Ο ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΜΠΕΣΣΑΣ ΑΝΑΓΟΡΕΥΤΗΚΕ ΣΕ ΟΜΟΤΙΜΟ ΚΑΘΗΓΗΤΗ ΤΟΥ ΠΑΙΔΑΓΩΓΙΚΟΥ ΤΜΗΜΑΤΟΣ ΤΟΥ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟΥ ΔΥΤΙΚΗΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ
Σε ένα φορτισμένο από συγκίνηση κλίμα ο συμπολίτης μας και καθηγητής της Σχολής Καλών Τεχνών Δημήτρης Μπέσσας αναγορεύτηκε σε ομότιμο καθηγητή του παιδαγωγικού τμήματος του πανεπιστημίου Δυτικής μακεδονίας στις 12 Νοεμβρίου 2014.
Το μεγάλο αμφιθέατρο της παιδαγωγικής σχολής αποδείχτηκε πολύ μικρό
για να χωρέσει όλους αυτούς που τίμησαν με την παρουσία τους τον Δημήτρη Μπέσσα, για το ακαδημαϊκό και επιστημονικό του έργο καθώς και την προσφορά του στο Ίδρυμα και ειδικότερα στην Παιδαγωγική Σχολή Φλώρινας και την Σχολή Καλών Τεχνών.
Συνάδελφοι του καθηγητές, φοιτητές και φοιτήτριες αλλά και πάρα πολύ συμπολίτες τους γέμισαν όχι μόνο την αίθουσα αλλά υπήρχαν και πολλοί όρθιοι στους διαδρόμους.
Ο Δήμαρχος Φλώρινας Γιάννης Βοσκόπουλος δήλωσε πως και ο Δήμος θα τιμήσει σε ειδική τελετή τον Δημήτρη Μπέσσα, για την προσφορά του στο πανεπιστήμιο Δυτικής Μακεδονίας, τον πολιτισμό και την τοπική κοινωνία.
Ο Αντιπεριφερειάρχης Στέφανος Μπίρος καυτηρίασε την απουσία από την τελετή του προέδρου της Διοικούσας Επιτροπής του πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας λέγοντας, «ο κ. πρόεδρος της διοικούσας δυστυχώς απουσιάζει. Και θα κάνω ένα σχόλιο. Το αυτοδιοίκητο είναι ένα θέμα που πρέπει να προωθηθεί και να τελειώσει σύντομα. Το Πανεπιστήμιο, ως απονομή δικαιοσύνης για όλα τα χρόνια της ιστορίας και της διαδρομής της Φλώρινας πάνω στα παιδαγωγικά ζητήματα, δικαιούται να έχει την έδρα. Νομίζω ότι σήμερα αποδεικνύει για μία ακόμη φορά ότι όχι μόνο δεν ενδιαφέρεται να δοθεί λύση σ’ αυτό το χρόνιο πρόβλημα αλλά, με την αισθητή απουσία του, δείχνει το μέγεθος της ευθύνης που έχει απέναντι σ’ αυτόν τον τόπο και τους κατοίκους του».Στους χαιρετισμούς τους είπαν:
ΣΤΕΦΑΝΟΣ ΜΠΙΡΟΣ, Αντιπεριφερειάρχης ΠΕ Φλώρινας
«Τον Τάκη Μπέσσα δεν έτυχε να τον γνωρίσω ως καθηγητή του Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας. Για τον δάσκαλο Μπέσσα, τον καλλιτέχνη, τον άνθρωπο του πνεύματος, υπάρχουν εδώ ειδικοί να τον αξιολογήσουν. Εγώ τον γνώρισα ως άνθρωπο αυτής της πόλης, μέσα από την καθημερινότητά μας, και γι’ αυτόν θα μιλήσω.
Αγαπά τη γενέτειρά του, κι αυτό το δείχνει η μέχρι σήμερα στάση και πορεία του. Είναι ένας αληθινός άνθρωπος που με τον δικό του τρόπο λέει όχι στην καταστροφή του πολιτισμού της
Η συνολική του διαδρομή στη Φλώρινα και το Πανεπιστήμιο δείχνει την κατεύθυνση, τον στόχο, την επιθυμία, τον καημό, τον αγώνα του για μια κοινωνία πιο ανθρώπινη, πιο δίκαιη. Για ένα καλύτερο αύριο, όπου το πολιτιστικό προϊόν θα φτάνει και στον τελευταίο κάτοικο. Ξέρετε ότι η Φλώρινα έχει πλεονέκτημα σ’ αυτό.
Πολλές φορές, οι προτάσεις του προς την τοπική εξουσία ακούγονταν παράξενα ή απόμακρα. Γιατί ο Μπέσσας έβλεπε πολύ πιο πέρα απ’ ότι μπορούσε να δει η άρχουσα εξουσία. Και αναφέρω μία μόνο πρότασή του, την οποία η παρούσα περιφερειακή αρχή βλέπει πολύ θετικά. Από τη φύση του ο Τάκης Μπέσσας είναι άνθρωπος με αγάπη και ευαισθησία για τον διπλανό του. Θέλει η τέχνη να γίνει κτήμα της τοπικής κοινωνίας, μιας κοινωνίας που είναι αρκετά φιλότεχνη σε σχέση με άλλες πόλεις του δικού της μεγέθους. Είχε προτείνει, τα έργα των φοιτητών, που είναι μια τεράστια περιουσία, να φιλοξενούνται σε κάποιον επισκέψιμο και κατάλληλο χώρο στη Φλώρινα. Επεκτείνοντας την πρότασή του αυτή, είχε πει ότι οι τρεις σχολές, Φλώρινας, Κορυτσάς και Μοναστηρίου, μπορούν να αποτελέσουν μια εκθεσιακή ενότητα και να εκτίθενται έργα των φοιτητών περιοδικά και στις τρεις πόλεις.
Η σημερινή αναγόρευσή του σε Ομότιμο Καθηγητή του Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας είναι η ελάχιστη τιμή που μπορεί να γίνει σε έναν άξιο και ξεχωριστό άνθρωπο της φλωρινιώτικης γης. Τάκη Μπέσσα, συνέχισε να μας αγαπάς γιατί κι εμείς σε αγαπάμε, και δίνε μας χαρές και ικανοποίηση, όπως έκανες μέχρι σήμερα».
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΟΣΚΟΠΟΥΛΟΣ, Δήμαρχος Φλώρινας
«Είναι ιδιαίτερη τιμή και χαρά για μένα να χαιρετίσω έναν αξιόλογο και ξεχωριστό άνθρωπο, μια φυσιογνωμία που είναι η Φλώρινα ολόκληρη, τον Δημήτρη Μπέσσα.
Οι ιδιαιτερότητες του που απορρέουν από την αστείρευτη αγάπη του για τον διπλανό του, από την ευαισθησία του για την πόλη που τον μεγάλωσε, τη Φλώρινα, τον κάνουν ξεχωριστό.
Μια πόλη που αποτελεί την δεύτερη του μεγάλη αγάπη, μετά την οικογένεια του.
Συνεργάστηκα μαζί του για θέματα του πανεπιστημίου και της πόλης. Ομολογώ ότι δεν ήταν εύκολο να συνεννοηθείς μαζί του, γιατί ο Τάκης με την ντομπροσύνη και την ευθύτητα των λόγων του, ελεύθερος και αγνός, δεν γνωρίζει φραγμούς και δεν σου αφήνει περιθώρια για δεύτερες σκέψεις και ελιγμούς.
Σόλα τα βήματα του μέσα και έξω από τον πανεπιστημιακό χώρο κινείται με πάθος κι ευαισθησίες.
Το αν σήμερα υπάρχει το πανεπιστήμιο Δυτικής Μακεδονίας αλλά και τα τμήματα που έγιναν στη Φλώρινα, σ’ ένα σημαντικό μέρος οφείλονται στον διαρκή αγώνα του Τάκη Μπέσσα. Έναν αγώνα που στηρίχτηκε στο καθαρό μυαλό του και την έμπνευση του.
Θέλουμε έναν διαφορετικό κόσμο, χωρίς διακρίσεις, σ’ ένα ανθρώπινο περιβάλλον, κι αυτόν χτίζουμε καθημερινά με οδηγό τη δημιουργική σκέψη ανθρώπων όπως ο Τάκης Μπέσας.
Ο χρωστήρας του σημάδεψε θετικά τον τόπο μας και του χρωστάμε πολλά ως κοινωνία και ως άνθρωποι, ο καθένας ξεχωριστά.
Συγχαίρω την παιδαγωγική σχολή και το τμήμα δημοτικής εκπαίδευσης του πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας για την αναγόρευση του ως ομότιμου καθηγητή τους.
Τάκη Μπέσσα σου πρέπει κάθε τιμή και αγάπη».
ΚΩΝ/ΝΟΣ ΡΑΥΤΟΠΟΥΛΟΣ-ΧΑΤΖΗΣΤΕΦΑΝΟΥ: πρόεδρος του ΦΣΦ «Ο ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ»
Είναι ιδιαίτερα τιμητικό να απευθύνω τιμητικό χαιρετισμό στον πρώην καθηγητή
Ως Φλωρινιώτες οφείλουμε να αισθανόμαστε ιδιαιτέρως ικανοποιημένοι διότι δεν το συνηθίζαμε, μέχρι πρότινος τουλάχιστον, να τιμούμε «εν ζωή» Φλωρινιώτες και να απονέμουμε τα «εύσημα» στον οποιονδήποτε «δικό μας» άνθρωπο. Το είχαμε το κουσούρι αυτό και ελπίζω να το αφήσουμε εκεί, στο παρελθόν.
Είμαστε περήφανοι που έχουμε στη Φλώρινα τον Μπέσσα. Όχι μόνο για τα εξαίρετα έργα τέχνης του (ο ίδιος βέβαια, τώρα, δεν μπορεί καν να αντικρύσει τα πρώτα του έργα διότι τα θεωρεί άξεστα, γεμάτα λάθη και ακατάλληλα), ούτε μόνο για τους ζεστούς, τους μελίρρυτους και ποιητικούς λόγους που έβγαζε ως ομιλητής, ούτε και για το απίστευτο χιούμορ ή τα πειράγματά του προς όλους. Ούτε ακόμα και μόνο για την μακρόχρονη Πανεπιστημιακή του καριέρα, τους πολυετείς και κοπιώδεις αγώνες του και την ένθερμη αγωνία του για το Πανεπιστήμιό μας. Ένα του κείμενο, μια του φράση, είχε τη δύναμη να αποτρέψει την καταστροφή, να αλλάξει την πορεία του Τμήματος. Και την άλλαξε. Ολοκλήρωσε επιτυχώς τον Εκπαιδευτικό-Πανεπιστημιακό του κύκλο, τιμώμενος από την ίδια την Πανεπιστημιακή κοινότητα την οποία υπηρέτησε, από τους συναδέλφους και τους φοιτητές του.
Νιώθουμε καλά, όμορφα, διότι ο Μπέσσας έκανε αυτό που προοριζόταν να κάνει. Καλλιεργημένος έντεχνα από τους γονείς του και τη βαριά κληρονομιά τους, πέτυχε εκείνα που ορίστηκε να πετύχει. Για αυτόν όλα ήταν επιλογή, θελημένος εκσυγχρονισμός, όχι μίμηση, ή αναγκαία υπεραναπλήρωση μειονεξίας. Το σπιτικό του περιβάλλον, το ντύσιμό του, ο κώδικας συμπεριφοράς του, οι συναναστροφές του, τα στέκια του, οι μουσικές του προτιμήσεις, οι τρόποι ψυχαγωγίας του, απηχούσαν με συνέπεια τον αισιόδοξο χαρακτήρα της ζωής που πίστευε και ήθελε να προβάλλει. Η όλη του συμπεριφορά ζωντάνευε ρεαλιστικά, ό,τι είναι σχεδόν αδύνατο να καταλάβουμε με πολύβουες ακαταλαβίστικες αναλύσεις ή μεροληπτικές ιδεοληψίες. Δεν έχασε την οργανικά αφομοιωμένη πολιτισμική του αυτεπίγνωση, την αρχοντιά, το κοινωνικό ήθος συμπεριφοράς. Άφοβος στον εκσυγχρονισμό του, απόλυτα άνετος.
Ως πολίτες, αισθανόμαστε, ικανοποίηση, ευφροσύνη, αγαλλίαση, διότι ο Μπέσσας, υπήρξε ενεργός «πολίτης» με την ευρεία έννοια του όρου όπως την όριζαν οι αρχαίοι μας πρόγονοι. Δραστηριοποιήθηκε στα της «πόλεως»: στο οργανωμένο δηλαδή σύνολο, όπου οι άνθρωποι-πολίτες όχι απλώς συνυπάρχουν αλλά κοινωνούν, έχοντας σημεία αναφοράς το χώρο του ιερού, τις μνήμες των προγόνων, τις επιδιώξεις για το μέλλον, όλα κοινά, για όλους τους συμ-πολίτες.
Προάσπισε τα «καλώς εννοούμενα» συμφέροντα της πατρώας μας γης, την ανέδειξε πολιτισμικά, την διαφήμισε πανελλαδικά, την υπερασπίστηκε με όσες δυνάμεις και δυνατότητες είχε και, κυρίως ουδέποτε στράφηκε εναντίον της. Ούτε την εγκατέλειψε. Δεν υπήρξε μίζερος και αγνώμων. Ήταν και είναι πάντα ευγνώμων προς την πόλη του, τους φίλους του, τους μαθητές του, τους συμπατριώτες του. Έκανε δηλαδή, αυτό που οφείλει να κάνει κάθε Φλωρινιώτης, κάθε «πολίτης».
Ως Αριστοτελικοί, είμαστε αναπαυμένοι διότι αποτελεί έναν από τους κορυφαίους καλλιτέχνες-ζωγράφους του Συλλόγου μας, που εκπλήρωσε τον σκοπό ίδρυσης του ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗ: «την πολιτιστική ανύψωση του πνευματικού επιπέδου της κοινωνίας μας από κοινωνικής, ηθικής, καλλιτεχνικής και αθλητικής απόψεως».
Είναι ο μικρότερος ηλιακά, από τη γενιά των Μεγάλων καλλιτεχνών που θήτευσαν και βγήκαν από τον Αριστοτέλη: Δημήτριος Καλαμάρας, Στερίκας Κούλης, Γεώργιος Κόρας, Κωστάκης Λούστας, Θέμης Μιλώσης, Βαγγέλης Ταμουτσέλης, Νικόλας Δογούλης, Τάκης Μπέσσας. Και το αναγνωρίζει. Ο ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ ήταν η αρχή και είναι το πάν για αυτόν. Ήταν και είναι σπίτι του.
Δεν έχει όμως ολοκληρώσει τον καλλιτεχνικό του κύκλο!
κ. Καθηγητά,
κ. Μπέσσα
Εκ μέρους του ΔΣ του ΦΣΦΑ σας ευχαριστούμε για όσα έχετε προσφέρει στην πόλη μας, στο πανεπιστήμιο και τον Σύλλογό μας.
Σας συγχαίρουμε για όσα έχετε πετύχει στην επιτυχή και αναγνωρίσιμη από όλους, Πανεπιστημιακή σας καριέρα.
Σας ευχόμαστε δε, ολόψυχα, υγεία, μακροημέρευση, καλή σύνταξη και μιας και θα έχετε ελεύθερο χρόνο, ολόκληρη η Αριστοτελική οικογένεια σας περιμένει στον Σύλλογο της καρδιάς σας, για να αξιοποιήσουμε την πολυετή εμπειρία σας, διότι έχουμε πολλή δουλεία.
Συγχαρητήρια.
Να είστε πάντα καλά. Ευχαριστώ.
Η ΗΜΕΡΙΔΑ
Αμέσως μετά την τελετή αναγόρευσης του Δημήτρη Μπέσσα σε ομότιμο καθηγητή ακολούθησε επιστημονική ημερίδα με θέμα «τέχνη και Εκπαίδευση».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου