…στην προκυμαία, που κανένας, αυτή τη φορά, δεν περιμένει την άφιξη του κυρίου νομάρχη;
Ευτυχώς, με το προχθεσινό κομμάτι του στην «Εφημεριδα των Συντακτών», ο εκλεκτός φίλος Βαγγέλης Αυδίκος έδωσε την απάντηση σε αυτό το ερώτημα και μάλιστα, απευθυνόμενος σε εθνικό ακροατήριο. Μιλώντας ειδικά για την πρεβεζάνικη τζαζ, την εβδομάδα της, τους διοργανωτές της και την πολύχρονη ιστορία της, μετά δεκατέσσερα χρόνια πρεβεζάνικων διοργανώσεων.
Βέβαια το ερώτημα του τίτλου δεν το έθεσα εγώ σε εκείνον, ούτε ξέρω αν κάποιος άλλος του το έθεσε. Ξέρω όμως πως εγώ βρέθηκα αιφνιδιασμένος όταν μου τέθηκε εμένα, την προηγούμενη εβδομάδα και απροετοίμαστος να απαντήσω. Πίστευα πως η τοπική μας κοινωνία έχει εξοικειωθεί ή έχει συμφιλιωθεί με την ιδέα αυτής της μουσικής και των εκδηλώσεων της. Και εκδηλώνει και η ίδια κάποια αγάπη για τις προσπάθειες αυτές, όπως γίνεται και με την όπερα, από πολλές πλευρές.
Θυμάμαι πριν περίπου τριάντα χρόνια βρεθήκαμε μια παρέα Πρεβεζάνων, στην Αθήνα, και πήγαμε στο τόσο γνωστό πια Half Note. Συμφωνούσαμε όλοι πως πρέπει (κι εμείς σαν μεγαλύτερες ηλικίες) να θέσουμε τέρμα στην παραδοσιακή «αποχή» της περιφερειακής Ελλάδας από μια καλή σχέση με αυτή την «αμερικάνικη» μορφή κουλτούρας, που είναι η ακρόαση της τζαζ.
Εξάλλου ανακαλύπταμε και δεχόμασταν πως με τη μουσική αυτή δεν πρωταγωνιστούσε η χώρα της προέλευσής της, σαν «αμερικανιά», αλλά η ιστορία των ανθρώπων που έζησαν εκεί και βασανιστήκαν φερμένοι από την Αφρική. Και τραγούδησαν και έκλαψαν και μοιρολόγησαν για τα παθήματά τους. Είναι και τα μεγάλα ονόματα αυτής της μουσικής (που είναι σύγχρονα με όσους από εμάς γεννηθήκαμε τις πρώτες μεταπολεμικές δεκαετίας) και όλη η δημιουργικότητα που συνοδεύει τις εκτελέσεις της.
Όμως στις βραδιές της πρεβεζάνικης τζαζ συμπρωταγωνιστούν, μαζί με τη μουσική, η αγωνία και οι προτάσεις των ανθρώπων της περιφέρειας για μια καλύτερη διαχείριση του δικού τους χώρου, του δικού τους χρόνου, του δικού τους πολιτισμού. Προτάσεις της δικής τους ευαισθησίας, της δικής τους ευθύνης και της δικής τους σοβαρότητας.
Όλα αυτά τα λέει με κάθε λεπτομέρεια ο Βαγγέλης, συνθέτοντας έτσι μια όμορφη Πρέβεζα, που αγάπησε την τζαζ. Φιλοτεχνώντας συγκινητικές πρεβεζάνικες βραδιές. Δινόντας απάντηση και στον δικό μου φίλο. Και στο δικό του ερώτημα. Εκεί. Στην προκυμαία. Που κανένας, αυτή τη φορά δεν περιμένει την άφιξη του κυρίου νομάρχη. Στην πόλη που ανακαλύπτουν με χαρά οι φίλοι που έρχονται λίγες μέρες για τις διακοπές τους…
Ευχαριστούμε Βαγγέλη. Καλή συνέχεια, Γιώργο.
Ευτυχώς, με το προχθεσινό κομμάτι του στην «Εφημεριδα των Συντακτών», ο εκλεκτός φίλος Βαγγέλης Αυδίκος έδωσε την απάντηση σε αυτό το ερώτημα και μάλιστα, απευθυνόμενος σε εθνικό ακροατήριο. Μιλώντας ειδικά για την πρεβεζάνικη τζαζ, την εβδομάδα της, τους διοργανωτές της και την πολύχρονη ιστορία της, μετά δεκατέσσερα χρόνια πρεβεζάνικων διοργανώσεων.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου