dorean_ygea.jpg
ΜΟΤΙΟΝΤΕΑΜ/ΤΡΥΨΑΝΗ ΦΑΝΗ
Ο Ερρίκος είχε μπροστά του τον αραιωμένο καφέ, ήταν το μόνο ρόφημα που του επέτρεψε ο γιατρός. Τέρμα το ποτό. Ασε στην άκρη τα λιπαρά. Πρόληψη, αγαπητέ μου. Ανάγκα και θεοί πείθονται, θυμήθηκε τη φράση από τα γυμνασιακά του χρόνια. Δεν έριχνε τη σκούφια του για τα αρχαία ελληνικά, να όμως που τον βοήθησαν να δώσει έκφραση σ’ αυτό που ένιωθε εκείνη τη στιγμή.
Βουλωμένη καρωτίδα. Ενενήντα πέντε τα εκατό η δεξιά. Κατεπειγόντως χειρουργείο, η απόφαση του γιατρού σε μεγάλο ιδιωτικό ιατρικό κέντρο. Τι να ’κανε.
Ηταν ο καιρός που η ιδιωτική ασφάλιση είχε γίνει μόδα. Η γυναίκα του ήταν επίμονη. Δεν μπορεί να είμαστε ίδιοι με την πλέμπα. Του φάνηκε, όμως, χρήσιμη. Σε δέκα μέρες μπαίνεις στο χειρουργείο. Εχω κρατήσει ημερομηνία. Συνεννοήσου με τη διοίκηση για τα οικονομικά.
Πήγε. Χαμόγελα φρέσκα. Πήρε θάρρος. Του κόπηκαν τα γόνατα όμως σαν άκουσε την τιμή. Δεν επαρκεί η ιδιωτική ασφάλιση που έχετε. Η αποζημίωση που εισπράττουμε από το Δημόσιο, μικρή. Του κόπηκαν τα γόνατα.
Δεν ανήκε σ’ αυτούς που κρατούσαν κομπόδεμα. Κάτι λίγα είχε στο βιβλιάριο. Ισα ίσα που έφταναν για να καλύψει αυτά που του ζητούσαν για την εγχείρηση. Απελπίστηκε. Η μικρή του είχε πετύχει σε σχολή της επαρχίας. Χρειαζόταν κάποια λεφτουδάκια, να νοικιάσει σπίτι. Τα πρώτα έξοδα.
Στενός φίλος τον προέτρεψε να επισκεφθεί δημόσιο νοσοκομείο. Κορυφαίοι οι γιατροί, έμαθε. Διαθέσιμη ημερομηνία για χειρουργείο σε έξι μήνες. Απελπίστηκε. Ο γιατρός του τον πίεζε. Οσο καθυστερούμε, είναι ορατός ο κίνδυνος εγκεφαλικού.
Τι το ’θελε και το ’πε. Του ανέβηκε το αίμα στο κεφάλι. Ο κύβος ερρίφθη. Η εγχείρηση έγινε. Η γυναίκα του, όμως, άδειασε το πορτοφόλι από το τελευταίο πεντακοσάρικο. Ο γιατρός ζήτησε να τη δει, ενόσω τον ετοίμαζαν για την εγχείρηση. Εκρινα σκόπιμο να καλέσω κι έναν ακόμη γιατρό, για το καλό του συζύγου σας. Τι να ’κανε. Τέτοια ώρα, τέτοια λόγια.
Δεν πρόλαβε να δοκιμάσει τον νερωμένο καφέ, τα μάτια του γούρλωσαν απ’ όσα άκουγε στην τηλεόραση. Αυτοφασκελώθηκε. Ορσε, μπουνταλά, που καμωνόσουν για σπουδαίος. Είσαι ένας ανόητος.
Το κράτος ανήκει σ’ αυτούς που έχουν τη δύναμη. Μπαινοβγαίνουν στα νοσοκομεία και δεν πληρώνουν. Η «καλή» κοινωνία μάς μάρανε. Που δεν έχει τσίπα. Υπουργοί, πρωθυπουργοί, άνθρωποι που εμφανίζονται φιλεύσπλαχνοι. Για τον πισινό τους και μόνο νοιάζονται.
Η περιπέτεια με την καρωτίδα τον ταρακούνησε. Φραγγέλιο χρειάζεται. Η καρωτίδα της Υγείας θέλει καθάρισμα.
* καθηγητής Πανεπιστημίου Θεσσαλίας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου