hristina_agriantoni.jpg
Ημερίδα-επιστημονικό μνημόσυνο διοργάνωσε το Τμήμα Ιστορίας, Αρχαιολογίας και Κοινωνικής Ανθρωπολογίας (ΙΑΚΑ) του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας για να τιμήσει τον Πάρι Γουναρίδη | ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΑΥΔΙΚΟΣ
Το μνημόσυνο συνδέεται με τη μνήμη. Με τη διάθεση των οικείων να μετακινήσουν τους ανθρώπους τους στην πινακοθήκη των προγόνων. Κι αυτό είναι μια σημαντική πράξη, μια και καμιά ομάδα δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς προγόνους, που ορίζουν την ιστορική της πορεία.
Από τον τρόπο δε που γίνεται το μνημόσυνο κρίνονται οι επίγονοι και η μνήμη που θέλουν να προβάλουν τόσο στο εσωτερικό της ομάδας όσο και στο ευρύτερο κοινό. Με τα μνημόσυνα οι ομάδες δημιουργούν σύστημα αξιών και ταυτόχρονα το αναδιατάσσουν ή το επιβεβαιώνουν.
Το ίδιο συμβαίνει με κάθε είδους μνημόσυνα. Ακόμη και με τις επιστημονικές ημερίδες, που γίνονται για να τιμήσουν κάποιο μέλος της επιστημονικής ομάδας. Είναι τελετουργίες των οποίων η πρόθεση, ρητή ή υπόρρητη, διαχέεται στις προσφωνήσεις και στις μνήμες που κατατίθενται.
Δεν θα μπορούσε να αποτελέσει εξαίρεση, ασφαλώς, η ημερίδα-επιστημονικό μνημόσυνο που διοργάνωσε το Τμήμα Ιστορίας, Αρχαιολογίας και Κοινωνικής Ανθρωπολογίας (ΙΑΚΑ) του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας για να τιμήσει τον Πάρι Γουναρίδη. Για να επιβεβαιώσει τους επιστημονικούς του κανόνες και τη δέσμευσή του να υπηρετήσει τις αρχές του Διαφωτισμού. Με άλλα λόγια, τον σεβασμό της επιστημονικής διαφορετικότητας και τη διάθεση σύνθεσης των απόψεων μέσα από έναν συνεχή διάλογο.
Ηταν μια αφορμή να ξαναδούμε τα στερεότυπα. Για τους πανεπιστημιακούς που περί άλλα τυρβάζουν. Μακριά από το έργο τους. Καλλιεργώντας δημόσιες σχέσεις στο κατώφλι της πολιτικής εξουσίας με προσδοκία τη συμμετοχή στους κρουνούς των ευρωπαϊκών προγραμμάτων. Οχι ότι αυτή η εικόνα είναι εκτός της πραγματικότητας. Ωστόσο, η γενίκευση που τρέφει τα στερεότυπα λειτουργεί σαν τον ατζαμή χασάπη που όλα τα σφάζει κι όλα τα μαχαιρώνει. Διαστρεβλώνει την εικόνα ταυτίζοντας το μέρος με όλη την εικόνα.
Ο Πάρις του ΙΑΚΑ δεν χωράει σ’ αυτό το στερεότυπο. Εργαζόταν αθόρυβα, μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας. Με μοναδικά όπλα τη συνείδησή του και την αγάπη των φοιτητών και τον σεβασμό των συναδέλφων του. Πληγωμένος από όσους, στο εσωτερικό της ακαδημαϊκής κοινότητας, δεν σέβονταν τους κανόνες. Θυμωμένος αλλά και απογοητευμένος για την ευκολία που τα μέσα ενημέρωσης έκαιγαν μαζί με τα ξερά και τα χλωρά.
Σε καιρούς δύσκολους που το Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας γιγαντώνεται με τη συγχώνευση με τα ΤΕΙ της περιοχής, ποιεί ήθος η αναφορά σ’ εκείνους που αγωνίζονται να εγκαθιδρύσουν επιστημονικές και δημοκρατικές αρχές. Ενα πετραδάκι δηλαδή για τον εξορθολογισμό της χώρας. Είναι μια οφειλή στους νέους συναδέλφους που δίνουν τον αγώνα της διδαχής, της έρευνας και της συνάντησης με τις κοινωνίες, συχνά μέσα σε δυσχερείς οικονομικές συνθήκες.
* καθηγητής Πανεπιστημίου Θεσσαλίας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου