akropolis-630.jpg
Kostas Tsironis
Την Κυριακή, στον μεγάλο αθηναϊκό περίπατο, κάποιος γυμναζόταν –έκανε κοιλιακούς– ξαπλωμένος στα βράχια του Φιλοπάππου, εφτά παρά το πρωί, ανάμεσα στην Ακρόπολη και τον Σαρωνικό με την Πειραϊκή. Τον καλημέρισα και του φώναξα ότι γυμνάζεται στο ωραιότερο μέρος του κόσμου! Ανταπέδωσε την καλημέρα, γέλασε και με ευχαρίστησε.
Στο Σύνταγμα ετοίμαζαν τον 5ο Ημιμαραθώνιο και ακούγονταν δυνατά κρουστά. Φαίνεται ότι στον αθλητισμό, όπως και στους πολέμους, τα ταρατατζούμ είναι απαραίτητα∙ ίσως επειδή διεγείρουν τα ένστικτα του πολεμάν και του αγωνίζεσθαι γενικώς∙ τα βλέπουμε και σε διαδηλώσεις και σε οργανωμένες συγκεντρώσεις. Εφαγα τα νιάτα μου σ’ αυτά, και ποτέ δεν κατάλαβα ποιοι και πώς τις διοργανώνουν, σαν να γίνονται από μόνες τους!
Στην επιστροφή, είδα στο Παγκράτι σκόρπιες, σχετικές με τον Ημιμαραθώνιο, αφοριστικές, προκηρύξεις οργάνωσης με υπογραφή «Αντιφασιστική Συνέλευση autonome antifa»∙ άγνωστή μου, αν και δεν είμαι εξπέρ στο είδος.
Από νέο πάντως, οι αναρχικοί, είτε οι αναρχίζοντες και οι εν γένει αυτόνομοι, προκαλούσαν το ενδιαφέρον μου, θα έλεγα τους χαιρόμουν, είτε συζητώντας μαζί τους είτε, κυρίως, από τα ευρηματικά, ανατρεπτικά συνθήματά τους, στους τοίχους και τις προκηρύξεις τους.
Λόγος παρορμητικός, εξ ανάγκης σύντομος, συχνά θυμωμένος, αλλά και αντισυμβατικός, με απεριόριστη χρήση των δυνατοτήτων που προσφέρει η γλώσσα, σε μεταφορές, υπαινιγμούς και υπονοούμενα, άρα σε στενή συγγένεια με το καλώς νοούμενο χρονογράφημα.
Οι εν λόγω προκηρύξεις, δύο τον αριθμό, με δύο όψεις, άρα τέσσερις προτάσεις, ανέγραφαν: η πρώτη (νομίζω, η πιο δογματική, πιο συνηθισμένης αναρχικής γραφής…): «Τις Κυριακές τρέχετε και εμείς δουλεύουμε – Οταν κοπεί το δούλεμα θα σας τρέξουμε».
Η άλλη όμως ήταν τα ρέστα: «Αν τρέξουν οι οικιακοί σας βοηθοί… - … Κι εσείς πάτε κατευθείαν Κολωνάκι για καφέ ΔΕ ΜΕΤΡΑΕΙ!». Κι εμείς λογοκοπάμε για τα ρέστα μιας Μακεδονίας με τίνος το πάνω χέρι…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου