Τρίτη 18 Ιουνίου 2019

Ευάγγελος Αυδίκος, Αχ, η… μεσαία μου τάξη, efsyn, 18.6.19



·                          
·                          
·                          
·                            
Ανέκραξε η κυβέρνηση άμα τη ανακοινώσει των αποτελεσμάτων στις ευρωεκλογές. Κι αμέσως άρχισε ένα ατελείωτο μοιρολόι, στο οποίο οι αυτόκλητες μοιρολογίστρες ανέλαβαν να εξιστορήσουν τα παθήματα της μεσαίας τάξης. Πόσο υπέφερε από την άδικη κοινωνία.
Είν’ αλήθεια πως πέταγα ασυνάρτητες λέξεις στην κουβέντα. Κινδύνευε να μου μείνει το κουσούρι. Ο κύριος Μεσαιοταξίτης. Δεν άφησα κανέναν από τους γνωστούς που να μην τον κάρφωνα στις ατέρμονες συζητήσεις. Τα αποτελέσματα των ευρωεκλογών είχαν περίοπτη θέση. Εκεί που η κουβέντα γινόταν χαλαρή, τους τάπωνα με την κρίσιμη ερώτηση. Τι είναι μεσαία τάξη; Οι περισσότεροι γούρλωναν τα μάτια. Κατάλαβα πως η χώρα κινδύνευε ν’ αποκτήσει πολλούς γουρλομάτες. Απέφευγα την ερώτηση. Εκτοτε.
Να όμως που δεν μπορούσα ν’ αγιάσω. Προέκυψε ο Μηνάς. Χάθηκες, του παραπονέθηκα. Τακτικός συνομιλητής. Αργούσε, αλλά δεν με ξεχνούσε. Είχα λουμπάγκο, την εθνική μας ασθένεια, η απάντησή του. Κι επειδή μεσολάβησε η αμήχανη σιωπή μου. Η μέση μου. Λουμπάγκο εγώ, λουμπάγκο κι η χώρα. Και πριν προλάβω να συνέλθω από τους λεκτικούς ακροβατισμούς του. Πες μου τι είναι η μεσαία τάξη; Δηλώνω πολιτικά ανεπαρκής. Ερώτηση και δήλωση μαζί που έδεσαν κόμπο το μυαλό μου.
Υποσχέθηκα στον Μηνά να αναζητήσω πληροφορίες. Ολοένα και πιο πολύ μου άρεσε η παρομοίωση της μεσαίας τάξης με τη μέση. Μου άρεσε που όλοι ανεξαιρέτως, οι σοφοί στα ΜΜΕ και τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, έδιναν την ίδια απάντηση. Η εκδίκηση της μεσαίας τάξης. Ηντα τραγούδι να σου πω μάνα μου να σ’ αρέσει, που ’χεις αγγελικό κορμί και δαχτυλίδι μέση, άδει η μαντινάδα της Κρήτης. Το αισθητικό πρότυπο θέλει τη μέση δαχτυλίδι. Η κοινωνική μέση δεν αρέσκεται σε τέτοιες αντιστοιχίες. Υπαγε οπίσω μου...
Το ψαχτήρι το διαδικτυακό μού θύμισε την απάντηση του επί της οικονομίας υπουργού. Στη μεσαία τάξη ανήκουν όσοι έχουν εισοδήματα από 25 έως 40 χιλιάδες ευρώ. Οικογενειακά. Λυτρωμένος έσπευσα να τηλεφωνήσω στον Μηνά. Το τηλέφωνο νέκρωσε. Με τα πολλά, εδώ είμαι. Μη φωνάζεις και με πονάει η μεσαία μου τάξη. Ακουγόταν συγχυσμένος. Το τηλέφωνο κλείνει.
Χτυπάει το κουδούνι του σπιτιού, όχι πολλή ώρα μετά. Σας επισκέπτεται η μεσαία τάξη, ο ήχος της φωνής του σαρκαστικός. Κάτσε κάτω, ο τόνος της φωνής του δεν σήκωνε πολλά. Δεν φτάνουν τα νούμερα, ήταν οι πρώτες του κουβέντες. Αν μείνουμε σ’ αυτά που δηλώνονται. Υπάρχουν και κείνα που εξαϋλώνονται. Που τους αρέσουν τα υπερπόντια ταξίδια... Είναι η αόρατη μεσαία τάξη. Που κρύβει. Που θέλει μόνο να παίρνει.
Είχε αναψοκοκκινίσει. Πήρες χάπι της πίεσης; τον ρώτησα. Του έδωσα ένα δικό μου, παίρναμε το ίδιο. Ηρέμησε. Μεσαία τάξη και κουραφέξαλα. Επανήλθε σε λίγα λεπτά. Είναι αυτοί που δουλεύουν κι οι άλλοι που μας δουλεύουν.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου