Ευάγγελος Αυδίκος, Κεφαλοκυνηγοί και ιοί, EFSYN, 10 Μαρτίου 2020

Την πρώτη φορά η αντίδραση ήταν ένα μειδίαμα. Κουκιά τρώει, κουκιά μαρτυράει. Η λαϊκή ετυμηγορία και η είσοδος στο Κοινοβούλιο δεν εξαγνίζει τον τρόπο σκέψης. Κάποιες φορές, το βουλευτικό ακαταδίωκτο γίνεται η ασπίδα, αλλά και αφετηρία να ειπωθούν πράγματα που απευθύνονται στο μαλακό υπογάστριο.

Τη δεύτερη φορά θεωρήθηκε προϊόν διαρκούς έντασης κι αγωνίας για τη σύναψη αρραβώνα με μερίδα ψηφοφόρων στις επόμενες εκλογές. Οταν όμως το επιχείρημα επαναλαμβάνεται από χείλη του κυβερνητικού εκπροσώπου, τότε η κατάσταση σοβαρεύει. Το πρόσωπο συννεφιάζει και ο κίνδυνος της ευγενούς αυτοσυγκράτησης περιορίζεται αισθητά.

«Δούρειος Ιππος» η «Εφ.Συν.» και οι εκπρόσωποι της αξιωματικής αντιπολίτευσης, που έχουν κριτική άποψη για όσα συμβαίνουν στον Εβρο. Μάλιστα!!! Με λίγα λόγια, συνειδητοί ή ασυνείδητοι ιμάντες μεταφοράς ανθελληνικών θέσεων. Κυνικοί και αδίστακτοι διαχειριστές των ευαίσθητων ζητημάτων, από τη μια μεριά. Ή μπουνταλάδες, από την άλλη. Διαλέξτε και πάρτε.

Σάλπισμα οπισθοχώρησης στην περίοδο του Εμφυλίου. Δεν αποκλείεται, έτσι όπως πέφτουν σαν χαλάζι οι δηλώσεις, να προταθεί η επαναθεσμοθέτηση του Αναγκαστικού Νόμου 509. Οποιος διαφωνεί πολιτικά είναι ύποπτος. Συνεπώς, χρέος της πολιτείας είναι να τον κλείσει στη φυλακή, ενδεχομένως να τον εκτελέσει ή να τον εξοντώσει κοινωνικά.

Ευτυχώς, η Δημοκρατία μας έχει κάνει σημαντικά βήματα προόδου και οι διαφωνούντες δεν απειλούνται με φυσική εξόντωση. Ωστόσο, αναβιώνει ένα κλίμα αποτροπιαστικό. Γυρίζουμε σ’ έναν σύγχρονο Μεσαίωνα της ελληνικής κοινωνίας. Εξόντωση της διαφορετικής άποψης. Κοινωνική και προσωπική απαξίωση όσων έχουν διαφορετική άποψη. Το κομματικό συμφέρον υπεράνω όλων.

Η τηλεοπτική οθόνη γέμισε κεφαλοκυνηγούς της διαφορετικής θέσης, της μη εγκεκριμένης από τα κατισχύοντα πολιτικά και δημοσιογραφικά ιερατεία. Οι ιοί του φανατισμού και μιας δήθεν «πολιτικής» ορθότητας έχουν μεταδοθεί ταχύτατα στον δημόσιο λόγο.

Εκεί που βρήκαν κλειδαμπαρωμένες τις πόρτες είναι ο εκκλησιαστικός λόγος. Η μεταλαβιά σκοτώνει τα μικρόβια, το επιχείρημα βασίστηκε σε ελλιπή πληροφόρηση. Πολύ γρήγορα, ο κορονοϊός επανέφερε στην επικαιρότητα τους κεφαλοκυνηγούς της πίστης. Αθεοι και αριστεροί όσοι αμφισβητούν τη δύναμη της μεταλαβιάς να εξουδετερώνει την αρνητική δύναμή του. Σεβαστή η πίστη και το δικαίωμα να εκδηλώνεται στις θρησκευτικές τελετουργίες. Δεν προσφέρεται το θέμα για διακωμώδηση.

 Ομως, υπάρχει η δημόσια υγεία και η φροντίδα της έχει ανατεθεί στους γιατρούς, τα εργαστήρια και τα νοσοκομεία. Η Εκκλησία έχει διαφορετικό ρόλο. Τα θεολογικά και δογματικά ζητήματα είναι το προνομιακό της πεδίο. Επιθυμητή είναι και η εκδήλωση κοινωνικής φροντίδας. Ωστόσο, η δημόσια υγεία είναι αποκλειστική αρμοδιότητα της πολιτείας και των οργάνων που την εκπροσωπούν.

Η Εκκλησία μπορεί να διατηρήσει τη δογματική της θέση για τη μεταλαβιά, ουδείς αμφισβητεί την αρμοδιότητά της. Η δημόσια υγεία είναι ευθύνη της κυβέρνησης και οφείλει να διεκδικήσει την αρμοδιότητά της.