glipto-p-faliro-.jpg
EUROKINISSI
Με κάποια πράγματα μένεις ενεός. Μ’ ανοιχτό το στόμα στο άκουσμα της είδησης. Να γελάσεις; Να αγανακτήσεις χτυπώντας με τα χέρια σου το κρανίο; Να αρχίσεις να κλοτσάς ό,τι βρίσκεις στον δρόμο σου; Ή να αντιδράσεις σουρεαλιστικά σαν τον Βέγγο τραγουδώντας «έχετε γεια βρυσούλες»;
Ολα αυτά πέρασαν καταιγιστικά από το μυαλό μου ευθύς ως ήκουσα την είδηση. Το γλυπτό του Φαλήρου κείτεται συντρίμμια στην πλατεία, ένας σωρός ακρωτηριασμένων μελών. Εμοιαζε με όλα εκείνα τα γλυπτά που κάποιοι τα αποκαθηλώνουν. Χωρίς το κύρος του βάθρου, από το οποίο ακτινοβολούν το δικό τους μήνυμα.
Δεν είναι η πρώτη φορά που συμβαίνει. Η αποκαθήλωση των μνημείων είναι ένα καίριο συμβολικό πλήγμα για όσους επιδιώκουν να εκφράσουν μια συγκρουσιακή λογική προς τα δημόσια σύμβολα. Αυτό συνέβη με τους Ερμοκοπίδες στην Αρχαία Αθήνα, οι οποίοι αποκεφάλισαν τις στήλες-οδοδείκτες, γεγονός που θεωρήθηκε πολιτική δολιοφθορά.
Δεν μπορώ να ισχυριστώ πως αποτελούν μείζον πολιτικό γεγονός οι αγγελοκοπίδες του Φαλήρου. Ωστόσο, είναι ένα σήμα για την ύπαρξη πυοφόρων αποστημάτων στη διαδικασία εξορθολογισμού της χώρας, πολιτικού και πολιτισμικού. Η προηγηθείσα πορεία μιας μικρής ομάδας πολιτών προς το γλυπτό, όπου ανέπεμψαν δεήσεις επιχειρώντας τον εξαγνισμό του χώρου, ήταν μια εκδήλωση που προκαλούσε μειδίαμα συμπαθείας.
Η αποκαθήλωση, όμως, του γλυπτού εκπέμπει διαφορετικά σήματα. Είναι μια οργανωμένη πράξη ατόμων που κινήθηκαν στο σκοτάδι. Ο χρόνος που επέλεξαν για τη δράση τούς τοποθετεί στον χώρο του πολιτικού υποκόσμου. Οι πολιτικές πράξεις γίνονται στο φως της ημέρας, χωρίς την ανάγκη κουκούλας. Ακόμη, ο χρόνος φέρνει ασυνείδητα στο μυαλό εμπειρίες του παρελθόντος, όπου οι επιβουλευόμενοι τη δημοκρατική τάξη επέλεγαν τις πρωινές ώρες για να δράσουν.
Πέρα απ’ αυτό, θα ήταν άστοχο να αντιμετωπιστεί η αποκαθήλωση του φύλακα με τον συνήθη ωχαδερφισμό, που ξεκινάει ως οργή και ακατάσχετη φλυαρία καταλήγοντας σε λήθη και συνεπώς «πάμε για άλλα».
Είναι το γκρέμισμα του φύλακα μια πράξη του πολιτικού υποκόσμου που αγωνίζεται στο σκοτάδι με πολλούς τρόπους να επιβάλει τα δικά του σύμβολα. Με τραμπουκισμούς. Με κάμψη του ηθικού. Με παραλυσία του δημοκρατικού φρονήματος, ώστε να διευκολύνονται οι ιεροφάντες του σκότους. Θα διευκόλυνε τους κύκλους του πολιτικού σκότους να αποδοθεί η πράξη αυτή σε φανατικούς, σε ακραίους φονταμενταλιστές της Ορθοδοξίας. Λάθος μέγα. Χρησιμοποιείται το θρησκευτικό αίσθημα για να μην είναι ορατός ο πολιτικός σκοταδισμός.
Η χώρα έχει πολύ δρόμο ακόμη για να γίνει κυρίαρχος ο ορθολογισμός. Ούτε είναι βέβαιο πως ο ανορθολογισμός θα πάψει να υπάρχει. Καραδοκεί κάθε φορά να παρουσιαστούν οι κατάλληλες ευκαιρίες για να αποκτήσει δημόσιο πρόσωπο. Για τον λόγο αυτό οι αγγελοκοπίδες είναι επικίνδυνοι. Κι όσο κι αν φόρεσαν κουκούλα γνωρίζουμε το πολιτικό τους πρόσωπο.
* καθηγητής Πανεπιστημίου Θεσσαλίας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου