Θέατρο Αργώ, Γρ.Ξενόπουλου, Το μυστικό της κοντέσσας Βαλέραινας

Ο Κώστας Κρεμμύδας για την "Οδό" στο περ.Μανδραγόρας, τεύχος 61

Μιχάλης Σπέγγος, Χώρα από χαλκό, Δευτύρα , 2 Δεκεμβρίου, Polis art cafe,8.30 μμ

Βαγγέλης Τζούκας, Ανταρτοπόλεμος.Εκδόσεις ΕΑΠ 2019, βιβλιοπωλείο Επί λέξει, Δευτέρα 2 Δεκεμβρίου 2019, ώρα 7μμ

Οι Βλάχοι του Ελληνικού χώρου Ημερίδα στη μνήμη του Αστέρη Κουκούδη, 16 Φεβρουαρίου 2020, Θεσσαλονίκη

Η Ημερίδα θα διεξαχθεί στο Αμφιθέατρο της Πολυτεχνικής Σχολής Α.Π.Θ., την Κυριακή 16 Φεβρουαρίου 2020, πρωινές - μεσημβρινές ώρες. Οι φορείς που θα έχουν την ευθύνη της οργάνωσης της Ημερίδας είναι:

·       Η Σχολή Κοινωνικών και Ανθρωπιστικών Επιστημών του Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας

·       Ο εκδοτικός οίκος Ζήτρος

·      Ο Σύλλογος Λιβαδιωτών Θεσσαλονίκης «Ο Γεωργάκης Ολύμπιος»

Την έκδοση του Πρακτικών της Ημερίδας ανέλαβε φιλοφρόνως ο εκδοτικός οίκος Ζήτρος.

120 χρόνια από την ίδρυση του Συλλόγου προς Διάδοσιν Ωφελίμων Βιβλίων

Βιβλιοπαρουσίαση του βιβλίου Κατίνα Λατίφη, Μακρύς ο δρόμος για την Ιθάκη, Βόλος, 2 Δεκεμβρίου, κτίριο Ματσάγγου, ώρα 7μμ

Αθηναϊκές νύχτες

Αφιέρωμα στον Άλκη Αγγέλου, περ.ΝΕΑ ΕΣΤΙΑ, Σεπτέμβριος 2019

ΝΕΑ ΕΣΤΙΑ
Περιεχόμενα
ΛΛ ο γ ο τ ε χ ν ί ε ς
1681 Ν. Δ. ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΟΠΟΥΛΟΣ Πελεγρίνος (Ἀφήγηση)
1684 ΚΛ. ΜΙΚΟΝΙΑΤΗΣ-ΤΕΝΕΑΤΗΣ Γυρισμός στο Άργος (Β΄ Μέρος)
1689 ΕΛΕΝΗ ΦΩΤΟΠΟΥΛΟΥ Ποίηση χωρίς προσδοκίες (Με τον τρόπο
του Τάσου Λειβαδίτη)
1694 ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΒΙΡΒΙΔΑΚΗ Τρία ποιήματα
1696 KΩΝΣΤΑΝΤΙΝΑ ΒΟΥΓΙΟΥΚΑ Άλγος μου πατρικό (Ποίημα)
1697 ΕΥΘΥΜΙΑ ΓΙΩΣΑ Ημερήσια καταγραφή (Διήγημα)
1699 ΜΑΡΙΑ ΚΟΠΑΝΙΤΣΑ Εμένα μού λες (Ποίημα)
1701 ΧΡΗΣΤΟΣ ΜΑΥΡΗΣ Ο περίλυπος αρχάγγελος (Ποίημα)
ΛΑφιέρωμα: Ο ΑΛΚΗΣ ΑΓΓΕΛΟΥ ΚΑΙ Η ΕΥΡΥΧΩΡΙΑ ΤΗΣ ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΗΣ
ΓΡΑΜΜΑΤΕΙΑΣ
1704 ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΠΑΘΕΟΔΩΡΟΥ Εισαγωγικό σημείωμα
1706 ΘΕΟΔΩΡΟΣ Ν. Θυμάμαι τον Άλκη Αγγέλου
ΣΩΤΗΡΟΠΟΥΛΟΣ Μια προσωπική μαρτυρία
1722 ΔΙΟΝΥΣΗΣ ΚΑΨΑΛΗΣ Ὁ Ἄλκης Ἀγγέλου καί ἡ «Νέα Ἑλληνική
Βιβλιοθήκη»
1726 ΜΙΛΤΟΣ ΠΕΧΛΙΒΑΝΟΣ Ένας ψευδοφιλόσοφος στην Κωνσταντινούπολη
το 1697: Νικόλαος Μαυροκορδάτος και Διονύσιος
Πάμπους
1745 ΣΤΕΣΗ ΑΘΗΝΗ «Το διαφυγόν μυθιστόρημα» των πρώτων
Μαυροκορδάτων: μια υπόθεση εργασίας
1756 ΑΛΕΞ. ΚΑΤΣΙΓΙΑΝΝΗΣ Λογαριάζοντας χωρίς τον τυπογράφο
Με αφορμή τα περικείμενα της Χρηστοήθειας
του Καισάριου Δαπόντε (1770)
1767 ΜΑΡΚΟΣ ΞΥΔΑΚΗΣ Η διασκευή του El Criticón (1651-1657) του
Μπαλτάσαρ Γκρασιάν υ Μοραλές (Baltasar
Gracián y Moralès) από τον Επιφάνιο
Δημητριάδη (1814)
1780 ΝΙΚΟΣ ΚΟΚΚΟΜΕΛΗΣ Καλόανδρος Πιστός: Ευρωπαϊκές και
ελληνόφωνες μεταμορφώσεις ενός μπαρόκ
best-seller
1795 ΑΓΓΕΛΑ ΓΙΩΤΗ Ο «μεγάλος ανορθόδοξος» του Άλκη Αγγέλου ή
ψηλαφώντας τις «τύχες» του Κάλβου σε
ανταπόκριση «με τον τρόπο του Γ. Σ.»
1803 ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΠΑΘΕΟΔΩΡΟΥ Η τελευταία φουστανέλα. Η πολιτισμική μνήμη
του Εικοσιένα στον Λουκή Λάρα (1879) του Δημητρίου
Βικέλα
1819 ΜΑΡΙΑ-ΧΡΙΣΤΙΝΑ Η αυτοβιογραφία του επιχειρηματία ως εθνική
ΧΑΤΖΗΙΩΑΝΝΟΥ βιογραφία
1828 ΑΛΚΗΣ ΑΓΓΕΛΟΥ Το λαϊκό ανάγνωσμα μετά την Ελληνική
Επανάσταση (απόσπασμα)
ΛΤε κ μ ή ρ ι α
1832 ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΚΟΝΟΜΗΣ Αναμνήσεις ενός Ακαδημαϊκού 1. Η εκλογή μου
στην Ακαδημία Αθηνών
ΛΔ ο κ ί μ ι ο
1844 ΑΦΡΟΔΙΤΗ ΑΘΑΝΑΣΟΠΟΥΛΟΥ Καζαντζακικές απηχήσεις στο έργο του Λειβαδίτη
1877 ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΑΟΥ Τό λυκόφως τοῦ Ἑλληνισμοῦ στή μεταλεξανδρινή
Ἰνδία
1884 ΒΑΣΙΛΗΣ ΜΑΚΡΥΔΗΜΑΣ Λιτανεία θανάτου εν μέσω εαρινής συγκομιδής
Σκέψεις με αφορμή την ποιητική συλλογή Θέριστρον
του Δημήτρη Κοσμόπουλου
1893 ΚΩΣΤΗΣ ΔΑΝΟΠΟΥΛΟΣ Οι εκδόσεις του μυθιστορήματος Ημερολόγιο της
Αλοννήσου του Θανάση Βαλτινού (προδημοσίευση)
1904 ΣΤΕΛΛΑ ΚΟΥΛΑΝΔΡΟΥ Ψευδαίσθηση και πραγματικότητα ή θέατρο
και ζωή στον Λουίτζι Πιραντέλλο
1912 ΙΩΑΝΝΗΣ Ε. ΚΩΤΟΥΛΑΣ Η Ωδή στον Μίθρα του Ράντγιαρντ Κίπλινγκ
ΛΚ ρ ι τ ι κ ή
ΛΒιβλίο
1923 ΝΙΚΟΣ ΚΟΚΚΟΜΕΛΗΣ Μιχάλης Μοδινός, Το Πλέγμα
1926 Μ. Ζ. ΚΟΠΙΔΑΚΗΣ Κόριννα ἡ Ταναγραία. Μαρτυρίες
καί ἀποσπάσματα
1927 Ν. Α. Ε. ΚΑΛΟΣΠΥΡΟΣ Νικόλαος Κονομῆς, Προλεγόμενα στή λυρική
ποίηση τῶν ἀρχαίων Ἑλλήνων
1929 ΚΑΡΟΛΙΝΑ ΜΕΡΜΗΓΚΑ Μισέλ Ουελμπέκ, Σεροτονίνη
1933 ΔΙΟΝΥΣΗΣ ΣΕΡΡΑΣ Διονύσης Ν. Μουσμούτης, Ο Διονύσιος
Ταβουλάρης, η Ευαγγελία Παρασκευοπούλου
και η «Δούκισσα των Αθηνών»
1935 ΣΤΕΦΑΝΟΣ ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ Θάνος Λίποβατς, Ο Μαρτίνος Λούθηρος και
η Επανάσταση της Μεταρρύθμισης
ΛΕπιστολές
1939 Ν. Δ. ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΟΠΟΥΛΟΣ

Σύλλογος προς Διάδοσιν Ωφελίμων Βιβλίων, 120 χρόνια δράσης, 29 Νοεμβρίου 2019, ώρα 5μμ, Π.Κυριακού και Κοτυαίου, Αθήνα

Η Καραγκούνικη φορεσιά στην Εταιρία Ελλήνων Λογοτεχνών, 30 Νοεμβρίου 2019, 11-13

Στη βαριά αδικαίωτη σκιά του Κώστα Κρυστάλλη Γράφει η Ελένη Γκίκα //, fractalart.gr

Ευάγγελος Αυδίκος «Οδός Οφθαλμιατρείου», εκδ. Βιβλιοπωλείον της Εστίας, σελ. 216

«Αναζητώ την ψυχή ενός ανθρώπου που ταλαιπωρήθηκε. Που δεν είχε να φάει. Εγώ ο χορτάτος, που είχα την πολυτέλεια να παίξω με την καριέρα μου. Θα μπορέσει άραγε ένας άνθρωπος σαν και μένα να νιώσει τον συγκλονισμό αυτού του νέου;»

Στο καινούργιο του μυθιστόρημα «Οδός Οφθαλμιατρείου», ο καθηγητής Λαογραφίας στο Τμήμα Ιστορίας, Αρχαιολογίας και Κοινωνικής Ανθρωπολογίας του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας και μελετητής του Κώστα Κρυστάλλη, Ευάγγελος Αυδίκος, δίνει φωνή και δικαιώνει τον αδικαίωτο Κώστα Κρυστάλλη.

Ενώνοντας Χρόνο και Τόπο, άλλοτε τριτοπρόσωπα κι άλλοτε πρωτοπρόσωπα, αξιώνει τον ήρωά του ελληνοαμερικανό Χρήστο- Κρυς να συναντά τον συντοπίτη του εκ καταγωγής ποιητή Κώστα Κρυστάλλη. Περπατώντας στους ίδιους δρόμους, στην Οδό Οφθαλμιατρείου όπου υπήρξε το τυπογραφείο στο οποίο εργαζόταν για να βιοπορίζεται ο ποιητής, πρόσκαιρη σωτηρία και τάφο του. Ο ποιητής των βουνών που ήρθε στην Αθήνα κυνηγημένος από την υπό οθωμανική κατοχή Ήπειρο, πέθανε μόλις στα είκοσι έξι του χρόνια από φυματίωση, αρρώστια που επιδεινώθηκε από το αντιμόνιο στο υπόγειο τυπογραφείο.

Κέντρο σύγκλισης, η ανάγκη να βρει τον εαυτό του και να ξεφύγει από έναν ανεπίδοτο έρωτα, ο Χρήστος- Κρυς, να συναντήσει το ταλέντο, να επισημοποιηθεί ως έλληνας και να δικαιωθεί ο ποιητής. Η ποίηση του ίδιου του ποιητή, το κλειδί.

Κι εδώ έγκειται ο λογοτεχνικός άθλος του λογοτέχνη και μελετητή. Εγκιβωτίζοντας στίχους «Παρακαλώ σε, Σταυραετέ για χαμηλώσου λίγο και πάρε με στις φτερούγες σου, πάρε με απάνου στα βουνά, τί θα με φάει ο κάμπος», με δεκάδες διακειμενικές αναφορές [Ζυράννα Ζατέλη, Μιχάλη Γκανά, Αριστοτέλη Βαλαωρίτη, Λορέντζο Μαβίλη] συνθέτει σαν λυρικό ποίημα τη ζωή του Κρυστάλλη και τα κοινά βήματα των δυο: «Εκεί που κολυμπούσα στους αριθμούς ο Κρυστάλλης μου έδωσε μια άλλη θάλασσα» θα αναγνωρίσει ο Κρυς.

Και απαντώντας στο ερώτημα «Ποιον ενδιαφέρουν αυτά που έγραψε ένας ποιητής εκατόν τριάντα χρόνια πριν, σε μια γωνιά της γης που μόνο πουρνάρια και κακοτράχαλα βουνά έχει για πλούτο της», συνθέτει το πορτρέτο της χώρας μας σε βάθος σχεδόν δυο αιώνων: τα επισφαλή σύνορα, οι αντιζηλίες, οι αδικίες, ο καθημερινός μόχθος, η περιφέρεια και η Αθήνα της εποχής ζωντανεύουν και υπογραμμίζουν τα ανυπέρβλητα εμπόδια που συνάντησε ο ποιητής. «Ήρθα ανυπόδητος στην Αθήνα κουβαλώντας μόνο την ψυχή των βουνών. Την γλώσσα της μάνας μου, της θειας μου και του μπάρμπα μου. Με είπαν σωστό ανθρωπομάγριο. Πώς τάχα ανήκα σε έναν κόσμο που τους αναστάτωσε», δίνει φωνή στον ίδιο τον ποιητή και ζωντανεύει νεράιδες και ξωτικά του βουνού. «Έτσι μ’ έβλεπαν στην πόλη της Αθήνας. Έναν κοκκινολαίμη, που πέταξε απρόσκλητος στην Αθήνα».

Ευάγγελος Αυδίκος

«Δεν μπορούσα να διανοηθώ πώς ο γιος του Δημήτρη Κρουστάλλη έπρεπε ν’ αποδείξει πως είναι έλληνας», ο μεγάλος καημός του [ενδεχομένως και του ίδιου του Κρυς]: «Κλινικά είπαν πως είμαι ηπειρώτης. Έλιωσα πολλά παπούτσια στο όρος των Ελαιών της γραφειοκρατίας. Κουβαλάω μαζί μου τον Αώο, τον Άραχθο, τον Αχέροντα, τον Καλαμά και τον Λούρο. Είμαι όμως πρόσφυγας. Είσθε, όθεν, Οθωμανός υπήκοος, λεπίδα που ξεσκίζει την ψυχή…. Ετάφην ως Οθωμανός, πρωταγγόνι μου», απευθύνεται στον εκλεκτικό συγγενή του εκ των υστέρων και από τα βάθη του χρόνου ο Ποιητής.

Και ο Ευάγγελος Αυδίκος συνθέτοντας μια δαντελωτή λυρική αφήγηση, ενώνοντας τους Έλληνες «όπου πατρίς», ζωντανεύει μια εποχή, δίνει φωνή και δικαιώνει έναν ποιητή και αποδεικνύει ταυτόχρονα και την λυτρωτική δύναμη της Ποίησής του. Η ποίηση του Κώστα Κρυστάλλη εκατόν τριάντα χρόνια μετά σώζει τον ελληνοαμερικανό Κρυς.

Δημοσιεύθηκε στον Φιλελεύθερο.

Αναζητώντας το άλλο μας μισό, περιοδικό Σχεδία

Σύνταξη στα 100

Oral History Winter School: Three Workshops in January & February

Oral History Summer School is back in session this Winter with three workshops in Hudson and New York City. Come all ye documentarians, journalists, artists, media-makers, educators and those looking to learn new things in good company. Open to all levels, no experience necessary.

January Mini-Intensive

Dates: January 4 & 5

Location: Verso Books Loft,  Brooklyn, New York

This hands-on workshop––open to all––is based on our popular 10-day intensive, covering oral history theory, method and practice. Over the course of the weekend, we'll address interview techniques, recording tutorials, ethics, memory, annotation and experimental outcomes.

Oral History for Educators

Dates: January 18 - 20

Location: Hudson, New York

This workshop is designed for educators who want to bring oral history into their classrooms and learning spaces. We’ll begin with a rigorous introduction to oral history theory, methods and practice before reviewing existing curricula as a jumping off place to design our own curricula/projects.

Oral History: A Queer Art 

Dates: February 1 & 2

Location: Bureau of General Services Queer Division, NYC

Oral History, a Queer Art will follow the course of our usual immersive workshops by offering foundational oral history training--theory, method, practice-- while inviting exploration into the way that oral history values and theory are arguably queer and/or well-positioned to support emergent complex queer narratives.

About Oral History Summer School: 

Oral History Summer School was established in Hudson, New York, in 2012, as an immersive training program to help students from varied fields––writers, social workers, radio producers, artists, teachers, human rights workers––make use of oral history as an ethical interview practice in their lives and work.

• Read more or reply

Ευάγγελος Αυδίκος, Ανοίγεις το παράθυρο, ΕΦΣΥΝ, 26 Νοεμβρίου 2019

Το παράθυρο έχει μια ξεχωριστή θέση στη ζωή μας, στον πολιτισμό και στην κοινωνική ζωή. Αποκαλύπτει αλλά και κρύβει. Είναι αυτό που χωρίζει τις πάλλουσες ερωτευμένες καρδιές. Αυτό που συμμετέχει στον τραγουδισμένο πόθο του νέου, όταν διατρανώνει τον πυρέσσοντα έρωτά του. Κάποιες φορές στάθηκε άγρυπνος φρουρός και εγγυητής της απόφασης των ερωτευμένων να δραπετεύσουν από τα δεσμά της καθημερινότητας.

Το παράθυρο προστατεύει τα μυστικά, ένοχα και ιδιωτικά. Είναι αυτό που διεγείρει τη φαντασία αν κάποιος το αντικρίζει απ’ έξω. Εξάπτει τη φαντασία, κι αυτό θρέφει τον μύθο και τη διάθεση να πλαστούν ιστορίες που αποκτούν τη μορφή φημών ή και βεβαιοτήτων. Είναι όλα αυτά που τροφοδοτούν την ψυχική ανάγκη για αφηγηματική κατάποση του γείτονα. Κι έτσι το παράθυρο και όσα συμβαίνουν στην εσωτερική κι εξωτερική πλευρά του γίνονται το ζυμάρι της λογοτεχνίας ή εξελίσσονται σ’ έναν ανάλαφρο σχολιασμό.

Το παράθυρο είναι ένα σύμβολο που μιλάει για τους πολιτισμούς. Παλαιότερα, όταν οι Ελληνες άρχισαν να ανακαλύπτουν τα ταξίδια στο εξωτερικό, αυτό που τους εντυπωσίαζε ήταν τα παράθυρα χωρίς παντζούρια. Μετά μία μακρά περίοδο εμπειριών από ξένους τόπους, οι ιστορικές εμπειρίες μάς οδήγησαν να κλειδαμπαρώσουμε τα παράθυρα. Κι έτσι οι νέες εικόνες με τα γυμνά παράθυρα ήταν και μια γροθιά στο στομάχι των βεβαιοτήτων για τη δική μας ανωτερότητα.


Το παράθυρο μπορεί να γίνει και μια φυλακή. Ολα τα φιλοσοφικά κινήματα είναι το άνοιγμα των παραθυρόφυλλων σ’ όσα ταλανίζουν τη σκέψη αιώνες τώρα. Η ουτοπία είναι η επιθυμία του ανθρώπου να κρατήσει την ελπίδα ζωντανή, ακόμη κι όταν όλα φαίνεται να σκοτεινιάζουν. Ακόμη και τότε που οι επαναστάσεις-παράθυρα χάνουν την ορμή τους όταν ενδύονται την εξουσία.

Το παράθυρο, όμως, εμπνέει την τέχνη. Παίρνει τη θέση του συμβόλου μιας πάλης. Για έξοδο από την εσωστρέφεια. Τότε, Ανοίγεις το παράθυρο, όπως έπραξε και η Καίτη Παυλή με την ομότιτλη ποιητική της συλλογή (εκδόσεις ΑΩ). Η ποιήτρια ανοίγει το δικό της παράθυρο και μαζί τα δικά μας που σε καιρούς χαλεπούς παραμένουν ερμητικά κλειστά. Από τον φόβο ενός κόσμου άφιλου. Από όσα μας ταράσσουν και μας τρομοκρατούν στους ημερήσιους βομβαρδισμούς των δελτίων ειδήσεων. Από τη διαπίστωση πως ο Σίσυφος επανέρχεται. Από όσα λέγονται για την ακύρωση των προσδοκιών.

Αυτός ο κόσμος δεν θα αλλάξει, έλεγε ο Χατζιδάκις πυροδοτώντας τη στιχουργική διαφωνία του Ρασούλη. Οι σύρτες στα παράθυρα είναι από τη μέσα μεριά. Αυτό που ακινητοποιεί το χέρι είναι ο φυτεμένος φόβος για το καινούργιο. Και η συνήθεια. Συνηθίζεις τη ματαίωση, τη διάψευση. Το σκοτάδι, την απουσία προοπτικής.

Οσο να ’ρθει η αντίδραση. Το άνοιγμα του σύρτη και το πέταγμα στους αιθέρες.

I, ΟΠΩΣ IΑΠΩΝΙΑ ‒ Αναγνώσεις και γραφές ενός κόσμου Posted on Οκτώβριος 30, 2019by dimosioshoros 480 σελίδες ‒ 210 λήμματα ‒ 500 εικόνες και χάρτες ‒ 500 βιβλιοπαρουσιάσεις

[Απόσπασμα από τον πρόλογο] Παραδίδω με ιδιαίτερη ευχαρίστηση στη δημοσιότητα αυτή τη συλλογή θεμάτων σχετικών με τη ζωή και τον πολιτισμό της Ιαπωνίας. Πρόκειται για ένα θεματολόγιο που προέκυψε από σημειώσεις και σημειώματα διδακτικού ανθρωπογεωγραφικού περιεχομένου που μου χρησίμεψαν, αργότερα, κατά τη διδασκαλία μου σε ελληνικά πανεπιστήμια και σε σχετικές διαλέξεις· τους επέφερα όμως ενημέρωση κάνοντας συμπληρώσεις σύμφωνα με νεότερες  πληροφορίες, δικές μου εκπαιδευτικές έρευνες και επιτόπιες παρατηρήσεις μου στη χώρα αυτή, στο «Ιαπωνικό Αρχιπέλαγος», όπως αλλιώς λέγεται η Ιαπωνία.

Είναι βέβαιο πως στο παρόν βιβλίο δεν επεδίωξα κάποια σύνθεση. Προτί-μησα μια πολυεδρική και, αναγκαστικά, αποσπασματική, προσέγγιση. Κάθε λήμμα-σημείωμα, από τα περίπου 200, διατηρεί την αυτοτέλειά του, σε 1, 2-3 σελίδες, κατά μέσο όρο. Εκτιμώ πως έτσι απέφυγα κάθε ενδεχόμενη παραμόρφωση εξ αιτίας κάποιας «σύνθεσης» που θα επιχειρούσα και ελπίζω πως ο αναγνώστης / η αναγνώστρια θα χαράξουν στο βιβλίο τη δική του/της προσωπική διαδρομή, επιλέγοντας όσα λήμματα θέλουν να αναγνώσουν πρώτα. Ανατρέχοντας κατόπιν σε άλλα λήμματα, θα αποκομίσουν και άλλες χρήσιμες συμπληρωματικές πληροφορίες.

Τι περιλαμβάνει αυτό το λημματολόγιο; Θα βρούμε, μήπως, λήμματα για τις γκέισες, τους σογκούν, το σούσι, τα κιμονό, την ικεμπάνα, το τζούντο; Ή τα ηλεκτρονικά και τα οχήματα; Και πώς; Υπάρχουν πολλές ιαπωνικές λέξεις-έννοιες που έχουν περάσει στη γλώσσα μας και το άκουσμά τους μας κάνει να ταξιδεύουμε νοερά στη Χώρα του Ανατέλλοντα Ήλιου. Για να είμαστε ειλικρινείς, στο υλικό αυτό εδώ ασχολούμαστε λιγότερο με τέτοια, τόσο γνωστά (ή χαρακτηριστικά ως προς την ιαπωνικότητά τους), θέματα. Γνωρίζουμε άλλωστε πως στη χώρα μας υπάρχουν ελληνο-ιαπωνικές κοινότητες και άτομα που ασχολούνται με επιτυχία, ευγένεια και επαγγελματισμό με τέτοια ζητήματα. Και δεν λησμονούμε το μεταφραστικό και διδακτικό προσωπικό που ασχολείται σοβαρότατα με το ιαπωνικό θεματολόγιο.

Προτιμήσαμε ως υλικό του βιβλίου ζητήματα που δεν έχουν αρκετά εκλαϊκευθεί ή που υποχρεωτικά πρέπει να πιάσουν περισσότερο χώρο στην παρουσίασή τους. Τέτοια είναι, η ιαπωνικότητα, η νησιωτική γεωγραφία και γεωπολιτική, οι πόλεις, οι φυσικές καταστροφές, η εθνολογική  σύσταση, οι σχέσεις των φύλων, η οικονομία και η δημογραφία, οι υποδομές και οι συγκοινωνίες, η πολιτική, η θρησκεία, ο σχολικός εκφοβισμός, η εκπαίδευση, η γλώσσα και οι ιδιάζουσες σχέσεις της με την ελληνική γλώσσα, η νεότερη ιστορία και η αμερικανοκρατία, η ποίηση και η λογοτεχνία, τα μάνγκα, ο κινηματογράφος, οι Ολυμπιακοί Αγώνες, το ρύζι ως γεωπολιτική και συμβολισμός, οι Έλληνες ιαπωνολόγοι, η Χιροσίμα…

Το όνομα της μαρτυρικής αυτής πόλης εμφανίζεται πολλές φορές στα λήμματά μας και η ιστορία της συζητιέται άλλες τόσες. Ως ιαπωνική πόλη ακολουθεί σε συχνότητα αναφοράς μέσα στο βιβλίο αυτό το Τόκιο, που είναι, για λόγους ευνόητους, η συχνότερη πολεογραφική μας αναφορά. Είναι πολλά τα πράγματα που έχουν κάποια σχέση με τη Χιροσίμα· η εκπαίδευση, το θέατρο, ο κινηματογράφος, το μυθιστόρημα, το μεταπολεμικό ειρηνιστικό κίνημα, ο γεωπολιτικός και γεωστρατηγικός διπολισμός και η παγκόσμια αντιπυρηνική αγωνία. Και μας είχε μάλιστα κάνει εντύπωση πως, σε κάποια δική μας σχολική μεταρρύθμιση, τα βιβλία της ελληνικής γυμνασιακής γεωγραφίας έπαψαν να αναφέρονται σε αυτήν. Ξέχασαν τη Χιροσίμα! Τι άλλο περισσότερο από ένα ολοκαύτωμα πρέπει να έχει στο «ενεργητικό» της μια πόλη ώστε να είναι αξιομνημόνευτη στα σχολικά μας βιβλία; Και δεν ξεχνούμε και το χριστιανικότατο Ναγκασάκι…

[…] Εντάσσουμε την έκδοση αυτή στο μεγάλο εορταστικό γεγονός της ενθρόνισης του νέου Ιάπωνα Αυτοκράτορα και στην επέτειο για τα 120 χρόνια φιλίας Ελλάδας – Ιαπωνίας· σαν προσπάθεια για την ενδυνάμωση των δεσμών των λαών μας, ευχή για καλύτερη ιαπωνολογική εκπαίδευση στη χώρα μας και συμβολή στην ενημέρωση ενόψει των Ολυμπιακών Αγώνων του 2020 στο Τόκιο.

[Έκδοση ΚΟΡΑΛΛΙ – Βιβλιοπωλείο: Οδός Πολυτεχνείου 1]

Βιβλιοπαρουσίαση, Μάρω Δούκα, Πύλη Εισόδου, Πατάκης 2019

Του μικρού βοριά

Kadinelia - Με γελάσαν τα πουλιά (live @Καφέ Αμάν Σέρρες 22-04-2016)

30-«ΝΟΥ ΤΙ ΑΡΙΝΤΙ ΦΙΑΤΑ ΝΙΚΑ» Πέτρος Μόκας Κομπανία Νίκου Φιλιππίδη

Το zero K του Ντελίλο στο βιβλιοπωλείο Πλειάδες στο Παγκράτι