Ένας κόσμος που έφυγε: Τσαβαλοχώρι Πρέβεζας

ΚΥΚΛΟΣ ΔΙΑΛΕΞΕΩΝ ΣΤΟ ΠΛΙ

Βυζαντινό ένδυμα. Μια γλώσσα εικόνων μας μυεί στον κόσμο του Βυζαντίου

Η Ελληνική Εταιρεία Ενδυμασιολογίας υποδέχεται τη Δρ Παρή Καλαμαρά για έναν κύκλο τεσσάρων διαλέξεων με θέμα το βυζαντινό ένδυμα.
Οι δύο πρώτες διαλέξεις μας εξοικειώνουν με τα εργαλεία που έχουμε στη διάθεσή μας για να προσεγγίσουμε το βυζαντινό ένδυμα, καθώς και με τις παραμέτρους που θα πρέπει να λάβουμε υπόψη κατά την αποκωδικοποίηση της «γλώσσας του βυζαντινού ενδύματος», και συγκεκριμένα με:
• το τεχνολογικό και οικονομικό υπόβαθρο της παραγωγής υφασμάτων-ενδυμάτων,
• την έννοια, τις δυνατότητες και τους περιορισμούς μιας μη λεκτικής γλώσσας,
• τους διαμεσολαβητές της πληροφορίας γι’ αυτά προς εμάς,
• τα μέρη της επικοινωνίας, πρωτίστως κατά τη βυζαντινή περίοδο,
• τους τομείς που μπορούν να φωτίσουν τα βυζαντινά ενδύματα, με ιδιαίτερη αναφορά στο πεδίο του φαντασιακού.

Οι δύο διαλέξεις που ακολουθούν εστιάζουν στις πληροφορίες που αντλούμε για όψεις της βυζαντινής κοινωνίας με οδηγό το ένδυμα: για τις σχέσεις των φύλων, για τη σημασία της ηλικίας, για τυχόν εθνοτικές ή άλλες ομάδες, για τυχόν διαφορετικές ενδυματολογικές επιλογές ανά γεωγραφική περιοχή, για την κοινωνική ιεραρχία κ.λπ. Τα δεδομένα θα παρουσιαστούν με χρονική αλληλουχία, ώστε να αναδειχθεί η εξέλιξη του βυζαντινού ενδύματος, αλλά και της πολυεπίπεδης χρήσης του, πραγματικής και σημασιολογικής, στο χρόνο.

Συγκεκριμένα οι θεματικές των τεσσάρων διαλέξεων έχουν ως εξής:
6/3: 1η διάλεξη (2 σκέλη)
α) Τα εργαλεία για την προσέγγιση του βυζαντινού ενδύματος: δυνατότητες και περιορισμοί.
β) Το ένδυμα ως αποτύπωση του βυζαντινού φαντασιακού
13/3: 2η διάλεξη
Στοιχεία τεχνολογίας του βυζαντινού υφάσματος και ενδύματος (υφάνσεις, βαφές, αργαλειοί, «πατρόν» κ.λπ.). (Στο πλαίσιο της διάλεξης θα γίνουν και νύξεις για την οργάνωση της παραγωγής και ιδίως για τα αυτοκρατορικά εργαστήρια)
20/3: 3η διάλεξη
Όψεις της βυζαντινής κοινωνίας: τα φύλα, οι ηλικίες και άλλες πτυχές ατομικής ταυτότητας
27/3: Όψεις της βυζαντινής κοινωνίας: κοινωνικές ομάδες και κοινωνική διαστρωμάτωση. (Στο πλαίσιο της διάλεξης θα γίνει ιδιαίτερα μνεία και στα επίσημα ενδύματα της αυτοκρατορικής αυλής)

Κόστος παρακολούθησης κάθε διάλεξης: 10 €, 8 € για φοιτητές, σπουδαστές και ανέργους
Λόγω περιορισμένων θέσεων είναι απαραίτητη η δήλωση συμμετοχής.
Για δηλώσεις: kanari4pli@gmail.com
Τηλέφωνο: 210 3647577 (Ρόζα Πατσέα), Δευτέρα-Παρασκευή 9.00-13.00
Αριθμός λογαριασμού:
ΕΘΝΙΚΗ ΤΡΑΠΕΖΑ: ΙΒΑΝ GR9301104270000042748015718

Αλέξανδρος Γ΄ ο Μέγας, δώδεκα ερωτήματα και κάποιες απορίες, διάλεξη του καθηγητή Γιάννη Πίκουλα στον Βόλο, 4 Μαρτίου, ώρα 7μμ, στο Αθανασάκειο Αρχαιολογικό Μουσείο

 ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Ποιός ήταν στην πραγματικότητα ο Αλέξανδρος Γ´, ο γιὸς του Φιλίππου Β´ της Μακεδονίας, ο ευρύτερα γνωστὸς ως Μέγας; Ποιά ήταν τα μεγαλύτερα επιτεύγματα της εκστρατείας του και γιατί κατέλιπε τέτοιο μύθο; Πώς πέθανε και πού ετάφη; Το έργο του ήταν αποτέλεσμα ικανοτήτων και αρετής, ή τύχης και συγκυριών; ‘Αλλαξε τον τότε κόσμο, ώστε να θεωρείται πως επέδρασε στον παγκόσμιο πολιτισμό; Του οφείλει κάτι η Κεντρικὴ Ασία, η Ινδική, ή η Κίνα; Έχει σχέση με τη διαμόρφωση του Βουδισμού, ή τη ζηλωτικὴ επικράτηση του Χριστιανισμού;

Με δώδεκα ερωτήματα και τις ανάλογες πολύπλευρες απαντήσεις τους επιχειρείται να δοθεί ευσύνοπτη, όσο και τεκμηριωμένη εικόνα για μια από τις πλέον χαρισματικὲς προσωπικότητες της αρχαιότητος (και όχι μόνον), στο βιβλίο του που κυκλοφόρησε πρόσφατα από τις εκδόσεις Καλλιγράφος, με τίτλο «Αλέξανδρος Γ΄ ο Μέγας, δώδεκα ερωτήματα και κάποιες απορίες».

Ο Καθηγητής Αρχαίας Ιστορίας στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας κ. Γιάννης Α. Πίκουλας θα μιλήσει και θα αναλύσει όλα τα παραπάνω θέματα στη διάλεξη που θα δώσει στην αίθουσα εκδηλώσεων του Αθανασάκειου Αρχαιολογικού Μουσείου Βόλου την Τετάρτη 4 Μαρτίου 2020, ώρα 19.00.

Η εκδήλωση πραγματοποιείται σε συνεργασία της Εφορείας Αρχαιοτήτων Μαγνησίας με το Σωματείο «Φίλοι του Αθανασάκειου Αρχαιλογικού Μουσείου Βόλου και αρχαιολογικών χώρων Βορ. Σποράδων» και του Συλλόγου Μακεδόνων Ν. Μαγνησίας.

BIOΓPAΦIKO  ΣHMEIΩMA

Ο Γιάννης  Aντ. Πίκουλας είναι Kαθηγητής Aρχαίας Eλληνικής Iστορίας, Tμήμα  IAKA  Πανεπιστημίου Θεσσαλίας και Eκδότης του διεθνούς αρχαιογνωστικού περιοδικού Hόρος  (Όρος), 1983κε. (τόμοι 1–31). Υπήρξε Eρευνητής στο Kέντρο Eλληνικής και Pωμαϊκής Aρχαιότητας (KEPA) του Eθνικού Iδρύματος Eρευνών (EIE) τα έτη 1996–2001. Το 2000 εξελέγη Kαθηγητής Aρχαίας Eλληνικής Iστορίας στο Tμήμα IAKA (Iστορίας, Aρχαιολογίας & Kοινωνικής Aνθρωπολογίας) του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας (Bόλος). Έχει εκδόσει δέκα (10) μονογραφίες και υπήρξε Eπιμελητής εκδόσεως δεκαοκτώ τόμων (18). Oι δημοσιεύσεις του σε ελληνικά και ξένα περιοδικά ή Πρακτικά Συνεδρίων υπερβαίνουν τις 190. Aσχολείται κυρίως με θέματα Iστορικής Tοπογραφίας και Eπιγραφικής. Επίσης με θέματα υλικού πολιτισμού των αρχαίων, λ.χ. την αμπελοκαλλιέργεια-οινοπαραγωγή και την ελαιοπαραγωγή. H έρευνα του καλύπτει ιδίως την Πελοπόννησο (Aργολιδοκορινθία, Aρκαδία, Λακωνία), Θεσσαλία και Mακεδονία, αλλά και Μ. Ασία.

Ηλίας Γιαννακόπουλος*ΑΠΟΨΕΙΣ 03.10.2016, 06:00 «Δεν θα ήθελα να ζω»

 (Λίγες σκέψεις για τη γιορτή των γερόντων στην Πιαλεία Τρικάλων)

Δεν θα ήθελα να ζω σ’ έναν κόσμο χωρίς ηλικιωμένους, χωρίς γέροντες και γερόντισσες. Χρειάζομαι την πολυσχιδία των βιωμάτων τους και τη σοφία της ζωής τους.

Δεν θα ήθελα να ζω σ’ έναν κόσμο μόνο με νέους και νέες. Χρειάζομαι τις υπερβολές, την παρορμητικότητα και τον ιδεαλισμό τους· αλλά περισσότερο χρειάζομαι τον ρεαλισμό, το μέτρο και την εσωτερική ισορροπία των ηλικιωμένων.

Δεν θα ήθελα να ζω σ’ έναν κόσμο που οι ηλικιωμένοι υπερασπίζονται τα κάστρα του «αλάθητου» και οι νέοι την άποψη πως «κάθε νέο είναι και προοδευτικό».

Δεν θα ήθελα να ζω σ’ έναν κόσμο που οι ηλικιωμένοι είναι οι μαχητές ενός εξιδανικευμένου παρελθόντος και οι νέοι επαναστάτες «χωρίς αιτία» για ένα μέλλον απροσδιόριστο.

Δεν θα ήθελα να ζω σ’ έναν κόσμο χωρίς κίνηση, δράση και καινοτομίες. Χρειάζομαι, όμως, τη σταθερότητα, τη λογική και την ασφάλεια του δοκιμασμένου.

Δεν θα ήθελα να ζω σ’ έναν κόσμο όπου ο σεβασμός προς τους ηλικιωμένους θα είναι συνάρτηση μόνο της ηλικίας τους. Τον σεβασμό τον υποβάλλεις, δεν τον επιβάλλεις μόνο με τα ηλικιακά και βιολογικά κριτήρια-στοιχεία.

Δεν θα ήθελα να ζω σ’ έναν κόσμο χωρίς τη ζωντανή έκφραση της παράδοσης, τους ηλικιωμένους. Οταν βαδίζω μπροστά, έχω ανάγκη να κοιτάζω πίσω «ανέβηκα στους ώμους των προγόνων μου, να δω μακρύτερα στο μέλλον».

Δεν θα ήθελα να ζω σ’ έναν κόσμο όπου οι νέοι ασεβούν προς το γήρας και οι γέροι δυσπιστούν μόνιμα σε ό,τι οι νέοι τολμούν. «... και νομίσατε νεότητα μεν και γήρας άνευ αλλήλων μηδέν δύνασθαι, ομού δε το τε φαύλον και το μέσον και το πάνυ ακριβές αν ξυγηραθέν μάλιστα αν ισχύειν» (Θουκυδίδης).

Δεν θα ήθελα να ζω σ’ έναν κόσμο που οι ηλικιωμένοι και οι νέοι αγνοούν το βασικό υπόβαθρο της ευτυχίας που συνιστά και την τραγωδία της ζωής: «Si jeunesse savait et vieilles se pouvait» (εάν η νεότης είχε την γνώσιν και το γήρας την δύναμιν).

Δεν θα ήθελα να ζω σ’ έναν κόσμο όπου κυριαρχεί και προπαγανδίζεται η «αθάνατη νεότητα». Σε έναν κόσμο που αρνείται να γεράσει και επιθυμεί να μείνει-ζήσει αθάνατος. «Ποιος θέλει στα σοβαρά να είναι αθάνατος; Ποιος θέλει να ζήσει στ’ αλήθεια αιώνια; ...Η αθάνατη ψυχή θα μπούχτιζε, θα πνιγόταν από τη μονοτονία και την κούραση, θα ασφυκτιούσε από την απελπισία ξέροντας ότι ποτέ τίποτα δεν επρόκειτο να πάρει τέλος» (Πασκάλ Μερσιέ).

Δεν θα ήθελα να ζω σ’ έναν κόσμο όπου το κράτος ξοδεύεται σε υποσχέσεις προς τους ηλικιωμένους. Χρειάζομαι την έμπρακτη φροντίδα και σεβασμό της πολιτείας προς τους ξωμάχους της ζωής και όχι τη «δικτατορία των συνθημάτων».

Χρειάζομαι τα «χαρακωμένα» πρόσωπα των γερόντων, τις θλιβερές ιστορίες τους, τα όνειρά τους που διαψεύστηκαν, τις ατέλειωτες εξομολογήσεις τους για όσα έζησαν, τις υπερβολές τους όταν εκθειάζουν τα δικά τους χρόνια, τα παραμύθια τους και βέβαια εκείνες τις λέξεις που μας φώτισαν τον δρόμο μας και μας δίδαξαν πως η ζωή δεν είναι μια ακύμαντη πορεία.

Ο Κ. Καβάφης στο ποίημά του «Ενας γέρος» αποτυπώνει με διεισδυτικότητα τις μύχιες σκέψεις ενός γέροντα κι αποτυπώνει με ενάργεια τις διαψεύσεις της νιότης του: «Και συλλογιέται η φρόνησις πως τον εγέλα· / και πως την εμπιστεύονταν πάντα -τι τρέλα!- / την ψεύτρα που έλεγε· “Αύριο. Εχεις πολύν καιρό” / Θυμάται ορμές που βάσταγε· και πόση / χαρά θυσίαζε...».

Αρχίζει κανείς να γερνά, όταν οι άλλοι του φέρονται σαν να είναι γέρος. Η τρίτη ηλικία δεν χρειάζεται λόγια συμπόνιας από την πολιτεία αλλά στοχευμένες δράσεις. Η ευθύνη βαραίνει όλους: Ατομα, Τοπική Αυτοδιοίκηση, Φιλανθρωπικά Ιδρύματα και βέβαια το οργανωμένο κράτος.

Η 1η Οκτωβρίου ως η Παγκόσμια Ημέρα των Ηλικιωμένων γιορτάζεται αδιαλείπτως από το 1990 στην Πιαλεία Τρικάλων. Στο χωριό αυτό -όπου ο μύθος και η πραγματικότητα ζευγαρώνουν στο όνομα του Ασκληπιού- η κοινωνική αλληλεγγύη και ο σεβασμός στην τρίτη ηλικία βρήκαν έκφραση. Στην εκδήλωση προσφέρεται παραδοσιακό φαγητό και παρέχεται η ευκαιρία στους ηλικιωμένους να ξαναβρεθούν και να συζητήσουν με τη νέα γενιά.

Μια εκδήλωση για στοχασμό και βαθύτερη σκέψη για τον άνθρωπο, τη ζωή, την αλληλεγγύη, τον σεβασμό και την ανιδιοτελή προσφορά. Οσοι συμμετέχουν σε αυτήν την εκδήλωση, όπως βέβαια και οι διοργανωτές, ας αντέξουν το βάρος της κρίσης και ας συνεχίσουν να ξεχωρίζουν τις αξίες της ζωής έστω κι αν τα εκτυφλωτικά φώτα της επικαιρότητας τις σκιάζουν.

* Τρίκαλα

epistoles@efsyn.gr

Διάλογοι με θέα την Ακρόπολη, από τις εκδόσεις Νήσος, Σαρρή 14, Αθήνα στις 7 μ.μ

Τι κάνουν οι συγγραφείς μας όταν δε γράφουν βιβλία;
Σκέφτονται; Ερευνούν; Διαβάζουν; Τεμπελιάζουν;

Οι φετινοί Διάλογοι κάτω από την Ακρόπολη φιλοξενούν επτά από τους συγγραφείς μας και καλούν τους αναγνώστες μας να ακούσουν την απάντησή τους!

Στη πρώτη συνάντηση θα μιλήσει η Μάρω Γερμανού με θέμα:
Η μάσκα και η αλήθεια:  Ο Όσκαρ Γουάιλντ στο δικαστήριο.

Τι μπορεί να συμβεί σε ένα δικαστήριο όταν ο κατηγορούμενος αντιπαραθέτει στον νομικό λόγο την γλώσσα της αισθητικής?

Αυτό το ερώτημα προκύπτει από τη δίκη του Όσκαρ Γουάιλντ ο οποίος καταδικάστηκε για «πράξεις χυδαίας απρέπειας», μια δίκη στην οποία η ερμηνεία του κειμένου-- ερωτική αλληλογραφία, μυθιστορήματα και ποιήματα— παίζει έναν σημαντικό ρόλο. Ενώ ο νομικός λόγος αποσκοπεί να κατονομάσει την άρρητη και ένοχη σεξουαλικότητα που εκτιμά ότι κρύβεται πίσω από το πέπλο της γλωσσικής απροσδιοριστίας, ο Γουάιλντ υπερασπίζεται μέχρι τέλους την ασάφεια ως την ουσία του κειμένου και της ταυτότητάς του και πληρώνει το τίμημα στο όνομα της φαντασίας, της ομορφιάς και της πολυσημίας.

Θα σας περιμένουμε στο χώρο των εκδόσεων, Σαρρή 14, Αθήνα στις  7 μ.μ

Είσοδος ελεύθερη

---

Αναλυτικά το πρόγραμμα:

26.02 Μάρω Γερμανού, Η μάσκα και η αλήθεια:  Ο Όσκαρ Γουάιλντ στο
           δικαστήριο.

11.03 Μάκης Κουζέλης, Μετρώντας τα πράγματα. Δανεισμοί από την
          Κριτική θεωρία.

23.03 Εντουάρντο Καντάβα, Erasures

08.04 Παντελής Μπασάκος, Η τέχνη της κρίσης ή John Holbein και Hans Cage.

27.05 Κύρκος Δοξιάδης, Διαβάζοντας το νεοφιλελευθερισμό μαζί και χωρίς Φουκώ

10.06 Βασίλης Κάλφας

17.06 Αθηνά Αθανασίου, Τι μπορεί να κάνει [ακόμη] η κριτική θεωρία;

Ευάγγελος Αυδίκος, Χορεύοντας με τον θάνατο, ΕΦΣΥΝ, 25 Φεβρουαρίου 2020

                       Μνήμη Γιάννη Δάλλα.

Ο Φλεβάρης μπορεί να μη γεμίζει το μάτι, να του βρήκαν διάφορα σουσούμια, όμως τη ζημιά την έκανε ο φετινός μήνας. «Σπίτι μείναμε μόνο δυο: ο Αγιος Φεβρουάριος κι εγώ», κατά πώς έγραφε ο ποιητής. Μετράμε απουσίες, μακραίνει το κατάστιχο για το Ψυχοσάββατο. Φαίνεται πως ο χάρος αρέσκεται να στήνει χορό με την ποίηση και τη μουσική. Των κεκοιμημένων Κατερίνας, Κικής και Γιάννη. Σειέται ο κάτω κόσμος από τις φωνές που καλωσορίζουν τους νέους μύστες στον κόσμο του ασφόδελου.

Ο θάνατος χορεύει τον μακρόσυρτο ηπειρώτικο χορό δίπλα στον Λούρο, το ποτάμι που το είπανε Βωβό. Αναζητάει πέρασμα για τον κάτω κόσμο μέσα από τα νεροφίδια που σιωπούν, να μην ταράξουν τον ύπνο του αγαπημένου τους, που τραγούδησε την ασημαντότητά τους. Ολα σιωπούν. Οι ιτιές κλαίουσες γονατίζουν μπρος στον πρωτόφαντο χορό του θανάτου με τους ποιητές, υμνώντας την τέχνη που μαλακώνει την ψυχή της αιωνιότητας.

Ο Φεβρουάριος που έγινε Αγιος μειδιά. Η ταπεινότητά του εξαγνίζει τον χρόνο. Πάντα στο μεταίχμιο. Ανάμεσα στον θάνατο και τη ζωή, τον χειμώνα που εκκολάπτει την άνοιξη. Περιμένει την γκάιντα, τον ζουρνά, το κλαρίνο και το νταούλι ν’ απελευθερώσουν τους πρωτεϊκούς ήχους τους, να καλέσουν τους κεκοιμημένους στον χορό της αιωνιότητας.

Τελευταία βδομάδα της Αποκριάς και οι δυο μύστες της ποιητικής ευωχίας, μεταμφιεσμένοι σε ακολούθους του γητευτή χάρου, χορεύουν μαζί του τον χορό της αιώνιας ζωή απαγγέλλοντας τους στίχους τους. Είναι η ποίηση, η δημιουργία που χλευάζει τον θάνατο. Η μόνη, λυτρωτική απάντηση του φθαρτού ανθρώπου σ’ αυτόν τον άνισο αγώνα. Η γνώση που γίνεται σοφία και συνείδηση για τη ματαιότητα της αλαζονείας, της υπερφίαλης υμνολογίας του μικρόκοσμου και του εγωτικού εαυτού.

«Τυχεροί» οι ποιητές που έφυγαν από τον μικρόκοσμο σε καιρούς που ανοίγουν ρωγμές. Τότε που δοξάζεται η αταξία και σαρκάζεται η πίστη στην εγωτική μας κανονικότητα. Τον καιρό που οι άνθρωποι θυμούνται τη μεγάλη αλήθεια, πως είναι δηλαδή συνοδοιπόροι στη μεγάλη πορεία προς τον κόσμο του ασφόδελου.

Είναι ο Φεβρουάριος που τους μαθαίνει το αιώνιο μυστικό, που δεν τολμούν να παραδεχτούν. Μια αέναη πάλη ανάμεσα στην άρνηση αυτού που υπάρχει και στην κατάφαση μιας άλλης στάσης, πιο γήινης και ανθρώπινης απέναντι στην ύβρη που διαπράττεται στο δώρο της ζωής. Για όλους.

Η τελευταία Κυριακή των Απόκρεων, έτσι κι αλλιώς, είναι μια πρό(σ)κληση για απαλλαγή από βεβαιότητες και καθωσπρεπισμούς. Μακριά από τις πολυτελείς, επίχρυσες μάσκες της ματαιοδοξίας. Είναι η ετήσια συνάντηση της ζωής με τον σαρκασμό του θανάτου, όπου οι άνθρωποι προσέρχονται γυμνοί, με τη γήινη υπόστασή τους. Χωρίς καν το φύλλο συκής της κανονικότητάς τους.

