Ο Φλεβάρης της εθνικής αξιοπρέπειας

Φλεβάρης. Η αρχή της άνοιξης. Ίσως ν’ ακούγεται παράδοξο. Ημερολογιακά περάσαμε το κατώφλι του τελευταίου μήνα του χειμώνα. Η φύση όμως έχει άλλες βουλές. Ο Μάνος Ελευθερίου τον ονόμασε «Άγιο Φεβρουάριο». Στο λαϊκό πολιτισμό πήρε διάφορες ονομασίες που τονίζουν την ιδιαιτερότητά του. Μικρός, Κουτσός, Κουτσοφλέβαρος, Ληψομήνας, , Γκουζούκης και Κούντουρον. Ως άλλος Ήφαιστος φορτώθηκε το ανάθεμα για τη μειονεξία του. Είναι ατελής. Κάτι του λείπει από τότε που ο Οκταβιανός μετέφερε την πρόσθετη ανά τετραετία μέρα στον Αύγουστο για να  δώσει   μεγαλοπρέπεια στον μήνα που τον δοξολογεί στους αιώνες. Ο Φεβρουάριος ξεχώρισε για την αριθμητική του αστοχία. Είκοσι οχτώ ημέρες , κάθε τέσσερα χρόνια τεντώνεται κατά μια μέρα κι αυτό προξενεί τρόμο στους ανθρώπους που αντικατέστησαν το γιώτα με το ύψιλον στο δί(υ)σεκτο. Ο ανθρώπινος πολιτισμός στιγματίζει όσους υπολείπονται από το σύνηθες ή  ξεπερνούν το μέτρο. Η οποιαδήποτε ‘αναπηρία’ γίνεται αφορμή για χλεύη,  η υπεροχή προκαλεί το φθόνο.

      Ωστόσο, σαν τον Ήφαιστο η φύση επιφύλαξε για τον Φεβρουάριο  τύχη αγαθή. «Και τι δεν κάνατε για να με θάψετε όμως ξεχάσατε πως ήμουν σπόρος», γράφει ο Χριστιανόπουλος. Οι στίχοι ταιριάζουν απόλυτα με τον Φεβρουάριο. Ο χειμώνας κυοφορεί στην κοιλιά του το σπόρο του  καινούργιου. Ο μήνας που χλευάζεται για το κουσούρι του έχει μέσα του τον σπόρο της νέας εποχής. Της δημιουργίας. Μέσα στο βαθύ σκοτάδι το φως αρχίζει να ζεσταίνει το σπόρο. Ο θάνατος κουβαλάει τη ζωή. Είναι ο νόμος της φύσης.  Η λαϊκή θυμοσοφία διάλεξε τον κατάλληλο τρόπο να διατυπώσει αυτή τη διαπίστωση. «Ο Φλεβάρης κι αν φλεβίσει καλοκαίρι θα μυρίσει». Είναι η λαϊκή παρετυμολογία, που δε νοιάζεται για τη λατινική προέλευση της λέξης που συνδέεται με τις καθαρτήριες τελετές που διεξάγονταν αυτή την περίοδο.  Η λαϊκή σοφία προτίμησε τη δική της εκδοχή. Ο Φεβρουάριος γίνεται Φλεβάρης από τις φλέβες που ξαναζωντανεύουν στη φύση με την κυκλοφορία των χυμών. Ο Φεβρουάριος ακόμη ονομάζεται Φλιάρης, από τη λέξη φλια(κατώφλι). Είναι , με άλλα λόγια, ο μήνας που προετοιμάζει το δρασκέλισμα  στην εποχή που ξυπνάει η φύση από το λήθαργο.

       Φέτος, ο Φλεβάρης επωμίστηκε τις εθνικές προσδοκίες. Τον Γενάρη οι πληγωμένοι πολίτες της χώρας αποφάσισαν να ρίξουν τον σπόρο τους στις κάλπες, που έδωσε το εντυπωσιακό αποτέλεσμα. Επανέλαβαν τα λόγια του Χριστιανόπουλου. Όσες προσπάθειες κι αν έγιναν για να θάψουν την ελπίδα, να σκεπάσουν τον σπόρο για  μια άλλη ζωή με τη στάχτη της ανθρωπιστικής κρίσης. Όσο κι αν προσπάθησαν να βάλουν στην γκλάβα των πολιτών την άποψη πως αυτή πλέον θα είναι η ζωή τους, αυτό δηλαδή που αποφασίζουν οι ‘Μέτερνιχ’  της σύγχρονης, νεοφιλιλελεύθερης Ευρώπης. Οι πολίτες μπόρεσαν να κρατήσουν ζωντανή τη δύναμη του σπόρου. Έκλεισαν τ’ αυτιά τους στους καταστροφολόγους και τους εμπόρους του φόβου.

     Κι έτσι, η ελπίδα ξαναγύρισε στα νοικοκυριά. Το χαμόγελο έγινε της μόδας στα πρόσωπα των Ελλήνων, που κόντεψαν να γίνουν, κόντρα στην πραγματικότητα, οι πιο κατσούφηδες πολίτες στην Ευρώπη. Ο Φλεβάρης γίνεται το θερμοκήπιο που θερμαίνει τις προσδοκίες για μια άλλη Ελλάδα. Για μια κοινωνία με αξιοκρατία και αξιοπρέπεια. Ξαναγύρισε στο βλέμμα των Ελλήνων η περηφάνια για την κυβέρνησή τους, που μπορεί να κοιτάζει τους δανειστές στα μάτια υποστηρίζοντας το δικαίωμα των Ελλήνων να ζήσουν με αξιοπρέπεια. Χωρίς προπηλακισμούς και ύβρεις.

      Ο φετινός Φλεβάρης , πράγματι, αποκτά, και στην πολιτική, τον προαιώνιο ρόλο του, αυτόν που η φυσική τάξη του ανέθεσε. Προετοιμάζει το καινούργιο. Κυοφορεί τη νέα ζωή. Και το πιο σημαντικό είναι πως ο μήνας αποκτά  συμπαντικά γνωρίσματα. Διερμηνεύει τα συναισθήματα όλων, ανεξάρτητα από πολιτική τοποθέτηση και το κόμμα που οι πολίτες επέλεξαν στις πρόσφατες βουλευτικές εκλογές. Πρόκειται για μια πρωτοφανή συνάντηση και ταύτιση της συντριπτικής πλειοψηφία  των Ελλήνων με τη νέα τους κυβέρνηση.

       Οι πολίτες έχουν κατανοήσει πλήρως την ιστορική διάσταση του φετινού Φλεβάρη κι έχουν βγει στις πλατείες, κυριολεκτικά συν γυναιξί και τέκνοις, για να σταθούν δίπλα στην κυβέρνησή τους, η οποία υπερασπίζεται κάτι βαθύτερο και ουσιαστικότερο από την επιτυχή διαπραγμάτευση των επιμέρους θεμάτων. Κατανοούν πως στο τραπέζι του Φλεβάρη βρίσκεται η εθνική τους αξιοπρέπεια. Η επιβίωση των πολιτών.