Σε καλούς και κακούς. Ωστόσο, θα είναι ένα μεμονωμένο περιστατικό αν δεν νιώσουμε πως με αυξανόμενη ένταση οι λέξεις είναι εμποτισμένες σε δηλητήριο και στοχεύουν στην ηθική εξόντωση του αντιπάλου.
Απουσιάζει το επιχείρημα. Οι απόψεις επικαλύπτονται από τη βιαιότητα των προσωπικών χαρακτηρισμών. Και όσοι εκτοξεύουν τις λέξεις-οβίδες δεν είναι οι πολιτικοί. Μόνο. Είναι ευδιάκριτα τα παραδείγματα συγγραφέων που πλήττουν τα πρόσωπα και όχι τις απόψεις. Που οι λέξεις τους εκπέμπουν δηλητήριο.
Οσον αφορά το επίμαχο κείμενο της Σώτης Τριανταφύλλου, υπερασπίζομαι το δικαίωμά της να εκφράζεται. Δεν ποινικοποιείται η σκέψη. Και κάτι περισσότερο. Ο Διαφωτισμός έχει δώσει τις απαντήσεις σ’ αυτά τα διλήμματα. Η δημοκρατία σέβεται την κυκλοφορία των ιδεών. Οπως και την κριτική τους.
Και αυτό είναι το επίμαχο στη βιαιότητα, αλλά και την ευκολία, με την οποία μεταφέρεται ο προφορικός λόγος στις παρέες, υπό μορφήν ανεκδότων, σ’ ένα κείμενο που δημοσιεύεται. Στην πρώτη περίπτωση αρκετοί φλερτάρουν με κρυπτορατσιστικά ή φοβικά σχόλια.
Πέρα απ’ αυτά, το εντυπωσιακό με τις απόψεις της γνωστής συγγραφέα, ή παρεμφερείς άλλων, είναι η πίστη σε μια Ευρώπη «χριστιανική», απαλλαγμένη από τη μιαρότητα και την επικινδυνότητα των μουσουλμάνων, που έχουν την αγριότητα ως κληρονομιά της θρησκευτικότητάς τους.
Αναμφίβολα, τέτοιες αντιλήψεις είναι ανιστόρητες. Δεν χρειάζεται να υπενθυμίσει κανείς τις ανθρωποθυσίες που έγιναν στο όνομα του χριστιανισμού.
Εξάλλου, τέτοιες απόψεις μετακινούν το πεδίο σύγκρουσης από την πολιτική και την οικονομία στη θρησκεία. Ο Χάντινγκτον πέθανε, οι απόψεις του επιβιώνουν.
Ολοι γνωρίζουν πλέον πως η τυφλή βία που χρησιμοποιείται από μουσουλμάνους φονταμενταλιστές παράγεται σε διάφορα επιτελικά γραφεία των κυβερνήσεων του δυτικού κόσμου. Οπως όλα τα εργαστηριακά παράγωγα, έρχεται η στιγμή που αυτονομούνται.
Αν, δε, ζούσε ο Εντουαρντ Σαΐντ θα διαπίστωνε, με λύπη του, πως διανοούμενοι που μιλάνε στο όνομα του Διαφωτισμού δεν διδάχτηκαν τίποτε από τη μελέτη του για τον τρόπο που κατασκευάστηκε ο οριενταλισμός. Επιστρέφουν στην αποικιακή αντίληψη της Ευρώπης του 19ου αιώνα.
Και λίγο πριν κλείσει το κείμενο εισβάλλουν με δριμύτητα οι λέξεις-δηλητήριο με όσα έγιναν στη Βουλή. Λέξεις που μετατρέπονται σε πράξη τορπίλη της δημοκρατίας.
* καθηγητής Πανεπιστημίου Θεσσαλίας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου