keelpno.jpg
ΑΠΕ ΜΠΕ / ΠΑΝΤΕΛΗΣ ΣΑΪΤΑΣ
Με αιφνιδίασε ο διπλανός στο καφενείο. Τι διάολο πράμα είναι ο Κεελπνός; Μονολογούσε ακούγοντας τις τηλεοπτικές ειδήσεις.
Χτύπησε με δύναμη το άδειο πενηνταράκι παραγγέλνοντας με νεύρο το απογευματινό του τσίπουρο. Μειδίασα. Το πρόσωπο του συμποσιαστή στον καφενέ άρχισε να αλλάζει, προσομοιάζοντας στα χαρακτηριστικά του Κώστα Χατζηχρήστου, του ανεπανάληπτου Ζήκου-μπακαλόγατου.
Ποιος είναι αυτός ο Ικας; ρωτούσε το αφεντικό του ο Χατζηχρήστος. Ο Ικας, ο ασφαλιστικός οργανισμός, επέβαλε την παρουσία του την εποχή του Ζήκου προκαλώντας πονοκέφαλο σε αφεντικά κι εργαζόμενους. Ο «Ικας» του Ζήκου είναι ένα αδηφάγο ον απροσδιορίστων ιδιοτήτων που επιβουλεύεται το γλίσχρο εισόδημά του απαιτώντας ασφαλιστικές εισφορές.
Ο διπλανός του καφενέ έκανε μια κίνηση απαρέσκειας προς την τηλεοπτική συσκευή. Θα μας τρελάνει ο Κεελπνός, αποφάνθηκε, και την ίδια στιγμή έστρεψε τα νώτα του στην τηλεοπτική συσκευή. Το τσίπουρο αποδείχθηκε λυσιμελές.
Η εκφωνήτρια του δελτίου ειδήσεων συνέχιζε να διαβάζει τα αποδεικτικά στοιχεία που έδωσε κυβερνητικός παράγοντας στη δημοσιότητα για την ιδιότυπη συμπεριφορά αυτού του «Κεελπνού», με τη χορηγία χρηματικών ποσών σε διάφορα μέσα επικοινωνίας.
Με εντυπωσίασε η «αρσενικοποίηση» του ουδέτερου στον λαϊκό λόγο. Το κράτος γίνεται ο κράτος. Ο λαϊκός άνθρωπος δυσκολεύεται να οικειοποιηθεί το ουδέτερο. Μοιάζει άψυχο.
Χωρίς εσοχές, ώστε να μπορέσει να το επεξεργαστεί. Να το εσωτερικοποιήσει. Πρόκειται για μια διαδικασία κατά την οποία η γραμματική υπονομεύεται για να υπηρετήσει την πρόσληψη του δαιδαλώδους κόσμου που εκφράζεται απρόσωπα. Με ουδέτερα και αρκτικόλεξα.
Αυτό γίνεται με όλους. Εχουμε εγκλωβιστεί σε δαιδαλώδη σχήματα, χωρίς πρόσωπο, που δίνονται λάφυρο σε έμπιστους ημετέρους, σε αποτυχημένους πολιτευτές ή σε φιλόδοξους να αλώσουν την πολιτική. Τα αρκτικόλεξα-δημόσιοι οργανισμοί λειτουργούν σαν λαβύρινθος στον οποίο εγκαταβιώνει ο πελατειακός Μινώταυρος.
Κλασική είναι η περίπτωση του ΚΕΕΛΠΝΟ, ανεξάρτητα από τη δικαστική κατάληξη της υπόθεσης. Πλέον, είναι κοινή η πεποίθηση πως τα δημόσια χρήματα διασπαθίζονται για τη συγκρότηση πολιτικών συμμαχιών. Για το φιλτράρισμα των ειδήσεων, με κριτήριο το κομματικό και οικονομικό συμφέρον.
Τα αρκτικόλεξα τύπου ΚΕΕΛΠΝΟ στοιχειώνουν τα όνειρα των πολιτών εξωθώντας τους στην απελπισία. Συμβάλλουν στην επικράτηση του γκρίζου σε όλο το φάσμα της πολιτικής και κοινωνικής ζωής.
Την ώρα που οι πληγές στο κοινωνικό σώμα βαθαίνουν και ο πόνος γίνεται πιο οξύς, μοιάζει, από μια πρώτη ματιά, σουρεαλιστικό να ανοίγουν με ευκολία τα ταμεία για την «προβολή» του έργου και όχι για τη διεύρυνση των δραστηριοτήτων.
*καθηγητής Πανεπιστημίου Θεσσαλίας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου