Κάθε χρόνο τέτοια εποχή επαναλαμβάνονται οι ίδιες σκηνές. Ανακοινώνονται οι βάσεις στα ΑΕΙ και ΤΕΙ της χώρας κι έτσι όλοι μαθαίνουν αν πέτυχαν το στόχο τους. Ένας στόχος που χρειάστηκε έξοδα στα φροντιστήρια, πολύ διάβασμα, άγχος και εντάσεις. Στο τέλος οι μαθητές/τριες -τουλάχιστον όσοι επένδυσαν υλικά και συναισθηματικά- μοιάζουν με χύτρες ταχύτητας όταν τους αφαιρείται η βαλβίδα. Τότε, βγαίνει με πίεση ο συγκεντρωμένος ατμός. Μοιάζουν με ξεκούρδιστες κιθάρες ενώ οι γονείς -κάποιοι απ’ αυτούς- κορδακίζονται για την επιτυχία της κόρης  και του γιου τους. Άλλοτε, ψάχνουν τα αίτια της αποτυχίας. Τα αποδίδουν στο σχολείο, στους άχρηστους της επιτροπής που έβαλε τα θέματα, ακόμη και στο ίδιο το παιδί που δεν διάβασε όσο θα ’πρεπε.
                  Ανακοινώθηκαν, λοιπόν, οι βάσεις και αμέσως άρχισαν οι δηλώσεις και οι πίνακες για τα σχολεία που πρώτευσαν, για τα ποσοστά των νομών, για τις επιτυχίες των φροντιστηρίων. Μέσα στις επόμενες μέρες θα ακολουθήσουν οι ευχαριστίες των υποψηφίων και των οικογενειών τους προς τα φροντιστήρια για την επιτυχία. Σπάνια θα θυμηθεί κάποιος το δημόσιο σχολείο, τους καθηγητές εκείνους στα λύκεια που μοχθούν και αγωνιούν μαζί με τα παιδιά. Κι αυτό σε μια χώρα που περηφανεύεται-και καλά κάνει-για τον πολιτισμό της.
     Οι δικαιολογημένοι πανηγυρισμοί ωθούν στο περιθώριο τις γκρίνιες και τα παράπονα για τα μύρια όσα καταλογίζονται στο εκπαιδευτικό σύστημα. Θα τα θυμηθούν όλα αυτά όταν κοπάσουν οι ενθουσιασμοί. Ενδεχομένως, αυτή η δημόσια υπερβολή στα συναισθήματα για τα αποτελέσματα -οι σπουδαίοι πρώτοι και η καταβαράθρωση των βάσεων- συσκοτίζει την πραγματικότητα. Όσο οι πανελλαδικές εξετάσεις, η πρόβλεψη για τη διακύμανση των βάσεων και η τελική τους ανακοίνωση αναδεικνύονται σε κεντρικά ζητήματα της ενημέρωσης από τα ΜΜΕ, τόσο πιο μεγάλη είναι η τρύπα στο εκπαιδευτικό σύστημα. Είναι αυτές οι δημόσιες δηλώσεις εύγλωττη ένδειξη για την αποτυχία των εκπαιδευτικών μεταρρυθμίσεων. Αυτό σημαίνει πως η πρωτοβάθμια και, ιδιαίτερα, η δευτεροβάθμια εκπαίδευση (προπάντων το λύκειο) δεν ανταποκρίνεται στην ανασυγκρότηση της ελληνικής κοινωνίας.
   Χρειάζεται μια άλλη πορεία. Γενναία μεταρρύθμιση που θα συνδεθεί με το κοινωνικό και οικονομικό όραμα της ελληνικής κοινωνίας. Τα φώτα πρέπει να πέσουν στη δευτεροβάθμια και στην ανάγκη για μια καινοτόμα τεχνική εκπαίδευση που θα αντανακλά τις ανάγκες μιας άλλης Ελλάδας.