sxoleia.jpg
EUROKINISSI / ΣΤΕΛΙΟΣ ΜΙΣΙΝΑΣ
Κάθε προσπάθεια βελτίωσης του κόσμου, κάθε επανάσταση κοινωνική και πολιτική πάντα περιελάμβανε τη γνώση ως έναν βασικό πυλώνα κάθε μορφής αλλαγής. Η διά βίου μάθηση και το δικαίωμα της πρόσβασης στη γνώση ανεξάρτητα από φυλή, φύλο, θρήσκευμα ή ηλικία αποτελεί προαπαιτούμενο κάθε ευνομούμενης πολιτείας.
Η ύπαρξη των Σχολείων Δεύτερης Ευκαιρίας καθώς και των Εσπερινών Γυμνασίων και Λυκείων της χώρας καταμαρτυρά αυτή την πρόθεση της πολιτείας να δίνει τη δυνατότητα σε εργαζομένους και συμπολίτες μας που δεν μπόρεσαν να ολοκληρώσουν τις γυμνασιακές και λυκειακές τους σπουδές όταν έπρεπε, να το πράττουν ετεροχρονισμένα αλλά ποτέ αργά. Πολλοί από αυτούς πετυχαίνουν στις πανελλαδικές εξετάσεις και εισάγονται στα ανώτερα και ανώτατα εκπαιδευτικά ιδρύματα της χώρας.
Αν η ιδιότητα του δασκάλου αλλά και του μαθητή είναι γενικότερα ιερή και η σχέση αυτών αδιάσπαστη, στην περίπτωση αυτών των Εσπερινών Σχολείων και των Σχολείων Δεύτερης Ευκαιρίας, αυτή η σχέση και αυτές οι ιδιότητες που αυτή συνεπάγεται αποκτούν ακόμη μεγαλύτερες διαστάσεις. Οι μαθητές των σχολείων αυτών, αφού έχουν διατρέξει μια ημέρα γεμάτη από εργασιακές και οικογενειακές ευθύνες, μια που ένας μεγάλος αριθμός των φοιτώντων σε αυτά είναι ενήλικες, καλούνται να μελετήσουν, να μάθουν, να εξεταστούν και να ανταποκριθούν εν τέλει στις απαιτήσεις του σχολικού προγράμματος.
Αγώνας δρόμου με σκοπό προεξάρχοντα την εκπλήρωση των στόχων. Αν η μαθητεία είναι γενικότερα ιερή, στα σχολεία αυτά καθίσταται ιερότατη. Ιερός ο μαθητής αν στόχος του είναι η γνώση. Κάποιες φορές, όμως, κάποιοι ενήλικοι μαθητές φαίνεται πως δεν στοχεύουν σ’ αυτήν, αλλά με πρόφαση τη γνώση, χρησιμοποιούν τη μαθητική ιδιότητα για ίδιους σκοπούς.
Τέτοια υπήρξε και η περίπτωση του ενήλικου μαθητή Αθανάσιου Αλεξάτου, ο οποίος συντάσσοντας ένα κατάπτυστο κείμενο με τον τίτλο «Η επέλαση της Αριστεράς στα ελληνικά σχολεία», αναρτώντας σχετικό βίντεο με εαυτόν αγορητή, καταφέρθηκε, έθιξε την τιμή και την υπόληψη και επέσυρε πλήθος υβριστικών σχολίων και απειλών από άλλους ομονοούντες με αυτόν, εναντίον του καθηγητή του, φιλολόγου του 1ου Εσπερινού ΓΕΛ Θεσσαλονίκης, Κώστα Κουτρουμπάκη.
Αφορμή όλων αυτών, κατά τον ανωτέρω μαθητή, η βαθμολόγησή του με 10,4 στο μάθημα των Αρχαίων, την οποία εξέλαβε ως τιμωρία, γιατί αγαπά την πατρίδα! Σύμφωνα με τον κ. Αλεξάτο, δεν θα πρέπει να εορτάζεται το Πολυτεχνείο, θα πρέπει να μην ακολουθείται το πρόγραμμα της διδακτέας ύλης του υπουργείου (που όπως ο ίδιος αναφέρει, ο συνάδελφος ακολουθεί κατά γράμμα), να διδάσκεται δε ο Πελοποννησιακός Πόλεμος κάθε χρόνο, να αποδοθεί ο ηρωικός αγώνας του ελληνικού λαού το 1940-41 καθ’ ολοκληρίαν στον Ιωάννη Μεταξά, οι δε πρόσφυγες να εξοβελιστούν από τον χάρτη της χώρας.
Ιερή η ιδιότητα του μαθητή όπως προελέχθη, όταν και ο ίδιος ο μαθητής –ιδιαίτερα όταν είναι ενήλικος– αντιλαμβάνεται την ιερότητά της, όταν δεν τη χρησιμοποιεί στρεβλά, όταν δεν κρύβεται πίσω από αυτήν, όταν τη σέβεται, όταν σέβεται τον μόχθο των συμμαθητών αλλά και των διδασκόντων, όταν δεν προσπαθεί, αβρόχοις ποσί, να ηρωοποιήσει εαυτόν στους ομοϊδεάτες του, όταν αποδέχεται τις συντεταγμένες του δημοκρατικού πολιτεύματος, όταν αντιλαμβάνεται τις έννοιες της αγάπης, της καταλλαγής και της αλληλεγγύης ως σπονδυλικής στήλης του εκπαιδευτικού συστήματος κάθε ευνομούμενης χώρας.
Σ’ αυτή την πολύπαθη χώρα που το εκπαιδευτικό της σύστημα λαμπρύνθηκε με φωτισμένους δασκάλους, όπως ο Γληνός ή ο Δελμούζος, που άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους, φυλακίστηκαν και βασανίστηκαν για το δικαίωμα της ελεύθερης πρόσβασης στην υγιή γνώση, η χρήση –κατάχρηση– της μαθητικής ιδιότητας ως εφαλτήριου προσωπικών φιλοδοξιών ή άλλο τι, αποτελεί ύβρι για τη γνώση, προσβολή και κίνδυνο για τη Δημοκρατία.
* καθηγήτρια στη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου