Τον Μασούμ τον γνώρισα στα γυρίσματα μιας ταινίας. Είχε έρθει μαζί με τον κολλητό του για ένα έξτρα μεροκάματο. Ή, μάλλον, ένα έξτρα νυχτοκάματο, αφού τα γυρίσματα ξεκίνησαν μετά τη δύση του ηλίου -όταν τελείωσε δηλαδή το ραμαζάνι- και ολοκληρώθηκαν νωρίς το πρωί. «Έπαιζε» έναν μετανάστη που το έβαζε στα πόδια κυνηγημένος από τους φασίστες. Τον ρόλο της ζωής του δηλαδή. Μόνο που αυτή τη φορά θα πληρωνόταν. Action-Cut, Action-Cut. Και μετανάστες από την Ινδία, το Μπαγκλαντές και το Πακιστάν άρχισαν να πιάνουν την κοιλιά τους, να λαχανιάζουν, να ιδρώνουν και να συνεχίζουν να τρέχουν πάνω-κάτω μέχρι ο σκηνοθέτης να πει το wrap, δηλαδή στις 5 το πρωί. Ο Μασούμ όταν ένιωθε πως δεν τον τραβάν οι κάμερες προτιμούσε να περπατάει αντί να τρέχει. Του χαμογέλασα συνωμοτικά. «Τα παπούτσια μου γλιστράνε», μου απάντησε.
Ο Μασούμ είναι 23 χρόνων. Ήρθε στην Ελλάδα πριν από 4 χρόνια. Περπάτησε από το Πακιστάν μέχρι την Κωνσταντινούπολη μαζί με άλλους συμπατριώτες του, κι έπειτα μπήκαν όλοι μαζί σε μια βάρκα με προορισμό τη Μυτιλήνη. «Στη βάρκα ήταν δύσκολα», θυμάται. «Έκανε κρύο, η θάλασσα ήταν άγρια και η βάρκα μικρή». Το ταξίδι για τη «γη της επαγγελίας» κόστισε 7.000 ευρώ στον καθένα. Τα έδωσαν σε δύο δόσεις. Μισά όταν το ταξίδι ξεκίνησε και μισά όταν έφτασαν στην Ελλάδα. Και πού τα βρήκε ο Μασούμ τόσα λεφτά; Μα στο Γκουτζιράτ ήταν αγρότης. Σχολείο δεν πήγε. «Μόνο λίγο σχολείο», θα μου πει. Έχει 4 αδέρφια. Δύο κορίτσια και δύο αγόρια. Ο μεγάλος του αδερφός είναι στην Ιταλία. Οι υπόλοιποι τρεις έμειναν πίσω στο Πακιστάν. Τα κορίτσια παντρεύτηκαν, ο τελευταίος είναι ακόμα μικρός.
«Στο Πακιστάν ήτανε ήσυχα. Τελευταία όμως έχουμε φασαρίες. Οι γονείς μου και τα αδέρφια μου δεν βγαίνουν από το σπίτι. Φοβούνται» μου λέει. Στην Αθήνα, μένει σε ένα δώμα στην Καλλιθέα, μαζί με τον ξάδερφό του και έναν φίλο τους. Το ενοίκιο είναι 160 ευρώ και το πληρώνουν δια του τρία. Δουλεύει σε ένα κηροπλαστείο στο Μενίδι. Ξυπνάει κάθε πρωί στις 6 και πηγαίνει στο Μενίδι με το παπάκι του ξαδέρφου του. Τον Οκτώβρη έχει αρκετή δουλειά γιατί ξεκινάει η προετοιμασία των κεριών του Πάσχα. Λευκά, κόκκινα, κίτρινα, πράσινα, γαλάζια, ροζ... καραβάκια, τριαντάφυλλα, μπάλες ποδοσφαίρου. Κεριά σε όλα τα χρώματα και όλα τα σχήματα.«Πρώτα βάζουμε το κερί στα καζάνια και μετά ρίχνουμε τα χρώματα», μου διευκρινίζει. Μόλις τελειώσουν με τα κεριά του Πάσχα ξεκινάει η προετοιμασία του καλοκαιριού. Τα κεριά των γάμων δηλαδή. «Αυτά είναι δύσκολα κεριά. Είναι μεγάλα», μου επισημαίνει. Στο Μενίδι δουλεύει Δευτέρα με Παρασκευή και τα Σαββατοκύριακα φτιάχνει λουλούδια για γάμους. Είναι μουσουλμάνος. Δεν τρώει χοιρινό και δεν πίνει αλκοόλ. Στέλνει λεφτά στην οικογένειά του και δεν βγαίνει έξω συχνά. Όχι μόνο για να κάνει οικονομία αλλά γιατί οι φίλοι του δεν έχουν χαρτιά και η αστυνομία κάνει συνεχώς ελέγχους. Ο ίδιος έχει άδεια προσωρινής παραμονής αλλά δεν παύει να φοβάται. Στην Ελλάδα του αρέσει η θάλασσα. Διακοπές πήγε στην Πάτρα και στη Χαλκίδα. Τον φιλοξένησαν κάποιοι συμπατριώτες του. Τις Κυριακές μαθαίνει να γράφει και να μιλάει Ελληνικά. Του φαίνονται δύσκολα αλλά μάλλον τα έχει καταφέρει καλά, αν κρίνω από τα μηνύματα που ανταλλάσσουμε καμιά φορά στο facebook.
Στις 5 το πρωί, λοιπόν, οι κομπάρσοι έκαναν μια τεράστια ουρά και περίμεναν να πληρωθούν. 30 ευρώ ο καθένας. 60 οι δύο. Αν ήταν παρέα δηλαδή, έπαιρναν ένα 50ευρω και ένα 10ευρω γιατί τα 20ευρα ήταν λίγα. Ένα 50ερω κι ένα 10ευρω πήρε κι ο Μασούμ με τον κολλητό του. Ή μάλλον έτσι νομίζαμε... Γιατί μέσα στον φάκελο με τα 50 ευρώ ήταν κρυμμένο και ένα 500ευρω! Προσωπικά δεν είχα ξαναδεί χαρτονόμισμα των 500 ευρώ. Τελικά μοιάζει πολύ με αυτό των 50 μόνο που αξίζει 450 ευρώ παραπάνω!
Μισή ώρα αργότερα, λοιπόν, κι ενώ η ουρά των κομπάρσων δεν τελείωνε με τίποτα, ο Μασούμ επέστρεψε με το γλυκό του χαμόγελο για να μας ενημέρωσε πως αντί για 50 ευρώ του δώσαμε, κατά λάθος, 500 ευρώ! Επέστρεψε το χαρτονόμισμα και έφυγε χαρούμενος, αφήνοντάς μας με το στόμα ανοιχτό και το 500ευρω στα χέρια!
Απ' ό,τι μου λέει ο Μασούμ, οι περισσότεροι συμπατριώτες του έφυγαν ήδη από την Ελλάδα ή ετοιμάζονται να φύγουν τώρα. Άλλοι έχασαν τις δουλειές τους κι άλλοι φοβήθηκαν τους φασίστες που τους κυνηγούσαν. Κι ο ίδιος θέλει να φύγει, λέει. Μάλλον προς Γερμανία, σκέφτεται. Θα 'θελε όμως πρώτα να δει την Γαλλία και την Ιταλία.
«Λοιπόν, δεν σκέφτηκες να πάρεις το 500ευρω και να φύγεις;», τον ρωτάω. «Δεν θα το καταλάβαινε κανείς!» τον τσιγκλάω. «Όχι», μου απαντάει. «Εμείς δεν θέλουμε βρώμικα λεφτά». «Ούτε για μια στιγμή; Για μια στιγμή μόνο δεν πέρασε από το μυαλό σου;», επιμένω, προσπαθώντας να καταλάβω από ποιον πλανήτη έχει έρθει αυτό το πλάσμα. «Ναι. Για μια στιγμή μόνο πέρασε από το μυαλό μου. Πρώτα όμως σκέφτηκα πως μπορεί να πρέπει να βάλετε εσείς τα χρήματα από την τσέπη σας, και δεν το ήθελα. Και μετά σκέφτηκα πως αν τα λεφτά είναι μετρημένα, θα αφήσω απλήρωτους κάποιους ανθρώπους που έτρεχαν όλο το βράδυ. Και είπα... Βρώμικα λεφτά εγώ δεν θέλω».
Τώρα ο Μασούμ φτιάχνει τις λαμπάδες του Πάσχα και περιμένει την πρεμιέρα της ταινίας. Θα είναι όμως αυστηρός. Άλλωστε ο ίδιος προτιμά το Bollywood.
Έτσι για την ιστορία, να πω ότι ο Μασούμ ανταμείφθηκε από την παραγωγή της ταινίας και κέρδισε τον θαυμασμό των ανθρώπων της παραγωγής αλλά και των 200 κομπάρσων. Ο ίδιος δεν κατάλαβε ποτέ τι μας έκανε τόση εντύπωση και πώς ξαφνικά από κομπάρσος της ταινίας έγινε πρωταγωνιστής!