Αντίλαλοι Συρράκου, Αλλαγή φρουράς

2020 Annual Meeting of the American Folklore Society Invitation for Participation The 2020 Annual Meeting of the American Folklore Society October 14-17, 2020 Hyatt Regency Tulsa Tulsa, Oklahoma, USA Proposal submission deadline: March 31, 2020 Recentering the Periphery

I

On October 14, 2020, the American Folklore Society will reconvene in Tulsa, Oklahoma, the 45th largest city in the U.S., located where the South, Midwest, and Great Plains regions meet.

Re-centering the Periphery calls us to focus on the intersections of what is marginalized and centralized both in our field and in the larger public debates about national identities in 2020. The multiple perspectives, peoples, communities, and histories that make up the story of Oklahoma intersect with and challenge many of the tropes we often use to symbolize the nation. Historically, Tulsa is the location of some of the most important drivers of national economic prosperity—petroleum production, agribusiness, and aerospace manufacturing—and also some of the worst excesses of colonialism and westward expansion, racial violence, and environmental degradation. Oklahoma’s populations of relocated Native Americans, freed slaves, and immigrant communities have been the sources of centering and important symbols of national identity even as they themselves have been displaced, marginalized, and otherwise pushed to the periphery. 

This geographical backdrop can also serve to reflect on and engage in deeper discussions of what is on the periphery and the margins of our own field. We invite participants to reflect on this moment in our national discourse and disciplinary development. How might folklorists contribute to larger conversations in productive ways? How does our work highlight the interplay between theory and practice, the representation of the marginal as centering symbols, the complications of advocacy and analysis, and the cultural and rhetorical mechanics of marginalization?

Wherever folklorists live and work, their concerns and engagements can almost certainly be re-centered or fruitfully rethought when we gather in Tulsa.

Of course, in addition to this topic, we encourage participants to explore the full dimensions of their scholarship regardless of subject.

The AFS Annual Meeting will bring hundreds of US and international specialists in folklore and folklife, folk narrative, popular culture, music, material culture, and related fields, to exchange work and ideas and to create and strengthen relationships and networks. Prospective participants may submit proposals for papers, panels, forums, films, and diamond presentations, or propose new presentation formats.

You can find more information about the meeting, including the full theme statement, instructions for submitting proposals and more about meeting events at http://www.afsnet.org/page/2020AM.

Proposals may be submitted February 15–March 31, 2020.

Contact information:

Lorraine Walsh Cashman       

American Folklore Society                             

Classroom-Office Building, Indiana University                       

1800 East Third Street                                   

Bloomington, IN 47405                                              

812-856-2422

www.afsnet.org

lcashman@indiana.edu

Γιάννης Δάλλας, Το τέλος μιας εποχής

Γιάννης Δάλλας Ο Γιάννης Δάλλας γεννήθηκε το 1924 στη Φιλιππιάδα. Είναι ποιητής, νεοελληνιστής και μεταφραστής έργων της αρχαίας γραμματείας. Σπούδασε κλασική φιλολογία στην Αθήνα. Υπηρέτησε στη μέση και στην ανώτατη εκπαίδευση (καθηγητής της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων και του Τμήματος Ιστορίας του Ιονίου Πανεπιστημίου).

	Εξέδωσε δεκατρείς ποιητικές συλλογές από τις οποίες οι δέκα πρώτες περιέχονται στη συγκεντρωτική τους επανέκδοση «Ποιήματα 1948-1988», (1990) και οι τρεις επόμενες είναι οι: «Αποθέτης» (1993), «Στοιχεία ταυτότητας» (1999) και «Γεννήτριες» (2004). Επίσης εξέδωσε σειρά συγκεντρωτικών μελετημάτων «H δημιουργική δεκαετία στην ποίηση του Βάρναλη» (1988) και «Κωνσταντίνος Θεοτόκης, κριτική σπουδή μιας πεζογραφικής πορείας», φιλολογικές εκδόσεις των πεζών του Κωνσταντίνου Θεοτόκη (Κορφιάτικες Ιστορίες, Κατάδικος, Oι σκλάβοι στα δεσμά τους), των συνθετικών συλλογών του K. Βάρναλη («Σκλάβοι πολιορκημένοι», 1990 και «Tο φως που καίει», 2003) και των έργων του A. Κάλβου «Oι Ψαλμοί του Δαβίδ», (1981) «H Ιωνιάς», (1992) «Ωδαί», (1997). Δημοσίευσε ακόμη δύο συνθετικά κριτικά βιβλία γύρω από το θέμα της Ποιητικής (1994) και το θέμα του κλασικισμού του Κάλβου (1999), άλλα τέσσερα για την ποίηση του Καβάφη από τα οποία, τα σημαντικότερα είναι τα: «Καβάφης και ιστορία» (1974) και «Ο Καβάφης και η δεύτερη σοφιστική» (1984) και Σκαπτή ύλη. Από τα Σολωμικά μεταλλεία (2002). Τελευταίες σχετικές εκδόσεις μελετημάτων είναι τα: Σολωμός και Κάλβος. Δύο αντίζυγες ποιητικές (2009) και ολίγο θα τον ξαναγγίξω. Η στρατηγική του εργαστηρίου. Ύστερα Καβαφολογικά (2009). Αρκετά βιβλία δοκιμίων του που αναφέρονται σε θέματα και κείμενα της παλαιότερης, της μεσοπολεμικής και της μεταπολεμικής λογοτεχνίας «Εποπτείες A΄» (1954), «Υπερβατική Συντεχνία» (1958), «Πλάγιος λόγος» (1989), «Ο ποιητής Μίλτος Σαχτούρης» (1997), «Ευρυγώνια» (2000), «Μανόλης Αναγνωστάκης - Ποίηση και ιδεολογία» (2000), Συνεκδοχές (2010). Συστηματική υπήρξε η φιλολογική και μεταφραστική του ενασχόληση με την ποίηση των αρχαίων Λυρικών των αρχαϊκών αιώνων «Ελεγειακοί», «Ιαμβογράφοι», «Μελικοί», «Χορικολυρικοί», (1976-2007) και των Ελληνιστικών επιγραμμάτων, «Ελληνιστικός μικρόκοσμος», «Καλλίμαχος», «Ρουφίνος», «Πλάτωνος τα αποδιδόμενα επιγράμματα», (2008-2009). Υπήρξε ομότιμος καθηγητής του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων. Τιμήθηκε με τη διάκριση του πρώτου Κρατικού Βραβείου Κριτικής και Δοκιμίου (1987) και του Μεγάλου Βραβείου Λογοτεχνίας για το σύνολο του έργου του (1999).
	. ΣΟΛΩΜΟΣ ΚΑΙ ΚΑΛΒΟΣ ΔΥΟ ΑΝΤΙΖΥΓΕΣ ΠΟΙΗΤΙΚΕΣ ΤΗΣ ΕΠΟΧΗΣ . ΠΡΟΜΗΘΕΥΣ ΔΕΣΜΩΤΗΣ . ΤΡΑΧΙΝΙΑΙ . ΤΡΩΑΔΕΣ . ΦΩΤΑ ΟΛΟΦΩΤΑ . Δάλλας, Γιάννης. Federico Garcia Lorca. Αθήνα: Μαυρίδης, 1948. . Δάλλας, Γιάννης. Εφτά πληγές. Μαυρίδης, 1950. . Δάλλας, Γιάννης. Απόπειρα Μυθολογίας. Δαμιανάκης, 1952. . Δάλλας, Γιάννης. Κυκλοδίωκτα. Κακουλίδης, 1956. . Δάλλας, Γιάννης. Υπερβατική συντεχνία. Αθήνα: Κοντός, 1958. . Δάλλας, Γιάννης. Πόρτες εξόδου. Γιάννενα: Ενδοχώρα, 1960. . Δάλλας, Γιάννης. Εξαγορά. Γιάννενα: Ενδοχώρα, 1965. . Δάλλας, Γιάννης. Ανατομία. Αθήνα: Κείμενα, 1971. . Δάλλας, Γιάννης. Καβάφης και ιστορία: αισθητικές λειτουργίες. Αθήνα: Ερμής, 1974. . Δάλλας, Γιάννης. Αρχαίοι λυρικοί Α': Ιαμβογράφοι. Κείμενα, 1976. . Δάλλας, Γιάννης. Εισαγωγή στην ποιητική του Μίλτου Σαχτούρη. Αθήνα: Κείμενα, 1979. . Δάλλας, Γιάννης. Το τίμημα. Αθήνα: Κείμενα, 1981. . Δάλλας, Γιάννης. Ο Καβάφης και η δεύτερη σοφιστική. Αθήνα: Στιγμή, 1984. . Δάλλας, Γιάννης. Ο ζωντανός χρόνος. Αθήνα: Κείμενα, 1985. . Δάλλας, Γιάννης. Δόκιμος σε συντεχνία. Αθήνα: Στιγμή, 1986. . Δάλλας, Γιάννης. Στο ρεύμα του ποταμού. Αθήνα: Ερμής, 1986. (επανέκδοση: Εκδόσεις Γαβριηλίδης, 2004). . Δάλλας, Γιάννης. Ο ελληνισμός και η θεολογία στον Καβάφη. Αθήνα: Στιγμή, 1986. . Δάλλας, Γιάννης. Σπουδές στον Καβάφη. Αθήνα: Ερμής, 1987. . Δάλλας, Γιάννης. Ο ποιητής και το ποίημα. Φλώρινα: Βιβλιοθήκη Πιτόσκα-Βάρνα, 1988. . Δάλλας, Γιάννης. Ποιήματα 1948-1988. Αθήνα: Εκδόσεις Νεφέλη, 1988. . Δάλλας, Γιάννης. Η δημιουργική δεκαετία στην ποίηση του Βάρναλη. Αθήνα: Κέδρος, 1988. . Δάλλας, Γιάννης. Πλάγιος λόγος: Δοκίμια κριτικής εφαρμογής. Αθήνα: Εκδόσεις Καστανιώτη, 1989. . Δάλλας, Γιάννης. Αποθέτης. Αθήνα: Συνέχεια, 1993. . Δάλλας, Γιάννης. Η ποιητική του Ανδρέα Κάλβου. Αθήνα: Κέδρος, 1994. . Δάλλας, Γιάννης. Ο ποιητής Μίλτος Σαχτούρης. Αθήνα: Κέδρος, 1997. . Δάλλας, Γιάννης. Ο κλασικισμός του Ανδρέα Κάλβου: η αρχαία βάση και η υπέρβασή της. Αθήνα: Σοκόλης, 1999. . Δάλλας, Γιάννης. Ρώμος Φιλύρας, ο ιδαλγός της ουτοπίας. Αθήνα: Σοκόλης, 1999. . Δάλλας, Γιάννης. Εις τα άγια νήπια. Ρωμανού του Μελωδού. Αθήνα: Απόστροφος, 1999 . Δάλλας, Γιάννης. Στοιχεία ταυτότητας. Αθήνα: Εκδόσεις Γαβριηλίδης, 1999. . Δάλλας, Γιάννης. Ευρυγώνια. Αθήνα: Εκδόσεις Νεφέλη, 2000. . Δάλλας, Γιάννης. Ζήσης Οικονόμου, μια ποίηση εναντίον του ρεύματος. Αθήνα: Γαβριηλίδης, 2001. . Δάλλας, Γιάννης. Κωνσταντίνος Θεοτόκης: κριτική σπουδή μιας πεζογραφικής πορείας. Αθήνα: Σοκόλης, 2001. . Δάλλας, Γιάννης. Τα δημώδη των αρχαίων - Αττικά συμποτικά. Αθήνα: Γαβριηλίδης, 2001. . Δάλλας, Γιάννης. Επιγράμματα - Προς Τελχίνες. Καλλίμαχου. Αθήνα: Γαβριηλίδης, 2001. . Δάλλας, Γιάννης. Αρχαίοι λυρικοί: Χορικολυρικοί. Αθήνα: Εκδόσεις Άγρα, 2003. . Δάλλας, Γιάννης. Επιγράμματα - Προς Τελχίνες. Καλλίμαχου. Αθήνα: Γαβριηλίδης, 2001. . Δάλλας, Γιάννης. Η σημασία και η χρήση ενός συμβόλου: η «Μαϊμού» στα κείμενα του Βάρναλη. Αθήνα: Γαβριηλίδης, 2003. . Δάλλας, Γιάννης. Αρχαίοι λυρικοί: Χορικολυρικοί. Αθήνα: Εκδόσεις Άγρα, 2003. . Δάλλας, Γιάννης. Σκαπτή ύλη από τα Σολωμικά μεταλλεία. Αθήνα: Εκδόσεις Άγρα, 2004. . Δάλλας, Γιάννης. Αρχαίοι λυρικοί: Μελικοί. Αθήνα: Εκδόσεις Άγρα, 2004. . Δάλλας, Γιάννης. Χρονοδείκτες. Αθήνα: Εκδόσεις Γαβριηλίδης, 2004. . Δάλλας, Γιάννης. Γεννήτριες. Αθήνα: Εκδόσεις Τυπωθήτω, 2004.

Aπό τον Τύρναβο στη Νάξο κι επιστροφή.Ένας διάλογος του Στ Ήμελλου με τον Ν.Πολίτη, Ναξιακά Γράμματα.Τιμητικός Τόμος Στ Ήμελλου, τόμος 32, σελ.59-690

Ψαρεύοντας τον χρόνο στον Αμβρακικό

Βασίλη Ρούβαλη, Αφορισμοί, Γραφομηχανή 2020

Μήτσος Παπαχρήστος, Γιώργος Σταματόπουλος και Κώστας Καρυωτάκης

Με τον Μήτσο Παπαχρήστο και τον Γιώργο Σταματόπουλο στη Φιλιππιάδα

Ο Θωμάς Χαλιγιάννης παίζοντας Φεγγαροπρόσωπη, Καπέσοβο και Τσάμικο

Βαριά βαρούν τα σήμαντα, στο κλαρίνο ο Θωμάς Χαλιγιάννης

Στη Φιλιππιάδα με την "Οδό"

ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΚΡΥΟΠΗΓΙΤΩΝ ΑΘΗΝΑΣ « ΤΟ ΖΑΛΟΓΓΟ » ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ

                

Ο Πρόεδρος και το Δ.Σ. του Συλλόγου Κρυοπηγιτών Αθήνας «Το Ζάλογγο», ευχόμαστε στους απανταχού συμπατριώτες μας  Καλή Χρονιά,υγεία και δύναμη στιους δύσκολους καιρούς που περνάμε και

Προσκαλούμε

Στην ετήσια Συνεστίαση του Συλλόγου,την Κυριακή ,1^η Μαρτίου 2020 και από τις 13  μ.μ και πέρα στο Μεζεδοπωλείο « ΔΕΚΑΡΑΚΙ »,στον πεζόδρομο επί της οδού Αγίας Λαύρας 3-5 (στη διασταύρωση Ιεράς Οδού και Θηβών),στο ΑΙΓΑΛΕΩ ΑΤΤΙΚΗΣ , πλησίον  του Σταθμού ΜΕΤΡΟ  Αιγάλεω και κοντά στις στάσεις πολλών άλλων μέσων συγκοινωνιών που διέρχονται από τη διασταύρωση και οδηγούν σε πολλές περιοχές του Πειραιά,του λεκανοπεδίου και στο κέντρο της Αθήνας.

Ειδικότερα:

1)Προσφέρεται πλούσιο μενού με σαλάτα χωριάτικη ή λάχανο-καρότο-μαρούλι πρώτα και τζατζίκι,τυροκαυτερή ή κολοκυθοκεφτέδες ανά τετράδα και τέλος Ποικιλία μεγάλη ατομικά(με  εναλλακτικές προτάσεις για τις οποίες θα υπάρχει ενημέρωση επιτόπου και   κρασί απεριόριστα και αναψυκτικά επίσης).

Επίσης μεσολαβούν  κοπή ετήσιας πίτας και   προσφορές και δώρα για τα παιδιά προσχολικής ηλικίας .Υπάρχει ζωντανό λαικό μουσικό πρόγραμμα

Το αντίτιμο είναι 12 ευρώ ανά άτομο(με εξαίρεση τα ανήλικα παιδιά προσχολικής ηλικίας.),επίσης θα διανέμονται και τα Ημερολόγιά μας 2020.

2 Αυτονόητα απαραίτητη θεωρούμε την παρουσία  όλων ανεξαιρέτως των μελών και των φίλων του Συλλόγου μας καθώς και την έγκαιρη ενημέρωση της παρουσίας σας μέχρι και τις 24 Φεβρ.2020 στα τηλέφωνα που δίνονται .

.

                                                         Αθήνα,  7 Φεβρουαρίου 2020

Ο Πρόεδρος                                                                             Η Γραμματέας

Τσούτσης Διονύσιος                                                                Τσούτση Βασιλική

Τηλ. Ειδοποίησης.

Προέδρου. Δ.Τσούτση:6944554906,Ταμία .Σ.Τζίμα: 6989752285-6973684380 και Γραμματέως:Β.Τσούτση: 6977981056 καθώς όλων των άλλων μελών του Δ.Σ..

Ευάγγελος Αυδίκος, Αδιέξοδες κορόνες, ΕΦΣΥΝ, 18 Φεβρουαρίου 2020

       «Ευοίωνη» η εβδομάδα που μόλις ξεκίνησε. Κάθε βδομάδα και μια φραστική κορόνα, δανεισμένη από την οπερέτα των συνεχών δηλώσεων για την τύχη των προσφύγων και μεταναστών. Αλλοι άδουν περιπαθώς την επιθυμία τους να σταλούν σε ερημονήσια, καθώς ο έρως θέλει ερημική ακρογιαλιά, μακριά από τα αδιάκριτα βλέμματα.

Αλλοι, προφανώς κινηματογραφόφιλοι και ενδεχομένως πιστοί στην άποψη πως οι πρόσφυγες ανήκουν στο Αιγαίο, πρότειναν να φορτωθούν όλοι σε πλοία, με μόνιμη άγκυρα στ’ ανοιχτά του πελάγους.

Ο ρέκτης της Τοπικής Αυτοδιοίκησης φαίνεται πως εζήλωσε την δόξα των αμερικανικών αρχών που σε κάποια κινηματογραφική ταινία έστελναν τους επικίνδυνους κακοποιούς σε πλοίο-φυλακή, αγκυροβολημένο στην ανοιχτή θάλασσα. Είναι ατελής βεβαίως η πρόταση. Ενδεχομένως κάποιος άλλος να είναι πιο ριζοσπαστικός. Να γίνουν τα πλοία αυτά στόχος στις ασκήσεις του Πολεμικού Ναυτικού. Μ’ έναν σμπάρο δυο τρυγόνια. Ευτυχώς που οι «ναυτικοί» διακρίνονται από σύνεση. Δεν επιδίδονται σε οπερετικές κορόνες.

Ολες οι παραληρηματικές θέσεις που απευθύνονται σε συγκεκριμένο ακροατήριο, αναδεικνύουν το αδιέξοδο στο προσφυγικό/μεταναστευτικό πρόβλημα. Φωτίζουν την αδυναμία όσων το διαχειρίζονται να οργανώσουν μια πρόταση, μακριά από τη λογική του πολιτικού κόστους. Με κριτήριο τον ανθρωπισμό και την προοπτική συνεννόησης όλων.

Χωρίς την ευκολία των αδιέξοδων επιλογών με τα κλειστά κέντρα. Δίχως την εμμονική προσήλωση στην καθήλωση των προσφύγων/μεταναστών στα νησιά. Που χωρίζει την Ελλάδα στα δύο: την ηπειρωτική και τη νησιωτική χώρα. Καιρός είναι για μια άλλη αντίληψη. Για μια άλλη πρόταση, πέρα από τον πάση θυσία περιορισμό τους σε τρία-τέσσερα νησιά. Διέξοδος από τον συγκεκριμένο εγκλωβισμό του δημόσιου λόγου είναι η απομάκρυνση από τις αναποτελεσματικές κόκκινες γραμμές. Απαιτείται ενορατική πολιτική, στην οποία μπορούν –και πρέπει– να χωρέσουν οι πρόσφυγες/μετανάστες. Με μόνη εξαίρεση όσους έχουν αποδεδειγμένη ποινική παραβατικότητα.

Οι πρόσφυγες/μετανάστες να μοιραστούν σ’ όλες τις περιφέρειες αναλογικά. Και σ’ αυτές ν’ αρχίσει η αναλογική κατανομή στους νομούς. Προσβλέποντας στην πληθυσμιακή ενίσχυση των χωριών που έχουν ερημοποιηθεί. Δημιουργώντας αξιοπρεπείς οικισμούς και διαμορφώνοντας συνθήκες για τις νεότερες γενιές να εγγραφούν στα σχολεία και να μάθουν τα ελληνικά.

Οταν επικρατεί νηφαλιότητα, όλοι συνομολογούν τη μεγάλη συνεισφορά των οικονομικών μεταναστών από την Αλβανία –και των Βορειοηπειρωτών– στην αναμόρφωση του ορεινού όγκου. Στην πληθυσμιακή τόνωση των χωριών. Στην επιβίωση πολλών εκπαιδευτικών μονάδων. Και τότε ακούγονταν κρωγμοί. Ομως, η απόσταση του χρόνου απομειώνει τον φανατισμό. Αφήνει χώρο στον κοινό νου. Το παράδειγμα είναι πρόσφατο. Οι πρόσφυγες/μετανάστες μπορούν να συνδράμουν την ανάταξη της υπαίθρου. Σχέδιο χρειάζεται. Και συνειδητοποίηση της ιστορικής ευκαιρίας.

Το προσφυγικό/μεταναστευτικό, πέρα απ’ αυτά, είναι ευκαιρία για έναν συνολικό αναστοχασμό αναφορικά με τη σχέση μας με την Ευρωπαϊκή Ενωση. Το επιβάλλουν εκείνοι που περιμένουν στα τουρκικά παράλια

41ο Πανελλήνιο Ιστορικό Συνέδριο (27-29 Μαΐου 2020), ΘΕΣΣΑΛΟΝΊΚΗ

ΜA΄ (41^ο ) Πανελλήνιο Ιστορικό Συνέδριο

(27-29 Μαΐου 2020)

Τίτλος ανακοίνωσης:
Στοιχεία Εισηγητή
Όνομα: Επίθετο: Πατρώνυμο:
Ιδιότητα: Μέλος της Εταιρείας:         Τακτικό                                    Έκτακτο
Διεύθυνση αλληλογραφίας : Τ.Κ. :		Πόλη:
Τηλ.σταθ.:	Κινητό:		Φαξ:
E-mail :
Χρήση power point;
Πηγές που χρησιμοποιήθηκαν: Στοιχεία πρωτοτυπίας και συμβολής στην έρευνα: Περίληψη (ως 350 λέξεις):