και βαθμολογούνται - όλοι ανεξαιρέτως - με υψηλό βαθμό από το δημοτικό ως το λύκειο» δηλώνει στο «Βήμα» η κυρία Μαρία Ευθυμίου, αναπληρώτρια καθηγήτρια Ιστορίας Νέου Ελληνισμού του Τμήματος Ιστορίας και Αρχαιολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών. Το στοιχείο αυτό της αποστήθισης είναι εκείνο στο οποίο συγκλίνουν οι περισσότεροι εκπαιδευτικοί και στο οποίο αποδίδουν την άγνοια των μαθητών απέναντι σε ιστορικά γεγονότα.

«Δεν έχουν ερεθίσματα»

«Οι μαθητές καλούνται να αποστηθίσουν τα κείμενα των βιβλίων Ιστορίας χωρίς να μαθαίνουν ουσιαστικά το περιεχόμενο των όσων "παπαγαλίζουν", με αποτέλεσμα να τους δημιουργείται ένα αίσθημα απέχθειας απέναντι στην Ιστορία» σχολιάζει ο εκπαιδευτικός και συγγραφέας κ. Δημήτρης Ξιφαράς, συμπληρώνοντας: «Πολλά παιδιά δεν έχουν ακριβή εικόνα του τι γιορτάζουμε την 28η Οκτωβρίου, γι' αυτό ρωτάνε, γεγονός που επιβεβαιώνει ότι δεν ευθύνονται τα ίδια για αυτή την άγνοια αλλά η έλλειψη ερεθίσματος ώστε καθοδηγούμενα από τους καθηγητές τους να ερευνήσουν τα ιστορικά γεγονότα».

Ενας επίσης παράγοντας της «ιστορικής άγνοιας» είναι ότι τα σχολικά εγχειρίδια δεν αφιερώνουν τον «χώρο» που ίσως θα όφειλαν για την αποτύπωση των ιστορικών γεγονότων του ελληνοϊταλικού πολέμου και εν συνεχεία του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, γεγονότα τα οποία αφορούν τη σύγχρονη ελληνική ιστορία.

«Δεν υπάρχει ειδικό κεφάλαιο στα βιβλία Ιστορίας του δημοτικού το οποίο να αναφέρεται στην επέτειο του 1940, στο "Οχι" του Ιωάννη Μεταξά και στον ελληνοϊταλικό πόλεμο»αναφέρει στο «Βήμα» η κυρία Μπέσυ Μελιτζούρη, δασκάλα στο 19ο Δημοτικό Σχολείο Αιγάλεω, συμπληρώνοντας ότι «υπάρχουν κάποιες ευκαιριακές ενότητες στα εγχειρίδια της νεοελληνικής γλώσσας οι οποίες αναφέρονται στην έναρξη του πολέμου μέσω μικρών ιστοριών οι οποίες διδάσκουν με ευχάριστο τρόπο στα παιδιά ορισμένα γεγονότα και κυρίως την ελληνοϊταλική φιλία των στρατιωτών στο μέτωπο του πολέμου».

Ηρωισμός και εθνικό πλαίσιο

Μπορεί τα σχολικά βιβλία να μην αναφέρονται στη σύγχρονη ιστορία εκτενώς, όπως συμβαίνει στα αρχαϊκά και βυζαντινά χρόνια, με τους εκπαιδευτικούς να μένουν πιστοί στον στείρο τρόπο διδασκαλίας που προτείνει το υπουργείο και στο περιεχόμενο των σχολικών βιβλίων, ορισμένοι εκπαιδευτικοί όμως προσπαθούν έστω και μέσω των σχολικών εκδηλώσεων να μιλήσουν στους μαθητές. «Δυστυχώς τα παιδιά διδάσκονται την επέτειο μέσω των ποιημάτων, των τραγουδιών και των θεατρικών σκετς που λαμβάνουν χώρα κάθε χρόνο στις σχολικές αίθουσες την παραμονή της επετείου, δείχνοντας ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τον ηρωισμό των ελλήνων στρατιωτών στο αλβανικό μέτωπο» δηλώνει η κυρία Μελιτζούρη.

Βέβαια για τον κ. Ξιφαρά οι σχολικές εορτές παρουσιάζουν μόνο τον ηρωισμό και τη θετική έκβαση του πολέμου «απογυμνώνοντας το ιστορικό γεγονός από το ευρύτερο ευρωπαϊκό και στη συνέχεια παγκόσμιο πλαίσιο, γι' αυτό άλλωστε και στην Ελλάδα γιορτάζουμε την έναρξη του πολέμου και όχι τη νικηφόρα λήξη του, μια και συνδέεται άμεσα με τον εμφύλιο πόλεμο».

Εξαιτίας αυτής της ιστορικής άγνοιας, όχι μόνο στα γεγονότα του 1940, καλλιεργείται ένα πρόσφορο έδαφος για φασιστικές οργανώσεις, οι οποίες με προπαγανδιστικό τρόπο προσπαθούν να διαστρεβλώσουν την ιστορική αλήθεια. «Η άγνοια αυτή μετατρέπει τους ανθρώπους σε ευκολόπιστους απέναντι σε ό,τι λένε, υιοθετούν κάθε άποψη χωρίς κριτική σκέψη. Οπως χαρακτηριστικά μου είχε πει ένας μαθητής μου, "πρέπει να διαβάσουμε τα στοιχεία και τα γεγονότα και να μην πιστεύουμε ό,τι μας λένε"» σχολιάζει ο κ. Ξιφαράς.

Το ταξίδι στην αυτογνωσία

Ισως τελικά η λύση για τη διδασκαλία της σύγχρονης ιστορίας βρίσκεται στην ποιότητα και όχι στην ποσότητα της διδακτέας ύλης. «Ο εκπαιδευτικός οφείλει να δίνει ερεθίσματα στους μαθητές του, να τους κινεί το ενδιαφέρον να ψάξουν για τον πόλεμο του '40»υπογραμμίζει ο κ. Ξιφαράς.

«Είναι οι νοοτροπίες διεκπεραίωσης και ήσσονος προσπάθειας που έχουν από δεκαετίες παγιωθεί ως κανονικότητα στην ελληνική εκπαιδευτική κοινότητα. Η Ιστορία, αυτό το συναρπαστικό ταξίδι αυτογνωσίας στην πορεία των κοινωνιών του ανθρώπου, πρέπει να διδάσκεται στη διαχρονικότητά του, γιατί μόνο έτσι θα καταλάβουμε το τώρα, και στην παγκοσμιότητά του, γιατί έτσι μόνο θα κατανοήσουμε το εδώ» καταλήγει η κυρία Ευθυμίου

Επιστημονικό συνέδριο ΛΑΙΚΟΣ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΔΙΑΔΙΚΤΥΟ, Βόλος 6-7 Νοεμβρίου 2013

Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας

Τμήμα Ιστορίας, Αρχαιολογίας & Κοινωνικής Ανθρωπολογίας Σε συνεργασία με την Περιφέρεια Θεσσαλίας

Επιστημονικό συνέδριο

ΛΑΙΚΟΣ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΔΙΑΔΙΚΤΥΟ

6-7 Νοεμβρίου 2013

Χώροι Διεξαγωγής: Τετάρτη 6/11/2013: Παραλιακό Συγκρότημα «Παπαστράτου». Αίθουσα Θ’, 5ος όροφος Πέμπτη 7/11/2013: Παραλιακό Συγκρότημα «Παπαστράτου». Αίθουσα Μεταπτυχιακού Ι.Α.Κ.Α., 5ος όροφος ______________________________________________ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ

Τετάρτη,  6 Νοεμβρίου Παραλιακό Συγκρότημα «Παπαστράτου». Αίθουσα Θ’, 5ος όροφος

16.30 Εγγραφές

Απογευματινή Συνεδρία Συντονιστής: Ε. Αυδίκος

17.00 Χαιρετισμοί- Έναρξη Εργασιών

17.30-18.15(Εισήγηση και ερωτήσεις)

Irina Aristarkhova Micro-Creativity of Subaltern Online Communities

18.15-19.00(Εισήγηση και ερωτήσεις)

Robert Glenn Howard The Internet and Authority for All:  Everyday Communication and the Power of Digital Hybridity

19.00-19.15

Πηνελόπη Παπαηλία Η εκδρομή στο φεγγάρι… και άλλες περιπέτειες της Διδασκαλίας 2.0 στο ΙΑΚΑ

19.15-19.45

Παρουσίαση των φοιτητριών και φοιτητών του μαθήματος  «Εθνογραφία των Δυνητικών Κόσμων» ( εαρινό εξάμηνο 2011-12) Παρουσίαση των φοιτητριών και φοιτητών του μαθήματος   «Ψηφιακή εθνογραφία: Μελετώντας τη ζωή στους δυνητικούς τόπους και τα κοινωνικά δίκτυα» (εαρινό εξάμηνο 2012-13)

19.45.20.15 Ερωτήσεις-Συζήτηση

Πέμπτη,  7 Νοεμβρίου Πρωινή Συνεδρία Παραλιακό Συγκρότημα «Παπαστράτου». Αίθουσα Μεταπτυχιακού Ι.Α.Κ.Α., 5ος όροφος Α’ Συνεδρία Συντονιστής: Β. Γιακουμάκη

9.30-9.45

Έλσα Παπάζογλου Λαογραφικά μουσεία και διαδίκτυο: δρόμοι παράλληλοι; Παρατηρήσεις και προβληματισμοί

9.45-10.00

Ελένη Μπουμπάρη & Ευθυμία Μαστοροδήμου Ο “Λαϊκός Πολιτισμός στα Μουσεία” ως φράση κλειδί για μια αναζήτηση στο Διαδίκτυο

10.00-10.15

Αλέξανδρος Καπανιάρης & M. Γκασούκα Λαϊκός Πολιτισμός και ψηφιακά εμπλουτισμένα βιβλία (enriched e-book) : Σχεδιάζοντας μαθησιακούς πόρους για την εκπαίδευση με τη χρήση του διαδικτύου

10.15-10.30

Πέτρος Πετρίδης Πειρατεία, Πνευματική Ιδιοκτησία και Ψηφιακή Δημιουργία στο πλαίσιο των Ομότιμων Δικτύων

10.30-10.45 Διάλειμμα Β’ Συνεδρία Συντονιστής: Π.Παπαηλία

10.45-11.00

Γεώργιος Κατσαδώρος, Ρέα Κακάμπουρα & Ε. Ταστεμίρογλου Διαδικτυακοί τόποι και τρόποι παρουσίασης των Βλάχικων Συλλόγων της Θεσσαλίας

11.00-11.15

Δημήτρης Παπαγεωργίου, Θωμάς Μαυροφίδης & Αντώνης Λώς Οι πολιτισμικές πρακτικές ως ψηφιακές αναπαραστάσεις: μια συστημική προσέγγιση

11.15-11.30

Ασπασία Θεοδοσίου & Λενιώ Μυριβήλη Εικονική Πρέσπα: έθνη- κράτη και συνοριακότητα στο διαδίκτυο

11.30-11.45

Χρήστος Παπακώστας, Χορός και/στο Youtube. Αναπαραστάσεις και πρακτικές

11.45-12.00

Ευάγγελος  Αυδίκος "Like it". Συλλογικότητες στο διαδικτυακό 'χωριό' του facebook

12.00-12.15 Διάλειμμα

12.15-13.00                                 Ερωτήσεις-συζήτηση

Πέμπτη,  7 Νοεμβρίου Απογευματινή συνεδρία Παραλιακό Συγκρότημα «Παπαστράτου». Αίθουσα Μεταπτυχιακού Ι.Α.Κ.Α., 5ος όροφος Συντονιστής: Χ. Παπακώστας

17.00-17.45

Trevor Blank(Εισήγηση και ερωτήσεις) Humor and Folk Protest in the Digital Age

17.45-18.30

Charlie Gere(Εισήγηση και ερωτήσεις) Hauntology of the Web

18.30-20.00

Ερωτήσεις-Συζήτηση Κλείσιμο των εργασιών του συνεδρίου Συντονιστές: Ε.Αυδίκος & Χ. Παπακώστας

ΣΥΜΜΕΜΕΤΕΧΟΝΤΕΣ ΕΙΣΗΓΗΤΕΣ

Ελλάδα

Ευάγγελος  Αυδίκος, Καθηγητής του Τμήματος Ιστορίας, Αρχαιολογίας και Κοινωνικής Ανθρωπολογίας του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας

Ασπασία Θεοδοσίου, Επίκουρη Καθηγήτρια του Τμήματος Λαϊκής & Παραδοσιακής Μουσικής, Τ.Ε.Ι.

Αλέξανδρος Καπανιάρης, Υπ. Διδάκτορας Λαογραφίας, Πανεπιστήμιο Αιγαίου

Γεώργιος Κατσαδώρος, Λέκτορας του  Παιδαγωγικού Τμήματος Δημοτικής Εκπαίδευσης του Πανεπιστημίου Αιγαίου

Ελένη Μπουμπάρη, Ms. Κοινωνικής Ανθρωπολογίας

Δημήτρης Παπαγεωργίου, Αναπληρωτής  Καθηγητής του Τμήματος Πολιτισμικής Τεχνολογίας και Επικοινωνίας του Πανεπιστημίου Αιγαίου

Έλσα Παπάζογλου, Ms Κοινωνικής  Ανθρωπολογίας

Πηνελόπη Παπαηλία, Επίκουρος Καθηγήτρια του Τμήματος Ιστορίας, Αρχαιολογίας και Κοινωνικής Ανθρωπολογίας του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας.

Χρήστος Παπακώστας, Λέκτορας(υπό διορισμό), Τ.Ε.Φ.Α.Α. του Πανεπιστημίου Αθηνών

Πέτρος Πετρίδης, Δρ. Κοινωνικής Ανθρωπολογίας, Πάντειο Πανεπιστήμιο

Εξωτερικό

Trevor Blank, Assistant Professor, State University of New York at Potsdam (U.S.A.)

Robert Glenn Howard, Professor, University of Wisconsin – Madison, Department of Communication Arts (U.S.A.)

Irina Aristarkova, Associate Professor, University of Michigan, School of Art & Design (U.S.A.)

Charlie Gere, Lancaster University, Institute of contemporary arts  (UK)

ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΗ ΚΑΙ ΟΡΓΑΝΩΤΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ

1. Ευάγγελος  Αυδίκος, Καθηγητής του Τμήματος Ιστορίας, Αρχαιολογίας και Κοινωνικής Ανθρωπολογίας του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας.

2.Πηνελόπη Παπαηλία, Επίκουρος Καθηγήτρια του Τμήματος Ιστορίας, Αρχαιολογίας και Κοινωνικής Ανθρωπολογίας του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας.

3. Ελευθερία Δέλτσου, Επίκουρος Καθηγήτρια του Τμήματος Ιστορίας, Αρχαιολογίας και Κοινωνικής Ανθρωπολογίας του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας.

4. Μήτσος Μπιλάλης, Λέκτορας  του Τμήματος Ιστορίας, Αρχαιολογίας και Κοινωνικής Ανθρωπολογίας του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας.

5. Βασιλική Γιακουμάκη, Λέκτορας  του Τμήματος Ιστορίας, Αρχαιολογίας και Κοινωνικής Ανθρωπολογίας του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας.

6. Χρήστος Παπακώστας, Λέκτορας(υπό διορισμό) Τ.Ε.Φ.Α.Α. Πανεπιστημίου Αθηνών.

ΓραγρgagrtaΑρχή φόρμας

ΓΡΑΜΜΑΤΕΙΑ ΣΥΝΕΔΡΙΟΥ

Χρήστος Παπακώστας &  Έλσα  Παπαζόγλου