Ευάγγελος Αυδίκος, Ούτε σπυρί στους κατακτητές, ΕΦΣΥΝ, 23.10.18

kampos.jpg

EUROKINISSI/ΧΑΣΙΑΛΗΣ ΒΑΪΟΣ

23.10.2018, 17:00 | Ετικέτες:  εθνική αντίσταση, ΕΑΜ-ΕΛΑΣ, Θεσσαλία, καλλιέργειες

Ο Οκτώβριος είναι ο μήνας που οι περισσότερες πόλεις, σχεδόν όλη η χώρα απαλλάχθηκε από τον ναζισμό. Με το δίκιο του ο μήνας αυτός μπορεί να ανακηρυχθεί ως χρόνος για την αντιφασιστική δράση. Φύσηξεν η νύχτα σβήσανε τα σπίτια, έγραψε λόγο αργότερα ο Ελύτης, αποδίδοντας με τον δικό του τρόπο τον ζόφο που επικράτησε στη διάρκεια της Κατοχής. Ο λιμός στην Αθήνα, πρωτίστως, έγινε βρόχος στον λαιμό του ελληνικού πληθυσμού. Στον αγώνα του να ορθώσει το ανάστημά του. Και το πέτυχε. Με πολλές θυσίες.

Αν όμως γίνονται πολλά -και ορθά- για την Αντίσταση στην Αθήνα- δεν είναι επαρκή όσα γίνονται αλλού. Στον κάμπο της Θεσσαλίας. Εκεί δόθηκε ο μεγαλύτερος αγώνας για να αντέξει ο κόσμος. Για να μη λυγίσουν τα πόδια όσων είχαν τα όπλα. Για να μη λιποψυχήσει ο πληθυσμός. Ψηλά βουνά, δε μας ακούτε; Βοήθεια! Βοήθεια!

Ψηλά βουνά, θα λιώσουμε, νεκροί με τους νεκρούς! (Ανάμεσα στα κόκαλα εδώ), φώναζε αγωνιούσα η φωνή του Σεφέρη τον Αύγουστο του 1943, από το Κάιρο.

Ενας άλλος Οκτώβρης, λοιπόν. Ετοιμάζονται επετειακές ομιλίες. Καταθέσεις στεφανιών. Θα προσφερθεί και το τελετουργικό κέρασμα. Και θα επιστρέψουμε έναν χρόνο μετά. Για να εκπληρώσουμε την «υποχρέωσή» απέναντι στους νεκρούς, τους αγωνιστές, αλλά και τα θύματα της πείνας.

Η Αθήνα αποτελεί μια εξαίρεση. Θυμίζει εργαστήρι που καλλιεργεί καστανόχωμα για την ιστορική μνήμη. Ισως, οφείλουμε να ξεσκονίσουμε τους ποιητές μας. Να διαβάσουμε τα λόγια του Μιχάλη Κατσαρού και να συν-βαδίσουμε στο νεκρό δάσος των λέξεων. Να ανάψουμε τα χλομά φανάρια της μνήμης και να προσπαθήσουμε να αναστήσουμε τα ονόματα που πυρπόλησαν τις καρδιές αλλά και τις προθέσεις των Γερμανών ναζιστών για τα γεννήματα του κάμπου της Θεσσαλίας.

Η μάχη της σοδειάς. Ο καιρός του θερισμού και του αλωνίσματος. Και οι άνομες προθέσεις των κατακτητών και των συνεργατών τους. Να αρπάξουν τη σοδειά. Για να ταΐσουν τον στρατό τους, αλλά και να γονατίσουν το αντιστασιακό φρόνιμα. Ο κάμπος εισέρχεται θριαμβευτικά στο μεγάλο αλώνι της Ιστορίας. Ούτε σπυρί στους κατακτητές. Με συντονισμό που εκπλήσσει, οι αγρότες και ο στρατιωτικός βραχίονας του ΕΛΑΣ στέκουν εμπόδιο. Μαζεύουν το στάρι και φυγαδεύουν το αλώνισμα στα βουνά.

Με τον δικό του τρόπο, ο κάμπος έδωσε τη δική του απάντηση. Ομως, υστερεί στο μερίδιο της μνήμης. Δεν αναδεικνύεται η συνεισφορά του κάμπου στην εξέλιξη όλου του αντιστασιακού αγώνα. Οι πόλεις έχουν κερδίσει το μεγαλύτερο μερτικό στη μνήμη των νεότερων γενεών. Για πολλούς λόγους.

Η μάχη της σοδειάς ξαναγυρίζει –πρέπει να ξαναγυρίσει στην ιστορική μνήμη. Ως ζώσα διαχείριση. Αυτή η μάχη έχει χαθεί σήμερα. Ο κάμπος οφείλει να ξαναζωντανέψει.