Στο τέλος της τρέχουσας εβδομάδας διεξάγεται, τελικά, το συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ, για το οποίο γινόταν λόγος τον τελευταίο χρόνο. Τι σημαίνει, όμως, ένα κομματικό συνέδριο, ιδίως σε περίοδο βαθιάς οικονομικής κρίσης;
Κάθε συνέδριο, με όρους πολιτικής τελετουργίας, μπορεί να διαβαστεί ως ένα πλέγμα συμβολικών πράξεων και λόγων που αποβλέπουν στην ανανέωση του πολιτικού κεφαλαίου που οργανώνει την πρακτική των κομματικών μελών αλλά και των τοπικών οργανώσεων.
Στα συνέδρια των κομμάτων που χαρακτηρίζονται από δημοκρατικό συγκεντρωτισμό η πολιτική τελετουργία έχει πιο διακριτά γνωρίσματα. Στόχος είναι η επικύρωση και αναπαραγωγή του ισχύοντος πολιτικού κεφαλαίου, το οποίο έχει επεξεργαστεί , εν πολλοίς, από την κομματική ηγεσία. Στα προσωποπαγή κόμματα, συντηρητικά ή σοσιαλίζοντα και σοσιαλδημοκρατικά, το συνέδριο είναι ένα πεδίο αντιπαράθεσης ομάδων με ποικίλη πολιτική προέλευση. Σε κάθε περίπτωση, όμως, όλα αυτά λαμβάνουν χώρα ως δευτερεύουσα δραστηριότητα, αφού ο άξονας γύρω από τον οποίο οργανώνονται τα τελετουργικά του συνεδρίου είναι η επιβεβαίωση της αδιαφιλονίκητης παρουσίας του «ηγεμόνα» στην εξουσία. Συνεπώς, στα αρχηγικά, προσωποπαγή κόμματα διαλανθάνει ένας διάχυτος συγκεντρωτισμός-μονοπρόσωπος. Το συνέδριο, σ’ αυτή την περίπτωση, είναι η αναπαραγωγή του πολιτικού μοντέλου για τη σχέση της ηγεσίας με τα υπόλοιπα μέλη. Την ίδια στιγμή, τα μέλη στο συνέδριο -στην επίσημη σκηνή αλλά και το παρασκήνιο- επιδίδονται εναγωνίως στη δημιουργία δικτύων και στη συμπερίληψή τους σε κάποια λίστα υποψηφίων, ώστε να επωφεληθούν από τη διαδικασία αυτή.
Στην ανανεωτική Αριστερά τα συνέδρια ήταν το πεδίο ανοιχτής ιδεολογικής και πολιτικής σύγκρουσης, γεγονός που εκφραζόταν με τις τάσεις. Ταυτόχρονα, αποτελούσαν το τελετουργικό πεδίο ισορροπίας ανάμεσα σε αντίρροπες ή σε αποκλίνουσες πολιτικές πλατφόρμες.
Με τον τρόπο αυτό, τα συνέδρια εξελίσσονταν και σε πεδία αναπαραγωγής αυτού του συστήματος πολιτικής οργάνωσης, όχι μόνο μέσα στα πολιτικά υποσύνολα αλλά και ανάμεσα στις ιδεολογικές τάσεις, που αξιοποιούσαν τα συνέδρια για τη δική τους αναπαραγωγή.
Στο συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ που διεξάγεται αυτές τις μέρες λείπουν κάποιες τάσεις. Αποχώρησαν το καλοκαίρι του 2015. Παρόλα αυτά, φαίνεται πως στα τελετουργικά στοιχεία του συνεδρίου είναι η επιβεβαίωση κάποιων οργανωμένων και διακριτών τάσεων. Έγινε ορατή από την εκλογή αντιπροσώπων. Φαίνεται πως η πίστη στην τάση, κάποιες φορές, είναι ισχυρότερη από την αγωνία για τη λειτουργία του συνεδρίου ως μιας πολιτικής τελετουργίας που θα ανασυνθέσει τις αντιπαλότητες και θα ενισχύσει τις σχέσεις του κομματικού ακροατηρίου με την κοινωνία.
Ωστόσο, στις πολιτικές τελετουργίες της Αριστεράς τίποτε δεν είναι προδιαγεγραμμένο. Ίδωμεν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου