Δεν είναι μόνο το αίμα που χύθηκε έξω από το Ηράκλειο της Κρήτης. Δυο νέοι που έπλαθαν τα όνειρά τους για τον κοινό βίο πότισαν με το αίμα τους τον παραλογισμό που επικρατεί στη χώρα μας. Η ηλικία των παιδιών προκάλεσε αποτροπιασμό και αμηχανία για τα όσα συμβαίνουν στον δρόμο που συνδέει το Ηράκλειο με τα Χανιά. Πολλά τα παιδιά. Τα τελευταία χρόνια τα θύματα της ασφάλτου μπορούσαν να δημιουργήσουν ένα χωριό. Ο ψυχικός συγκλονισμός συνοδεύεται άλλοτε από κατάρες για κάποιους υπεύθυνους και άλλοτε από αναφορά στο πεπρωμένο.
Κάποιοι δε επιχείρησαν να αποδώσουν την ανθρωποθυσία σ’ αυτόν τον οδικό άξονα σε ενδημικά στοιχεία των Κρητικών, που αναδεικνύουν στην οδήγηση συστατικά στοιχεία μιας εγωμονικής συμπεριφοράς. Με άλλα λόγια, θωρούν πως πρόκειται για εκδήλωση μιας κακώς εννοούμενης «λεβεντιάς», που αν συνδυαστεί με την υπερτροφική ανάπτυξη ενός κακέκτυπου εγωισμού, δεν υπολογίζει τις επιπτώσεις της συμπεριφοράς του στους άλλους. Τρέφεται από την ηδονή της επιβεβαίωσης πως παραβιάζει τον κανόνα αναδεικνύοντας την ατομικότητά του.
Επιβιώνει στην Κρήτη, αποκλειστικά και μόνο, ο Μινώταυρος, ένας ανθρωπότυπος που χειραγωγείται από ζωώδη ένστικτα; Οπου η λογική υποχωρεί μπροστά σε αρχετυπικά ένστικτα; Προφανώς μια τέτοια θέση διευκολύνει τη μετάθεση των ευθυνών σε πολιτισμικά στερεότυπα, όπως εμφανίζονται στα ανέκδοτα με πρωταγωνιστές Κρητικούς. Παραβλέπει την προ-λογική συγκρότηση του ελληνικού κράτους και της αυτοδιοίκησης, που δεν έχει σχεδιάσει ένα σύγχρονο οδικό δίκτυο. Η Κρήτη που έχει εκτοξευθεί σε ατμομηχανή του τουρισμού προσφέρει ανθρωποθυσίες σ’ ένα παρωχημένο δίκτυο συγκοινωνίας.
Ετσι, ο Μινώταυρος συνεχίζει να ζει στους δρόμους της Κρήτης. Στα μυαλά όσων προγραμματίζουν. Ο Μινώταυρος όμως υπάρχει στα θεμέλια του σύγχρονου ελληνικού κράτους. Στα μυαλό και τις νοοτροπίες των Νεοελλήνων. Κι αυτό προκαλεί θλίψη. Αντιμάχεται κάθε προσπάθεια να εξουδετερωθεί ο Μινώταυρος. Στη διοίκηση. Στη Δικαιοσύνη. Στην εκπαίδευση. Στη δημόσια συμπεριφορά. Μέτρο για τη συμπεριφορά μας είναι ο εαυτούλης μας. Ο Μινώταυρος εμφανίζεται στους δρόμους της Αθήνας και των άλλων πόλεων. Οι οδηγοί νιώθουν κυρίαρχοι του δρόμου. Αγχωμένοι αδιαφορούν για τα κόκκινα φανάρια.
Ο Μινώταυρος τελικά έχει γίνει το εθνικό μας σύμβολο. Η υποταγή σε ένστικτα και η χειραγώγηση από έναν αρρωστημένο ατομικισμό, που αδιαφορεί για τον διπλανό. Μην πληρώνοντας φόρους. Καταστρέφοντας το περιβάλλον. Με έγνοια μόνο για το ατομικό κέρδος και ας κόψουν το κεφάλι τους οι άλλοι.
Ο Μινώταυρος είναι πανταχού παρών. Υποσκάπτει το μέλλον του τόπου. Η αναμέτρηση με τον Μινώταυρο χρειάζεται έναν καινούργιο Θησέα. Και συντρόφους του Θησέα αποφασισμένους να δώσουν τη μάχη της εξουδετέρωσής του.
* καθηγητή Πανεπιστημίου Θεσσαλίας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου