Καινούριος χρόνος ανέτειλε κουβαλώντας όμως παλιές πληγές. Μια απ’ αυτές είναι η απόγνωση των προσφύγων που δραπετεύουν από τις χώρες τους αναζητώντας την ασφάλεια σ’ άλλους τόπους. Κι εκεί οι πιο πολλοί είναι αόρατοι, χωρίς συχνά έγγραφα, στο έλεος των ευρωπαϊκών αρχών. Όμως η προσφυγιά είναι μια πληγή για όλες τις εποχές.
Δημοσιεύουμε την επιστολή του Κώστα Κρυστάλλη προς το ελληνικό υπουργείο των Εξωτερικών να του δώσει την ελληνική υπηκοότητα.
Διαφορετικές εποχές ίδια προβλήματα. Δυστυχώς

"Προς τον Υπουργόν των Εξωτερικών

Προς το Σεβαστόν επί των Εξωτερικών Υπουργείον της Ελλάδος.

Κύριε Υπουργέ,
Κατάγομαι εκ της δούλης Ηπείρου και επιθυμώ ν’ αποκτήσω ελληνικήν Υπηκοότητα.. Μου είναι όμως ακολούθως αδύνατον να προμηθευθώ εκ της πατρίδος μου την υπό του Δημαρχείου Αθηνών απαιτουμένη δια του νόμου απόδειξιν των εν τη πατρίδι μου αρχών περί της ταυτότητός μου και της εκεί διαγωγής μου, διότι εκείθεν εδραπέτευσα προ πενταετίας-αφότου διαμένω διαρκώς ενταύθα-νύκτωρ και κρυφίως, επειδή είχον συκοφαντηθή υπό της Ρωμουνικής Προπαγάνδας ως συνωμότης του καθεστώτος και η κυβέρνησις η τουρκική έσπευσε να με συλλάβη και με αποστείλη εις εξορίαν, αν δεν εδραπέτευα.
     Νομίζω ότι εις τα αρχεία του υφ’υμάς Υπουργείου ευρίσκονται αιτήσεις των τότε προξένων Ιωαννίνων περί της υποθέσεώς μου ταύτης.
     Παρακαλώ όθεν όπως, λαμβάνοντες υπ’ όψιν σας ταύτα, παραγγείλητε το επί των Εσωτερικών Υπουργείον όπως δώση την άδειαν εις την Δημαρχίαν να γίνη κάποια εξαίρεσις και με εγγράψη δημότην Αθηνών άνευ απαιτουμένου πιστοποιητικού εξ Ηπείρου."