Έφτασαν και στην περιοχή της Πρέβεζας οι πρώτοι μετανάστες. Από τη μια μεριά αυτοί που σήκωσαν ψηλά τα μανίκια, μαζεύτηκαν , έκαναν επιτροπή αλληλεγγύης κι ετοιμάζονται να συμπαρασταθούν.Από την άλλη επικρατεί αμηχανία. Εξόν από κάποιες ακραίες περιπτώσεις, οι περισσότεροι πονάνε γι' αυτό που γίνεται με τους πρόσφυγες.Φαντάζομαι όσοι κούρνιασαν μετά το 1922 στα καμποχώρια της Λάμαρης και της Φιλιππιάδας, στον Παντοκράτορα, στον Συνοικισμό-Κοκκινιά κι οπουδήποτε αλλού-τα παιδιά τους και τα εγγόνια τους αλλά και όσοι τους υποδέχτηκαν-θυμούνται τα δικά τους και ξαναζούν τις αφηγήσεις των παιδικών τους χρόνων. Κανείς δεν μπορεί να μείνει έξω απ' αυτό που γίνεται. Ανάλογα με τις δυνάμεις του. Τώρα, στα δύσκολα καλούμαστε να υπερασπιστούμε τον πολιτισμό μας, την παράδοσή μας, την ιστορία μας.Η μάχη για τους πρόσφυγες τελικά είναι μάχη για τον πολιτισμό μας. Ο ένας δίπλα στον άλλο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου