Του Ροσαλιού
το Σάββατο. Ψυχοσάββατο. Οι άνθρωποι δυσκολεύονται να αποδεχτούν τον αμετάκλητο
χωρισμό από όσους και όσες πήραν το πριάρι του Αχέροντα. Είναι μια δυσκολία που
έρχεται από τα βάθη των αιώνων. Γι’ αυτό αλλάζουν οι καιροί, παραμένει όμως η
πάλη με τις αμφιβολίες, που για τους εκπροσώπους των θρησκειών είναι βλάσφημες.
Αυτή τη θλίψη την κόβει η πίστη. Που
ανεβαίνει αγκομαχώντας τους αιώνες. Για να ρίξει βάλσαμο στον πόνο. Να διακόψει
την αίσθηση της μόνιμης απουσίας. Κι έτσι οι νεκροί να πάρουν άδεια από τους
άρχοντες του άλλου κόσμου, για να σεργιανίσουν για πενήντα μέρες κοντά στους
ζωντανούς οικείους. Οι σαμουράι της πίστης βγάζουν το κοφτερό σπαθί και κόβουν
τον άλυτο γόρδιο της πίστης. Μπορεί ο Ομηρος να κατέβασε τον ζωντανό Οδυσσέα
στον κόσμο των νεκρών. Αυτό όμως δεν είναι σύνηθες. Κι έτσι οργανώνονται
γιορτές, για να σπάσει ο ασφυκτικός κλοιός της απουσίας.
Το Σάββατο οι νεκροί επιστρέφουν στην
ανήλιαγο κόσμο τους. Οι δικοί τους κλίνουν το γόνυ την Κυριακή, υπακούοντας
στην πρόσκληση των ιερέων να προσευχηθούν για τους νεκρούς αλλά και τους
ίδιους. Να γευτούν τους καρπούς της προσωπικής σύνεσης και της πνευματικής
ωριμότητας. Η Κυριακή, επομένη του Ροσαλιού, ονομάζεται Γονατιστή.
Ομως, η αποχώρηση των νεκρών αφήνει τη
νοσηρότητα στο περιβάλλον. Που εγκλωβίζει τους ανθρώπους σε ακινησία. Ολα ήταν
μολυσμένα για πενήντα ημέρες. Ωσπου έρχεται το σπαθί της πίστης.
Αυτό το σπαθί συχνά στομώνει και άλλοτε
τροχίζεται προς χρήση. Είδαμε το σπαθί της πίστης να επιστρατεύεται στις
εκλογές. Πολίτες που διεκδικούν πολιτικό ρόλο κουβαλώντας το σπαθί της πίστης
ως εργαλείο εκκαθάρισης της «κοσμικής κόπρου». Αντλούν δύναμη από τους
αναχωρητές της κοσμικότητας. Που δανείζουν το σπαθί της πολιτικής εξάγνισης σε
εκλεκτούς τροφίμους των κελιών τους. Για να σώσουν τους θρησκευόμενους κοσμικούς
από την αμαρτία να ψηφίσουν κατά βούληση.
Το σπαθί της πίστης δεν είναι πάντα
δίκαιο. Μπορεί να αστοχήσει, να παρεκκλίνει από την αφετηριακή πρόθεση και να
υπηρετήσει ιδιοτελείς, κοσμικές σκοπιμότητες. Συγχέοντας τον λαό του
εκκλησιάσματος με τον λαό των κομματικών συσσωματώσεων. Ενίοτε δε κάποιοι από
τους θρησκευτικούς ηγέτες επιδεικνύουν ένοχη αδράνεια στη διάκριση αυτή. Με τη
φιλοξενία διάφορων πολιτικών προσώπων των οποίων η πρόθεση είναι να
χρησιμοποιήσουν το σπαθί της πίστης. Για να στοιχηθούν οι πιστοί ενώπιον της
κάλπης τους.
Απουσιάζει το σπαθί της πίστης από τη ζωή
μας. Το σπαθί της πίστης στον ανθρωπισμό. Το σπαθί της πίστης στην
ανεξιθρησκία. Του σεβασμού όλων των πίστεων.
Μετά το Σάββατο του Ροσαλιού έρχεται η Δευτέρα του Αγίου Πνεύματος. Που οι άνθρωποι τρέχουν στις πηγές. Για να ξεπλύνουν τις αμαρτίες τους. Σαν τον αμοραλισμό
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου