Ιδιόκτητες θεότητες ΤΟΥ ΠΑΝΤΕΛΗ ΜΠΟΥΚΑΛΑ , ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ

Πύκνωσαν τα ουράνια σημάδια. Δεν εννοώ την Υπερσελήνη, μάλλον αποπροσανατολιστικό έργο των σιωνιστών· έχουν άλλωστε προϊστορία, μ΄ εκείνο το «Στήτω ο ήλιος κατά Γαβαών και η σελήνη κατά φάραγγα Αιλών» του Ιησού του Ναυή. Εννοώ το δάκρυ που τρέχει ακατάσχετο στις εικόνες, ακόμα κι αν είναι αγορασμένες στο Μοναστηράκι και όχι ταυτισμένες με μοναστήρια. Και φυσικά τη βροχή των προφητειών.

Χθες μάθαμε το μήνυμα του Αγίου Παϊσίου: «Θα είμαι και εγώ στο συλλαλητήριο των Αθηνών». Δεν διευκρίνισε με ποια μορφή θα κατέλθει, αλλά οι πιστοί θα τον αναγνωρίσουν. Πολύ πιο βαριά είναι η προχθεσινή είδηση: «Αποκάλυψη Θεού στη Γερόντισσα της Αττικής για τη Μακεδονία». Χρωστάμε χάρη στον μητροπολίτη Μόρφου, μεσάζοντα της Γερόντισσας, η οποία φυσικά προφητεύει σε στίχους (ο Θεός να τους κάνει): «Εγινε τέκνα μου η αρχή, / τώρα πανηγυρίστε, / γιατί ο αγώνας σας αρχινά / και για όλους τους εχθρούς σας θρηνήστε. // Και ας φαίνεται προς το παρόν / ότι ΟΛΑ είναι πουλημένα, / όταν έβαζαν την υπογραφή, δεν ρώτησαν ΕΜΕΝΑ. // Κάθε έδαφος ελληνικό / που έχει κατακτηθεί, / τώρα θα ελευθερώνεται, / δίχως το αίμα σας να χυθεί! // Για λίγο η Ελλάδα μας / όλη θα γκρεμιστεί, / για να την χτίσω έπειτα / Εγώ απ΄ την αρχή».

Ο Θεός μιλάει. Ο Θεός της Ελλάδος. Οχι ο Δίας. Εκείνος που ευλογούσε τους σιωνιστές μέχρι να αντιληφθεί ότι εμείς είμαστε ο περιούσιος λαός. Ή μήπως όχι; Ο Θεός μας έχει στείλει σημάδια της εύνοιάς του και... ήμαρτον, Κύριε, στους «γυφτοσκοπιανούς». Πώς; Στο δοκίμιό της «Ο ποιητής στη γέφυρα στη βιβλική γη: Κρατικοποίηση της τέχνης μέσα από φεστιβάλ και ιδιοεθνικισμός στην ΠΓΔΜ» (στο βιβλίο «Λαϊκοί πολιτισμοί και σύνορα στα Βαλκάνια», επιμ. Ε.Γ. Αυδίκος, «Πεδίο», 2010), η Rozita Dimova παραθέτει απόσπασμα από την ανακοίνωση του τότε διευθυντή του Θερινού Φεστιβάλ της Οχρίδας: «Η μακροχρόνια ύπαρξη του Θερινού Φεστιβάλ της Οχρίδας στηρίζεται στην παράδοση. Μια παράδοση που πηγάζει από έναν τόπο δοσμένο από τον Θεό, από την πόλη της Οχρίδας. [...] Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο, όχι τυχαία, ο Θεός έστειλε το μεγαλοπρεπές μήνυμά Του για να σηματοδοτήσει την έναρξη ενός γεγονότος που έπρεπε να συμβεί. Και συνέβη: στις 4 Αυγούστου του 1961, μια μέρα στη μέση του καλοκαιριού. Μια λάμψη φωτός εμφανίστηκε κάτω από τον υπέροχο τρούλο του καθεδρικού ναού της Αγίας Σοφίας», στην Οχρίδα.  Αν ο Θεός μας υποστηρίζει ήδη από το 1961 τους «γυφτοσκοπιανούς», σε ποιον Θεό να προσευχηθούμε;