Συχνά, η άποψη που διαμορφώνει κάποιος εξαρτάται από την πληροφόρηση που έχει, ή από τη διάθεσή του να κατανοήσει. Διαπίστωσα τη δύναμη αυτής της απλοϊκής, κατά τα άλλα, αντίληψης όταν τελευταία βρέθηκα στην Εσθονία, στο Πανεπιστήμιο του Ταρτού, σε μια επιστημονική συνάντηση που συμμετείχαν κατά κανόνα συνάδελφοι, νέοι στην πλειονότητά τους, από τις χώρες της Βαλτικής. Είναι αυτές οι χώρες που μας εξόργισαν όλους, καθώς- άλλη χώρα λιγότερο και άλλη περισσότερο- ακολούθησαν την γραμμή των Γερμανών στις πολύμηνες συζητήσεις στο Γιουρογκρούπ και τις συναντήσεις των Ευρωπαίων ηγετών.
Η συνάντηση μαζί τους μού έδωσε την ευκαιρία να εμπεδώσω κάποια πράγματα. Πρώτα απ’ όλα, στο παρελθόν η αφορμή για γνωριμία με συναδέλφους ήταν η Ακρόπολη, τα ελληνικά νησιά. Αιφνιδιάστηκα, λοιπόν, που τα όσα συμβαίνουν στην Ελλάδα άλλαξαν και τις προτεραιότητες στη συζήτηση με τους συναδέλφους. «Πώς πάει η κρίση; Τι γνώμη έχεις γι’ αυτήν;» με ρωτούσαν. Αμηχανία η πρώτη αντίδραση αλλά και αφορμή για συζήτηση.
Με έκπληξη, λοιπόν, κατανόησα αυτό που λέγεται: άλλο οι ηγεσίες και άλλο οι απλοί άνθρωποι, που συνήθως τρομοκρατούνται από τα ΜΜΕ, όπως εύστοχα σχολίασε συνάδελφος από τη Λιθουανία. Δεν ξέρω τι συμβαίνει στην πλειοψηφία του λαού αυτών των χωρών. Μπορώ, όμως, να πω με βεβαιότητα ότι έχουν αντιμετωπίσει πολλές δυσκολίες οι χώρες τους και έχουν αναπτύξει ένα αίσθημα τρυφερότητας για όσους λαούς ταλαιπωρούνται. Αυτό το αίσθημα τροφοδοτείται από τις εικόνες της Ελλάδας που μεταφέρουν στις χώρες τους μετά τις καλοκαιρινές διακοπές τους στη χώρα μας. Είναι μια σημαντική παράμετρος και δεν είμαι βέβαιος πως οι ασχολούμενοι με τον τουρισμό, εκτός από την προσπάθειά τους να προσελκύσουν τουριστικό συνάλλαγμα που είναι υψίστης σπουδαιότητας ζήτημα, έχουν μια οργανωμένη πολιτική για αυτούς τους τουρίστες που μπορούν να διαμορφώσουν το «κλίμα» στις χώρες τους.
Το πρώτο βήμα είναι να βελτιώσουμε την εικόνα της χώρας μας στο εξωτερικό κι αυτό απαιτεί μια άλλη προσέγγιση του τουρισμού. Το δεύτερο είναι να αποδαιμονοποιήσουμε τις συγκεκριμένες χώρες. Να κατανοήσουμε πως είναι πολύ μικρές χώρες που γνώρισαν τους τελευταίους δέκα αιώνες πολλούς κατακτητές, οι οποίοι τους καλλιέργησαν ένα αίσθημα πολιτικής ανασφάλειας.
Η ελληνική πολιτεία χρειάζεται μακρόπνοη πολιτική στον πολιτισμό. Χρειάζεται να κατανοήσει και να ενημερώνει. Γιατί όταν άριστος μεταπτυχιακός από την Μανπούρ της Ινδίας ρωτάει για το πού βρίσκεται η Σπάρτη, τότε σημαίνει πως κάτι δεν πάει καλά στην πολιτιστική πολιτική των μορφωτικών ακολούθων.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου