Οσοι νομίζουν ότι τα σπουδαία μαντεία της αρχαιότητας προφήτευαν
στον... βρόντο, εξαπατώντας όπως οι χαρτορίχτρες και οι καφετζούδες τους
πελάτες, κάνουν λάθος. Γύρω από την Πυθία υπήρχε ομάδα σοφών που γνώριζε
ιστορία αλλά και την κοινωνική, οικονομική και στρατιωτική κατάσταση της εποχής
και των πόλεων-κρατών. Ετσι, λοιπόν, βλέποντας οι σοφοί κάποια χαρακτηριστικά
σημάδια προφήτευαν με μεγάλες πιθανότητες επιτυχίας τα μέλλοντα. Στην
πραγματικότητα γνωμοδοτούσαν με πολιτικοκοινωνικά κριτήρια. Παρατηρούμε το
τελευταίο διάστημα μια λυσσαλέα προσπάθεια των εισπρακτικών εταιρειών να
εισπράξουν και τα ελάχιστα ευρώ και παρενοχλούν επίμονα χωρίς προσχήματα
δεοντολογίας ακόμα και για δόση πενήντα ευρώ που οφείλονται μάλιστα από
ανθρώπους φερέγγυους με σταθερό εισόδημα από σύνταξη ή μισθό.
Σκεφτείτε τι πίεση ασκούν στους εξ ανάγκης αφερέγγυους και τους
αναξιοπαθούντες. Στην προσπάθειά μου να εξηγήσω την έξαρση της εισπρακτικής
παρενόχλησης (θα ήταν πιο ευπρόσδεκτη και λιγότερο ντροπιαστική η παρενόχληση
αν ήταν σεξουαλική!), ο νους μου ζήτησε βοήθεια από το παρελθόν και μάλιστα από
την παιδική ηλικία που την έζησα μεταπολεμικά σε χωριό της Ηπείρου. Τότε δεν
υπήρχαν ρολόγια και ο χρόνος γινόταν κατανοητός από την κίνηση του ήλιου και
από τη σχολική καμπάνα που χτυπούσε πρωί και απόγευμα. Τις μεταβολές του καιρού
οι χωρικοί τις αντιλαμβάνονταν από χαρακτηριστικά σημάδια. Λόγου χάρη στο χωριό
μου, στη Γρανίτσα Ιωαννίνων, ξέραμε ότι θα έρθει βροχή όταν ένα ελάχιστο
συννεφάκι σχηματιζόταν στην κορυφή της Μουργκάνας.
Το πιο χαρακτηριστικό και αξιόπιστο μετεωρολογικό σημείο που
προμήνυε καταιγίδα ακόμα και αν και ο καιρός ήταν καλοκαιρινός και ο ουρανός
ασυννέφιαστος ήταν όταν βλέπαμε τα άλογα και τα γαϊδουράκια να ξαπλώνουν στο
χώμα, να κυλιούνται και να τρίβουν με λύσσα τα σώματά τους στη γη. Τότε
προφητεύαμε: «Κυλιούνται τα γομάρια, θα βρέξει». Και όντως ερχόταν καταιγίδα
που σάρωνε τα πάντα. Τι ανάγκαζε λοιπόν τα άλογα και τα γομάρια να κυλιούνται;
Ηταν οι αλογόμυγες που πρώτες αυτές διαισθάνονταν την αλλαγή του
καιρού, ήξεραν ότι θα έρθει θύελλα και δεν θα μπορούν να βρουν αίμα για την
τροφή τους. Φρόντιζαν αδίστακτα να βεντουζάρουν πάνω στα κορμιά των δύστυχων
ζώων και να απομυζήσουν όσο περισσότερο αίμα για να το έχουν ως προμήθεια στη
διάρκεια της κακοκαιρίας. Βλέπετε τα ζώα δεν είχαν χέρι να τις απομακρύνουν και
κυλιόντουσαν στο χώμα. Δεν χρειάζεται να είσαι προφήτης, εκτιμώντας ότι αυτό το
καλοκαίρι θα δώσει μεγάλη καταιγίδα, που θα ξεσπάσει φθινόπωρο. Υπάρχουν τα
σημάδια. Οι εισπρακτικές τσιμπούν λυσσαλέα και οι άνθρωποι κυλιούνται
αλλόφρονες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου