Συντάκτης: Ευάγγελος Αυδίκος *,Ο πολίτης και ο πιστός, ΕΦΣΥΝ, 29.11.16

ekklisia.jpg

EUROKINISSI/ΘΑΝΑΣΗΣ ΚΑΛΛΙΑΡΑΣ

Η επικαιρότητα είναι σαν την παλίρροια. Βγαίνει έξω, στην αμμουδιά του μυαλού, σβήνοντας και ανατρέποντας προγραμματισμούς. Γράφοντας κάθε βδομάδα, πολύ περισσότερο κάθε μέρα, η επικαιρότητα εξελίσσεται σε δυνάστη ενός αρθρογράφου, ο οποίος θέτει, με κάθε γραφή του, σε δοκιμασία τη σχέση του με το αναγνωστικό κοινό αλλά και με τις προτεραιότητές του που οφείλουν να διέπονται από την ψύχραιμη προσέγγιση των δεδομένων.

Αυτό το κλίμα απουσίαζε από τη συζήτηση για την πρόταση του υπουργείου Παιδείας σχετικά με τη διαφοροποίηση του περιεχομένου του μαθήματος των θρησκευτικών. Ο διάλογος, ιδίως από τη μεριά της Εκκλησίας, είχε πολεμικά χαρακτηριστικά και τραυμάτισε τόσο τον απελθόντα υπουργό Παιδείας όσο και το σώμα της Εκκλησίας ως μια οντότητα, όπου η ανεκτικότητα και ο νηφάλιος λόγος συμπλέκονται ως απότοκο της φροντίδας για όλους τους πολίτες ενός κράτους, ανεξάρτητα από το θρήσκευμά τους.

Τα θέματα, όμως, της πίστης και της σχέσης της Πολιτείας με την Εκκλησία λειτουργούν σαν τους τροπικούς κυκλώνες για τη χώρα μας, εισβάλλοντας, ανά τακτά σχεδόν διαστήματα, θορυβωδώς στην επικαιρότητα.

Με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, συμμεριζόμουν, καιρό τώρα, τη θέση στην οποία βρέθηκε ο αγγελιοφόρος που ανέλαβε να ανακοινώσει στον Κρέοντα τη δυσάρεστη για τον βασιλιά είδηση πως η Αντιγόνη αψήφησε την κοσμική εξουσία υπακούοντας στην κοινή λογική και στην πολιτισμική και πολιτική εμπειρία να θέσει ως πρώτη επιλογή της την αντίσταση σε κάθε μορφή εξουσίας.

Στη θέση του αγγελιοφόρου βρέθηκαν πολλοί πολίτες στη χώρα μας, οι οποίοι ήταν ανάμεσα σε διασταυρούμενα πυρά. Από τη μια μεριά, είχαν ευμενή στάση απέναντι στις αλλαγές στο μάθημα των θρησκευτικών και, από την άλλη, έχουν έναν σεβασμό προς την Εκκλησία και τον ρόλο που διαδραμάτισαν κάποιοι πεφωτισμένοι ιεράρχες, πρωτίστως ο κλήρος, σαρξ εκ της σαρκός του λαϊκού ήθους.

Κι αυτό δεν αποτελεί μόνο μια ιστορική παραδοχή. Δεν αντλείται από τα ιστορικά αρχεία. Συνιστά ζώσα πραγματικότητα. Πολλοί παπάδες στάθηκαν στο πλευρό των αδύναμων στα χρόνια της κρίσης. Ξεπέρασαν τα τείχη των θρησκευτικών δογμάτων αγκαλιάζοντας όλους τους ανήμπορους.

Αποτέλεσαν ένα παράδειγμα για τον τρόπο που ο θρησκευτικός λόγος για την αγάπη προς τον πλησίον δεν εγκλωβίζεται στα κηρύγματα από άμβωνος. Αντίθετα, μετασχηματίζεται σε μια υποδειγματική πρακτική που κράτησε όρθια την κοινωνία μας.

Οι πολίτες τρέφουν απέραντο σεβασμό προς αυτούς τους κληρικούς, που κάνουν πράξη τον λόγο του Θεού αδιαφορώντας για την κοσμική εξουσία. Αντίθετα, οι πολίτες ένιωσαν να σφίγγεται η ψυχή τους και να προσβάλλεται το θρησκευτικό τους συναίσθημα με την προσωπική στόχευση του τέως υπουργού Παιδείας.

Πολλοί πολίτες θα ήθελαν να υπενθυμίσουν στα μέλη της Ιεράς Συνόδου τα λόγια του αγγελιοφόρου προς τον Κρέοντα, λίγο πριν του ανακοινώσει την πράξη της Αντιγόνης να απειθαρχήσει στην κοσμική εξουσία του. «Βασιλιά μου, δεν θα σου πω πως έφτασα πετώντας.

Το γυρόφερνα, κοντοστάθηκα πολλές φορές. Είπα να τα μαζεύω και να κάνω πίσω. Η ψυχούλα μου το ’λεγε και το ξανάλεγε: Δόλιε, πού πας, θα σε καθίσουν στο σκαμνί» (Σοφοκλή Αντιγόνη, στίχοι 223-229).

Αυτή η παλινδρόμηση οφείλεται και στη σφοδρότητα των επιθέσεων της εκκλησιαστικής εξουσίας εναντίον του απελθόντος υπουργού. Ο λόγος της ορθόδοξης παράδοσης νοηματοδοτεί το πρόσωπο ως το βασικό υποκείμενο για την οδό προς την ελευθερία. Η σφοδρότητα της προσωπικής επίθεσης παρεξέκλινε απ’ αυτή τη βασική αρχή. Το πρόσωπο υπέστη τη βιαιότητα του επίσημου εκκλησιαστικού λόγου.

Ως εκ τούτου, έχω την άποψη πως η Εκκλησία υπέστη δεινό πλήγμα με την εξέλιξη της διαφωνίας της για τον τρόπο διδασκαλίας των θρησκευτικών. Παρέβλεψε, πρωτίστως, πως υπάρχει σαφής διάκριση ανάμεσα στους πολίτες και τους πιστούς. Για τα κοσμικά ζητήματα αποφασίζουν τα όργανα της Πολιτείας.

Διέφυγε από την Εκκλησία πως υπάρχει μια κατηγορία πολιτών που λειτουργούν ως μη ενεργοί πιστοί. Ωστόσο, είναι οι περισσότεροι. Κι αυτοί σιωπούν. Η Εκκλησία προκάλεσε ρήγμα στις σχέσεις της μ’ αυτούς τους μη ενεργούς πιστούς. Αυτό που χρειάζονται όλοι, σε μέρες δύσκολες, είναι η στοργική αγκαλιά, ακόμη και για τους «αμαρτωλούς». Ο τιμωρητικός λόγος αποξενώνει.

Η κατάρα ως μορφή κοσμικής εξουσίας για τη χειραγώγηση των διαφωνούντων δεν συνάδει με τον λόγο της Αγάπης.

* καθηγητής Πανεπιστημίου Θεσσαλίας

Folklorists are fallible (Tartu, Estonia, June 9th-10th, 2017) Abstract deadline: November 30th

http://www.ut.ee/folk/index.php/en/events/513-folklorists-are-fallible 
Folklorists, just like anybody else, are fallible. This special seminar aims to draw out the patterns of fallibility that folklorists show, and to explore what we might learn from this. In this light, submissions are invited within two major (and possibly overlapping) categories, the mistakes made by the famous researchers of the past and the mistakes we ourselves have made.
The errors we might discuss can be found at every stage of fieldwork and analysis, including:
            choosing informants,
            presenting oneself in the field,
            being at cross-purposes with one's interlocutors,
            mistaking tone (light-hearted or serious?, literal or metaphoric?, etc.),
            misreadings in the archive,
            selecting follow-up questions,
            transcribing,
            translating,
            editing,
            making judgments about comparability,
            presenting findings to scholarly and general audiences.
The principle underlying the seminar is that the discovery of error is something positive thing that gets us closer to the truth (or at least further from older errors), and that awareness of the limitedness of human knowledge is salutary. Thus, rather than highlighting faults in an effort to undermine the work of folklorists, the conference seeks to highlight faults in order for us to accomplish our work better, both in terms of treating our own and others' past research more shrewdly and in better planning our own future research.

The keynote speakers will be Carl Lindahl (University of Houston) and Karina Lukin (University of Helsinki).
If you wish to give a presentation yourself, please email an abstract of between 150 and 300 words before November 30th to: roper@ut.ee
(The conference is organized by the Department of Estonian and Comparative Folklore of the University of Tartu.
There will be no participation fee, but participants are expected to cover their accommodation and travel costs).

YMPOSIA IRANICA | THIRD BIENNIAL CONFERENCE ON IRANIAN STUDIES Hosted by the University of Cambridge, 11-12 April 2017 ***Call for Papers Deadline: 02 December 2016***

S

Applications are warmly invited for papers that relate to any aspect of Iranian studies in any discipline within the arts, humanities and social sciences. This includes but is by no means limited to: prehistory through to contemporary history and historiography – including the ancient, medieval, early modern, and modern periods; anthropology; archaeology; cultural heritage and conservation; social and political theory; Diaspora studies; ecology and the environment; economics; historical geography; history of medicine; art and architecture history; education; international relations and political science; epigraphy; languages, literature, linguistics and philology; new media and communication studies; philosophy; religions and theology; classical studies; sociology; film studies, music, and the performing arts.
Comparative themes and interdisciplinary approaches are also very welcome.

All abstracts undergo peer review.

MORE INFORMATION
Symposia Iranica is the biennial international graduate conference on Iranian studies. We bring together students and early career scholars to celebrate, encourage and stimulate their interest and engagement with the field, and seek to deliver a rounded, academically and professionally enriching experience that will have a real impact on the thinking, output and career progression of our participants.

For the full call for papers and abstract submission forms, see our website: symposia-iranica.com
Or follow us on: facebook.com/SymposiaIranica | @SymposiaIranica

SPONSORS
We gratefully acknowledge the support and sponsorship of the British Institute of Persian Studies; the Soudavar Memorial Foundation; Pembroke College, Cambridge; the Cambridge Shahnama Centre for Persian Studies; the Faculty of Asian and Middle Eastern Studies, University of Cambridge; the Ancient India and Iran Trust; I.B.Tauris Publishers; Brill Academic Publishers, and the Symposia Iranica Trust for Emerging Scholars.

ΚΡΗΤΙΚΑ ΜΟΙΡΟΛΟΓΙΑ

ΚΕΝΤΡΟ ΚΡΗΤΙΚΗΣ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑΣ

             Παρουσίαση του τόμου των Πρακτικών του Συνεδρίου

                           « Τα Κρητικά Μοιρολόγια »

Αγαπητοί φίλοι, καλημέρα σας και Καλές Γιορτές.

 Ο τόμος με τα Πρακτικά του Συνεδρίου για τα ΚΡΗΤΙΚΑ ΜΟΙΡΟΛΟΓΙΑ, το οποίο πραγματοποιήθηκε πριν από ένα χρόνο στ’ Ανώγεια, οργανωμένο από το Κέντρο Κρητικής Λογοτεχνίας και τον Δήμο Ανωγείων, θα παρουσιασθεί στο Πολύκεντρο Νεολαίας του Δήμου Ηρακλείου ( ισόγειο της Ανδρόγεω ), τη Δευτέρα 19 Δεκεμβρίου 2016, στις 7.00 μ.μ. .

Την ίδια ημέρα, από τις 11..00, στον ίδιο χώρο, θα διατίθενται ( πωλούνται ) όλες οι προηγούμενες εκδόσεις του Κέντρου Κρητικής Λογοτεχνίας με έκπτωση πενήντα τοις εκατό.

Η έκπτωση αυτή θα ισχύσει μόνο γι’ αυτή την ημέρα.

Οι συγγραφείς του τόμου ΤΑ ΚΡΗΤΙΚΑ ΜΟΙΡΟΛΟΓΙΑ θα  μπορούν να πάρουν το δικό τους αντίτυπο τότε  και εκεί ( Πολύκεντρο Νεολαίας του Δήμου Ηρακλείου, 19 Δεκεμβρίου, 11.00  έως 19.00 ).

Σας περιμένουμε όλους να γνωριστούμε και να γνωρίσετε το Κέντρο Κρητικής Λογοτεχνίας και το έργο που αυτό επιτελεί, να μιλήσουμε, να παρουσιάσουμε το καινούριο βιβλίο και να προμηθευτούμε ό,τι μας ενδιαφέρει από τις εκδόσεις του Κέντρου.

Και θα δούμε ότι μας ενδιαφέρουν όλες οι εκδόσεις του.

            

                                                                                 Χανιά 25 Νοεμβρίου 2016

                    Για το Διοικητικό Συμβούλιο

                                  Ο πρόεδρος

                             Κώστας Μουτζούρης

το τελευταίο ποίημα της Κατερίνας Αγγελάκη Ρουκ(Πηγή: www.lifo.gr)

 Καθρέφτη μου, σ' εσένα μιλάω, εσένα έχω μπροστά μου, άλλο
 κανένα. Οι άνθρωποι, φίλοι, χάθηκαν. Χάθηκαν απ' τη ζωή 
ή χάθηκε το νόημα που έβρισκαν σε μένα; Με κοιτάς, σε κοιτώ,
 ένα πρόσωπο νεανικό προσπαθώ να θυμηθώ, ωραίο ποτέ, όμως
 πάντα εκφραστικό της στιγμής και μόνο. Σ' αγνοούσα τότε κι 
έτρεχα, λαχάνιαζε το σώμα που μου είχε απομείνει –ανάπηρο απ' 
την αρχή–, ήθελα να το εκμεταλλευτώ, να το χαρώ, ν' αφεθώ 
στον αέρα, στη θάλασσα, στον αμερόληπτο έρωτα. Τις 
φιλενάδες μου με τα τέλεια κορμιά που έλαμπαν στον ήλιο, δεν
 ζήλεψα ποτέ, δεν αισθάνθηκα ποτέ ότι οι άνθρωποι μου είχαν
 στερήσει κάτι που μου ανήκε. Και τώρα ήρθε της εξομολόγησης
 η ώρα. Μικρέ μου καθρέφτη, που τελευταία σ' έχω συνέχεια 
μπροστά μου για να σε συνηθίσω: Σε μισώ. Θα με συγχωρέσεις; 
Μίσος τι θα πει δεν ήξερα. Αλλά τώρα, να, βλέπω το πρόσωπό μου
 κι εξαγριώνομαι ενάντια στη φύση. Μέσα μου βαθιά, 
βέβαια, ξέρω ότι ο εχθρός μου δεν είσαι εσύ, αλλά ο χρόνος. Ο
 χρόνος όμως παραμένει πάντα ασύλληπτος αφού τα 
αμαρτήματά του όλο αναβάλλονται κι αυτός διαφεντεύει ακόμη
 τη ζωή μου. Καθρέφτη μου, θύμα είσαι κι εσύ του ανθρώπινου 
παραλογισμού. Σ' ευχαριστώ που μου παραστέκεσαι και μ' αφήνεις να σε μισώ. 


Αυτή είναι η ζωή μου Γ εννήθηκα στα Εξάρχεια, Μεταξά και Μεσολογγίου. Και να που με τα χρόνια πάλι εδώ επέστρεψα, ψηλά στην Ασκληπιού όπου ζω τώρα. Τα θυμάμαι, όταν ήμουν κορίτσι, ως μία πολύ συμπαθητική γειτονιά του κέντρου, όπου έμεναν αρκετοί φοιτητές, καλλιτέχνες, άνθρωποι των γραμμάτων κ.λπ., απλοί, φιλικοί, δίχως την κολωνακιώτικη υπεροψία που παραμόνευε λίγα στενά παραπάνω. Τώρα, πια, βέβαια είναι μια περιοχή «καταραμένη», όπως και όλο το παλιό αθηναϊκό κέντρο θαρρώ. Δεν κυκλοφορώ πλέον για να το διαπιστώσω ιδίοις όμμασιν που λένε, αλλά δεν θέλει και πολύ, το «πιάνεις» στον αέρα, ακόμα και από το μπαλκόνι σου. Βεβαίως και μένω στο νοίκι. Ήταν μια σοφή επιλογή της οικογένειάς μου, που ακολούθησα κι εγώ. «Μα, πώς εσείς, ένας επιτυχημένος δικηγόρος, δεν έχετε αποκτήσει δικό σας διαμέρισμα;», ρωτούσαν τότε κάποιοι τον πατέρα μου. «Μια ιδιοκτησία είναι ήδη αρκετή...», απαντούσε εκείνος, εννοώντας το εξοχικό μας στην Αίγινα με τις φιστικιές, τον μικρό μου παράδεισο. Έναν παράδεισο που χρωστώ, ουσιαστικά, σε μία καταστροφή, μια κι εκείνος το είχε πάρει το '23 μετά την ανταλλαγή των πληθυσμών – είχαν μεγάλη περιουσία στα Δαρδανέλλια οι παππούδες, αλλά τότε χάθηκαν όλα και μας έμεινε η Αίγινα. Αγαπούσε, ξέρετε, πολύ τη γη και πέρασε και σε μένα αυτή την αγάπη. Δυστυχώς, βέβαια, λόγω υγείας δεν μπορώ πια να ταξιδέψω στο νησί κι αυτό μου έχει στοιχίσει. «Ανατολίτης» ο πατέρας, «δυτική» η μητέρα, μια και ήταν από την Πάτρα, που στην εποχή της φάνταζε πιο πολιτισμένη και από την Αθήνα. Λιμάνι βλέπετε, πύλη για την Ευρώπη και τα λοιπά, μέχρι όπερα διέθετε. Ένιωθα, λοιπόν, να ενώνω στην ύπαρξή μου Ανατολή και Δύση. Κοσμοπολίτες οι δικοί μου, άνθρωποι ανοιχτόμυαλοι, προοδευτικοί, κοσμοπολίτισσα κι εγώ από κούνια! Περίμενα, θυμάμαι, πώς και πώς να τελειώσω το γυμνάσιο –πήγαινα σε αυτό του Ι.Μ. Παναγιωτόπουλου– και να φύγω στη Γαλλία για σπουδές κοντά στον Νίκο τον Καζαντζάκη, τον νονό μου, που με περίμενε εκεί. Δυστυχώς, απεβίωσε έναν μόλις μήνα προτού κάνω εκείνο το ταξίδι... Εν τέλει, έκανα πρώτα εδώ αγγλική φιλολογία κι έπειτα πήγα κι έμεινα με τη νονά μου, την Ελένη, στη Νίκαια και ύστερα στη Γενεύη, όπου σπούδασα μεταφράστρια και διερμηνέας. Έγραφα από κοριτσάκι. Αρχικά ιστοριούλες, έπειτα ποίηση. Πρωτοδημοσίευσα στο περιοδικό «Καινούργια Εποχή» το φθινόπωρο του '56. Ήταν το ποίημα «Μοναξιά». Λες κι ήξερα τότε ακόμα, 17 χρόνων κοπέλα, τι ακριβώς σήμαινε αυτό! Ο νονός μου, όταν το διάβασε, ενθουσιάστηκε, μου έκανε κριτική διθυραμβική, αλλά δεν τον πήρα σοβαρά, άργησα να πιστέψω στον εαυτό μου ή μάλλον στη γραφή μου. Με τα χρόνια αντιλαμβάνομαι, βέβαια, πόσο με είχε βοηθήσει το περιβάλλον και τα διαβάσματα που είχα από πιτσιρίκα – σπάνια τύχη. Σπάνιο είναι, όμως, για έναν ποιητή να αναγνωριστεί στην ακμή του και εν ζωή, όπως συνέβη μ' εμένα. Από την ποίηση, ωστόσο, δεν βιοπορίζεται κανείς. Ούτε εύκολα, ούτε καν δύσκολα – βασικά, από τις μεταφράσεις έζησα και ζω. Σ ιχαίνομαι το χρήμα και όλη τη νοοτροπία πίσω από την απόκτησή του. Είναι το πιο εθιστικό ναρκωτικό, το πλέον καταστροφικό. Ήμουν, βέβαια, καλοαναθρεμμένη, από σπίτι, στερημένα δεν έζησα, έμαθα όμως να μην κοιτάω πέρα από τα χρειαζούμενα. Αυτό το λιτό πνεύμα διέπνεε όλη την οικογένεια και φυσικά την ανατροφή μου. Ούτε ως κοπέλα μ' ενδιέφεραν τα λούσα – τα διαβάσματα και τα γραπτά μου μ' ένοιαζαν, οι έρωτες επίσης, η τρυφηλότητα όμως ποτέ. Σε μια συνέντευξη που έδωσα πρόσφατα σε εφημερίδα έβαλαν τίτλο ότι είπα, τάχα μου, πως μόνη ελπίδα μας είναι η καταστροφή. Όμως δεν σοβαρολογούσα, αστειευόμουν. Πιστεύω, αντίθετα, ότι εποχές που είναι πρέπει να αναζητήσουμε ξανά την ελπίδα, μια ελπίδα που περιπλανιέται δεξιά-αριστερά άστεγη, άνεργη, αποπροσανατολισμένη, να τη στεγάσουμε εντός μας και τη βάλουμε να μας κάνει καμιά δουλειά. Για να γίνει, βέβαια, αυτό θα πρέπει να πάψουμε τις διχόνοιες και να συνενωθούμε. Αρκετά με τους εμφύλιους διχασμούς σε αυτήν τη χώρα. Και σιγά τους διχασμούς δηλαδή, εγώ απλώς βλέπω να τσακώνεται το αφεντικό του Κώστα με το αφεντικό του Νίκου και ο υπάλληλος της Καίτης με τον υπάλληλο του Γιώργου, δεν μπαίνει δηλαδή καν θέμα ουσιαστικών διαφορών... Η ποίηση δεν έχει κανόνες, δεν τους χρειάζεται! Για την ακρίβεια, έχει τους δικούς της ιδιαίτερους κανόνες, που μπορείς να τους διαμορφώνεις μόνος σου. Ίσως γι' αυτό ταίριαζε τόσο με την ιδιοσυγκρασία μου. Αν είμαι αισιόδοξη για το μέλλον της ποίησης; Κοίτα, όσο υπάρχουν άνθρωποι πάντα θα υπάρχει, πιστεύω, αυτή η βαθιά εσωτερική ανάγκη που την υπαγορεύει. Ίσως όμως και όχι. Κανείς δεν μπορεί να προβλέψει το ίδιο το ανθρώπινο μέλλον, πόσο μάλλον αυτό της ποίησης! Στην Ελλάδα πάντως έχει «ψωμί» ακόμα, αν κρίνω από τα γραπτά που μου στέλνουν. Ποίηση μπορεί να γράψει κανείς και στην οθόνη του υπολογιστή –εγώ όχι, είμαι βλέπετε άλλης γενιάς–, το βρίσκω ωστόσο συγκινητικό σε μία τόσο προηγμένη τεχνολογικά εποχή να υπάρχουν άνθρωποι που να επιμένουν να βασανίζονται πάνω από μια κόλλα χαρτί. Θα συμβούλευα, πάντως, όποιον επιθυμεί να γίνει ποιητής να σκύψει καταρχάς στην πραγματικά μεγάλη ποίηση, να νιώσει ξετρελαμένος μαζί της, όπως εγώ μικρότερη, όταν ανακάλυψα τον Καβάφη, κι ύστερα να βάλει πλώρη για τα βαθιά. Η μετάφραση είναι μια ολόκληρη τέχνηαπό μόνη της. Ουσιαστικά, είναι σαν να γράφεις ένα παράλληλο, «δικό σου» βιβλίο. Έχει τύχει, ξέρετε, να αλλάξω ολόκληρες προτάσεις προκειμένου να αποδοθούν καλύτερα στη δική μας γλώσσα. Έπειτα, αν συναντήσεις κάποια παροιμία, ένα σχήμα λόγου κ.λπ., τι θα κάνεις; Αυτούσιο δεν θα έχει νόημα, θα πρέπει, λοιπόν, να βρεις αντιστοιχίες στη δική σου γλώσσα. Έχω μεταφράσει από αγγλικά και από γαλλικά, αλλά πιστεύω πως οι καλύτερες μεταφράσεις μου είναι από ρωσική λογοτεχνία και ποίηση, όπως του Πούσκιν και του Μπρόντσκι – λατρεύω τη γλώσσα αυτή, ίσως επειδή την είχα πρωτομάθει κοντά στην γκουβερνάντα μου. Η σχέση μου με τον Ρόντνεϊ Ρουκ ήταν καθοριστική. Γνωριστήκαμε σε μία ταβέρνα στην Πλάκα το '63, παντρευτήκαμε μόλις δύο βδομάδες μετά και ήμαστε μαζί μέχρι τον θάνατό του το 2007. Αγαπηθήκαμε βαθιά με αυτό τον άνθρωπο. Υπήρχε μεταξύ μας άπειρος σεβασμός, εκτίμηση και κατανόηση. Τίμιος, ευθύς, ειλικρινής, ήταν ο ιδανικός σύντροφος ζωής. Καθένας μας ήταν απολύτως ελεύθερος να κάνει τα δικά του πράγματα, αλλά ήξερε ότι ο άλλος ήταν πάντα εκεί. Ταξιδέψαμε πολύ μαζί, πήγαμε Αγγλία, Γαλλία, Ρωσία, Ινδία... Παιδιά δεν αποκτήσαμε γιατί μυστικά κάπου μας «βόλευε» και τους δύο αυτό – εγώ είχα την ποίηση και τις μεταφράσεις, εκείνος ήταν χαμένος στα βιβλία του, όντας κλασικός φιλόλογος, πού καιρός γι' άλλα! Όχι, δεν το μετάνιωσα, δεν ήμασταν εμείς για παιδιά. Δεν υπάρχει καμιά υψηλά ιστάμενη μεταφυσική αλήθεια. Υπάρχει μόνο η προσωπική αλήθεια που καθένας τη βρίσκει στο τέλος μόνος του, δεν μπορεί να του την εμφυσήσει κανείς. Και τι πιο αληθινό από έναν τρόπο ζωής τέτοιο, ώστε να καταφέρνεις να μην πληγώνεις και να μην πληγώνεσαι! Εμένα εκείνο που με πληγώνει περισσότερο είναι η μωροφιλοδοξία κάποιων ανθρώπων και η τάση τους να σε εκμεταλλεύονται. Εκείνο, αντίθετα, που εκτιμώ απεριόριστα είναι η γενναιοδωρία, υλική και πνευματική. Α ν με ευνόησε η ζωή; Και ναι και όχι. Σίγουρα με ευνόησε στο ότι κατάφερα να κάνω αυτό που ήθελα, να ζήσω με τους δικούς μου όρους, δίχως να μου επιβληθεί οτιδήποτε. Είχα, ωστόσο, την ατυχία να πάθω μικρή μια άσχημη λοίμωξη (σταφυλόκοκκο) που μου άφησε κουσούρια και για την οποία η θεραπεία ανακαλύφθηκε μόλις λίγους μήνες μετά – αν την είχα πάρει έγκαιρα, θα ήμουν υγιής, από την άλλη, βέβαια, μπορεί να μη γινόμουν ποτέ ποιήτρια. Το ποίημα, βλέπετε, πρέπει να έχει κάποια πληγή για να ακουμπήσει, ψυχική ή σωματική... Με θλίβει που δεν μπορώ να κινούμαι πλέον. Μεταφράσεις δεν μπορώ να κάνω πια. Τελευταία, επίσης, δεν έχω καθόλου έμπνευση, έναν χρόνο έχω να γράψω οτιδήποτε. Ίσως είναι η περίοδος. Ο ποιητής έχει βλέπετε τις περιόδους του, ακριβώς όπως οι γυναίκες. Νιώθω, επίσης, τη μνήμη μου να με εγκαταλείπει. Αυτό το τελευταίο, βέβαια, μπορεί να είναι ταυτόχρονα πρόβλημα αλλά και ευλογία. Ακόμα και από τους έρωτές μου, ακόμα και από τον Ρόντνεϊ, το μόνο που μπορώ να ανακαλέσω πλήρως είναι η γεύση. Αυτή είναι, φαίνεται, η τελευταία αίσθηση που διατηρείται έντονη. Πηγή: www.lifo.gr

INTERNATIONAL CONFERENCE International Urban Symposium - IUS Commission on Urban Anthropology (CUA) University of Peloponnese, Corinth 7-9 July 2017, Corinth, Greece The Informal and the Formal in Times of Crisis: Ethnographic Insights

This Conference aims at understanding the roles and meanings of informal practices in the context of the current political and economic crisis in Western society. Using a notion of informality that encompasses the economic, the social and the political realms, this conference seeks to explore the importance of informal practices in cities and asks the key question Is the informal a panacea in times of crisis?

In today’s global scenario, urban settings are a dominant form of associated life that encapsulate the socio-economic impact of increasingly significant international regulations, and selective management of capital, knowledge and people. Over the last three decades, the crisis, and subsequent discredit, of polarized ideologies which had characterized international politics since the Second World War has apparently determined the supremacy of economics over politics, an acceleration of economic globalization and a progressive erosion of democracy. In many cases, however, politics in the form of authoritarian decision-making and superimposed adverse policies have jeopardised the democratic covenant and the attendant terrains of representation, responsibility and accountability in the exercise of the power to rule. This process has often brought about the loss of important parts of sovereignty, as wealthier nations and powerful supranational interest groups have been seen to bully weaker nations, often also resulting in ever-growing fiscal demands and withdrawal of credit throughout the social scale, which has often been paralleled by national and local governance riding roughshod over the broader society. At the micro-level, this combination of events has engendered harsh living conditions for many ordinary people. Major casualties have been individuals’ access to basic rights and governments’ responsibility and accountability in the management of power. Mass migration from poorer countries to richer or relatively richer countries, or to countries that are perceived to be richer, has contributed to make this problem worse, often turning traditional cultures of tolerance into toleration and, sometimes, violent rejection of non-autochthonous people.

Anthropologists have addressed in-depth the significance of the informal in people’s managing existence. In the economic field they have addressed informal practices that develop beyond official employment and unemployment. In the social and political fields they have studied in depth cronyism, clientelism, obscure awards of public contracts and various forms of collusion that turn citizens’ rights into privileges; on the other hand, they have addressed informal exchanges of services, help, information, knowledge, and so on, that take place at the grassroots in response to ever-shrinking — sometimes factually inexistent — social welfare systems. Gradations of these grassroots informal activities draw on access to community resources beyond official allocation; in the economic field, they defy attempts of the state to monitor, regulate and extract revenue from the production, circulation and consumption of goods. Empirical analysis has also suggested that in most cases we are not faced with a duality between formality and informality because in many cases the two are intimately interlocked in people’s lives. In the economic field it has been found that the informal and the formal are complex interlinking and interacting sectors of one economy that may be lethally affected by the aforementioned difficulty, or in some cases by the impossibility to access capital.

In the above outlined scenario, informal activities and modes of exchange — economic and non-economic — have often grown and they may have contributed to people survival; in other cases, long-established informal economic activities have disappeared alongside informal exchanges, while secure formal employment has become a chimera for many and zero-hour contracts, unpaid “internships” and similar, variously named cons, have multiplied. At the same time, new forms of informality are emerging — particularly but not only in the “on-line world” — that appear to be acquiring the status of resource as they raise new challenges to the bullies and “roughshod riders”.

This Conference will bring together high-quality ethnographic studies of these processes with the three-pronged aim of clarifying grassroots dynamics, contributing to a comparative analysis of the present situation and developing a theoretically viable discussion of potential way-outs.

The Conference welcomes contributions and panels from anthropologists and scholars from other disciplines and encourages participation of research students.

Abstracts (300 words maximum) should be emailed by the 27^th of February 2017 to Dr Giuliana B. Prato (g.b.prato@kent.ac.uk), Dr Italo Pardo (I.Pardo@kent.ac.uk) and Dr Manos Spyridakis (maspy@uop.gr). Selected papers and panels will be announced by the 13^th March 2017.

A selection of revised papers that speak to each other will be brought together for publication in a Special Issue of Urbanities. Revised papers not included in this Special Issue will be considered individually for publication in Urbanities.

The Organizing Committee will make all possible efforts to cover accommodation costs (hotel and meals) for the participants.

Registration Fee

Registration fee, to be paid by 20^th March 2017: 60 Euros. Postgraduate students, on-site registration fee: 15 Euros.

Organizing Committee

Dr Giuliana Prato, G.B.Prato@kent.ac.uk Dr Italo Pardo, I.Pardo@kent.ac.uk Dr Manos Spyridakis, maspy@uop.gr Dr Maria Velioti, mvel2009@hotmail.com

Scientific Committee

Dr Giuliana Prato (University of Kent)

Dr Italo Pardo (University of Kent)

Dr Manos Spyridakis (University of Peloponnese)

Dr Maria Velioti, (University of the Peloponnese)

On behalf of the Scientific Committee, Dr Italo Pardo

President, International Urban Symposium - IUS

http://www.internationalurbansymposium.com

Co-Editor, Urbanities

www.anthrojournal-urbanities.com

Co-Editor, 'Palgrave Studies in Urban Anthropology'.

https://www.palgrave.com/us/series/14573

Co-Editor, Series 'Urban Anthropology'

https://www.routledge.com/series/ASHSER1320

Ευάγγελος Αυδίκος *, Τα μεταξωτά βρακιά…, εφσυν, 22.;;.16

tsipras_ompama.jpg

EUROKINISSI/ANDREA BONETTI

Είναι πασίγνωστη η συνέχεια της παροιμιακής φράσης. Αποτυπώνει έναν φιλοσοφικό προβληματισμό που έχει απασχολήσει πολλούς διανοητές, αποτέλεσε θεμέλιο λίθο της χριστιανικής θεολογίας αλλά και καταστατική αρχή της αισθητικής.

Η παροιμιακή έκφραση υπενθυμίζει, σ’ όσους παραβλέπουν ή υποτιμούν τη λαϊκή σοφία ως μια αβαθή αντίληψη του κόσμου, πως ο λαϊκός πολιτισμός δεν είναι αποπαίδι μιας αφαιρετικής πνευματικής διαδικασίας που συγκροτεί συλλογισμούς, οι οποίοι απογειώνουν την εμπειρία μετασχηματίζοντάς την σε οδηγό για τη φύση των δομικών συστατικών του πολιτισμού και της κοινωνίας.

Ο Καντ στην Κριτική του καθαρού λόγου έθεσε σε θέση μηχανοδηγού αυτής της διεργασίας τη φιλοσοφία, θεωρώντας πως μόνο ο λόγος, με την ικανότητά του να διερευνά τις προεμπειρικές αρχές του χώρου και του χρόνου, μπορεί να δώσει νέο νόημα στην εμπειρία. Ετσι, μ' όλο που ο Καντ αναγνωρίζει πως η γνώση έχει ως αφετηρία την εμπειρία, υποστηρίζει πως η εμπειρία δεν είναι η πηγή της γνώσης.

Υπ’ αυτή την έννοια, θα ήταν εύλογο να καταλήξει κάποιος στο συμπέρασμα πως οι παροιμιακές εκφράσεις είναι η αποτύπωση μιας αισθητηριακής εμπειρίας, που διατυπώνεται μ’ έναν αποφθεγματικό λόγο.

Θα υπενθυμίσω, όμως, την άποψη του Λιοτάρ (Discours, Figure), που ορίζει τη μεταφορικότητα ως μια ασύλληπτη οντότητα, πέρα απ’ όσα ορίζει η εμπειρία και η κυριολεξία, παρ' όλο που η έννοια της μεταφοράς χρησιμοποιήθηκε σαν το όχημα για ενδιαφέρουσες φιλοσοφικές αναζητήσεις.

Τα «μεταξωτά βρακιά…», λοιπόν, συνοψίζουν μια βασική αρχή της κοσμολογίας του λαϊκού πολιτισμού, όπου η μορφή και το περιεχόμενο συγκροτούν ένα αξεχώριστο σύνολο.

Με άλλα λόγια, είναι αδύνατο, για μια μορφή «μεταξωτή», να λειτουργήσει ως το σχήμα συνάντησης με ένα περιεχόμενο ανάξιο λόγου. Η αισθητική δεν είναι απλώς μια μορφή. Είναι ένα σύνθετο όλο που μετασχηματίζει τη συντακτική σχέση μορφής και περιεχομένου.

Το θέμα αυτό αποτέλεσε αφορμή έντονων συζητήσεων την περασμένη βδομάδα. Με αφορμή τη συνάντηση του Ελληνα πρωθυπουργού με τον Αμερικανό πρόεδρο ειπώθηκαν πολλά.

Τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης σχεδόν περιορίστηκαν στη γλώσσα του σώματος του πρωθυπουργού, στην ενδυματολογία του. Κάποιοι αποφάνθηκαν πως το ύφος του πρωθυπουργού στη συνάντηση απεικόνισε το ήθος του. Αναμφίβολα, καλοδεχούμενη η πολιτική κριτική, όσο σκληρή κι αν είναι.

Ωστόσο, η συζήτηση αυτή επαναφέρει τα θεωρητικά ζητήματα για τη σχέση ύφους και ήθους. Αν το θέμα αυτό εξακολουθεί να γοητεύει την τέχνη, για τις κοινωνικές σχέσεις και την πολιτική συμπεριφορά το θέμα παρουσιάζει ανορθογραφίες. Πρώτα απ’ όλα, η σχέση ύφους και ήθους, στην περίπτωση αυτή, δεν είναι ένας γενικός κανόνας.

Το ύφος στον δημόσιο χώρο δεν οδηγεί σε αντιστοίχιση με το ήθος, τόσο το προσωπικό όσο, πρωτίστως, το συλλογικό. Στις κοινωνικές σχέσεις αλλά και στην πολιτική συμπεριφορά το ύφος δεν αποτελεί αδιάσπαστη ενότητα με το ήθος.

Προσηνείς, ευγενείς, ως δημόσια εικόνα, αλλά κυνικοί και εγωπαθείς στην υποστήριξη των προσωπικών συμφερόντων. Ο πολιτικός δε λόγος διέπεται από τη σύγκρουση ανάμεσα στην εκφορά του και την προσδοκία. Αυτή η ρήξη ύφους και ήθους έχει προκαλέσει την κρίση του πολιτικού λόγου.

Η κατάσταση αυτή βιώνεται από τους Ελληνες τα τελευταία έξι χρόνια. Η πολιτική τάξη που κυβέρνησε δεκαετίες τη χώρα ήταν άψογη όσον αφορά το ύφος της. Κάτοχοι της διπλωματικής γλώσσας και με ζηλευτή ευφράδεια στις ξένες γλώσσες έσυραν τη χώρα σε μια περιπέτεια που αναδεικνύει το ήθος τους.

Την αδιαφορία για το μέλλον της χώρας. Την αποσάθρωση των κοινωνικών σχέσεων και των οικονομικών δομών. Οι Ευρωπαίοι με το άψογο στιλ και μια ελεγχόμενη γλώσσα του σώματος εξέφρασαν το ήθος τους με την επιμονή σε μια εκδικητική πολιτική που ισοπεδώνει την ελληνική κοινωνία.

Το πρόβλημα, λοιπόν, με τη γλώσσα του σώματος του πρωθυπουργού είναι αν συνεχίζει να συνοψίζει τις προσδοκίες για ένα διαφορετικό ήθος στην πολιτική ζωή του τόπου.

Αν εγγράφει η συμβολική αυτή γλώσσα την αγωνία και την πίεση για μια πολιτική που θα οδηγεί τη χώρα προς ένα μέλλον που ονειρεύτηκε τον Ιανουάριο του 2015. Αν οι δυσκολίες είναι μέρος της τακτικής και όχι αναθεώρησης του πολιτικού ήθους, αυτού που μπορεί να ορίσουμε ως πολιτικό κεφάλαιο της Αριστεράς.

* καθηγητής Πανεπιστημίου Θεσσαλίας

call for Papers: CULTURAL HERITAGE MATERIALS—UNIVERSITY, RESEARCH AND FOLKLORE ARCHIVES IN THE 21ST CENTURY (August 21—27, 2017 in Riga, Latvia)

The International Council on Archives Section on University and Research Institution Archives (ICA-SUV) is pleased to announce that its 2017 Conference will be in Riga, Latvia, in August 21—27. The participants are invited to explore the archival practices in universities and research archives and those in folklore archives where more intensive collection management, access, and use practices have been critical. The Conference is being organized by the ICA-SUV in collaboration with the National Archives of Latvia and the Archives of Latvian Folklore, Institute of Literature, Folklore and Art of the University of Latvia.
The ICA-SUV 2017 Conference calls for sessions or single paper proposals on the following topics:
(1) CULTURAL HERITAGE MATERIALS: FOUNDATIONS AND DEFINITIONS
(2) BORN DIGITAL MATERIALS -- APPRAISAL AND PROCESSING FOR SMALL ARCHIVES
(3) DESCRIPTION AND USE OF ARCHIVES - RECORDS IN CONTEXT (RIC) STANDARD
(4) RESPECTFUL STEWARDSHIP AND ENGAGEMENT WITH CREATOR COMMUNITIES

Abstracts and panel session proposals should be submitted to the ICA-SUV 2017
Conference Scientific Committee via email: gatis.karlsons@arhivi.gov.lv by January 15, 2017.

Information on the full call for proposals and submission guidelines:
CALL FOR PROPOSALS
PRELIMINARY SCHEDULE
SUBMISSION GUIDELINES

Οι γαρίδες του Ομπάμα και ο Αμβρακικός [ Ευάγγελος Αυδίκος / Ήπειρος / 18.11.16 ]

---

   Η Ελλάδα όλη τις τελευταίες μέρες έγινε παρτενέρ του Ομπάμα στο τελευταίο του ταγκό, λίγο πριν να παραδώσει την εξουσία στον επόμενο Αμερικανό πρόεδρο. Κι επειδή ο έρωτας στις ανθρώπινες σχέσεις περνάει από το στομάχι, θεωρήθηκε πως οι γαρίδες του Αμβρακικού διέθεταν όλα εκείνα τα στοιχεία, που θα διευκόλυναν την έκλυση όλων των κατάλληλων χημικών αντιδράσεων για να ολοκληρωθεί ο τελευταίος χορός ως μια προσδοκία.

     Αν οι συν-Έλληνες χάρηκαν με τις ελληνικές λέξεις -και καλώς έπραξαν- και τις εικόνες που μεταδόθηκαν σ’ όλο τον κόσμο, δεν ξέρω αν ρωτήθηκαν οι γαρίδες για τα αισθήματά τους. Για τα αισθήματα όλων εκείνων που ζουν στους νομούς που σφίγγουν σαν τανάλια τον Αμβρακικό κόλπο.

    Όμως, επιτρέψτε μου να σας μεταφέρω από πρώτο χέρι τη σκέψη των γαρίδων, την ώρα που κείτονταν στις πιατέλες, έτοιμες να ευφράνουν τον ουρανίσκο των υψηλών προσκεκλημένων. Δεν ξέρω τον λόγο που επέλεξαν εμένα να στείλουν τις σκέψεις τους. Ίσως να φταίνε οι Παπαλίνες, με τις οποίες μιλήσαμε πολλά χρόνια πριν.

    Μου μίλησαν, λοιπόν, για το σπίτι τους. Τον Αμβρακικό. Που είναι άρρωστος. Που δεν μπορούν να πάρουν ανάσα από τις βρωμιές και τα γεωργικά φάρμακα που κατέληγαν στο δικό τους σπίτι, στη δική τους θάλασσα. Κανείς δεν φώναξε γι’ αυτό. Μόνο λίγοι σαλοί που μιλούσαν για σεβασμό του περιβάλλοντος. Κανείς δεν έβαλε τα δυο πόδια σ’ ένα παπούτσι σ’ όσους έριχναν τα βοθρολύματα. Δεν τους ένοιαζαν τα δικά μας αισθήματα. Αν χάνονταν τα αυγά μας. Τα μικρά μας αν εξαφανίζονταν. Πάνω απ’ όλα ο εγωισμός των ανθρώπων. Η κονόμα τους. Να περιδρομιάσουν. Να σακουλιάσουν εβρά, να μεγαλώνουν οι λογαριασμοί.

    Κάποιους απ’ αυτούς τους άκουγα να διαμαρτύρονται. Να φωνάζουν, τάχα μου, πως η θάλασσα ανήκει στα ψάρια της. Ε, και! Όταν σταμάταγαν οι φωνές όλα συνέχιζαν τον δρόμο τους. Δεν ίδρωνε τ’ αυτί κανενός.

     Ξυπνήστε! Ό Αμβρακικός χάνεται. Θα γίνει το σάβανό μας. Δεν θα βρίσκετε λέπι στον Αμβρακικό. Θα φέρνετε ψάρια απ’ αλλού και θα κάνετε τα βαφτίσια τους στη δική μας θάλασσα.

    Ξυπνήστε όλοι! Αν κάποιος έλεγε την αλήθεια  σ’ αυτούς τους μεγάλους που μας πρόσφεραν πεσκέσι, θα νιώθαμε πιο ήσυχες. Θα είχε πιάσει τόπο η θυσία μας.

    Όμως, γελιέστε όλοι εσείς αν νομίζετε πως  για την κατάντια του Αμβρακικού φταίνε μόνο αυτοί που έχουν το μαχαίρι της εξουσίας και το πορτοφόλι. Όλοι σας έχετε ευθύνη. Και η αδιαφορία για όσα γίνονται και σφυρίζετε κλέφτικα είναι κι αυτό μια βαριά ευθύνη. Μην αργείτε. Ο Αμβρακικός, η κοινή μας μήτρα μάς χρειάζεται. Σας χρειάζεται όλους. Μην καθυστερείτε. Πράξεις, όχι λόγια.

Κώστας Γ. Μαργώνης, ΓΕΝΙΚΗ ΠΑΙΔΕΙΑ. Για την προετοιμασία των υποψηφίων της Εθνικής Σχολής Δικαστικών Λειτουργών, Αθήνα 2016

Το εγχειρίδιο αυτό, ενταγμένο στη μακρά παράδοση της πρακτικής του Σωκράτη, της τέχνης του

συνομιλείν και του διαλέγεσθαι, υπηρετεί συγκεκριμένους στόχους. Αποσκοπεί να συμβάλει με δημιουργικό τρόπο στην προετοιμασία των υποψηφίων για την εισαγωγή στην Εθνική Σχολή Δικαστικών Λειτουργών. Τα κείμενα καλύπτουν ένα ευρύ φάσμα θεματικών περιοχών και είναι αρθρωμένα στα δύο μεγάλα ρεύματα σκέψης της θεωρίας του δικαίου, στον νομικό θετικισμό και στον νομικό ιδεαλισμό, αλλά και στις ενδιάμεσες  θέσεις. Τα επιλεγμένα κείμενα, που αποτελούν αντικείμενο γνωστικής και δομικής επεξεργασίας, προσφέρονται για στοχαστική εμβάθυνση, περιλαμβάνουν σχόλια, ερμηνευτικές πληροφορίες και επεξηγήσεις, ανάλυση επιστημονικών όρων και συναφή αποσπάσματα διαφορετικών συγγραφέων που συγκροτούν τη διακειμενικότητα. Τα επιλεγμένα κείμενα, που αποτελούν αφετηρία γόνιμου διαλόγου και στοχασμού, δεν αφορούν μόνο τη φύση και τη λειτουργία των αρχών του δικαίου και του δικαιικού συστήματος, αλλά και ευρύτερα πεδία όπως η πολιτική, η οικονομία, οι θεσμοί, η παιδεία, ο πολιτισμός.

Γαλάνης Δημήτρης, Τo Twitter, το Facebook και η νίκη του Τραμπ Κατά πόσον ευθύνονται τα κοινωνικά δίκτυα, η ρητορική του μίσους και οι ψευδείς ειδήσεις για τη νίκη του ακραίου υποψηφίου, TO BHMA, 19.11.16

Θα μπορούσε να πει κανείς ότι η πρόσφατη εκλογική αναμέτρηση στις ΗΠΑ ήταν η πρώτη στην ιστορία κατά την οποία τα κοινωνικά δίκτυα έπαιξαν κρίσιμο αν όχι καθοριστικό ρόλο στο τελικό αποτέλεσμα. Ας μην ξεχνάμε ότι ο νεοεκλεγείς πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ είναι ο πρώτος που αποφάσισε να γυρίσει την πλάτη στα καθιερωμένα μέσα προβολής ενός υποψηφίου - συνεντεύξεις, τηλεοπτικές και ραδιοφωνικές διαφημιστικές καμπάνιες κ.λπ. - και να βασίσει μεγάλο μέρος της αμφιλεγόμενης προεκλογικής του εκστρατείας στον λογαριασμό του στο Twitter. 

Και δεν ήταν μόνο οι διαδικτυακοί χρησμοί του Τραμπ. Ηταν και οι εκατοντάδες χιλιάδες, αν όχι εκατομμύρια, αληθινοί και ψεύτικοι λογαριασμοί που τους αναμετέδιδαν, σε συνδυασμό με ψευδείς ειδήσεις, στόχος των οποίων ήταν η Χίλαρι Κλίντον. Πολλοί αναλυτές θεωρούν ότι οι λογαριασμοί αυτοί και η ανεξέλεγκτη εξάπλωσή τους τόσο στο Twitter όσο και στο Facebook κατάφεραν καίρια πλήγματα στην εκστρατεία της.

Χαρακτηριστικό είναι το γεγονός ότι ένας πρώην εργαζόμενος στο Twitter έγραψε: «Προς τους πρώην συναδέλφους μου στο Twitter: Τι ακριβώς δημιουργήσαμε;». Μια από τις απαντήσεις που πήρε ήταν: «Μια μηχανή που μετατρέπει την πόλωση σε δολάρια».

Σε μια προσπάθεια να απαντήσουν στην έντονη κριτική που δέχονται οι υπεύθυνοι του Twitter ανακοίνωσαν ότι έχουν ήδη αρχίσει να απενεργοποιούν λογαριασμούς οι οποίοι προωθούν την αποκαλούμενη ρητορική του μίσους. Χθες Πέμπτη έκλεισαν τον λογαριασμό του Ρίτσαρντ Σπένσερ, ο οποίος θεωρείται ηγετική μορφή στον χώρο της αμερικανικής εναλλακτικής Δεξιάς (βλ. Ακροδεξιάς), καθώς και τον λογαριασμό της δεξαμενής σκέψης που είχε δημιουργήσει, το National Policy Institute. «Το Twitter προσπαθεί να εξαφανίσει την εναλλακτική Δεξιά» δήλωσε ο Σπένσερ και αποκάλεσε το κλείσιμο των λογαριασμών του «εταιρικό σταλινισμό». Σε ανακοίνωσή του το Twitter αναφέρει: «Οι κανόνες στο Twitter απαγορεύουν τη στοχοποίηση και τον εκφοβισμό και θα καταργούνται οι λογαριασμοί των χρηστών που παραβαίνουν τους κανόνες αυτούς».

Την ίδια ώρα που το Twitter προσπαθεί, έστω και καθυστερημένα, να κάνει κάτι για να περιορίσει τις ζημιές, η αρχική αντιμετώπιση από το Facebook ήταν η άρνηση. Ο ιδρυτής του Μαρκ Ζούκερμπεργκ πριν από λίγες ημέρες δήλωσε πως η άποψη ότι οι ψευδείς ειδήσεις που ξεφύτρωναν σαν τα μανιτάρια στην πλατφόρμα του Facebook μπορεί να έπαιξαν κάποιο ρόλο στο τελικό αποτέλεσμα των εκλογών «ήταν εντελώς παράλογη». Στη συνέχεια υποστήριξε ότι το 99% των ειδήσεων που αναπαράγονται στο Facebook είναι αληθινές και ότι μόνο ένα μικρό ποσοστό είναι ψευδείς, αν και παραδέχτηκε ότι «πρέπει να γίνουν οι κατάλληλες κινήσεις για να αντιμετωπισθεί η κατάσταση».   

Ωστόσο εργαζόμενοι στο Facebook, σύμφωνα με πληροφορίες, έχουν δημιουργήσει τις δικές τους «δυνάμεις κρούσης» προκειμένου να αντιμετωπίσουν το πρόβλημα με τις ψευδείς ειδήσεις καθώς δεν συμμερίζονται τις απόψεις της διοίκησης για την έκταση του προβλήματος. «Αυτό που είναι παράλογο είναι να μας λέει ο Ζούκερμπεργκ ότι οι ψεύτικες ειδήσεις δεν είναι πρόβλημα, τη στιγμή που γνωρίζει την τεράστια εξάπλωση που είχαν στο Facebook κατά τη διάρκεια της προεκλογικής εκστρατείας».

Να σημειωθεί ότι σύμφωνα με δημοσιογραφικές πληροφορίες στην πόλη Βέλες της Γιουγκοσλαβίας έχει δημιουργηθεί μια ιδιότυπη βιομηχανία δημιουργίας ψεύτικων προφίλ στα κοινωνικά δίκτυα που παράγουν και διασπείρουν ψευδείς ειδήσεις που απευθύνονται κυρίως στους οπαδούς του Τραμπ, οι οποίοι φροντίζουν για την αναμετάδοσή τους. 

Οπως και να έχει, ζούμε πλέον στην εποχή κατά την οποία τα κοινωνικά δίκτυα αποτελούν όχι μόνο κύρια πηγή ενημέρωσης για εκατομμύρια ανθρώπους σε όλον τον πλανήτη αλλά λειτουργούν και σαν μεγάφωνο των πιο ακραίων απόψεων που αναμεταδίδονται χωρίς κανένα φίλτρο ή έλεγχο για την αυθεντικότητα του περιεχομένου. Είναι αμφίβολο κατά πόσον οι διαχειριστές των ιστοσελίδων αυτών θα μπορέσουν να κάνουν κάτι αποτελεσματικό για να αντικρούσουν αυτή τη νέα πραγματικότητα. Προς το παρόν, πάντως, οι χρήστες καλούνται να αντιμετωπίζουν με μεγαλύτερη δυσπιστία αυτά που διαβάζουν στα κοινωνικά δίκτυα και να ελέγχουν καλύτερα την αυθεντικότητα μιας είδησης προτού την αναμεταδώσουν.  

Λάμρος Α. Γριβέλλας, Οι Ζογλοπιταίοι. Οι προεστοί του Ζωγλοπιού και η εποχή του, Καρδίτσα 2016

Η σκιαγράφηση πέντε γενεών της αρχοντικής οικογένειας των Ζογλοπιταίων  παρουσιάζει μια ανάγλυφη εικόνα της ελληνικής αυτής οικογένειας που, με τους κλάδους της σε όλη την περιοχή των Αγράφων, έπαιξε, το πάλαι ποτέ, σημαντικό ρόλο στα δημόσια πράγματα, όχι μόνο της αγραφιώτικης, αλλά και γενικότερα της ελληνικής κοινωνίας. Η αλλαγή κοινωνικών ρόλων κάθε γενεάς εκπροσωπεί και τη χρονική μετεξέλιξη της ελληνικής κοινωνίας και σ’ αυτό ενυπάρχει ιστορικό και κοινωνικό ενδιαφέρον.

Η ευρύτερη αρχοντική οικογένεια των Ζογλοπιταίων, με τους κλάδους της, τους Κουκορικαίους, τους Αλεξανδραίους, τους Τσαπαλαίους και τους Σαραφαίους, της οποίας η ύπαρξη στο Ζωγλόπι ανατρέχει στους χρόνους της Μεγάλης Ελληνικής Επανάστασης του 1821, έδωσε δύο τουλάχιστο προεστούς ή κοτσαμπάσηδες, τον Γιαννάκη Ζογλοπίτη κατά την περίοδο της Ελληνικής Επανάστασης και τον πρωτότοκο γιο του Πάνο (κυρ-Πάνο) μέχρι την ενσωμάτωση της Θεσσαλίας στο ελληνικό κράτος. Έδωσε επτά βουλευτές στην Ελληνική Βουλή,  τον Κων/νο Ζογλοπίτη, τον ανηψιό του Παυσανία Ζογλοπίτη, τους Λεωνίδα, Παναγιώτη και Κώστα Κουκορίκο, τους Απόστολο και Περικλή Αλεξανδρή –ο Απόστολος διατέλεσε και τέσσερις φορές υπουργός (1910,1922,1930,1947)- επιστήμονες και λογοτέχνες, δύο αξιωματικούς του ελληνικού στρατού,  δύο γιατρούς σε εποχή που το «είδος» σπάνιζε στον τόπο μας και πολλούς γόνους, οι οποίοι εγκαταστάθηκαν και δημιούργησαν σε διάφορες περιοχές της Ελλάδας, από τη Μακεδονία ως την Κρήτη. Επίσης, μέλη της οικογένειας υπέστησαν ταλαιπωρίες και διώξεις κατά τις περιόδους βίαιων αλλαγών του πολιτεύματος στη χώρα μας.

Το βιβλίο είναι σχήματος 14Χ21, αριθμεί 147 σελίδες και εκδόθηκε από τον Μορφωτικό Σύλλογο Ραχούλας Καρδίτσας.

ΚΡΗΤΗ ΤΙΜΑ ΤΟΝ ΚΑΘΗΓΗΤΗ ΝΙΚΟ ΣΤΑΜΠΟΛΙΔΗ Κέντρο Αρχιτεκτονικής της Μεσογείου ( Μεγάλο Αρσενάλι, Χανιά ) Παρασκευή 25 Νοεμβρίου 2016, στις 19.00

           Η

Η Ιστορική, Λαογραφική και Αρχαιολογική Εταιρεία Κρήτης και ο Δήμος Χανίων οργανώνουν τιμητική εκδήλωση για τον καθηγητή Αρχαιολογίας στο Πανεπιστήμιο Κρήτης και διευθυντή του Μουσείου Κυκλαδικής Τέχνης Νίκο Σταμπολίδη, η οποία θα πραγματοποιηθεί στο Κέντρο Αρχιτεκτονικής της Μεσογείου, την Παρασκευή 25 Νοεμβρίου 2016, στις 19.00, και σας προσκαλούν να παρευρεθείτε.

Για την προσωπικότητα του Νίκου Σταμπολίδη και την προσφορά του στην Αρχαιολογία, στην ανάδειξη και προβολή της Αρχαίας Ελεύθερνας και της Κυκλαδικής Τέχνης θα μιλήσουν η Αρχόντισσα Παπαδερού – Ναναδάκη, φιλόλογος, πρόεδρος της ΙΛΑΕΚ, και η Μαριάννα Καβρουλάκη, ανεξάρτητη ερευνήτρια, μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου της ΙΛΑΕΚ.

Χαιρετισμό στην εκδήλωση θα απευθύνουν ο δήμαρχος Χανίων Τάσος Βάμβουκας και εκπρόσωποι των Αρχών.

Ο Ομπάμα και ο Τσίπρας, το ύφος και το ήθος

Ανήμερα του ξεσηκωμού το 1973 σήμερα, μια μέρα μετά την αναχώρηση του Ομπάμα. Και τι δεν έχει ειπωθεί. Τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης σχεδόν περιορίστηκαν στη γλώσσα του σώματος του πρωθυπουργό, στην ενδυματολογία του. Δικαίωμα του καθενός να έχει όποια άποψη θέλει. Αυτό, όμως, που προσπαθώ να καταλάβω είναι η υπερβολή. Κάποιοι είπαν πως το ύφος είναι το ήθος. Με άλλα λόγια, το ντύσιμο και ο τρόπος που χρησιμοποιεί το σώμα του ο πρωθυπουργός μας αποκαλύπτουν τον χαρακτήρα. Ράβδος εν γωνία άρα βρέχει. Υπάρχει η πολιτική για να ασκηθεί δικαιολογημένη ή υπερβολική κριτική στον πρωθυπουργό. Είναι όμως σήμερα στις κοινωνικές σχέσεις το ύφος καθρέφτης του ήθους; Στον δημόσιο χώρο υπάρχει αντιστοίχιση αυτών των δύο; Μήπως χρειάζεται να κοιτάξουμε καλύτερα στον καθρέφτη μας;; Πόσοι και πόσοι έχουν αποθεώσει την υποκρισία. Προσηνείς, ευγενείς ως δημόσια εικόνα αλλά κυνικοί και εγωπαθείς στην υποστήριξη των προσωπικών συμφερόντων; Δεν το γνωρίζουμε αυτό; Δεν το έχουν συναντήσει; Δεν μας έχουν πείσει πως ό,τι λάμπει δεν είναι χρυσός;Όσοι μας έφεραν στα χάλια που βιώνουμε ως χώρα δεν έχουν μια ευγενή καταγωγή; Δεν προέρχονται από τζάκια; Δεν κατέχουν απ' έξω και ανακατωτά το σαβουάρ βιβρ; Για τον τρόπο που κρατάμε τα πιρούνια; Για τον τρόπο που κοιτάμε τον άλλο; Δεν έχουν στο ρεπερτόριό τους λέξεις που χαϊδεύουν την κολακεία; Δεν είναι οι Ευρωπαίοι ηγέτες με το ατσαλάκωτο ύφος που σιδέρωσαν τη χώρα έχοντας μελιστάλακτο ύφος; Μέρες που είναι για ποια ταύτιση ύφους και ήθους μιλάμε;. Κάποιοι απ' αυτούς που πρωταγωνίστησαν στα γεγονότα του Πολυτεχνείου φόρεσαν ακριβά κοστούμια. Τα ταγιέρ τους και οι τσάντες κοστίζουν μια περιουσία. Έμαθαν πώς να μιλάνε στις δεξιώσεις. Ξέχασαν όμως αυτά που τους ξεσήκωσαν. Θα τους προτιμούσα με λιγότερο Ζαμπούνη και περισσότερη συνέπεια. Και κάτι για τον Ομπάμα που είναι όντως fashion icion.Τον εκτιμώ προσωπικά. Θα προτιμούσα, όμως, να γέρνει ο ώμος του σακακιού του από το να γέρνουν ολόκληρες περιοχές από ανελέητους βομβαρδισμούς

1ο Πανελλήνιο Διεπιστημονικό Συνέδριο για τα Κοινά και την Κοινωνική και Αλληλέγγυα Οικονομία 4-7 Μαΐου 2017 AUTH Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης

Διοργάνωση – Συνδιοργάνωση: (*)

Ερευνητική ομάδα για τα Κοινά και την Κοινωνική και Αλληλέγγυα Οικονομία https://commonsseauth.wordpress.com/

Τμήμα Μηχανικών Χωροταξίας και Ανάπτυξης, Α.Π.Θ.

Τμήμα Πολιτικών επιστημών, Α.Π.Θ.

(*) Οι μέχρι τώρα επιβεβαιωμένοι ακαδημαϊκοί φορείς

Υπό την αιγίδα της Πολυτεχνικής σχολής, Α.Π.Θ.

Δεύτερη ανακοίνωση:

Πρόσκληση για συμμετοχή και υποβολή περιλήψεων

Η διεπιστημονική ερευνητική ομάδα για τα κοινά και την κοινωνική και αλληλέγγυα οικονομία (ΚΑΟ), η οποία έχει συσταθεί με κέντρο το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο, έχει στόχο τη μελέτη των εναλλακτικών μορφών οργάνωσης που έχουν αναδυθεί παγκόσμια τα τελευταία χρόνια, αποβλέποντας μεταξύ άλλων στην επαναθεμελίωση της οικονομίας σε δίκαιες και ισότιμες κοινωνικές σχέσεις, στην εδραίωση και διεύρυνση των Κοινών, στην άμεση δημοκρατία, στην καταπολέμηση κάθε είδους σχέσεων εξουσίας, στην ανάδειξη και το σεβασμό της διαφοράς, στην αλληλεγγύη και τη συνεργασία, στο σεβασμό της οικολογικής ισορροπίας (περισσότερα στοιχεία για τους σκοπούς, τα μέλη και τις δράσεις της ομάδας ως σήμερα μπορείτε να βρείτε στην ιστοσελίδα https://commonsseauth.wordpress.com/ ).

Το συνέδριο στο οποίο σας καλούμε να συμμετάσχετε προσπαθεί για πρώτη φορά να συγκεντρώσει όλο το επιστημονικό δυναμικό που ασχολείται με τις παραπάνω θεματικές στην Ελλάδα. Μέσα από τις διεργασίες του, είναι επιθυμητό όχι μόνο να προαχθεί η σχετική έρευνα με την ανταλλαγή ιδεών, μελετών και προβληματισμών, αλλά και να συζητηθεί η δυνατότητα μελλοντικών ερευνητικών και εκπαιδευτικών συνεργειών στα εν λόγω πεδία των κοινών και της ΚΑΟ, καθώς και η πιθανότητα ίδρυσης ενός σχετικού επιστημονικού φορέα.

Σημαντικές ημερομηνίες και όροι υποβολής:

15/12/2016: Υποβολή εκτεταμένης περίληψης 800-1000 λέξεων (εκτός της βιβλιογραφίας που είναι υποχρεωτική) στο commons.sse.auth@gmail.com.

Η γλώσσα του συνεδρίου είναι η ελληνική. Επιτρέπεται η υποβολή εκτεταμένων περιλήψεων και παρουσιάσεων στην αγγλική γλώσσα. Δεν προβλέπεται διερμηνεία ή μετάφραση ή μεταγλώττιση.

Οι συγγραφείς θα προτείνουν τη θεματική και ενότητα  στην οποία εντάσσεται η εκτεταμένη περίληψη (αν θεωρούν ότι εντάσσεται σε περισσότερες ενότητες να τις προτείνουν με σειρά προτεραιότητας).

Η εκτεταμένη περίληψη θα περιέχει οπωσδήποτε συνοπτική επισκόπηση και συζήτηση με τη βιβλιογραφία, ενώ στην περίπτωση στην οποία δεν αποτελεί μόνο θεωρητική παρέμβαση, αλλά περιλαμβάνει και έρευνα πεδίου, θα πρέπει να είναι σαφής η μεθοδολογική προσέγγιση που ακολουθήθηκε ή πρόκειται να ακολουθηθεί (αν η έρευνα θα λάβει χώρα στο μέλλον). Επίσης θα πρέπει να αναφέρεται το πλαίσιο διεξαγωγής της έρευνας και αν έχει ήδη κριθεί (πχ διδακτορικό, μετα-διδακτορικό κτλ). Ανάλογα με τις υποβολές, πιθανόν να αποφασισθεί η ύπαρξη ξεχωριστής ενότητας για ανακοίνωση αξιόλογων εργασιών που υλοποιήθηκαν στο πλαίσιο σπουδών των συγγραφέων.

15/2/2017: Απάντηση της επιστημονικής επιτροπής για την αποδοχή ή απόρριψη της εκτεταμένης περίληψης.

Ανοικτή είναι η συζήτηση για το αν θα υπάρξει μετά το συνέδριο υποβολή ολοκληρωμένων κειμένων για την έκδοση ενός τόμου (πιθανόν δίγλωσσου) με διαδικασίες κρίσης ή συνεργασία με επιστημονικά περιοδικά που θα εκδώσουν ειδικά τεύχη σχετικά με τη συζήτηση του συνεδρίου.

Προτεινόμενες θεματικές ενότητες

Οι θεματικές ενότητες / υπο-ενότητες που μέχρι στιγμής προτείνονται από την επιστημονική επιτροπή είναι οι ακόλουθες:

[1^η Θεματική]

ΚΑΟ & κοινά: Ορισμοί, Αναλυτικό, Μεθοδολογικό πλαίσιο

·         Ορισμοί, αρχές και εννοιολόγηση (κοινωνική οικονομία, αλληλέγγυα οικονομία, τρίτος τομέας, μη κερδοσκοπικός τομέας, κοινωνία των πολιτών, κοινά – commons, συνεταιρισμοί και κοινωνικές επιχειρήσεις κλπ)

·         Αναλυτικό πλαίσιο ΚΑΟ και κοινών (αυτοδιαχείριση, αυτονομία, θέσπιση του κοινού, commοning, ενθυλάκωση, queer economics, ποικίλες οικονομίες, ρωγμές ετερότητα οικονομικός και προνιακός πλουραλισμός, τρίτος δρόμος, κοινωνικό κεφάλαιο κλπ)

·         Μεθοδολογία της έρευνας και επιστημολογία για την ΚΑΟ και τα κοινά (ποσοτικές και ποιοτικές μέθοδοι: συμμετοχική έρευνα δράσης, εθνογραφία, grounded theory κοκ, μεθοδολογικός ατομικισμός, δομισμός και μεταδομισμός, κριτική προσέγγιση κλπ)

[2^η Θεματική]

ΚΑΟ & κοινά: Η ελληνική και διεθνής εμπειρία από το παρελθόν στο μέλλον

·         Μορφές οργάνωσης της ΚΑΟ και παράγοντες ανάδυσης και βιωσιμότητας (Συνεταιριστική εργασία / παραγωγή / κατανάλωση / προμήθεια – Κοινοτ(ων)ική Διαχείριση / Στήριξη εγχειρημάτων, Ομότιμη παραγωγή, co-production, sharing economy, κλπ)

·         ΚΑΟ, κοινά, και τομείς οικονομικής δραστηριότητας (Αγροτοδιατροφικός τομέας, Μεταποίηση, Ενέργεια, Νερό, Κατοικία, Διαχείριση απορριμμάτων, Εμπόριο, Τουρισμός, Εστίαση, Μεταφορές, Τηλεπικοινωνίες, Εκδόσεις, Παραγωγή λογισμικού,design, ΜΜΕ και λοιποί Δημιουργικοί κλάδοι,  Χρηματοδότηση κλπ)

·         KAO και κοινά στην παιδεία, τον πολιτισμό και τις τέχνες (εναλλακτικές εκπαιδευτικές δομές, κολεκτίβες καλλιτεχνών, πολιτιστικά δρώμενα και συλλογικότητες κλπ)

·         ΚΑΟ, κοινά, κοινωνικό όφελος και αλληλεγγύη (Εργασιακή / κοινωνική ένταξη και Κοινωνική φροντίδα: ηλικιωμένοι, παιδιά, άστεγοι, πρόσφυγες-μετανάστες, φυλακισμένοι, άτομα με αναπηρία, κλπ, Κοινωνική ασφάλιση, Κοινωνική στέγαση, Υγεία κλπ)

·         ΚΑΟ, κοινά και δικτυώσεις / χωρική ολοκλήρωση (Τοπικές δικτυώσεις / ολοκλήρωση: Κοινωνικοί χώροι, Δημόσιοι χώροι ως κοινό, Συστάδες, Εναλλακτικά ανταλλακτικά δίκτυα / νομίσματα, Οικοκοινότητες, κλπ. Διεθνείς δικτυώσεις, Συνεταιριστικοί Όμιλοι κλπ)

·         ΚΑΟ, κοινά, Θεσμικό πλαίσιο και δημόσιες πολιτικές (Νομικές μορφές, Δημόσιες πολιτικές -επιδοτήσεις, απαλλαγές κοκ-, συνέργειες με την Τοπική αυτοδιοίκηση, Συλλογική εκπροσώπηση και διαβούλευση, Χωρικός σχεδιασμός, Συμμετοχικός σχεδιασμός, Θεσμικό πλαίσιο για την ιδιοκτησία -πνευματική, γης, ακινήτων κοκ- και κοινά, το δικαίωμα πρόσβασης / διαχείρισης των κοινών από την πλευρά του διεθνούς δικαίου κλπ)

[3^η Θεματική]

ΚΑΟ & Κοινά: Προεκτάσεις και μετασχηματιστική δυναμική

·         ΚΑΟ, Κοινά και κοινωνικός μετασχηματισμός (η ΚΑΟ / κοινά ως κοινωνικό κίνημα και οι σχέσεις τους με τα κοινωνικά κινήματα, Σχέσεις με το κράτος: Συνέργεια ή ανταγωνισμός, Σχέσεις με την αγορά κλπ)

·         ΚΑΟ, κοινά και χώρος (Κοινά και σύγχρονοι μετασχηματισμοί του δημόσιου χώρου, Κοινά στον χώρο της πόλης: από τη γειτονιά στη μητρόπολη, Κοινά στον εξωαστικό χώρο: γη και περιβάλλον ως δημόσια αγαθά, ΚΑΟ, Κοινός χώρος και κλίμακα: από το τοπικό στο παγκόσμιο, Κοινά εν κινήσει κλπ)

·         ΚΑΟ, κοινά και Εναλλακτικές προσεγγίσεις / πολιτικές της «ανάπτυξης» από την τοπική έως την παγκόσμια κλίμακα  (μεταανάπτυξη, οικονομίες της κοινότητας, αποανάπτυξη, τοπικοποίηση, βιώσιμη ανάπτυξη, ανθεκτικότητα, transition town κλπ)

·         Η εκπαίδευση της ΚΑΟ (μετασχηματισμοί της ανθρώπινης συνείδησης και κοινωνικότητας, τα κοινά της γνώσης κλπ)

·         ΚΑΟ, κοινά και καινοτομία (τεχνολογία, δημιουργικότητα, επιχειρηματικότητα, οργάνωση παραγωγής, οργάνωση εργασίας, διοίκηση κλπ)

·         ΚΑΟ, κοινά και φύλο (έμφυλες αναλύσεις των κοινών και ΚΑΟ, σχέσεις των φύλων και κοινά κλπ)

Επιστημονική Επιτροπή (*)

(Ο κατάλογος περιλαμβάνει τις μέχρι σήμερα επιβεβαιωμένες συμμετοχές και θα ενημερώνεται στις επόμενες ανακοινώσεις και στη διαδικτυακή σελίδα. Η ομάδα είναι ανοικτή σε προτάσεις συμμετοχής θεωρώντας πολύτιμη τη συμβολή όλων των έμπειρων ερευνητών που επιθυμούν να συμβάλλουν στη συλλογική προσπάθεια)

(*) Συντονισμός από τα μέλη της ομάδας που είναι και μέλη της επιτροπής

·         Αγγελόπουλος Γιώργος, Επ. Καθηγητής, Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης (*)

·         Αδάμ Σοφία, Δρ. Ερευνήτρια, Παρατηρητήριο Κοινωνικών και Οικονομικών Εξελίξεων, ΙΝΕ ΓΣΕΕ (*)

·         Αθανασίου Εύη, Επ. Καθηγήτρια, Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης (*)

·         Αλεξόπουλος Γιώργος, ΕΕΔΙΠ (Δρ.), Γεωπονικό Πανεπιστήμιο Αθηνών

·         Αμανατίδου Έφη, Research Fellow, University of Manchester (*)

·         Ανθοπούλου Θεοδοσία, Αν. Καθηγήτρια, Πάντειο Πανεπιστήμιο

·         Αντωνιάδης Παναγιώτης, Δρ. Ερευνητής, Nethood researh group, Ζυρίχη

·         Αράπογλου Βασίλης, Επ. Καθηγητής, Πανεπιστήμιο Κρήτης

·         Αρβανιτίδης Πασχάλης, Επ. Καθηγητής Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας

·         Αυδίκος Βασίλης, Λέκτορας, Πάντειο Πανεπιστήμιο

·         Αφουξενίδης Αλεξ, Ερευνητής Γ Βαθμίδας, Εθνικό Κέντρο Κοινωνικών Ερευνών

·         Βαΐου Ντίνα, Καθηγήτρια, Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο

·         Βιτοπούλου Αθηνά, Δρ. Αρχιτέκτονας-Πολεοδόμος, Συνεργαζόμενο Εκπαιδευτικό Προσωπικό (ΣΕΠ), Ελληνικό Ανοικτό Πανεπιστήμιο (*)

·         Γεωργόπουλος Αλέξανδρος, Καθηγητής Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης (*)

·         Γεώρμας Κωνσταντίνος, Δρ. Κοινωνιολογίας, Υπουργείο Εργασίας

·         Γριτζάς Γιώργος, Επ. Καθηγητής, Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης (*)

·         Δασκαλάκη Μαρία, Associate Professor , Kingston University

·         Δαφέρμος Γιώργος , Δρ. Ερευνητής, P2P Foundation

·         Ζαϊμάκης Γιάννης, Καθηγητής, Πανεπιστήμιο Κρήτης

·         Ζαρωτιάδης Γρηγόρης , Αν. Καθηγητής, Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης (*)

·         Ζερβογιάννη Λένα, Επ. Καθηγήτρια, Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης (*)

·         Θωίδου Βέτα, Επ. Καθηγήτρια, Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης (*)

·         Καβουλάκος Κάρολος - Ιωσήφ, Λέκτορας, Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης (*)

·         Καϊδατζής Ακρίτας, Επ. Καθηγητής, Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης (*)

·         Καλλής Γιώργος , Καθηγητής, Universitat Autònoma de Barcelona

·         Καλογερέσης Θανάσης, Επ. Καθηγητής, Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης

·         Καραμέτου Παναγιώτα, Ε.ΔΙ.Π. Χαροκόπειο Πανεπιστήμιο

·         Κιουπκιολής Αλέξανδρος, Επ. Καθηγητής, Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης (*)

·         Κλήμη-Καμινάρη Ολυμπία, Επίκουρη καθηγήτρια , Πάντειο Πανεπιστήμιο

·         Κοκκινιδης Γιώργος, Lecturer, University of Leicester

·         Κορνηλάκης Άγγελος, Αν. Καθηγητής, Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης (*)

·         Κούκη Χαρά, Μεταδιδάκτορας, EUI Φλωρεντία

·         Κούση Μαρία, Καθηγήτρια, Πανεπιστήμιο Κρήτης

·         Κουτρολίκου Παναγιώτα, Επ.Καθηγήτρια, Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο

·         Κουτσού Σταυριανή, Αν. Καθηγήτρια, Αλεξάνδρειο Τεχνολογικό Εκπαιδευτικό Ίδρυμα Θεσσαλονίκης (*)

·         Κόφτη Δήμητρα, Μεταδιδακτορική Ερευνήτρια Κοινωνικής Ανθρωπολογίας, Ινστιτούτο Μαξ Πλανκ (*)

·         Κωστάκης Βασίλης, Senior Research Fellow, Tallinn University of Technology (*)

·         Λαφαζάνη Όλγα, Μεταδιδακτορική ερευνήτρια ERC (Πρόγραμμα GRECO), Πανεπιστήμιο της Βαρκελώνης

·         Λεοντίδου Λίλα, Καθηγήτρια, Πανεπιστήμιο Πελοποννήσου

·         Μαρβάκης Θανάσης, Καθηγητής, Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης (*)

·         Μαρκέτος Σπύρος, Επ. Καθηγητής Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης

·         Μουμτζίδου Αργυρώ, Δρ. Διδακτολόγος, Επιστ. συνεργάτης, Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης (*)

·         Μπελίδης Θανάσης, Καθηγητής, Αλεξάνδρειο Τεχνολογικό Εκπαιδευτικό Ίδρυμα Θεσσαλονίκης (*)

·         Μπλιώνης Γιώργος, Δρ. Βιολογίας / Οικολογίας, (*)

·         Νιάρος Βασίλης, Δρ. Ερευνητής, P2P Lab και P2P Foundation

·         Νικολάου Κωνσταντίνος, Δρ. Περιβαλλοντολόγος, Συνεργαζόμενο Εκπαιδευτικό Προσωπικό (ΣΕΠ), Ελληνικό Ανοικτό Πανεπιστήμιο

·         Νικολόπουλος Τάκης, Καθηγητής, ΤΕΙ Δυτικής Ελλάδας

·         Οικονόμου Ανδρέας, Επ. Καθηγητής, Ανώτατη Σχολή Παιδαγωγικής και Τεχνολογικής Εκπαίδευσης (*)

·         Παπαδοπούλου Ελένη, Αν. Καθηγήτρια, Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης (*)

·         Παπαθεοδώρου Χρίστος, Καθηγητής , Πάντειο Πανεπιστήμιο

·         Παπαϊωάννου Σκεύος, Καθηγητής, Πανεπιστήμιο Κρήτης

·         Παπανικολάου Γιώργος, Λέκτορας, Χαροκόπειο Πανεπιστήμιο

·         Παρταλίδου Μαρία, Επ. Καθηγήτρια, Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης (*)

·         Πετροπούλου Κρίστη, Επ. Καθηγήτρια, Πανεπιστήμιο Αιγαίου

·         Πέτρου Μιχάλης, Ερευνητής Γ Βαθμίδας, Εθνικό Κέντρο Κοινωνικών Ερευνών

·         Ρακόπουλος Θεόδωρος, Μεταδιδακτορικός ερευνητής, University of Bergen (*)

·         Σακαλή Χριστίνα, Δρ Ερευνήτρια, Πανεπιστήμιο Μακεδονίας (*)

·         Σδράλη Δέσποινα, Επ. Καθηγήτρια Χαροκόπειο Πανεπιστήμιο

·         Σεργάκη Παναγιώτα, Επ. Καθηγήτρια, Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης (*)

·         Σταμπουλής Γιώργος, Λέκτορας, Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας

·         Σταυρακάκης Γιάννης, Καθηγητής, Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης

·         Στυλίδης Ιορδάνης, Επ. Καθηγητής, Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας

·         Σωτηροπούλου Ειρήνη, Research Fellow, Coventry University

·         Τάκης Ανδρέας, Επ. Καθηγητής, Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης (*)

·         Τσαβδάρογλου Χάρης, Δρ. Πολεοδομίας-Χωροταξίας, Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης (*)

·         Τσαούση Aσπασία, Επ. Καθηγήτρια, Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης (*)

·         Τσιτσελίκης Κωστής, Αν. Καθηγητής, Πανεπιστήμιο Μακεδονίας (*)

·         Φεφές Μιχάλης, Επ. Καθηγητής Πανεπιστήμιο Πελοπονήσου

·         Φωτάκη Μαριάννα, Καθηγήτρια, University of Warwick

·         Χατζημιχάλης Κωστής, Ομ. Καθηγητής, Χαροκόπειο Πανεπιστήμιο

·         Χατζηπροκοπίου Πάνος, Επ. Καθηγητής, Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης (*)

·         Χελιώτης Γιώργος, Αs. Professor, National University of Singapore

·         Ψημίτης Μιχάλης, Αν. Καθηγητής, Πανεπιστήμιο Αιγαίου

(*) Συντονισμός από τα μέλη της ομάδας που είναι και μέλη της επιτροπής