Δευτέρα 6 Φεβρουαρίου 2017

Γιώργος Σταματόπουλος,Το χιούμορ στην καθημερινότητά μας, ΕΦΣΥΝ, 6.2.17


Πολλοί έχουν κατανοήσει τη μεγάλη σημασία που έχει το χιούμορ στην καθημερινότητα του ανθρώπου· όπου δεν υπάρχει χιούμορ, έγραψε κάπου ο Ιονέσκο, δεν υπάρχει γέλιο αλλά οργή και μίσος.
Παρότι επικρατεί η κατήφεια και μια θλίψη στην εποχή των μνημονίων, το γέλιο αντηχεί ακόμη σε μερικές παρέες και είναι πηγαίο, δροσερό, «κρυστάλλινο», όταν εκπέμπεται από σοβαρούς ανθρώπους που ξέρουν να είναι ώριμοι και διαχυτικοί, να προκαλούν χαρούμενες συσπάσεις στα πρόσωπα της ομήγυρης.
Είναι μερικοί άνθρωποι που ακόμη και σε στιγμές πένθους π.χ., ή κάποιας περισυλλογής, μετατρέπουν τη «διάθεση», τη διαπλάθουν μάλλον με την οξυδέρκειά τους και την ικανότητα να φορτίζουν τις λέξεις τους και τη συμπεριφορά τους με ευθυμία και κέφι.
Πρόκειται για σπάνιους ανθρώπους, απ' αυτούς που θα ευχόσουν να έχεις στην παρέα σου όσο περισσότερο μπορείς.
Είναι έγκλημα όταν χάνεται το γέλιο από τις στιγμές του καθενός και θα 'πρεπε να στηλιτεύονται όσοι είναι υπεύθυνοι για την απώλειά του - ναι, κάποιοι ευθύνονται που είμαστε όλοι σχεδόν στρυφνοί και ξινοί· αγέλαστοι και άσκημοι.
Αμαυρώνουμε τη ζωή όταν είμαστε «μουτρωμένοι», βεβηλώνουμε τα γελαστά ζώα, δηλαδή το είδος άνθρωπος, το μόνο από τα ζώα του πλανήτη που έχει την ικανότητα (ιδιότητα;) να γελά.
Το γέλιο είναι συνήθως προϊόν ειρωνείας και γίνεται ευεργετικό όταν είναι γνήσια η ειρωνεία ή αυτοσαρκασμός· αποκαθαίρει και απελευθερώνει τα θυμικά βαρίδια, διαχέει μια τρεμίζουσα ιλαρότητα και απολαμβάνει την ομοθυμία της ομήγυρης όταν η τελευταία γνωρίζει να το εκτιμά και να το αποδέχεται.
Το κύριο χαρακτηριστικό του είναι ότι είναι παρεΐστικο· δεν γελά κανείς μόνος, όταν τουλάχιστον έχει σώας τας φρένας του...
Οσοι ξέρουν να το διασκορπίζουν και μάλιστα απλόχερα διακρίνονται -τους βλέπεις- από αυτογνωσία και ίσως αυτοπαραμυθία.
Είναι η ευτράπελη κατάσταση της ζωής και καλό θα ήταν να μπορούμε να βιώνουμε αυτήν την κατάσταση πιο συχνά, όσο πιο συχνά μπορούμε, ίσως για να φτάσουμε να δακρύζουμε από τα γέλια· τι ωραία αντίθεση...
Ετσι ίσως δικαιώνονται και το πνεύμα και η γλώσσα και ο λόγος - και δεν είναι όλο αυτό ταυτολογία...
Είναι επίσης σημαντικό ότι το γέλιο δεν είναι από τα ασήμαντα πράγματα στη ζωή όλων· τουναντίον, φαίνεται προοίμιο της τέχνης· πώς είναι απαραίτητη η ύπαρξη ανθέων και ευωδιών για την ανάπτυξη της τέχνης;
Ετσι ακριβώς! Τα λουλούδια, ο έρωτας, η ποίηση και ο πολιτισμός. Τι χρείαν άλλην έχομεν;
Μια ανθρωπότητα που δεν λατρεύει το γέλιο είναι καταδικασμένη να εξαφανιστεί - δεν είναι κρίμα κι άδικο;
Το γέλιο τροφοδοτεί την πνευματική κατάσταση του ανθρώπου και το χιούμορ την εξυψώνει. Τίποτε άλλο.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου