lenin.jpg
ΕUROKINISSI/ΜΠΟΝΗΣ ΧΡΗΣΤΟΣ
Ο Σεπτέμβρης είναι ο μήνας που μας επαναφέρει στην καθημερινότητα. Είναι τοις πάσι γνωστό. Μόλο που προτιμάμε να δίνουμε παράταση στις φαντασιώσεις του καλοκαιριού. Να μας συνοδεύουν οι ψυχικές εξάρσεις που φούσκωσαν από την άμμο που τύλιξε τα κορμιά, τη θάλασσα που πότε χάιδευε το κορμί και πότε πάλευε μαζί του σ’ ένα παιχνίδι αισθήσεων και απολαύσεων.
Αυτή η ανάγκη για ομαλή προσαρμογή στην επιστροφή στην καθημερινότητα πλέκει τους μίσχους της με το θέατρο, τη μουσική, το βιβλίο. Τα φεστιβάλ που γίνονται στο Ηρώδειο, το Ζάππειο και σε περιφερειακούς δήμους. Να όμως που οι εφιάλτες καραδοκούν. Αυτή τη φορά επέλεξαν την έκθεση βιβλίου στο Ζάππειο. Σε δύσκολες εποχές που η ανήσυχη σκέψη αναζητεί στηρίγματα για να απλωθεί. Να μην απολέσει τους χυμούς της. Να μη συμβιβαστεί με την κονσερβοποίηση των άνοστων κενοτήτων σ’ όσα εμφανίζονται στον έντυπο και τηλεοπτικό λόγο.
«Ο Λένιν βγήκε βόλτα στο Ζάππειο» ο τίτλος. Μου έπεσε η εφημερίδα από τα χέρια. Πήρα τηλέφωνο να κλείσω θέση στο αεροπλάνο για Αθήνα. Το Ακτιο έχει κίνηση αυτόν τον καιρό. Δεν μπορούσα όμως να χάσω την ευκαιρία να δω τον Λένιν, δεν θα μου αρνιόταν να πιει μαζί μου έναν καφέ. Είχαμε παλιούς λογαριασμούς, για χάρη του δεν θα έλεγα όχι ακόμη και σ’ ένα πούρο Αβάνας -μόλο που έχω να καπνίσω δεκαετίες.
Στο ταξί έκανα σαν σφαγμένος κόκορας, ο ταξιτζής με κοίταζε περίεργος. Να τον προλάβω, μην κάνει καμιά κουταμάρα, δεν είμαστε για επαναστάσεις. Μονολογούσα.
Ο ταξιτζής κοίταζε περίεργα. Σας συμβαίνει κάτι; Με ρώτησε. Στο Ζάππειο βγήκα φουριόζος από το ταξί, πετώντας στο κάθισμα το κολλαριστό πενηντάρικο. Τον γνώρισα από μακριά. Με την τραγιάσκα του. Μόνο που τα μαλλιά του ήταν κάτασπρα. Το πρόσωπο ωχρό. Είναι από τη μούχλα τόσα. Σαν να διάβασε τη σκέψη μου. Ετοιμάζομαι για δράση.
Επιασα μια καρέκλα. Οχι αυτή. Είναι για τον Ροβεσπιέρο. Τον περιμένω. Είναι θυμωμένος με όσα λέγονται για τις επαναστάσεις. Ακου πού καταντήσαμε. Να μας κάνουν όμοιους με τον Αδόλφο. Τον κοίταζα σιωπηλός. Ετρεμα μην κάνει καμιά παλαβομάρα. Αντε να βγάλει κανένα κονσερβοκούτι και πεταχτούν οι πιτσιλιές από το αίμα σ’ όλα τα βιβλία. Και άντε μετά να μαζέψεις τους νοικοκυραίους του έντυπου και ηλεκτρονικού Τύπου.
Πάλι καλά. Ισιωσε την πλάτη του. Φαντάσου να μας κάνανε λείψανα. Να μας τριγυρίζουν από δω κι από κει. Να μαζεύουν παράδες. Εφτυσε στον κόρφο του. Ευτυχώς που γλιτώσαμε. Μας φοβούνται. Είμαστε ζωντανοί. Οι ιδέες μας.
* καθηγητής Πανεπιστημίου Θεσσαλίας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου