Κυρία πλησίασε τον Αλέξανδρο Δουμά-πατέρα: «Δεν μπορεί μετρ! Κάτι θα κάνατε κι εσείς για το έργο…», είπε υπαινικτικά. «Ασφαλώς, κυρία μου…» απάντησε ο Δουμάς-πατήρ, «έκανα τον συγγραφέα!».
Πίστευα έως τώρα πως ο Αλέξανδρος Δουμάς υιός έζησε στη σκιά του πατρός. Κάθε άλλο! Μάλιστα, όσο ζούσε, μάλλον ο πατήρ έζησε στη σκιά του. Εγραψε βέβαια μόνο δύο μυθιστορήματα, την «Κυρία» (1848) και την «Υπόθεση Κλεμανσώ» (1867). Αλλά τα θεατρικά του -τουλάχιστον τα καταγεγραμμένα- είναι 25. Ανάμεσά τους και η δραματοποίηση της «Κυρίας»∙ που ήταν και η πρώτη θεατρική του απόπειρα∙ νομίζω, χάριν του Βέρντι, για το λιμπρέτο της όπερας «Τραβιάτα».
Θυμήθηκα δε -τρώγοντας (μνήμες) έρχεται η όρεξη- τα ονόματα των δύο ηρώων: Μαργαρίτα Γκωτιέ και Αρμάνδος Ντιβάλ. Πρώτη κινηματογραφική ενσάρκωση: η μεγάλη Γκρέτα Γκάρμπο και ο ελάχιστος (κατήγορος μετέπειτα συναδέλφων του στην Επιτροπή Αντιαμερικανικών Ενεργειών) Ρόμπερτ Τέιλορ, σκηνοθεσία Τζορτζ Κιούκορ, 1936, στις 100 καλύτερες ταινίες όλων των εποχών, παραλίγο το Οσκαρ στην Γκάρμπο, που ουδέποτε το πήρε!
Θυμάμαι με συγκίνηση ότι χρονογράφημά μου γι’ αυτήν την ιέρεια του σινεμά, την επομένη του θανάτου της (Απρίλιος του ’90), «στα πεταχτά» τότε της «Ελευθεροτυπίας»… απέσπασε τηλεφωνικά συγχαρητήρια από τον υπέργηρο πλέον φιλόλογό μου στο Γυμνάσιο.
Ο Αλέξανδρος Δουμάς-υιός πέθανε στα 71 του, το 1895, χρονιά που έκανε δεύτερο γάμο, με Γαλλίδα. Ο πρώτος έγινε στη Μόσχα, με Γερμανίδα, χήρα Ρώσου πρίγκιπα, με την οποία απέκτησε δύο κόρες. Νόθος.
Ο πατέρας πήρε την κηδεμονία με δικαστικούς αγώνες, όταν ο υιός ήταν 17 χρόνων. Ο πατέρας, εύπορος από μπεστ σέλερ, έκανε τον γιο -καλές σπουδές, άφθονο χρήμα- κάτι σαν τέντι μπόι, γαλλιστί enfant gâté. Στα είκοσι ο γιος ερωτεύτηκε μία εταίρα, τη Μαρί Ντιπλεσί (Μαργαρίτα Γκωτιέ), η οποία πέθανε δύο χρόνια μετά, μάλλον από φυματίωση.
Τότε ο Αλέξανδρος υιός ανακάλυψε αν όχι τον συνετό βίο, πάντως τον δημιουργικό. Ο χωρισμός από τη μητέρα του και ο θάνατος της Ντιπλεσί τον επηρέασαν βαθύτατα: Στα θεατρικά του έργα που ακολούθησαν υπερτερούν οι τραγικοί γυναικείοι ρόλοι, επίσης καταπιάνεται με ευρύτερα κοινωνικά ζητήματα. Υπήρξε από τους κορυφαίους δραματουργούς της γαλλικής θεατρικής σκηνής στο δεύτερο μισό του 19ου αιώνα.
Πρωτοπόρος, στην εποχή του, για την παγκόσμια δραματουργία. Ισως θα είχε ενδιαφέρον να έριχναν μια ματιά στο έργο του Ελληνες θεατράνθρωποι, πιθανόν σε συνεργασία και με το Γαλλικό Ινστιτούτο!
Πέθανε διάσημος. Ακαδημαϊκός. Τιμημένος με το παράσημο της Λεγεώνας της Τιμής. Συμπτωματικά, ο τάφος του στο ιστορικό νεκροταφείο -μουσείο πλέον- της Μονμάρτης (όχι Μονμάρτρης, παρακαλώ) απέχει μόλις εκατό μέτρα από τον τάφο της Κυρίας με τας καμελίας… Μαρί Ντιπλεσί. Καμιά φορά η ζωή είναι σαν ψέμα. Καλό μας μήνα!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου