ellinika_grammata.jpg
dreamstime
Είχα να δω μέρες τη συμπαθή κυρία των πρωινών περιπάτων. Μια καλημέρα αλλάζουμε, αλλά, νομίζω, ζεστή, με την καρδιά μας. Εμαθα ότι μάλλον κάτι είχε συμβεί (χήρα η ίδια) στο εγγονάκι της.
Την ξαναείδα προχθές. Πράγματι, το εγγονάκι της έπαθε την πολύ διαδεδομένη αυτή την εποχή στα παιδιά γαστρεντερίτιδα, μπήκε στο νοσοκομείο, εκεί κόλλησε γρίπη και ταλαιπωρήθηκε μέρες το παιδί, «αλλά τώρα, ευτυχώς, είναι καλά και βγήκαμε…» (η γιαγιά για το εγγονάκι σε πρώτο πληθυντικό! Την ξέρω καλά αυτή τη… γραμματική των παππουδογιαγιάδων!).
Κάτι πήγα να πω, κι εκεί κόλλησα. Δεν έβρισκα τις λέξεις! Απλοϊκός άνθρωπος, ευγενικός, η κυρία, αλλά όχι απ’ αυτούς που τους λες «γραμματιζούμενους».
Κι εμένα, για το παιδάκι, που κόλλησε δεύτερη αρρώστια στο νοσοκομείο, οι λέξεις που μου ήρθαν αυτόματα στο μυαλό (ευτυχώς, δεν τις ξεστόμισα) ήταν πως η δεύτερη αρρώστια βρήκε τον οργανισμό του ήδη… «εξασθενημένο»… «ευάλωτο»… «ευπρόσβλητο» και κάτι άλλες σαχλαμάρες για «αντισώματα»!
Εν τέλει, για να καταλάβει η καλή γυναίκα, ίδρωσα να πω: «Ηταν και ταλαιπωρημένο από την πρώτη αρρώστια το παιδί…», σαν να έβγαζα αγκάθι από το πόδι!
Ο Γιώργος Μπαμπινιώτης σε συνέντευξή του («Βήμα», 30.5.15) παρατηρεί σχετικά:«Υπάρχει το εξής περίεργο με τη γλώσσα: τις βασικές γνώσεις τις κατακτά ο άνθρωπος μέσα σε τρία χρόνια, από την ηλικία των δύο έως πέντε ετών, και, από την άλλη, σε όλη του τη ζωή χτίζει και εμπλουτίζει τη γλώσσα του. Η γλώσσα είναι έργο ζωής, μέχρι να φύγουμε από τον κόσμο μαθαίνουμε πράγματα στη γλώσσα».
Η γλώσσα είναι η βάση της επικοινωνίας και του κόσμου μας. Για να μπορείς να επικοινωνείς, πρέπει να σε καταλαβαίνουν, και για να γίνει αυτό, πρέπει τις λέξεις, ανάλογα την περίπτωση, να τις διαλέγεις μία μία. Γλυκό, αλλά βάσανο. Πιστέψτε το!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου