Τα ροτβάιλερ της εξουσίας
Ο Γιώργος Ιωάννου ανήκει στους μάστορες του νεοελληνικού λόγου. Οι λέξεις του αιχμαλωτίζουν την ανάσα και αναπλάθουν εικόνες-πληγές για τη μνήμη. Εχει τη δύναμη να εξιστορεί μ’ έναν τρόπο ήρεμο αλλά και καθηλωτικό. Θα μπορούσα να ισχυριστώ πως ανήκει στους διαπρεπείς παραμυθάδες της νεοελληνικής λογοτεχνίας που καταλαγιάζουν την ένταση της καθημερινότητας.
Που αναδεικνύουν τη δύναμη της γυμνότητας στην αφήγηση. Που δείχνουν τη σοφία και τη μαστοριά του απλού. Το διαπίστωσα διαβάζοντας το διήγημά του «Τα σκυλιά του Σέιχ-Σου». Οι ήχοι της Θεσσαλονίκης, οι ήχοι-μνήμες της ζωής του γίνονται το στημόνι για να πλέξει τις αφηγηματικές του βελονιές.
Τα καινούργια γαβγίσματα ήταν πάρα πολλά, πολύ πιο άγρια, και άρχιζαν πάντα μ’ ένα βαθύ ομαδικό ουρλιαχτό, που απλώνονταν πάνω από την πόλη και μας πάγωνε. Στήσαμε αυτί στα παραθύρια να καταλάβουμε από πού προέρχεται· πήγαμε ο ένας στο κρεβάτι του άλλου να συζητήσουμε το καινούργιο κακό που μας βρήκε.
Η είδηση που άκουσα για τα ροτβάιλερ που κατασπάραξαν το άτυχο παιδί στην περιοχή της Κοζάνης είχε κάτι από την αφήγηση του Ιωάννου. «Ακουγα ένα παιδάκι να παίζει. Ακούω τρεις τσιρίδες τρόμου από το παιδάκι ξαφνικά. Σαν χτύπημα. Σπάνια τις ακούς. Σταμάτησαν μετά οι τσιρίδες». Ηχοι ανατριχιαστικοί και στις δύο περιπτώσεις που σκόρπιζαν τον τρόμο.
Για τον Ιωάννου τα γαβγίσματα που απλώνονταν στην κατοχική Θεσσαλονίκη, προερχόμενα από το στρατόπεδο εκπαίδευσης σκύλων που είχαν εγκαταστήσει οι Γερμανοί στο Σέιχ-Σου, ήταν το αφηγηματικό υφάδι για να ιστορήσει τον αποτροπιασμό του για την αυταρχική και φασιστική εξουσία των Γερμανών αλλά και των συνταγματαρχών της εφτάχρονης χούντας.
Αναμφίβολα, οι αυτήκοοι μάρτυρες των γαβγισμάτων των ροτβάιλερ στην Κοζάνη δεν έχουν το τάλαντο του Ιωάννου ούτε και την ευκαιρία να σμιλεύσουν τον αφηγηματικό τους λόγο.
Ομως, η αμεσότητα της περιγραφής αποτυπώνει τον τρόμο και το μαρτύριο του μικρού θύματος. Είναι η στιγμή που το στομάχι σουρώνει από την ηχητική επίθεση. Από έναν ήχο που σε προειδοποιεί για κάποια συμφορά.
«Το ροτβάιλερ είναι μια γερή, ισχυρή και πιστή φυλή με τα έντονα προστατευτικά ένστικτα», διαβάζω.
Η εκπαίδευση υπακοής είναι απαραίτητη. Λόγω του μεγέθους και της δύναμής του πρέπει να είστε σε θέση να διατηρήσετε τον ολοκληρωτικό έλεγχο του ζώου σας πάντα
Να όμως που το μυαλό παίζει παράξενα παιχνίδια και η είδηση για τα σκυλιά του Σέιχ-Σου και τα ροτβάιλερ της Κοζάνης μού ξαναθύμισαν τα ροτβάιλερ κάθε εξουσίας. Στόχος η συντριβή της αξιοπρέπειας. Η πρόκληση ανατριχιαστικών ήχων που θα παραλύουν κάθε διάθεση για έκφραση ελεύθερης βούλησης.
Γεμάτο τέτοιους ήχους είναι το βιβλίο του Περικλή Κοροβέση «Οι ανθρωποφύλακες», που διανεμήθηκε πρόσφατα στους αναγνώστες της «Εφ.Συν.». Είναι τα ροτβάιλερ της αυταρχικής εξουσίας που μέσα από τον οξύ ήχο της πόρτας που ανοίγει με βία, τις βρισιές, τις απειλές, τους ήχους από βασανισμούς είναι έτοιμα να σπείρουν τον πανικό και να αναστείλουν κάθε σκέψη για δράση.
Δυστυχώς, τα ροτβάιλερ της εξουσίας δεν λείπουν. Ποτέ. Ακόμη και σε περιόδους κοινοβουλευτικής δημοκρατίας. Μόνο που έχουν πιο εξεζητημένη εμφάνιση. Δεν έχουν τον πρωτογονισμό των ροτβάιλερ της στρατιωτικής δικτατορίας ή άλλων φασιστικών καθεστώτων. Ωστόσο, ο στόχος ενός ροτβάιλερ είναι πάντα να προστατεύσει το αφεντικό-εξουσία.
Επιλέγονται με μόνο κριτήριο την αφοσίωσή τους στις εξουσιαστικές δομές. Είναι ανυποχώρητοι και φροντίζουν πάντα να εκπέμπεται ο ήχος της αυτο-πεποίθησης ή και το γρύλισμα όταν τα επιχειρήματα δεν επαρκούν. Είναι εκπαιδευμένοι να υψώνουν τον τόνο της φωνής, ο δημοκρατικός διάλογος είναι αδυναμία για τα ροτβάιλερ της εξουσίας.
Εγνοια τους είναι να μην ακουστούν οι απόψεις των «εχθρών» του αφεντικού τους. Να ενσπείρουν τον πανικό, «να υπάρχεις μέσα σε αυτόν τον φόβο, εντελώς ανίσχυρος», όπως σωστά το λέει ο Κοροβέσης.
Η ποιότητα της Δημοκρατίας συναρτάται, συνεπώς, και με το αν οι εξουσιαστικές δομές έχουν ανάγκη από ροτβάιλερ. Οταν ακούγονται τα γαβγίσματά τους σημαίνει πως θέλουν να τσακίσουν την ελεύθερη βούληση των πολιτών.
*Καθηγητής Πανεπιστημίου Θεσσαλίας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου