Η φωνή κάπως βραχνή, αλλοιωμένη. Μάλλον το κινητό δεν έχει καλό σήμα.
-Ελα, παιδί μου.
-Μαμά, βοήθεια…
Η φωνή σπάει, οι λυγμοί ακούγονται ξεκάθαρα, άρα δεν έφταιγε το κινητό και το σήμα του, είναι το παιδί που κλαίει.
-Πού είσαι, παιδί μου; Τι έπαθες;
Η φωνή έχει πια βεβαιωθεί ότι, στην άλλη άκρη της γραμμής, η μαμά την έχει αναγνωρίσει ως παιδί της. Αρχίζει να παραληρεί:
-Μαμά, έλα, σε παρακαλώ… Τράκαρα… Χτύπησα ένα παιδάκι… Το σκότωσα, μαμά…
Η φωνή κυμαίνεται ανάμεσα στον πανικό και το δέος. Δεν δίνει καμιά σημασία και καμιά συνέχεια στις ερωτήσεις και στις παραινέσεις της μαμάς:
-Πού είσαι, παιδί μου; Προσπάθησε να συγκρατηθείς και πες μου πού είσαι…
Ο θρήνος εναλλάσσεται με τον τρόμο, αλλά καμιά λεπτομέρεια δεν αποκαλύπτεται. Μόνο, ανάμεσα στους λυγμούς, «έλα, έλα, μαμά, βοήθησέ με…».
Μέχρι αυτή τη στιγμή, τα πράγματα εξελίσσονται πολύ πειστικά. Η μαμά σκέφτεται πια μόνο με την καρδιά της και όχι με το μυαλό της.
Το μόνο που θέλει είναι να πάει να βρει το παιδί της και να το πάρει αγκαλιά. Οπως όταν ήταν μικρό κι εκείνη, αναστατωμένη από το κλάμα του, διαπίστωνε με κάποια έκπληξη κάθε φορά ότι αρκούσε να το πάρει στην αγκαλιά της για να λυθούν όλα τα προβλήματα.
Οταν η φωνή διαπιστώνει ότι η μαμά έχει περιέλθει σ’ αυτή την κατάσταση, δίνει το ακουστικό σε μια άλλη φωνή:
-Υπομοίραρχος τάδε… Η κόρη σας χτύπησε ένα παιδάκι δέκα χρόνων. Δυστυχώς, στον δρόμο για το νοσοκομείο, το παιδάκι πέθανε. Οι γονείς, που είναι αλλοδαποί, συμφώνησαν να αποσύρουν τη μήνυση αν τους δώσετε 50.000 ευρώ.
Διαφορετικά, η κόρη σας θα πάει δεκαπέντε-είκοσι χρόνια φυλακή. Καταλαβαίνετε, η κόρη σας είναι δολοφόνος. Οταν της το είπε ο κύριος διοικητής, άρχισε να κλαίει. Τώρα είναι στο κρατητήριο σε κατάσταση σοκ. Κι εγώ θέλω να τη βοηθήσω κι ας διακινδυνεύω τη θέση μου…
Εδώ το σενάριο χαλάει. Ακόμα κι αν υποθέσουμε ότι το θύμα της απάτης που τόσο καλά στήθηκε με το τηλεφώνημα δεν μπορεί να σκεφτεί λογικά και, μετά από το κλάμα της κοπέλας, μπορεί κανείς να το χειριστεί όπως θέλει, θα έπρεπε ο δεύτερος συνομιλητής να έχει ένα καλύτερο σενάριο στη διάθεσή του. Ομως, αυτός που υποδύεται τον υπομοίραρχο λέει ασυναρτησίες.
Θα μπορούσε να πει «υπαστυνόμος», για να μη χτυπήσει το πρώτο καμπανάκι. Θα μπορούσε να μην τερατολογήσει ως προς την επαπειλούμενη ποινή, για να είναι πειστικός. Θα μπορούσε να μην έχει εμπλέξει διοικητές και κρατητήρια, αφήνοντας να εννοηθεί ότι όλο το αστυνομικό τμήμα θα ξέρει ότι η μαμά με πενήντα χιλιάδες έβγαλε την κόρη της λάδι.
Για μένα, που δέχτηκα το τηλεφώνημα από το υποτιθέμενο παιδί μου και τον ψευτο-υπομοίραρχο, οι ασυναρτησίες του δεύτερου με καθησύχασαν. Η κόρη μου δεν είχε χτυπήσει κανένα παιδάκι με το αυτοκίνητο. Παρ' όλα αυτά, κλείνοντας το τηλέφωνο, της τηλεφώνησα στο κινητό της και σχεδόν παραξενεύτηκα όταν μου απάντησε σαν να μη συνέβαινε τίποτα.
Φίλη δικηγόρος που δέχτηκε το ίδιο τηλεφώνημα μου περιέγραφε πόσο αναστατώθηκε κι ας ήξερε ότι η δική της κόρη δεν οδηγεί. Αυτή δεν έφτασε στο στάδιο του «υπομοίραρχου», αλλά προσπάθησε να εξηγήσει στην κοπέλα που έκλαιγε ότι έχει πάρει λάθος τηλέφωνο. Ομως η κοπέλα συνέχιζε, «μαμά, μαμά, μην κλείνεις…».
Η ΕΛ.ΑΣ. έχει εκδώσει ανακοινώσεις ενημερώνοντας τον κόσμο γι’ αυτή την καλοστημένη προσπάθεια εξαπάτησης. Μιλάνε για σπείρα και για πολλές καταγγελίες ανθρώπων που έπεσαν θύματα της απάτης. Φαίνεται ότι ο «υπομοίραρχος» παζαρεύει μέχρι να συμφωνήσει με το θύμα σε κάποια τιμή και τα πράγματα παίρνουν τον δρόμο τους.
Πάντως, η κοπέλα που υποδύεται την κόρη είναι εξαιρετική στον ρόλο της.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου